M2 lança lo debat : quin mélenchon amarinat pel futur de França ?

Quora se critica un dessenh per aver frustrat unes musulmans integristas, sembla èstre normal a esquèrra, la nacionalista francesa.

Quora fasèm lo retorn a l’escut pel plaser de la marinada françAIse ?

Quora se critica un papa (e soi pas papista) dins un dessenh d’umor, l’esquèrra francesa aplaudís sense copar en res a l’afar, quitament en la desvolopar.

Un amic del papa m’a un jorn questionat prèp del mercat Carmes a Tolosa, per m’explicar que l’integrisme èra musulman e que zo caliá combatre, li ai conselhiat d’anar legir sobre l’integrisme catolic, principalament en Occitània contra los eretges en Lengadòc (mas aiçò de l’istòria d’aqueste integrisme francés, los nacionalistas d’esquèrra, republican e tot e tot, l’an tanben oblidat).

Quora se compara lo JL Mélenchon e la Marine Le Pen, la causa sembla vulgara per l’esquèrra o puslèu de maissant gost, e alara totas las accusacions arríban, dinca l’excomunicacion democratica, santa e republicana ; es de dire s’arríban al poder, seràn bravament dangieroses, per las libertats individualas ; es la pròba que cal per afortir que l’esquèrra francesa a pas cambiat, a la seuna extrèma.

Dins mantunes jorns, soi segur que podrèm trapar quicòm que fosquèsse pas un pojadisme franchimand, benlèu un front national d’esquèrra, un nacional-socialisme novèl ? Una «dictature bienveillante» coma Alexandre Adler l’espèra… dempuèi sas cronicas a France Culture. Es un inquietud particulara. Es la republica de Weimar qu’a portat democraticament lo pòble alemand a votar pels Nazis, coma solucion darrièra ; avèm vist la resulta ; de tot biais es tanben l’oligarquia rus al poder qu’a portat lo leninisme e l’estalinisme al poder, e avèm vist la resulta sobre l’umanitat.

Sembla que tot aiçò fosquèsse enterrat per l’ensenhament republican e dins lo mitan dels professors, sovent sindicalistas, que sostenon lo projecte del Front de Gauche.

E benlèu qu’i a una tresena via, que l’Àngel Gabriel dèu pas aver en amira… L’Àngel Gabriel dèu pas saber çò qu’es escriure en occitan e zo gausar revendicar, segurament pas de «lècheculisme-propagandiste». E personalament, me batrai perqué el posquèsse s’exprimir, quitament se pensi que sa paraula es una manca d’informacion e de desvolopament. Mas l’espèr damora.

Benlèu que Pierre Briens, coma fòrça ciutadans de França, an mestièr de legir Cornelius Castoriadis, o Pierre Rosanvalon, o Arendt, o Montserrat Guibernau, La Boétie, Montesquieu, Montaigne, etc. per melhor entendre las errors francesas, e lo gap que sons incapables ara d’emplenar en patz pel conviure entre los pòbles. França es autanplan que l’URSS d’un còp èra, aquò petarà e i aurà mòrts…. mas avèm la diversitat dels partits sobre una basa de pensada uniformizatriça e nacionalista d’expansion, sense cap d’excepcion culturala.

Benlèu que lor cal legir los tèxtes de la primièra partida de la Révolution française abans que l’Ernest-Renanista aguèsse panar los dreits dels pòbles, la fête de la fédération e lo Dreits de l’Òme en 7 lengas del novèl Estat-ciutadan, e que l’installacion del dreit unic en francés formèsse un novèl intégrisme republican pel mercat-Estat-nacion, ambe una lenga unica que serà dintrat en 1992 dins la ConstituTion sense que sonque un nacionalisme posquèsse ne cridar la demanda, talament urgenta que totes los deputats n’an votat la linha de l’article 2, sense pensar  a la diversitat lingüistica, e donc a la paruala dels pòbles.

Felicitacions a Plantu d’aver portat lo debat, es pas aisit, e felicitacions als democratas de contrar l’integrisme politic d’esquèrra o de dreita, element del nacionalisme francés.

Perqué lo dessenh de Plantu es la realitat politica del nacional-expansionisme francés, res d’autre.

Quora un vertadièr debat, non pas en prefectura, sul N portat per totas las formacions politicas franchimandas e nacionalistas d’expansion sense zo saber ?