La renommada del TGV perqué far ?

Acabi de prendre lo TGV, e èra lo 1er d’abrial, dedins i aviá una revista publicitària TGV Magazine.

Se vei ambe la portada qu’es de pipolisme grèu…, mas normal pel sistèma de la CRCI que podèm veire dins lo aeropòrt, una societat sense opinion levat lo fistre de la star… Mas dedins podèm trapar un conilhon «artistic» …

E darrièr lo conilh, supausada òbra d’art, artistisme d’una casta que vòl pas èstre bolegada dins sas ideologias comercialista, que podèm trapar ?

De qu’amaga lo lapinàs ? La trapèm mantunas paginas aprèp, «Mayotte voldriá èstre francesa» car departamentalizada, amb institucion departamentala, e dons d’elegits pagats dins un luòc del monde que la vaccionacion francesa fabrica economia monetària e dependéncia ont n’i aviá dependéncia dels Òmes sonque ambe lo territòri e la natura. L’informacion es aisida de tractar perqué lo departamentalisme èra al programa del poder republican.

Ambe Mayotte se podrà pas amagar lo nacionalisme (mercat-Estat-nacion republican), aquel del nacionalisme d’expansion parisenca. Perqué Mayotte dèu èstre francesa, per «portar lo ben republican» a populacion qu’o demandan, que díson. fRANÇA explica que lo mastre es d’èstre damorat african… Les Comores independentas, per exemple.

Se pausa alara lo problèma de l’autonomia dels pòbles sotmetuts per fRANÇA e sas castas. Dins lo seminari del 28 de novembre 1984, Cornelius Castoriadis explica la «societat autonòma» dins lo libre publicat recentament, «Thucydide, la force et le droit» (p.27), e me sembla que lo mercat explica tròp fòrt que vòl de sotmission coma la republicana francsa, es per aiçò que lo sistèma francés es un mercat-Estat-nacion.

E me cal trapar dins ma memòria una conversacion ambe un elegit de las vièlhas municipalitat de Perpinyà qu’explica al militant qu’èra al moment, que «autrecòp se cal aprendre lo francés per anar trabalhar a París, mas uèi cal aprendre lo catalan per anar trabalhar a Barcelona», se tracha jamai de recèrca d’autonomia de las personas o dels gens de la nacion catalana, o de ciutadanetat.

Uèi entendi melhor la publicitat següenta, publicada dins Les Échos e lor suplement d’un dissabte de març 2011.

Es que los elegits an consciéncia que lo projecte republican francés es simplament lo projecte qu’es pas coërent ambe los pòbles de fRANÇA ? (pauc impòrta la centralitat que ne son l’imaginacion e creacion, a desfaut de projectes politics clars per las nacions de fRANÇA ).

Se Perpinyà se trapa èstre entre Tolosa e Barcelona, l’ajuda l’infografisme del document. Alara que sabèm que la linha dreita Tolosa-Barcelona passa la Cerdanha, e donc una linha de camin de fèrre que digun vòl valorizar sa dimension europèu, perqué d’argent d’entrepresa digun ne pensa ganhar cap mercat-Estat-nacion, aquelas, doás de Madrid o París, qu’escánan las nacions occitana e catalana (sèm tornar a l’acarament de Murèth, 1213, e alara tornèm trapar l’interès d’aiçò ambe una conferéncia).

Mas lo lapinàs del TGVMagazine mostra lo camin politic del TGV, e ne sèm contents, nos fan saber ! Enfin mantunes ne son contents. Espèri que los Catalans auràn de mai en mai consciéncia dels dangièrs del sistèma francés. Uèi dins La Clau podèm mesurar los frens dementre lo pòble catalan, del tractat dels Pirinèus impausat, mas per zo fa sautar sufirà pas de bastir un espital en Cerdanha, ni de desvolopar un saber clar en Aran.