arcuèlh

dimecres, d’octubre 26, 2016

Tolosa, lo parcatge a paga dins los barris periferics

Estranh a Tolosa, lo costat ecologista d'en Jean-Luc Moudenc se nòta sus la maquina a pagar installada costat cimentèri, a docina, en dolça, sense consultacion publica, levat unas questions en passar als comerçants...
Çò que l'esquèrra a pas fait ambe las protestacions dels militants de dreita del quartièr, es la dreita al poder al Capitòli qu'o farà ; far pagar los automòbils...
Fau rassegurar los ciutadans e las ciutadanas, cambièm de majoritat politica, mas es sempre lo meteis personal administratiu que fabrica la politica de la circulacion en vila ... Una politica que los elegits son incapables de mesurar. E aquel personal administratiu o sap. Qui govèrna a Tolosa ? Los quadres de l'administracion. La faciada electorala es per far engolir una politica que lo ciutadan non podrà pus suportar, dincal moment que l'elegit pagarà electoralament ; la populacion es talament inocenta...

Es pas magnific un orodator a enèrgia solara dedins los crums d'ivèrn dabans una pòrta de cementèri ?
 
Lo mai estranh es la circulacion dins aqueles luòcs de parcatge ; 1 / an redusit lo nombre de veïculs potencials pel parcatge (donc la facultat de crubar moneda publica - es una tradicion de l'administracion de las carrièras de Tolosa, far cagar las veituras e organizar lo bordèl automòbil dins la circulacion e dins los parcatges, o amanaitjament de carrièra), 2 / son voides cada maitin, çò qu'es pas lo cas en serada, nimai en vrespada (son emplegats pels clients dels restaurants e botigas e pels abitants qu'an de dintrar tard en vila ) ; aprèp aquelas constatacions, podrèm lèu donar consequéncias : l'emborgecizacion del barri popular de Marengo-Bouboure a Tolosa, faudrà pagar mai de 150 € per an per aver lo dreit d'estacionar. Lo còst d'un parcatge privat es de 100 € (mai o mens). E los comerçants van lèu protestar per aver perdut 10 a 20 % de clients...

Les elegits -de dreita o d'esquèrra- de Tolosa devon pensar que possedir un veïcul es aver pron de moneda per poder engraissar los comptes de la vila ? Entendi jà las criticas dels clients a l'auomòbil a motor diesel o pas, les vaches à lait dels elegits ; ai pas de veïcul e çaquelà o entendi plan. I a una politica de la vila per redusir los revenguts dels nauts-foncionaris (qu'an aquelas idèas) a la comuna de Tolosa, e perqué pas aqueles dels elegits per participar a la reduccion dels deficits publics ? I a una politica de la vila per ajudar los ciutadans de trobar un parcatge privat a mendre còst ?

Dins las promessas de campanha d'en Jean-Luc Moudenc, se parlava de non pas aumentar las taxas en vila, las cargas pels ciutadans tolzans ; lo camin socialista sul tèma èra donc lo bon ; o podèm creire ?

Lo cas clar e optomista, nos damòra de luòc de parcatge en matinada al pè del cementèri...

dimarts, d’octubre 25, 2016

Que la Wallonie et son général Magnette envahissent fRance

Un títol en francés, es raríssim sus aquela pagina d'opinion occitana ; acabi de crompar aquel jornal jacobin Libération.

O fau dire, o crompi pas sovent. Mas aprèp l'aver fuelhetat, e entendut mantunes politicians de l'elita jacobina francesa (de vomir), ai vist que lo problèma tocava grandament Occitània ; quand los elegits d'Occitània son representants d'Occitània a París, an la tendéncia bèla d'oblidar grandament d'ont venon, e quí a votat per els o elas ; en Valonia, lo Parlament debat seriosament en lenga francesa, e pensa en Valonia (Wallonie) normalament; e per pensar normalament, amai las institucions belgas son democraticas (contrariament a las francesas), son monde que los tractats internacionals los sábon legir e criticar ambe l'uèlh de la realitat del terrenh.

Nosautres en fRança, avèm un Sénat e una Assemblée dita Nationale e sabèm que son totalament installats per una partidocracia que nèga al pòble una expression politica digna e prèp de las realitats; quand per un referèndum los ciutadans e las ciutadanas díson NON a una "constitution européenne", l'elita partidocrata farlabica un sistèma "constitutionnel" per installar un ÒC, e far bona cara dins l'Union Europèa, plegar l'esquina e contunhar dins la negacion de una decision politica dels pòbles de fRança; es de dire çò de contrari a la votacion de la populacion.

Quand se díson democratas e deputats europèus, s'en van associar ambe lo partit anti-referèndum en Catalonha, Ciutadanos qu'acaba de far aligança ambe lo PSOE, perqué res non cámbie ; e plaçan la dreita la mai poirrida d'Espanha al poder, per contunhar. L'ALDE es un grope al Parlament Europèu que vòta contra la democracia en Valonia, e qu'installa l'incertitud dins la vida de cada jorn pels pòbles europèus. Lo Guy Verhostadt amerita lo títol del democrata pre-facista europèu, lo personatge deuriá passar per München, li agradarà lo viatge.
Paul Magnette explica dins Libération : « Les petits États auraient que le droit de se taire ? » Òc, Paul Magnette se deuriá calar ; es la linha politica del Guy Verhostadt que se liga ambe Ciutadanos al Parlament Europèu, una referéncia d'antidemocracia en Catalonha.

Aquel personal politic europèu es un sistèma afidat ambe los mercats-Estat-nacion qu'an fait totas las guèrras europèas e que ara pensan que l'Estat es despassat, sense cap d'utilitat, lo liberalisme (abaissar las frontièras per salvar lo business de mantunas familhas europèas ; e, quitament per installar novèl Estat europèu aquel personal politic jacobin e liberal es pas content de l'imperialisme anglés (e de sa lenga), alemand, neerlandés, italian, espanhòl, o rus, en Euròpa.

Mas l'exemple valon (wallon) explica çò que democracia vòl dire quand totes los pòbles d'un Estat se pòdon exprimir, que fosquèssen de lengas alemanda, francesa o neerlandesa (tres lengas oficialas d'una Belgica creada pels imperialismes anglés e francés en 1830). Es un exemple per bastir una democracia dedins l'Estat non-democratic francés, l'Estat que los jacobins se reprodusísson dins las grandas escòlas de la politica bonapartista francesa, amerita una invasion valona, urgentíssim.

S'o gausavi demandar : " Paul Magnette, quantas divisions ? " Aquí a l'Estat francés per installar una democracia avèm mestièr d'un capolièr a las idèas claras de çò qu'es la democracia, un francofòne (avèm assajat los Alemands, èran un pauc tròp extremistas e militaristas), aurèm çaquelà mestièr d'aver una armada valona (me sembla que la volonia es especialista de fabricacion de fusilhs, de canons e d'armas, l'exportacion se transformariá en pratica) per cambiar realament lo regime francés qu'es un real problèma per la democracia dedins l'Union Europèa, regime acostumat dels reals cambiament per las armas durant tot lo sègle XIXen.

Quand un Parlament Europèu es capable de trobar una majoritat de dreita e d'esquèrra per installar lo primièr brigand luxemborgés a la presidéncia de la comission (e parlèm pas de los que ne son parltit, nimai farèm pas un còp de mai la lista dels truands d'aquela comission, mas es longa), aquel sistèma, e aquel capolièr en particular qu'a defiscalizat totes los vièlhs Estats d'Euròpa, es segur que las institucions europèas non pòdon foncionar qu'a travèrs l'amenaça e l'intolerància de la democracia dels pichons parlaments europèus e de las regions.
Paul Magnette en pauc de jorn es devengut lo democrata qu'avèm mestièr d'aver en Occitània per èstre respectat dels legitimistas jacobins, e que, els, an mestièr de tornar trobar lo camin de las guillotines per poder ajudar los pòbles a melhor viure.

VIVE LA WALLONIE LIBRE & DÉMOCRATIQUE !


escupir sobre la populacion e la far pagar lo sistèma

Lo jacobinisme a un regularitat de la noblesa del XVIIIen sègle a quí avèm -dins l'istòria- copar lo cap en 1789. Aquela novèla elita a las seunas escòlas pagadas pel sistèma del mercat-Estat-nacion francés, un Estat prigondament jacobina, elonhat ontologicament de las realitats, e que s'autreja diplòma qu'an pus cap valor que l'autoproclamacion que son de la meteissa familha per governar los inocentàs pòbles de fRança. Alara es pas estonent de veire que de la realitat, la vida de cada jorn, las elitas republicanas del XXIen sègle, ne son fòrça elonhats. Lo Copé crompa chocolatina a 10 cents ... alara que la populacion la crompa a 1€ ! L'elita parisenca, jacobina es elonhat a un escalon de 90% per rapòrt a la realitat occitana.

90 % de l'activitat fiscala dels mèdias en fRança es una activitat parisenca. Aquel elita contra-ròtla los mèdias per rendre sord de l'accumulacion de nòtas de premsa seleccionada los pòbles pas educats per destriar. Qui se podrà estonar que l'Estat fabrica jamai mèdias autonòmes en region, mas nos daissa pagar una redevença sense aver dreit de contra-ròtle dels pòbles, pòbles que fan aital pròva de sotmission e la potinga lor sembla plan, van votar a cada eleccion...

colonialisme jacobin republica imperialista.

Demandatz als quadres de totas las entrepresas publicas o privadas, e al personal politic del jacobinisme que fan "economia" o renda desfiscalizada e personalizada sul mercat-Estat-nacion, dedins las entrepresas o dedins las institucions publicas e que se cúran per escupir sus totas las populacions occitanas, bearnesas e nissardas, còrsas e bretonas (5), alsacianas, lorrenas e neerlandesas, peitavinas e picardas, vendeanas e santongesas, bascas e savosianas, goadelopeanas e martiniquesa, dels pòbles de Guinana e de Kanaki, ciutadans de La Réunion (Iscla dels Borbons), etc.
 
 
 E se fau tanben mesfisar d'Internet, quand la dreita francesa engana, se pensa que l'esquèrra es melhor, o piège l'extremisme de dreita o d'esquèrra. Alara per calmar la populacion que fabrica simplismes politics. Fau donar un nòta de premsa sortida aqueste maitin :

Las elitas jacobinas son pel nuclear car es un contra-ròtle central de l'enèrgia per donar, eufemisme politic, donar « generosament» a las populacions sotmetudas. Son al poder per rason de partidocracia francesa, e vívon en Occitània del vòts dels ciutadans, per nos explicar que sèm d'ancians Galleses, aiçò dempuèi los territòris regionalista francés de l'Anjòu.

Alara lo jacobin critica lo poder de la Wallonia per blocar lo CETA...

Mas l'elita ara es enregistrada, e escupís sovent contra la sapiença del pòble, encara Copé : 

 Se lo nuclear peta, ont serà ? Dins las isclas de la zòna de desfiscalizacion ont i aurà pas lo nuclear ?

Puèi d'autres pensan que serèm salvat se lo sistèma nacionaliza las entrepresas ... mas lo sistèma jacobin es tanben un problèma a la SNCF, a l'Éducation dita Nationale, a fRance Télévision, la Pòsta, la BPI, lo sistèma bancari public e privat ; se tracha d'un sistèma qu'emplega los quadres sense experiéncias sortits tot dreit de l'autocelebacion del jacobinisme, las grandas escòlas, e pas sonque de jornalisme.

 E la cors dels comptes republicans o dirà clar per fRance3 la fauta es pas als quadres parisencs, la fauta es sistematicament als quadres de las antenas en "régions" ... O fau préner coma una realitat o simplament un avuglament que lo centralisme francés es sens que capable de curar lo sistèma ? Pensi que lo centralisme es lo problèma, lo pus grand problèma francés.

Atencion mens de centralisme vòl pas dire mens de servici public, mas simplament una gestion que passa de cap manièra per Paris, ni per la fiscalitat, 0,09% de la fiscalitat en regions deuriá èstre sufisent per far subreviure l'ineficacetat parisenca, e la seuna arrogança politica e economica.

dissabte, d’octubre 22, 2016

Botiga dels vins a Tolosa convida

Ièr ai tastat mantunes vins de la Familha Laplaça, famille Laplace, vins sortits del còr de Gasconha, e del còr de la familha Laplaça, entre Nouvelle Aquitaine e Occitanie, (farèm pas de departamentalizacion per la localizacion) ; son al mièg camin imaginària la linha Baiona (Cap de la val d'Adorn al XXIen sègle) - Tolosa (Capitala d'Occitània), aquela linha que fabrica Gasconha abans los Pirinèus.
La familha èra de sortida a la botiga dels vins de Tolosa. E anuèit dissabte i seràn tanben ; es estat un moment pro agradiu per veire de quina manièra lo public, majoritariament feminin tasta lo vin de Gasconha, un vin pauc conegut lo Madiran.
 La familha Laplaça a un vin de tradicion de Gasconha, un vin classic, mas la novèla estructura dins la transmission del patrimòni viticòl gascon se farà, e la creativitat es alara una flor de Gasconha que se transfòrma en vin : lo MAYDIE vos farà sonat los bigarrèus dins la garganta (magnific), e serà un grand moment per me, e vos o desiri per tot lector o tota lectriça d'aquel blòg ; es un vin qu'amerita tota la vòstra creativitat per l'associar ambe lo minjar gascon, occitan del sud de Garona.
La botiga dona a veire los productors directament, aqueles que i fan visita e serà un moment extra-ordinari pels Tolzans de totas las originas de venir tastar los melhors vins d'Occitània - Occitània sancièra, mai tanben de fRança, lo país vesin del nòrd. Mas es un vin especial d'un recanton pichonet de Gasconha, Madiran e Vic Bilh ; aquel parçan fabrica un vin dolç qu'amerita tanben lo vòstre interès e un emplec novèl/navèth per non pas pèrdre la tecnica de fabricacion, e la transmission del saber-far, lo patrimòni de Pacherenc en Vic Bilh.
E es complicat de s'adaptar als tèrrafòrts de Gasconha, a las talvèras dels pre-Pirinèus, sus ribas dels vals que davalan de la montanha, gaitatz aquí. Aquel patrimòni es çaquelà pas sonque una question francesa de terroir, la familha es jà aquel musèu vivent que fabrica vin d'una qualitat qu'amerita tot l'interès dels cituadans occitans e d'aquesta planèta ; lo public tanben farà qu'aquel vin damòra un joièl viticòl occitan, se lo consomator capita de cosinar a l'occitan per accompanhar lo vin aquel.
Dins la botiga son passats quasiment totas las nacionalitats qu'an un interès pel vin de Gasconha, èran pas totes/as dins la classificacion que fRança nos imposa ; avián l'enveja de tastar un joièl de la viticultura mondiala, unes Madiran e un Pacherenc de Vic Bilh.
A las sièis oras lo patron de la venda de la Familha Laplaça esperava los clients tolzans, a la pòrta, vint minutas aprèp la botiga èra comola de monde per tastar los vins, tròp pichona per arcuèlhir los tastadors convençuts de la granda qualitat de la prepausicion.
E fins finala, la convivialitat i èra, non pas coma en Madiran e Pacherenc, mas quasiment.
La Familha Laplaça vos espèra tanben dins las animacions que fan per las bòrdas (Castèth d'Aydie/Aidiá) dubèrtas en novembre quand tot lo vin serà en barrica e que lo temps serà pel vin novèl e las castanhas.
Gasconha vos dubrirà los braçes, mas abans vos fau crompar d'aquel vin per lo plaçar, laplaça que fau, sus las taulas occitanas de Novèla Aquitània (de Guarat a Baiona, en passar per Bordèu) e Occitània (administrativa francesa), e mai al delai en Auvernhe, Gavotina e Provença ; e quí gausarà a Niça o Mónege lo botar en taula serà un grand cosinièr, una cosina d'invencion modèrna occitana.

dijous, d’octubre 20, 2016

Nicolas Sarkozy, François Hollande, las illusions republicanas perdudas

Un jorn la populacion politica de langue d'Oïl tractarà correctament los locutors e las locutriças de lenga dita minorizada, e donarà lo meteis dreit a totas las lengas de l'Estat jacobin frnacés ? Quí o podrà creire seriosament ?

Anuèch tot ciutadan o tota ciutadana de Corsega aurà la granda suspresa de legir l'article sus las promessas de las primaires de la dreita e del centre nacionalista francés en campanha.
La pesca electorala tòrna e "pensa" ...que lo vòt independentista còrse se limitariá a la question lingüistica ; i a una lenga sense poder, alara (!) : d'ont ven aquesta descoberta, alara que fan d'accion que fins ara, fan progressar lo separarisme, un pauc a l'imatge del PP a Madrit.

Los elegits de Corsega demandan la co-oficialitat de las lengas, pas un estatut batard modèl republican jacobin francés, vòlon pas de pensada parisenca per las lengas e lo dreit pensat pels jacobins o pels elegits en regions que nos fan la pròva que sèm una mèrça electorala quand las eleccions del rei-president arriba ; la camba tòrta prepausada aquí, per Nicolas Sarkozy, es pas simplament aquela de la dreita francesa, e tanben aquela de l'esquèrra francesa. La fabrica d'illusion perduda es aquela de la santa republica francesa del XXIen sègle, son sistèma politic e son administracion centralizada o decentralizada.

Lo vòt independentista es un vòt bastit, pro plan pensat, e sus una question temporala elonhada de las cortas primaires del modèl novèl francés. Es un projecte per tota la populacion de Corsega, es un modèl per totas las regions occitanas : Auvernhe, Novèla Aquitània, Occitània administrativa francesa, PACA.

De mai, de moment que l'article 2 es primièr en fRança, e lo patrimòni remandat al 75-1 per un vòt massiu dels amics de l'UDI e de l'anciana UMP, podèm pensar sens qu'una politica lingüistica seriosa es grandament impossibla ; e son pas las darrièras prioritats socialistas (lo maridatge gai e lesbian èra mai urgent!), que faràn illusions en 2016, miratge, calabrun cultural e educatiu ; es pietadós d'esciure aquò, quand sabèm donc que las promessas de François Hollande (2012) semblaràn al discors de An Orient d'un certan François Mitterrand (1981) e que nos explicarà que los socialistas nos an fait perdre 30 ans en defensa e promocion de la diversitat lingüistica en fRança.

Ambe los trenta ans aqueles, lo vòt independentista a madurat en Corsega, e es la vertadièra rason de l'intervencion d'un Nicolas Sarkozy ; l'intervencion del candidat Sarkozy a las primaires nos indíca lo camin ambe l'Estat francés e son personal politic, fau d'elegits independentistas, serioses, per debutar una presa de consciéncia politica dels jacobins, e la debuta d'una discutida politica seriosa al delai de la pietadosa decentralizacion, lo petaç jacobin en regions sotmetudas.

Pel moment, lo personal de l'ARF, personal jacobin que vòta pel sindicat antidecentralizacion a mai de 60 %, nos indíca que la geografia es pauc coneguda, coma dins los mitans jornalistics de France 2 que fan la frontièra franco-alemanda de Basel a Dunkirk, Àustria en Thequia, o BFMTV qu'indica per dos còps Tolosa a Perpinyà sus la mapa meteorologica ; e soi segur qu'en matièra d'ignorança geografia ai pas cap listat tot de la television parisenca ; mas aquò pròva al mens, qu'a minímum, lo personal administratiu o politic del jacobinisme es format per un sistèma educatiu mediòcre, quitament a l'universitat e totes los nivèls abans, ambe autonomia o pas, ambe mejan suplementari o pas.

Mai aquel sistèma serà mediòcre, mai grand serà lo seperatisme ; lo separatisme a alara un grand avenidor dins un societat en regions sotmetudas qu'aprendràn pauc a pauc de se passar del sistèma jacobin per sobreviure; e se l'ignorança francesa demesís, la logica tornarà sul tèma de l'egalitat : quand lo francés, la lenga, a una lei n°2 de sa constitucion, per egalitat republicana, fau pensar a las autras lengas, las autras lengas an mestièr de leis d'Estat jacobin, coma l'indica l'UNESCO per salvar una pensada umana en dangièr dedins l'Estat francés.

dimarts, d’octubre 18, 2016

O DIRAI : fau pas oblidar la memòria d'Occitània

Aquel maitin normal que l'actualitat de Montsegur arriba pauc a pauc dins totes los mèdias parisencs, ai çaquelà vist que Les Lumières son pas ensenhats a Pena d'Agenés, mas los lums i son arribats, ambe la factura per totes los ciutadans. Nos podrèm limitar a ensenhar l'occitan modèrne dins l'escòla del vilatge ? L'occitan estent la lenga dels Catars...
Sobre la Peiraguda de Pena d'Agenés las lutzes filosoficas son pas arribadas, mas lo lum amb factura, si. Lo torisme a polida esquina, quora se sap que lo vilatge a destrusit l'ofici de torisme local per delegar tecnocraticament, e se sap la resulta ; ai enquestat dins mantunes oficis de torisme ont ai poscut verificar la nullitat de la coneisséncia istorica de las localitats concernidas, mai de 40 !
Es clar que la valorizacion de l'èime unic e catolic, donc francés, es la linha politica de la comuna ; es de manipulacion per bastir l'oblit que favoriza l'ignorança collectiva. E quand l'oblit es selectiu, se podrà pas demanadr de remembrar d'autres chaples mai recent, e sobretot fargat per d'autres que las armadas dels mercenaris reials parisencs. La memòria podrà pas jamai èstre selectiva, jamai.
Alara que dins aquel vilatge i a pas cap monument digne per totes los chaples, massacres o massels per destrusir la pensada dels Bons Cristians, dels Protestants e dels Jansenistas, e donc lo pòble occitana qu'esprimava la pensada aquela dins SA lenga, e non pas la lenga de l'invasion de la pensada destructriça francesa ; lo vilatge recep lo lum e la factura d'una memòria istorica oblidada.
Responsa :

dilluns, d’octubre 17, 2016

Tornar a las realitats, aprèp la messa d'encantacion

Quand una còlha de fotbalistas bretons comença de pensar, benlèu que pels jacobins i a dangièr.
 Ah los Bretons son realistas e nosautres ? O sèm ? O sèm en Occitanie ? E en Occitània sancièra ?
Quand la partidocracia francesa en Occitània nos explica un fum d'autres problèmas, fau tornar sus tèrra ; la lenga occitana es en dangièr car lo sistèma politic francés en Occitània es sotmetut a las leis parisencas e que lo personal politic es sotmetut.
E alara lo dangièr es indicat per aquel sistèma, son los autres, los refugiats, l'immigracion, segur que se los fasèm pas occitans, lor aprenèm pas la lenga del país Occitània, lo viure al país, seràn un pauc despistat per entendre melhor dins quin parçan o tombada son a vóler i viure o sobreviure... Mas serà pas l'Estat francés qu'o farà, nimai los afidats d'extrèmas en jacobinisme, mas serà una volontat occitana d'aver la lenga ensenhada a TOTES/AS, en tota libertat politica. Lo modèl catalan (Barcelona, Girona, Leida, Figueres, Tarragona, València, Palma, Vielha), qu'en Occitània, digun vòl importar, es çaquelà pron clar sul tèma. Doás associacions a Barcelona fan un trabalh d'integracion ambe la lenga catalana coma primièr veïcul.
Los Bretons son realistas, mas l'afica oblida d'indicar que lo vòt basco es plural, democrata, pacific, e sobretot costeja los 50 de cent dels vòts, en aguer quasiment eliminat los jacobins de las corsas electoralas francesas en Pays-Basque.

Quand Aran manifesta, se vei quicòm d'important

Dins la region administrativa francesa Occitanie se manifesta jamai ambe la lenga d'Occitània al cap de la manifestacion. En Aran si ; perqué ?

Fau notar que l'escòla aranesa qu'a permetut aiçò es jamai visitada oficialament pels capolièrs de l'Éducation Nationale, coma una aisina de formacion dels regents, professors de lengas, etc.

Donc vaquí la fòto qu'amerita totes los comentaris, lo subjecte es pas la lenga occitana, mas la lenga es emplegada normalament, e per las femnas d'Aran ! Çò que fauta en Occitània, granda o administrada.

Remarcatz sul pic, per la comunicacion ambe Occitanie vesina, i a lo francés ; Aran es lo territòri d'Espanha que s'ensenha lo mai aisidament la lenga de Paris, aquò frena pas una bona coneisséncia de l'occitan, se la lenga es ensenhada per immersion lingüistica e PER TOTES/AS en Aran.

Segond punt, l'espanhòl es pas abandonar, car lo torisme per Aran arriba tanben de Euskal Herria, Aragon, e Castilha-La-Mancha, enfin d'Espanha.

Tresen punt, la granda autonomia aranesa oblida pas la lenga dels pairs politics catalans ; fau notar que lo trilingüisme es quasiment la règla en Aran, l'anglés e lo frnacés o son tanben ensenhat, en tota normalitat.

Es donc bravament un modèl per Occitanie, region administrativa francesa ; quantes foncionaris i son passat oficialament per tornar loi modèl  dins la region administrativa ; son vesins totun ! Per la granda Occitania es benlèu mai complicat, mas de foncioniari de l'Éducation Nationale jamai i son estats oficialament per tornar l'exemple dins las tombadas occitanas ont i a escòlas d'Estat. E per l'universitat francesa en Occitanie, quantes estudiants i son estats far Eurasmus aquí ? Dos o tres, pas mai, mas zèro es segur la bona chifra.

Remarcarèm per fin, es pas una manifestacion, mas una caminada, puèi qu'es un problèma, las popas, qu'a a veire ambe l'environament, e lo minjar ; donc aquí soi pas segur que lo problèma fosquèsse près en entièr per las autoritats politicas ; lo problèma de sentat publica de las popas es ligat al tipe d'alimentacion que se dona, e en Catalonha-Aran, lo productivisme favoriza Mon$anto puslèu que d'autres sistèma mai biologic per produsir...

De l'autre costat de la frontièra dels Estats imperialistas, lo problèma aquel dimenge èra una messa per demandar perdon ; quantas messas per demandar perdon al sistèma politic que refusa de veire los dangièrs del minjar productivista ? E pas sonque lo productivisme, i a tanben los desplaçaments umans, mai de 2 milions de toristas per an en Aran, e lo sistèma automòbil per los portar... Los Pirinèus son fresques, mas es que son sanitoses ambe la fòrta pression toristica de la civilizacion del petròli ?

 Quinas son las chifras per Aran un divendres d'ivèrn entre 17h e 21h ?

La sentat publica es per curat los òmes e las femnas, mas abans de curar, i a pas bric d'autres problèmas a pensar ? Lo problèma francés e lingüistic es curat, absent, en Aran, es exemplar lingüisticament, puèi ara fau portar una politica sus d'autres subjectes ?

L'integrisme catolica manifestava a París : dangièr sampitèrne

Cadun son centre d'interès ... mas a còp val melhor saber d'ont vendrà lo dangièr.

Quand a Montsegur se manifestava -ambe la "santa" gleisa de Roma-, per trobar un perdon departamental, compassion regulara, gaire novèla, pel curat general de Pàmias, a París l'integrisme del "Pòble de dieu" catolic manifestava per far la guèrra als gais e a las lesbianas, e al dreit aplicat a totes/as.

O fau afortir, soi d'una familha que lo maridatge -un contracte de maridatge civil o de glèisa vaticanesca- es jamai estat la nòrma, es istòria de familha.

Donc quand vesi lo collectiu qu'a masselat los catars, los protestants e los jansenistas en Occitània per imposat la "lei de dieu" qu'es la lei pensada pels integristas franceses ambe lo modèl vaticanesc en cap, reviscolat, me sembla que son monde que lor fauta memòria istorica ; e del meteis biais que fau critica los falords musulmans que fan interpretacions farlibicas de Al Còran, las interpretacions catolicas francesas del roman vaticanesc del "Pòble de dieu", La Bíblia, me sembla de criticar tanben, perqué son autanplan dangieroses per la populacion, per la vida en general, per una vida en patz sus aquela polida planèta, qu'es pas l'òrre infèrn coma o pensavan los bons cristians a l'Edat Mejan.

Non la departamentalizacion del perdon catolic es pas sufisent ; alara quand lo clergat catolic predica a Montsegur, l'estructura catolica engana a París ; a quí devèm far fisença per èstre una estructura qu'acompanha la fe dels cristians que n'an mestièr en Occitània ? Es que las estructuras multiplas de la fe religiosa son adaptadas a Occitània ? Responsa per l'istòria, sabèm que non.
Sobretot quand se mescla Estat -leis d'Estat centralista- e fe -cresença en un dieu salvador quand es lo meteis que lo rei-president-, l'Estat ecclesiat centralista qu'acompanha lo rei-president per non pas èstre masseliats per el dins una colèra politica qu'a oblidat la sant Bartelèmi contra los protestants de Navarra (capitala Nerac), protestants majoritaris a Paris aquel jorn... Quand la fRança èra tanben governada per la parlamentarista Navarra (amb separacion dels poders), los integristas catolics i son pas anats leugièrament per eliminar lo concurrent navarrenc. E la responsa protestanta foguèt tanben del meteis escantilh en Occitània, en Navarra e al entorn.

Avèm aital la meteissa situacion en Orient-Mejan entre lo mesclum sionista, e las varianças musulmanas. E la dreita francesa es del costat dels integristas catolics... Donc tanben dels Djihadistas que fan terror en fRança ! Del costat de los que fan pas de diferéncia entre Estat e gleisa de Roma... Los que nos fan gôlois sense aver res demandat.
Lo sistèma republican francés imposèt la patz e sobretot sortir las glèisas de l'Estat, çò que díson laïcitat, e aital sonque a la debuta del XXen sègle aquò capitèt d'èstre imposat a tota la societat republicana ; la societat reiala, que lo representant de dieu èra roy des fRance, estent mòrta a la fin del XVIIIen sègle puèi al XIXen mantunes còps.

Pensar a Montsegur, creire lo curat general de Pàmias

Departamentalizacion ... Òsca al curat general de Pàmias, pas mai ; mas es pas novèl que lo curat de Pàmias venguèsse pregar per las mòrts decretadas pels integristas de la ierarquia de l'Edat Mejan (e del poder reia francés), lo curat aquel es vengut mantunes còps pregar per aiçò ambe las manifestacions organizadas pel CAOC.
La departamentalizacion es un fenomèn informatiu ambe los gropes de premsa en "províncias"; ara, es ambe la dita glèisa catolica (apostolica de Roma), coma se èra pas lo temps d'Internet, e de la fluiditat de l'informacion coma dels chaples contra los bons cristians en Peirigòrd, Lemosin, Bordèu, Agenés, Gasconha (pauc), Carcin, Albigés, País Tolzan, Carcassès, Besierenc, Montpelherenc, Provença, etc ... s'espèra qué de la dita glèisa catolica de Roma ? Lo mai urgent es benlèu pas de far un espectacle de mai, una messa, coma fabricar una novèla e polida messa per se tuscar la culpa e dire : regreti grandament, coma cada còp la estructura de religion fan portar al "pòble de dieu", car "l'estructura es santa" (fasèm la listas dels problèmas de la dita gleisa de totas las religions ?, avèm donc pas pro de linha per l'escriure). Lo mai important es benlèu explicar que, se dieu i creson, fau sempre aver aquel salvardor per poder viure sus tèrra ? Donc sabèm que l'intermediari entre lo tèxte e lo dieu es pas una necessitat primièra (per los que vòlon èstre salvat sus tèrra e creire) ; e que legir directament la Bíblia - lo tèxte o roman que dísan sant, adulat, afidat, çò qu'es supausat d'èstre important per establir leis, es aquí lo problèma-, la Bíblia, qu'amerita una majuscula, es a re-editar quand los Bons Cristians l'an tradusida en lenga de la populacion, en occitan ; causa que la glèisa catolica a autorizat dempuèi Vatican II, jà, mai de 50 ans s'espèra la re-edicion oficiala de la dita santa glèisa dels catolics ; mas pel moment la moneda per l'editar es inexistenta, nimai una ajuda de l'associacion religiosa catolica que se dís catolic (apostolica e romana). Se prega a Lorda, e s'exila la Bernadeta, se li refusa de pensar que parla bigordan a la "santa" Maria de Jerusalèm, etc. 

Aquò es per un chaple, una grand massèl uman que se faguèt oficial per una dita Glèisa de Roma al entorn del onzen e dotzen sègles, mas al sègle quinzen, setzen, e dètz-e-seten, la dita Glèisa de Roma, glèisa d'Estats europèus tòrna fa interdire de legir la Bíblia directament, sense intermediaris ; veire aquò de l'istòria de May Flower.

O fau escriure la dita Glèisa de Roma es estada sempre un problèma per l'umanitat ; sempre coma una estructura o l'abséncia d'estructura d'un clergat de glèisa, musulmana, josiva, catolica o protestanta (car i a extremistas aquí tanben en reaccion a l'integrisme catolica), bodista, e de sabi pus quina autra religion coma aquelas dels animistas.

L'integrisme religion a fabricat tanben un contra-poison autanplan dangierós, coma per exemple lo nazisme, l'estalinisme, lo maoïsme, las non-religions (ateïsmes o agnosticismes) son devengudas alara dangieroses car lo poison ecclesial es dangierós. Poison e contra-poison son devenguts un problèma per l'umanitat.

Alara valorizar una solucion de patz ambe los descendents dels crimis contra l'umanitat m'es devengut un òdi de sempre, per me, e pel collectiu, pels pòbles. Coma s'aviam jamai res après, res del tot, de la vida dels pòbles, del "Pòble de dieu" enganat per las estructuras religiosas, coma de las estructuras laïcas farlabicadas pels sistèmas partidocratas dels partits expansionistas.

Alara la manifestacion de Montsegur m'es del tot estrangièra, e mai avançi en edat, mens "cresi", alara pensi mai sovent. E pensi per l'umanitat ambe l'istòria jamai obliada, pels moment long, pas al sègle ont sèm, e sonque.

divendres, d’octubre 14, 2016

Bob Dylan Prèmi Nobèl 2016, felicitacions a la Suèda !

1903, Frederic Mistral se li refusa de sortir del territòri per recebre son prèmi Nobèl ; es l'Estat francés, republican e sant que li refusa ; sèm plan dins un regime democratic (nos explica l'istòria de la santa escòla republicana). A l'Estat francés se valoriza sonque los ecrivans en lenga del rei (edicte de Villers-Cotterêt), de l'Estat centrlaizator,  donc de la santa republica jacobina ; aital anuèit vesèm arribar protestacion francesa contra lo "Nobel Price" autrejat a Bob Dylan. Aquò m'estona gaire. Lo prèmi a frederic Mistral a levat tanben protestacion nacionalista francesa, expansionista republicana francesa, etnista republicana francesa (una lenga = un Estat !).



Dedins l'Estat francés, los Occitans son locutors-ciutadans que de dreit an pas brica. E serà pas una lei qu'arriba bravament al final e aprèp la promessas 58 del candidat François Hollande al Parlament francés que cambiarà l'etiqueta, «langue régionale» per una clientèla que vòta. Sèm donc ambe François Hollande, coma ambe François Mitterrand aprèp lo discors d'An Orient (Bretanha), dins l'electoralisme de bais nivèl. Es pietadós.
 
Dempuèi, Occitània, mestrejada per las autoritats francesas ambe l'etiqueta "Occitanie" (çò que sembla un pas grandíssim !!! edr!), e tanben principalament, en universitats oficlalas de letras, per sa literatura en occitan, teatre, roman, poetica, etc. ; vòli autrejar la prima de la perceverança lingüiscidària a l'intelligencià francesa que repotega contra lo Nobel Price a Bob Dylan ; son monde que del francés ne fan una arma politica per destrusir las autras lengas, devath lo pretexte qu'escriure se dèu far segon las nòrmas que els pensan bonas, la lenga del rei per exemple, tot en estar republicans!

Una iniciativa a Tolosa, directament dins la dralha del respecte dels Dreits Civils que vòlon los Occitans, e qu'un Frederic Mistral comprendriá clarament, naturalament, simplament ; es aquela iniciativa d'una estatua pel Prèmi Nobèl de la lenga nòstra, l'occitan del XXIen sègle, la lenga d'Òc del XIXen. Totas las informacions en francés aquí : picatz. L'article es escrit en francés, mas es sortit d'un blòg de Gasconha ; aiçò es pels separatistas de Gasconha e Provença que vòlon destrusir l'òbra d'en Frederic Mistral : l'unitat del Tresòr del Felibrige.

E per los qu'an la memòria còrta, ai en man un diccionari de 1932, que los podràn ajudar a melhor entendre la basa del trabalh de Per Noste, lo diccionari de Simin Palay, una òbra collectiva que complèta lo trabalh del grand Frederic Mistral. Dos tòmes dels primièrs diccionaris qu'an assajat de préner nòrmas per la lenga que tota la populacion parlava a l'epòca, sense excepcion de classa.

Un prèmi Nobel deuriá èstre autrejat collectivament a totas las associacions de letrats o pas, associacions que fan seguir l'òbra d'en Frederic Mistral, dins la renavida de la lenga del grand Frederic Mistral ; e soi segur qu'agradarà als polemistas de l'independentisme letrat francés.

diumenge, d’octubre 09, 2016

Minjar lo saber-far d'Occitània

La jornada de dissabte passat soi estat carrejat per un bus de l'associacion IRQUALIM, associacion fondada per la promocion de las etiquetas de qualitat dins la region de Miègjorn-Pirinèus ; actualament aquela associacion cerca de s'espandit dins tota la region Occitanie

Ièr, la passejada èra en Tarn, Albigés, e sèm estat dins la montanha nègra, al ras de la rota cap a Besièrs ; dins un país qu'a recebut fòrça immigracion «italiana»; immigracion que ara fabrica lo país occitan viu, e que parla la lenga ; es un país tanben de montanha qu'a recebut tanben las migracions protestantas qu'an fugir l'integrisme catolic francés.

Avèm tardat 2 oras abans d'arriba a Lacauna, un endreit qu'a perdut lo torisme del banh de la fin del sègle XIXen e debuta del sègle XXen mas que n'a servat una partica del nom ; e vengut de Tolosa polluada per las particula, fa bravament de ben de sortir del bus per alenar a Lacauna en mièg de la montanha nègra. LaCauna es al centre de la novèla region administrativa francesa, Occitània ; auriá poscut èra la capitala administrativa e politica, per remplaçar Montpelhièr e Tolosa.

2 oras e sèm a la pòrta d'un musèu de la salason de Lacauna, una IGP ; e sèm estat informat de l'istoric d'aquela IGP per Daidièr Oberti (filh d'immigrat italian) que sap bravament la lenga occitana, e l'istoric del reviscòl de l'imatge d'una produccion certificada e que totes los productors son de la region Occitanie, levat la sal qu'es de Occitània granda, de Camarga.

 O fau dire aquela camioneta es estada la botiga del Oberti per vendre lo cambajon de Lacauna suls mercat d'Occitània, dins l otemps que la lenga èra parlada per 80 % de la populacion ; suls mercats aqueles la produccion Oberti èra venduda en occitan, la transmission lingüistica se fasiá naturalament, mas la television es arribada e lo supermercat e las pretencions francesas d'aver inventat la grande surface faguèt tanben de mal a l'identitat occitana de tot un país occitan.

Avèm donc vist la fabricacion ultra-moderna de la fabrica Aberti, mas tanben dins lo musèu una memòria mai que viva ambe Daidièr Alberti : lo musèu es indispensable d'anar veire e al final podrètz crompar de cambajon de Lacauna IGP (causa que los mercats de Tolosa an problèma de comprendre que val melhor vendre que lo "cambajon de Tarn") ; aprendrèm dins la jornada l'interès d'aver las IGP, sobretot per l'economia occitana e la sociabilitat occitan restaurada e transmetuda.

 L'IGP es pas solament una question de masselièr concients e militants, es tanben una pensada sus l'economia d'una parçan d'Occitània, lo país de Lacauna, las convencions ambe los productors de Roergue, Carcin e Albigés, la sal de Camarga, un escambi clar ambe lo bais Lengadòc de Minerbés, e Besièrs, amai un biais de pensar s'adaptar a tot tipe de clients, en Occitània, e en Euròpa, per tot tipe de disctribucion.

E vos disi pas ... la traçabilitat es totala, très la bòrda dinca las raras botigas de Tolosa ; ailà a Tolosa los botiguièr ne vòlon plan vendre, alara que lo cambajon de Navarra a sa botiga, los vendeires tolzans jògan ambe lo fuòc de la venda de salasonièr que vòlon pas l'IGP Lacauna, ambe totas las consequéncias claras que vos explicarai pus tard. Donc los de Lacauna ambe l'IGP es una pensada per l'emplec local, per una filiara agro-alimentària istorica en Occitània.

 Modernitat de la produccion ; gaitatz :
Tot cambajon arribat aquí es numerotat e seguit dins sa fabricacion, totas las temperaturas e ventillacions son reguladas per informatica, e las quitas qualitats de cada cambajorn es testar a mans, un a un dins lo procèssus de fabricacion, res non fauta ; e quitament dins un recanton Daidièr Aberti es urós de nos indicar qu'aquí se prepara un recòrd Guiness per un gròs cambajon.

La visita èra talament utila pels consomators que sèm, o pels professionals (que me questioni perqué i aviá pas dos o tres busses per aquela sortida), que personalament ieu soi estat pessimista en dintrar dins la fabrica d'Oberti, ara soi convençut ambe la sortida per aquela IGP occitana.

E ara sabèm l'utilitat de l'IGP, aprèp un repais a Lacauna, dins una bòrda del fondator del camin per l'IGP de l'Alh ròse de Lautrec ; lo productor es ara a laissat la man a nòva generacion, e explica : « cinquanta annadas de trabalh comença de veire las fruchas » ; la region de lautrec a pas cap problèma per trobar joves generacions de païsan per transmetre lo saber-far occitan, e l'economia de l'alh de Lautrec (polit vilatge medieval) -installada sus 1/5 de las susfàcias agricòlas, es una filiara que pensa a l'emplec local e a se servar de las agressions de las grandas distribucions mondializadas francesas.

L'alh que pendolha significa : - emplec al país occitan (dins tota la filiara), - economia agresta pel país de Lautrec, vida occitana en Occitània del centre de la region administrativa francesa Occitanie.

Una causa nos es estada explicada : la qualitat es talament respectada e seguida que perdut lo mercat alemand, son tornats, los Alemands, aprèp aver assajat l'alh d'importacion chinesa ; non l'IGP, Indicacion Geografica de Produccion, per l'Alh ròse de Lautrec explica a Lomanha (Alh blanc) lo camin que fau préner, e tantas autras vièlhas produccions occitanas ; mas aquel camin es fruchós -amb patiéncia- a Lautrec al cap de 50 ans... Los Occitans son çaquelà patients per suportar lo sistèma economic centralizat, francés per tot dire, e çaquelà capitar de sobrevriure dins lo mercat mondial gràcia a la qualitat occitana !

Mas coma se fa que los restaurants de Tolosa se fan pas una aunor d'emplegar sonque l'alh de l'IGP d'Occitània ? Coma se far que si pauc de restaurants de Tolosa son pas membre d'IRQUALIM ?

Mas al final de la jornada, avèm plan poscut provar que basta pas d'aver la bona e regulara tecnica per capitar, fau aver lo vam e la dinamica d'una identitat occitana a defendre. Vos parlarai pas del vin modèl joièl kardachian per un promotor del patrimòni viticòl albigés ; lo camin d'entrada sembla als camins dels grands Bordèu, mas l'identitat occitana fauta ; los aglands d'en fàcia lo chai son en 2016 pron nombroses per senhorejar dabans la pòrta, d'en Segur d'Albigés. Non, es bon vin, de bon beure (per los qu'an pas cap conéissencia en vin), de qualitat escolastica, mas es pas aquel vin qu'avèm mestièr ambe una identitat assegurada coma occitana. Mas soi segur que se podràn melhorar, en donar la "planvenguda o benvenguda" sus la pòrta d'entrada, o simplament en emplegar aquí o ailà la lenga e ne fabricar un vin d'identitat fòrta, mens tecnic.

L'alh de Lautrec, e lo cambajon de Lacauna, amerítan tot lo vòstre interès, sancièr, per ne minjar e fabricar aital lo viure occitan bèl que pauc a pauc tornarèm trobar quand la lenga acompanharà lo tot. D'en Segur (sense accent) amerita un vam viticòl occitan per èstre exemplar.

Per èstre assabentat de totas las sortidas IGP de l'IRQUALIM Occitanie : fau èstre enregistrat sul site e aurètz aquela pichoneta carta que dubrís un pauc las pòrtas al saber-far occitan, sovent passionat (o fau aital), vam de la vida en Occitània.  La carta, format carta de crèdit, es a gratís. La prochena preséncia de IRQUALIM serà al SISQA de Tolosa, encara un endreit que senhoreja sus Occitanie e Occitània granda, per la melhoracion de la promocion del melhor d'Occitània pichona o granda, cap ostracisme.

dilluns, d’octubre 03, 2016

Felicitacions a Carole Delga

Ambe aquelas felicitacions politicas raras, podrètz trobar la contentament personal per la renavida dels Pyrénées-Orientaliens. ENFIN ! e los Pyrénées-Orientaliens van cotria ambe lo voide de programa politic per sortit Perpinyà de la sampitèrna crisi economica.

 
Dissabte passat, lo jornal parisenc Le Parisien que se vòl « Aujourd'hui en France » títol per una novèla classica de panatòri de vinha (per la sason e l'an 2016), « Occitanie » ; es lo primièr còp pels tres sègles passat qu'una partida d'Occitània portarà lo nom d'« Occitanie » dins la lenga imposada actualament pel poder central. Es una istòria oficiala de nom d'una region de l'Estat francés, una region administrativa francesa, de dreit francés ; fau notar que dins las regions d'administracion italiana e espanhòla (catalana), los noms oficials mençonan pas lo mot « Occitanie » o « Occitània » ; fau apondre que al cambiament de nom de la region administrativa de Bordèu, pas cap movement occitan a gausat participar a l'establiment d'un nom en ligason a una reflexion de la populacion de lenga occitana ; e per aquela « Nouvelle Aquitaine » digun a fait votar « Nòva Aquitània », nimai en lenga basca ! E çaquelà lo cap de region es vengut portar sas pensadas politicas per la region de Tolosa-Montpelhièr, tot en oblidar a partir del cambiament de region de publicar las paginas occitana e basca costumièra per l'anciana « Aquitaine ».

Fau notar que lo debat democratic a debutat a l'iniciativa d'un grope d'occitans de Tolosa e Narbona (Convergéncia Occitana e País Nòstre), un an abans la debuta de l'informacion parisenca sus la famosa pichoneta reforma de las regions ; l'objectiu èra estat establit lèu e clar, fau un nom que rebèrta l'identitat lingüistica de las populacions de las regions de Montpelhièr e Tolosa ; dins aquel debat los Catalans son estats convidats sistematicament, malgrat d'èstre simplament una pichoneta partida de la novèla region ; jamai se parlèt de convidar los roergassistas, o los gasconistas ; o fau pas oblidar tanpauc. Estranh, lo desvolopament de l'argument es partit de Gasconha …

La debuta del debat se faguèt dels tempses d'en Martin Malvy, l'ancian cap de region, vengut del costat de Fijac e qu'aguèt lo temps clar per saber sa region coma occitana, el l'ancian jacobin ; e jà pendent la campanha electorala se ne parlèt, gaire en Catalonha del nòrd. Arribada al cap de la region, malgrat las promessas, lo cap de lista de l'UMP-Les-Républicains sortit per rasons constitucionalas, damorètz una lista de dreita ideologicament contra « Occitanie », e ambe las promessas similaras Carole Delga tenguèt la linha, farà una campanha de promocion dedins la populacion per escolhir un nom que posquèsse agradar a totes/as. O faguèt, la fau felicitar !

Dins un sistèma politic d'aligança politica, es Gérard Onesta que prenguèt la direccion de la campanha per determinar lo nom de la region ; pauc a pauc çaquelà, e ambe l'interès que la populacion li portava, Carole Delga s'engatjèt ; dos moments de comission per determinar lo nom que la populacion aurà d'escolhir se son debanat a Tolosa e Carcassona ; totes los punt de viste son estats entenduts ; l'argumentacion catalan o foguèt tanben, malgrat d'estar mal biaçuda, pauc diplomatica. La resulta serà protestacion pendent una setmana e al final una causida de noms d'escolhir que tendrà compte de totes los avejaires ; pel costat catalan, la paradòxa es qu'es la causida del jornal que los Catalanistas independentistas díson Le Dépendant, que serà listat : « Occitanie Pays Catalan » ; veirèm pus tard qu'aquela causida foguèt tanben aquela d'un fum d'occitans militants dins aquela futura « Occitanie ».

Fau notar que sense consultacion e per imposicion administrativa (dictatura administrativa) lo Conseil Économique et Social Région imposarà un apondon « Pyrénées Méditerranée », aprèp aver amenaçat la presidenta de lançar un referèndum, lo sindicalista de la CFDT Chauzy donava lo ton que l'administracion dona a la democracia participativa... De cap manièra aquel apondon es estat causit pels catalans, mas per un gropeton d'antidemocratas que refúsan d'entendre « Occitanie » per la region.

Çaquelà « Occitanie » solet, aguèt un succès que quitament lo movement occitanista a pas capitat d'aver fins ara, e ambe las dificultats qu'i aguèt per votar per Internet o per corrièr me fan encara somiar sus la capacitat de la populacio nd'èstre mai occitanista que lo movement occitan; sabi d'aqueles militants occitans qu'an esperat lo darrièr moment per votar (...); èra pas lo cas de la populacion assabentada de l'interès de la votacion. Aquel succès son 91.000 ciutadans per « Occitanie », sembla talament natural, simple, e costumièr ! E se adicionam lo nom « Occitanie Pays Catalans » avèm la majoritat dels ciutadans qu'an votat. Fau notar que lo cap de lista FN de Perpinyà votèt per « Occitanie Pays Catalans », malgrat el tanben d'èstre cap de lista, lo FN sense el donarà una protestacion contra « Occitanie » aprèp la votacion al Conselh Regional.

Çò d'incompenedor, es la pausicion d'aqueles letrats d'occitan que faguèron la mescla entre l'espaci lingüistic d'una populacion de lenga occitana, e la determinacion legala d'un nom per las mapa de l'IGN, per l'administracion francesa, una causa politica ; es clar que la mescla entre la lingüistica e l'administracion (unifòrma modèl francés dempuèi 1992) d'un espaci politic se sembla a un etnisme, aquel que determinèt la basa de mantunas guèrras europèas de tres sègles passats, e pas sonque entre franceses e alemands.

Aprèp la votacion del Conselh Regional, e per aver pauc participat al debat democratic, los Catalans de Perpinyà se despertan aprèp aver considerat que « Occitanie » val « septimanie », una vièlha guèrra contra Frêche reviscolada, e sobretot una asirança contra los gavatxes ! Mas an oblidat qsue Tolosa es pas Montpelhièr … vièlha mentalitat, vièlha pensada, tòrtas pensadas politicas, a còp de vomir.

Quand lo « democrata » Franco, un grand democrata segurament, a nommat lo Principat de Catalunya, Catalunya, oblidava Aran ; qui explica als catalans del Sud que fau cambiar lo nom de la region aquela en Catalunya-Aran, la CUP … Pas la CDC66 !

Per me, val melhor res cambiar al Sud de Perpinyà, mas sabi que los Aranesis son els lo grand ganhant car en situacion de granda autonomia politica, administrativa e d'identitat fàcia a las fòrta catalanitat de Barcelona. Fau notar qu'aquel biais de pensar es lo meteis pels Bascos qu'els, dempuèi annadas demandan la creacion d'un departament Pays-Basque, (ai pas notat en lenga basca car la demanda se fabrica en francés, per rason politica francesa clara), mas al final auràn una organizacion territoriala particulara e que la negociacion se fabrica ambe Pau e Bordèu, en preséncia del prefecte (de l'Estat francés). Ieu, a fòrça d'aver enemics los Catalans del nòrd, de Perpinyà principalament, se gausan pas gaitar dins un miralh per se dire : « e ara que fasèm » que fasèm nosautres per melhorar la situacion catalana a Perpinyà, nivèl politic, economic e lingüistic. E que la region se nommèsse « Occitanie » o d'un autre biais, aquò cambiarà res ; son Catalans, o díson fòrts quitament dins un departament qu'a jamai vist nàisser los «Pyrénées-Orientaliens», mas qu'a un Consell General qu'a jamai etiquetat los collègis en catalan, nimai los licèus quand lo Conselh Regional de Montpelhièr èra governat per un catalan ! An l'accent, mas sábon pas coma se fabrica ; quand lo Consell General inaugura la pòrta de Salses, la debuta del « mur pels Gavatxes», la bandièra pagada pel Consell General es … de Provença !

A la CDC66, que lo voide programatic es real, li fau enemic per sobreviure ! E lo jorna de la publicacion al jornal oficial, la CDC66 trapa los mai jacobins per l'ajudar a pagar los fraisses del planh politic, enlòc de pensar a bastir una politica pel departament que sonèsse plan catalan, e ontologicament per la dignitat dels Catalans de Perpinyà. Donc la CDC66 se trapa dins lo camp dels repotegaire Les-Républicains-UDI e del FN contra « Occitanie » coma nom de la region ; se tracha plan d'un simplèt nom, e res de mai !

Dins sa recèrca de succès electoral, la Convergence Démocratique Catalogne 66 se transformarà en francés Oui au Pays Catalan ; podèm rire ? Al mens portaràn pas lo títol de democratics car o son pas, nimai de Conergence car nimai o son ! E de Catalogne tanpauc car son Pays Catalan.

Jà al Sud la CDC de Barcelona a cambiat de nom … la CDC66 pòt cambiat tanben de nom vist que de democratas o son gaire.

1 / lo jorn que lo Principat de Catalonha se dirà "Cataluña Aran" nos faudra pensar parier mas pas coma Lo Dépendant 'occitanie-pays-catalans' faudrà pensar Occitània-Catalonha. 2 / los Bascos auràn un estatut especial (informatz-vos) perqué mens estupids que los Catalans... 3 / trobar los mai jacobins de Perpinyà, e los que fan pas una sola politica rasonabla pel catalan -la lenga- a Perpinyà, per trobar rasons (estupids) contra « Occitanie » es una ignominia politica dels grands !

Los « Pyrénées-Orientaliens » sont pas mòrts, enfin tòrnan viure gràcia a « Occitanie ». Fau positivar.

Las autras criticas an una responsa : 1 / pels membres de l'IEO-PNO que fan de las letras l'unica pensada contra lo pòble (91.000 ciutadans), una pensada lingüicidària contra lo pòble a quí fRança a enlevar la lenga, es una realitat fosca que farà pas ganhar Occitània granda o/e administrada per fRança. 2 / los jacobins del FN e de Les Républicains fan la pròva de solidaritat ambe CDC66, per una pensada politica lora qu'es alara sotmetuda a la partidocracia parisenca, una fauta politica contra la populacion occitana despertada, ela melhor que lo sistèma politic. 3 / los Occitans vesins (d'Auvernhe, Provença, Niça, Lemosin, Gavotina, e Gasconha de l'Oèst) an de que pensar, enfin Occitània es sus la mapa, IGN compatible, sèm dins la situacion positiva dels Catalans dels Balears, del País Valencian, o de la franja de Ponent, veire tanben de la pichona vila de l'Alguèr.

Totes donc faràn lors l'etiqueta aquela, pichoneta etiqueta ; mas ont son las criticas per una reforma flaca, pichoneta per seguir la pensada d'un grand politician francés, Michel Rocard. Jà lo comunicat del Partit Occitan dona la realitat del problèma, lo finançament, car es pas un problèma d'una pichoneta etiqueta malgrat lo còst de l'afar.



Quand lo Conselh Regional a votat a Montpelhièr, an votat tanben lo trilingüisme per la publicacion del nom de la region ; aquò serà oblidat o pas ; es que las lengas occitanas e catalanas auràn la visibilitat qu'an jamai agut fins ara ?

Ara en « Occitanie » podrèm far mantunes repaisses republicans occitans sense èstre interdit de santa republica parisenca ; mas de trabalh politic ne damora, e quin partit ne serà capable de portar un messatge politic digne per tota la populacion d'« Occitanie ».

Felicitèm Carole Delga en la convidar als repaisses republicans occitans que fan per popularizar una politica per totes/as dins aquela novèla region administrativa occitana en fRança ?