arcuèlh

dimarts, de febrer 26, 2013

L’amarum europèu per las estelas italianas

S’acaba d’aver eleccions en Itàlia, e totas las castas al poder en Euròpa an una páur que se debuta : imaginatz se los pòbles europèus (lo pòble occitan comprès) se preniá lo poder de decidar en plaça de las castas e de las tecnocracias administrativas, que se debanariá mens bien ? La páur que lo sistèma establit dempuèi decadas en Euròpa, sistèma per enganar los pòbles, la páur aquesta puja ; Itàlia mostra lo camin per Occitània.

Euronews Beppe Grillo

Lo programa aquel es en lenga francesa e italiana ; es de granda qualitat. O podètz fintar, segur que donarà idèa a mantunes per far pujar en França un movement que fosquèsse pas ionstrumentalizat per las tecnocracias, las partidocracias e las ideologias d’autres sègles.

Lo programa de Beppe Grillo segon la BBC

Se demanda un novèl sistèma electoral ; n’avèm mestièr tanben a l’Estat francés… e sobretot la proporcionala sancièra.

Se demanda que los elegits tornèsse al pòble los salaris, o quitament que los fasquèsse non pas coma una renda, mas coma una despensa per la foncion que lor es autrejat per la votacion.

Se demanda una autra pensada sobre las enèrgias que son rpepausada als pòbles, se demanda sobretot que lo pòble fosquèsse associat a las causida energetica, e non pas las multinacionalas, que fosquèsse francesa, chinesa, japonesa, nòrd-americana o anglesa, o alemanda…

Se demanda que la votacion fosquèsse possible a mai granda dimension per totas las populacions e particularament lo entre 16 e 18 ans.

Se demanda un referèndum per saber de l’Èuro, € es la moneda que pausa vertadierament question a l’ora d’ara, e sobretot la politica de la BCE.

Tot aiçò es un programa politic que podèm aver mestièr per Occitània, mas non pas per manipular politica o ideologicament lo programa aquesta. avèm realament mestièr d’un partit de ciutadans, en Occitània tanben. Majoritariament Occitània de l’Èst a votat per aquel programa, mai tanben Ligúria.

Dins lo reportatge de EuroNews aprenèm una causa plan utila per al ciutadanetat occitana ; Beppe Grillo explica que veiriái plan que la ciutadanetat prepausèsse leis, o accòrds internacionals, per tal que los Parlaments los votèssen, e donc, non pas lo contrari coma es de costuma fins ara, e que malgrat los referèndum las votacions dels pòbles fosquèssen pas respectats per l’Union Europèa.

_°_

ara es l'occitan

dissabte, de febrer 16, 2013

Magnific libre, enfin sortit !

Acabi de recebre un comunicat que me fa plaser, mas al meteis temps qu’es lo rebat de las incompeténcias regionalistas de las institucions plaçadas per bastir la politica lingüistica.

Òlt-e-Garona

Gaitèm mai de prèp lo comunicat :

Òlt-e-Garona 2

1 / Lo departament d’Òlt-e-Garona es talkament pauc conegut a l’Institut Occitan que, a/ sábon pas coma se dís dins la zòna concernida (aquò se sona l’independentisme bearnés, o las frontièras mentalas de Bearn), b/ Es de se dobtar se los foncionaris de l’Institut Occitan párlan occitan dins als reünion en Òlt-e-Garona e que sábon perqué nos (soi originari d’aquí) disèm gascon e parlam lengadocian.

2 / Cal explicar a l’Institut Occitan del contengut del libre que ne son co-editor ? Lo libre es editat poer l’IEO del departament qu’es clarament … l’Escòla Occitana d’Estiu ! Lo passadisme del redactor del comunicat es aital revelat ; aquel es benlèu anat a l’Universitat Occitana d’Estiu, un còp èra ; mas aquò a existit abans 1975 !

3 / Es sempre espantant de veire qu’un libre que deviá ges pausar problèma de publicacion, aguèt mai de dètz annadas per èstre publicada ; benlèu que lo relai en Òlt-e-Garona èra pas al nivèl que caliá per fargar aquel trabalh, talament pauc qu’a pas signat lo libre del seu nom ! E alara me questióni, es bon de cumular los títol de pòrta-paraula (o EX, ça dís que…) del Partit Occitan, prersident de l’EOE (causa que viròta mas que lo nombre d’escolans baissa dempuèi sa presidéncia), e presidéncia de l’IEO47, e quitament animador de l’ACPA tanben … Lo cumul de foncion prestateriala es pas bon per l’occitan e l’edicion d’un libre d’aqueste escantilh, non ? E lo libre es essencial per debutar oficialament la visibilitat de l’occitan ; quí sap çò qu’es la visibilitat de la lenga per una politica lingüistica seriosa ? Lo president cumulatiu aquel ? Sembla que non vist lo temps qu’a tardat… (e coma sabi qu’i aurà jà personatge que dirà escribi sense saber, vos confirmi que pòdi donar noms, datas e faits – e los elegits en carga de l’occitan o devon saber tanben, mas se cal calar per l’egò de mantunes).

La causa es pausada, es que lo sistèma associatiu e quitament professional per l’occitan salvarà la vertadièra politica lingüistica que nos cal ? Ambe aquel comunicat e la publicacion tardièra d’aquel libràs essencial, nos podèm questionar…

dijous, de febrer 14, 2013

Volèm lo gai saber per Marselha-Marsiho

Benlèu que sabètz pas lo Gai Saber, alara sètz pas passat per las universitats francesas en Occitània. Amai d’èstre una causa filosofica plan coneguda es tanben la basa de la pensada e civilizacion occitana, es una pensada globala mas non englobalisanta. Una pensada aital ajuda a melhor viure sus un territòri, aquí Occitània, per exemple de poder comandar carn del país e s’apercebre aviat que la filara occitana es destrusida pel sistèma europèu d’ajudas, e alara repotegar e èstre escotat pels elegits e las elegidas del país (Provènça aquí).

Mas tornam a Marselha-Marsiho que coma a Tolosa, la carn es importada de l’Euròpa de l’Èst per aprofieichar de cors de l’Èuro fòrt (! ), tornam a la Kulturé de Marselha, que sembla èstre la capitala europèa de la cultura, aquela que sap pus viure de las riquesses localas, coma l’explica Bernard Gièly dins un article interior de la revista Prouvenço d’Aro. Dins la meteissa revista e en primièra pagina aprenèm que lo 13 de genièr se passejèron gropes folclorics provençaus dins Marselha, e que la messa foguèt dicha en provençau … la cultura ecclesiala provençala, que fauta de saber sus los chaples catolic e vaticanesc en Lengadòc, mas cultura de qualitat segur, un pauc vielha çaquelà, mas podèm far d’arqueologia positiva e viventa ; cal pas renegar las causas vièlhas per comprendre lo futur. Lo saber ecclesial e catolic es important per la cultura provençala, e es plan la cuiltura occitana de saber que los catolics son estats los mai grands turriferaris de la cultura e lenga occitana, en debutar la guèrra contra los ‘bons critians’ al sègle XI e XII, e la lectura directa de la Bíblia en lenga populara latina (es de dire l’occitan modèrne), sobre libre que sonque un es damorat viu a Lyon, fòra l’Estat francés ; serà benlèu Marselha lo moment de presentar sa re-edicion per las Letras d’Òc … Quí o farà a Marselha, capitala europèa de la cultura ; pareis que lo cristianisme es la basa culturala europèa ; los chaples integristas cristians, qu’an debutat en Occitània, tanben o son.

Image (18)

Es que podèm pensar que la cultura e la lenga occitanas de Provènça seràn presentas dignament dedins Marseille Provence 2013, ambe una messa occitana ? Es que la paga, qu’espèri gròssa, car tot çò qu’es rare, se dèu pagar al mens coma David Guetta, la paga dels gropes folclorics es estada bèla per menar una politica lingüistica dins tota Provènça ? Es que la passejada dels elegits e de las elegidas lor an permetut d’entendre parlar provençau ? Es que las revendicacion de lei per la lenga es estada portada a l’aurelhas dels elegits de Provènça (perqué son sovent lo malhon flac de l’Estat francés sul tèma) ? Es que los elegits e las elegidas de Nissa venguts especialament an poscut verificar los pauc de diferéncia lingüistica entre lo ‘pur provençau’ e lo  nissart ? [i a granda amistat politica en Marselha e Niça – lo setmanièr francés Marianne e l’universitat d’ailà, mediatizat per France Culture, faràn un seminari sul tèma de las engusas (es cultura tanben) – Parlam euròpa : es que ne podèm pensar una causa costièra per la mar nòstra de València a Niça, veire al delai ?]

Se podrà al mens esperar panèus e afichas dins la lenga istorica, e dins las doás grafias per non perturbar lo public parisenc vengut veire, en pacifics e protegits TGV, los indigènes de la republica sotmetuda de Marselha. Mas sembla que per far universal l’anglés fosquèsse la grafia e la geografia de Marselha … aquò pròba al mens de la fauta de sabers geografics a Marselha, e dels organizadors, non ?

Marselha 2013 -

Mas non podèm que se questionar sus la capacitat de desvolopar una politica de visibilitat lingüistica, la lenga istorica, a l’imatge de çò que se farga al Quebèc, per far sobreviure lo francés ; aquí avèm mestièr de far sobreviure l’occitan de Provènça, la lenga istorica. Mas soi segur qu’un jorn, los gropes folclorics provençals auràn ganhat pron per aver una politica lingüistica, e qu’en plaça de l’anglés, aurèm l’occitan de Provènça per la manifestacion festiva aquela, e que los gropes folclorics transmetràn la lenga coma cal al poder de la decentralizacion, benlèu melhor que transmetre l’anglés, coma aiçò :

Marseille Méditerranée 2013 vist pels gais

La fiertat provençala serà alara mesa en valor per totas las populacions maridadas, divorciadas, catolicas e apostolicas, o pas…

E alara soi segur que lo gai saber serà tornat e qu’al pè de Marselha las vacas seràn tornada, e podràn minjar la carn del país provençal, e que la populaicon serà reconéisser sa qualitat sense aver mestièr de resorga scientifica delsaber ADN, per ne minjar ambe rason e delicatessa, quora los peisses de qualitat auràn pas poscut arribar al pòrt per rason de tempèsta e non pas de guèrra en Líbia o Tunisia…

Donc, dins trenta annadas, caldrà plan trenta annadas, per reviscolar quicòm qu’a calgut 50 annadas per destrusir, podrèm parlar de cultura de Marselha, a Marselha e per las populacions ciutadanas de Marselha, sense aver mestièr d’arrestar de los TGV e far cagar los de Niça !

dimecres, de febrer 13, 2013

Una critica sobre un programa politic en Occitània.

O fau rarament, mas me sembla important d’aver una vision critica d’un programa politica que se vòl occitanista, un manifèste politic ; veirèm que l’es pas brica, mas puslèu d’acompanhament de la repression administrativa dins lo sistèma francés d’ensenhament en Occitània. Es un programa d’un partit que se vòl lo grand responsable d’un manifèste sobredit occitanista, un pauc pertot en Occitània, mai que tot en Aquitània e Miègdia-Pirinèus.

POC e ensenhament

Legissèm amassa :

"Refondacion de l’escòla" - Contribucion del Partit Occitan
« Enseigner en deux langues »
Développer le bilinguisme français/occitan est un choix pédagogique présentant de nombreux avantages :
- Pour les élèves : savoir utiliser la langue occitane, diversifier le parcours culturel, faciliter l’apprentissage d’autres langues.
- Pour l’État et les collectivités : préparer la jeunesse à la mondialisation et aux échanges culturels, stimuler l’économie culturelle en région (internet, arts, édition…), transmettre un patrimoine vivant aux générations futures, maîtriser les coûts.
Premier degré :
- Recruter dans les académies occitanes des professeurs des écoles compétents en langue occitane (le CRPE spécifique n’est pas organisé partout).
- Rétablir au concours de recrutement ordinaire des professeurs des écoles une option facultative de langue régionale.
- Permettre à tous les candidats de passer simultanément à la même session le concours spécifique et le concours ordinaire.
- Instituer une option de langue régionale dans tous les échelons de la formation des enseignants à commencer par les masters conduisant à cette profession.
- Sur les 5 ans qui viennent, dans chacun des 33 départements concernés, ouvrir chaque année 5 nouvelles écoles bilingues français/occitan à parité horaire, en visant une répartition géographique la plus efficace possible.
- Favoriser en outre la création d’écoles partiellement bilingues sur le modèle de certains départements (Bouches du Rhône par exemple).
- Mettre en place de grandes campagnes d’information des parents sur les bienfaits du bilinguisme.
- Permettre l’inscription des élèves hors périmètre scolaire dans les écoles où s’enseigne la langue régionale. Pour les communes ne proposant pas d’enseignement bilingue français/occitan sur leur territoire, rendre obligatoire le versement du forfait par élève scolarisé dans une école publique d’une autre commune pratiquant la langue régionale ou une école sous contrat pratiquant l’immersion en occitan (Calandreta).
Second degré :
- Assurer la continuité : proposer un parcours occitan en collège et lycée avec un cours de langue occitane plus un cours dans une autre des disciplines où l’oral et l’écrit sont utilisés conjointement.
- Création de CAPET bivalents occitan-enseignement professionnel pour créer ce même type de parcours en lycée pro.
- Mettre en place l’option occitan dans tous les établissements des académies concernées (ainsi que dans les zones périphériques).
- Majorer la dotation de l’état en nombre d’heures d’enseignement pour prendre en compte l’enseignement des langues régionales.
- Augmenter le nombre de postes ouverts au concours du CAPES d’occitan (seulement 4 postes actuellement).
- Limiter la nomination des professeurs à 3 établissements maximum.
Supérieur :
- Création d’une licence d’occitan dans les universités occitanes qui ne la proposent pas encore. Puis prolonger par un master.

A / Lo títol es jà un problèma en se. L’objectiu es plan «Enseigner deux langues», se parla pas de dos biaisses d’o pensar, perqué es justament polemic dedins lo sistèma partidocrata aquel. I a dos sistèmas d’ensenhament,

1 / Calandreta per immersion lingüistica es pas una opcion d’un programa, e Calandreta es refusat pels sindicalistas de l’Éducation Nationale, un sindicalisme fòrt influent dedins lo POC per plaçar Calandreta coma una opcion, alara qu’es la solucion per Occitània. Recentament al POC se refusèt de parlar d’aiçò e de promòure l’immersion dedins lo sistèma francés, per «realisme politic» que díson ; es coma se un programa politic non podriá aver al mens una idèa de çò que se far coma ensenhament endacòm mai e ambe succès !  Coma se l’immersion lingüistica èra associativa al Quebèc, soi segur que lo francés ne seriá pas al meteis nivèl ailà ; 

2 / lo sistèma acceptat ambe totas las manipulacions administrativas (vist recentament), es lo sistèma per eqüitat lingüistic ; çò que faguèt refusar lo CAPES monovalent d’occitan, causa qu’es en Corsega, e que fonciona, e fòrça l’admonistracion publica d’enfin trabalhar pel pòble còrse ; que fasèm per Occitània ? Aquí al país nòstre, aquí lo POC demanda pas l’egalitat legala, e aital ajuda l’administracion francesa a emplegar los professors d’occitan dins d’autras matièras que l’occitana, e a pus aisidament a barrar las classas a eqüitat lingüistica occitana.

B / Se parla del CRPE, mas res sul CAPES …. monovalent e de la reala potencialitat de l’ensenhament universitari, en lenga occitana, pas sonque en literatura… o en politica esquerrista.

C / vist que son pas actors politics (de granda dimension ça sembla, e malgrat l’aligança ambe EELV), es de dire aquí simplament per verificar l’aplicacion d’una politica, an un verbiatge de solicitacion :

1 / «Favoriser», «Permettre», enluòc de ordenar… Se cal demandar se un elegit occitan al CR dèu dubrir las pòrtas de las administracions o los politicians, enluòc d’o demandar de far per un foncionari qu’es supausat en carga d’una mission politica … e pagat per aiçò ; es tanben alara los militants non pagats que lo trabalh del cargat de mission, es demandat, e alara l’elegit del POC qu’a un ròtle desvalorizat dedins la societat en general (vist al SISQA, mas lo biais dèu èstre lo meteis dedins l’ensenhament de l’occitan qu’es sectorizat, e aiçò de la sectorizacion es jamai criticada dins lo programa del POC) ; 

2 / «instituer», alara que las leis son parisencas … res es demandat perqué l’educacion en Occitània fosquèsse sonque e enfin la prerogativa unica dels CR, dins las «terres réputées étrangères» (1732 a jamai vist passar la revolucion perqué vesèm res de novèl en 2013), e çaquelà es la solucion que podèm veire coma la mai eficaça a mantunes nivèls : – finança publica, –adaptacion al mercat de l’emplec, –adaptacion del professorat, –adaptacion a las coneisséncias necitas per las regions, – adaptacions multiplas potencialas quora son europèas e localas, e jamai quora son parisencas, etc.

3 / «Assurer», l’accumulacion de vèrbe d’aqueste escantilh fabrica un impoténcia de las grandas ; e çaquelà lo POC a al mens dos elegits de granda dimension dedins lo sistèma del CR ; tornam a l’idèa qu’un programa d’un partit occitan, manifestament autoproclamat aital, non pòt èstre lo rebat de las dificultats o realitats de minoritaris dedins lo sistèma de la decentralizacion, ni dins la societat sancièra.

D / Res es dit sus la qualitat de l’ensenhament donat als professors e sobretot a las professoras (son majoritàrias) ; e totes/as sabèm qu’es de mediòcra qualitat lingüistica e argumentària per respondre dins los mèdias per exemple !  Avèm encara entendut recentament un programa de France Culture que se posquèt mesurar que un animador de ràdio associativa parisenca èra mai en capacitat de respondre qu’un professor d’universitat, al mens en melhora pausicion per saber las reiras pensadas de la jornalista e las contengéncias que fan las seunas questions e donc las bonas responsas e eficaças responsas. Mas tanben per respondre a las questions dels parents, dels elegits, avèm aital professors e professoras qu’an lo diplòma d’occitan de l’universitat e que son capables de voidar una sala aprèp las loras intervencions per supausadament convéncer los parents d’escriure los dròlles als corses en licèu o collègi (per un còp que l’administracion èra contenta d’aver un cors d’occitan !).

E / Un programa de partit politic non pòt èstre un programa sindical, a desfaut d’aver un sindicat occitan de l’educacion, avèm lo POC ? «Limitar» es lo vèrb fòrt, unicament aplicat aquí, per sosténer que l’administracion non fabrica gaire ajuda per aquel ensenhament. Sense zo dire avèm aquí un document sindical, e non pas un document politic. Nommar un professor sus tres establiments dèu èstre un problèma, segur quora los licèus son a 80 km l’un de l’autre… Mas es la fauta de l’administracion que dubrís pas corses d’occitan d’un a costat de l’autre, e donc pròba que la politica esperada pels CR occitans (PRG, PSf, PdG, EELC-POC), e cridada en conferéncia de premsa, es jamai verificada per l’elegit del Partit Occitan, qu’auriá alara a portar la maissanta novèla al president del CR, coma los protestaires del TER o fan dins los mèdias, quora s’emplega un TER sobrecargat.

Vesèm aquí qu’i a pas sonque un manifèste, concensuat o pas, que farà que la situacion politica evoluïrà aviat, e de faiçon seriosa, caldrà al mens una volontat politica  ; lo POC o a pas; que podèm pensar quora es quitament pas dedins lo sistèma politic que se vòl monopolitic occitan coma lo Partit Occitan ?

En fàcia un programa novador, cal chifrar … e lo partit politic o deuriá saber far en aplegar competéncias de diversas provenéncias.

Piula un deputat socialista

-°-

Los professors en Occitània son pas los sols a èstre conservadors :

conservatisme basco

dilluns, de febrer 11, 2013

La refòrma los socialistas son contra.

Recentament es la refòrma de l’aglomeracion de Lyon qu’es estada faita de manièra bonapartista per l’UDI e Gérard Colomb a Lyon ; la manièra es estada criticada, e l’ai criticada sus aquel blòg tanben … mas benlèu qu’èra justificada vist que per la refòrma, los socialistas son lèstes per la cridar en campanha, la cridar a París, mas en practica luènh de la vóler ; per exemple, Alsàcia :

Image (15)

O sabètz segurament pas vist que las redaccions parisencas si interessan pas. 85 del cent de las redaccions de premsa son pensat a París … Donc de la volontat dels elegits e de las elegidas d’Alsàcia de simplificar los sistèma de la decentralizacion es pas jamai arribar a las fuèlhas de redaccion parisenca. Del meteis biais se parla jamai de savòia e de las dificultats d’aver una sola region Savòia, contra la region administrativa actuala de Ròse-Alps.

La fusion aquela es grandament comprenedoira, quitament per las populacions ; las questionar sobr elo tèma, me sembla una granda idèa democratica. Es la pròba que la dreita al poder jòga plan dins la democracia regionala e lo regionalisme fabricat dins lo sistèma de la decentralizacion del Gaston Defferre… e qu’es long a realament s’installar dins los païsatges politics, vist los conservatismes franceses, souvent nacionalisme d’una autre sègle (veire bilhet següent, SNES e CGT).

Jà mantunes partits alsacians an aportat la campanha per votar Ya ; s’espèra ambe interès lo vòt socialista per èstre contra los reformistas parisencs…. Es plan clar qu’en Alsàcia las causas van al revèrs.

La campanha electorala alsaciana del mes venent serà d’una granda importança, car serà un egalitat republicana aplicada sonque per Alsàcia, coma un exemple de granda democracia, causa que vivèm gaire dins las regions occitanas. Es pas lo sol subjecte que devèm suportar, de suportar per èstre pensar a París e imposat aquí, la país occitan sense consultacion del pòble d’Occitània.

SNES es un sindicat nacionalista de mai

Aquel sindicalisme es nacional-conservatisme (es un nacionalisme expansionista, anti-decentralizacion, sense rapòrt ambe las necessitats de las regions), es aquel de França, aquel qu’Occitània supòrta e sembla èstre una question de longs tèrmis istorics :

mapa 1732 províncias reputadas estrangièras comentada

Aprèp la CGT (bilhet recent), vesèm arribar un autre tipe de sindicalisme, lo coorporatisme e nacionalisme sindical. Aqueles an jamai capitat de donar un bon servici d’orientacion per las escòlas dins l’Estat francés, nimai a las populacions, mas o vòlon conservar dins l’estat ! Se podrà pas dire qu’es pas simplament pels avantatges que baila lo sistèma centralista francés, ara. Es un sistèma fait de privilegiats e de fait sense gaire de competéncias per aquela profession de l’Éducation Nationale.

Coma podèm determinar lo conservatisme, cal legir simplament aiçò :

Image (14)

Podèm veire que lo sistèma francés es conservador e lo sindicalisme ajuda al centralisme, al conservatisme e al republicanisme jacobin, malgrat d’aver probat de la non eficacetat permanenta dempuèi annadas e annadas ! Los que son passats pels CIO podràn comprendre aviat aiçò ; i soi passat ; I soi passat mantunas annadas, e ai jamai poscut aver una informacion coërenta, e clara, dins aqueles endreits.

La refòrma de l’ensemble del sistèma es donc una urgéncia al mens dempuèi 20 annadas ! L’argument sindical CGTista es alara gaire comprenedor al moment qu’i a pus gaire adeqüacion entre las formacions multiplas (e sovent sobre-abondantas) e las necessitats d’emplec de las entrepresas, donc una vida remunerada e respectuosa de las ciutadanetats ; los CIO centralistas franceses son un endreit que fabrica de caumatge tot en crear emplec inutile e administrat per amont naut e elonhat del sistèma economic local.

Perqué la decentralizacion es la solucion ; perqué la decentralizacion a probat durant 20 annadas l’eficacetat de l’emplec de l’argent public (la lista es longa), contrariament a l’Estat que daissa contunhar sistèma de privilegiats sindicalistas qu’an res d’eficaçes pel servici general als publics, als pòbles de França.

Cal felicitar l’ARF de prendre en man aquesta refòrma radicala del sistèma ineficaç aquel.

Anèm minjar papats !

La novèla qu’es tomabada aqueste maitin, nos va far minjar papats ?

Lo meu corrièl acaba pas d’engolir l’informacion, quasiment la meteissa. Lo papa demissiona, la mission s’acaba.

EuroNews, çaquelà se diferencia :

Comparèm 3

Lo Carnaval de Rio a debutat, mas lo Vatican s’anóncia una sortida papista. Totes los autres comunicats seràn oblidats ?

Comparèm 2Comparèm

Vengut de Roma

diumenge, de febrer 10, 2013

La právda d’utilitat coloniala francesa

Ai la costuma sus aquel blòg de qualificar los jornals d’obligacion de crompa e que cal legir entre las linhas, de qualificar aquel paperòt (mata-selva) de … právda. Le Monde es estat lo primièr a èstre aital gratificat, sus aquel bilhet regular, bonificat de právda, puèi de právda parisenca ; perqué cal pas oblidar que la premsòta regionalista occitana es del meteis biais seguista del poder parisenc, e de la seuna linha redaccionala (l’avèm vist jà ambe la censura de Bretons pel grope de premsòta regionalista Ouest-France), similara als motons de totes las dictaturas o del directoire qu'es de maissanta memòria per la revolucion franchimanda.

Un document es alara aquí per m’ajudar a confirmar la causa :

La preciosa pravda Le Monde

Mas al delai de la právda, i a l’ístinia en lenga russa, e ontologicament, es una právda ontologica e interiora al problèma, interiora a l'amna, a l'èime.

Dins las annadas 1985/95, la právda èra utila pel recrutament de Radio France, la caliá legir per còr per poder èstre recrutat, coma caliá tot saber sobre la cançon francesa, per còr plan segur atanplan ; res èra demandat sus la cançon bretona o basca, nimai catalana, còrsa o occitana ; las resultas son claras, avèm un sistèma mediatic public desligat del sistèma antropologic de las creacions musicalas (gaitatz los programas), e totalament ligat al mercat fabricat per las entrepresas del disques parisencs, quitament sense pensar a la francofonia ( es de dire!).

Vesèm ambe l’article que la právda es tanben utile per las collaboracions occitanas a la diplomacia francesa quora tòrnan per la retirada «au pays». Sabèm pus s’aquel «au pays» vòl dire lo pichon país (coma se posquèt escriure en 1964 sus un monument de Comenge-Bigòrra per determinar l’armada de resistents que lo poder gaulista a arrestat a la frontièra franco-alemanda per non pas èstre emplegat per aucupat l’Alemanha federala de l’aprèp-guèrra !), lo pichon país seriá alara Occitània, o lo Gavaudan, o lo nòrd del Lengadòc, o lo Sud d’Auvernhe (las populacions que son pas de pura soca franchimanda donc, tal que l'etnisme francés o pensa), o quitament de la faiçon juridica de fabricar l’«État de droit» qu’imposa un mercat clarificat e assimilacionista per la lei e la règla centralista, e la seuna administracion interna, dempuèi los potentats reials, directorals o bonapartistas, veire republicans ; es donc una vièlha istòria amagada e desconeguda.

La diplomacia francesa es la tresena mondiala, vist la dimension de l’Estat continental europèu, podèm confirmar que fauta una refòrma dins la diplomacia francesa per non pas pensar qu’es un element del colonialisme o puslèu del pòst-colonialisme, o del mercat exterior de las entrepresas nacionalistas francesas…. per non pas pensar que còsta grandament a totes los ciutadans, Occitans e Occitanas, comprèses.

Nacionalitat Ciutadanetat

A 86 ans, la vièlha femna podrà jamai legir un article coma aquel publicar per Enbata, Enbata es pas distribuar per la diplomacia francesa ; la právda es un instrument d’endoctrinament qu’es legit de cap a cim, e qu’endoctrina pron clarament lo public que paga per aiçò ; es la granda victòria del sistèma republican francés d’aver inventat la moneda desgalhada a lor sol profièich per castigar las meteissas populacions sotmetudas. Al meteis temps, lo sistèma centralista imposa de non pas aver mèdias de bona qualitat per contrabalançar l’ideologia parisenca.

A 86 ans, aquela foncionària francesa d’origina occitana sap segurament parlar occitan ; Le Monde a alara una utilitat lingüistica, la destruccion de la lenga occitana dins lo ment dels collaboradors o de las collaboratriças al sistèma politic francés, interior o exterior (ex-AEF, terminologia pron vièlh mas que son coma una nostalgia pòst-coloniala). A 86 ans, los mots crotzats o lo soduku ajúdan a servar la memòria, mas la memòria de qué ? Senon d’una vida al servici de la lenga francesa que, al país d’origina occitana, escana la lenga del Gavaudan, l’occitan !

A 86 ans, ‘quela foncionària francesa a aital ajudat França per non pas aver un locutor o una locutriça d'occitan dedins lo continent europèu, una locutriça coma ela ; es donc una dobla avançada per assimilar Occitània ; mai la diplomacia francesa es faita d'Occitan o d'Occitanas, mens la ciutadanetat occitana los podrà pissar dins las urnas un movement politic potent e segur de las seunas revendicacions, val melhor aver d'Occitans e d'Occitanas elonhadas del continent europèu e sindicalistas, es de dire gardat dins un sistèma elonhat de totas las influéncias que se podrián qualificar de resistentas contra la dominacion parisenca.

Los Occitans endoctrinats o las Occitanas endoictrinadas son bons collaboradors o bonas collaboratriças del sistèma francés, quitament a l’exportacion, e son reconeguts o reconegudas per la právda per èstre bons clients o bonas clientas de la premsa als òrdres d’Estat centralista e jacobin francés. Son reconeguts-udas car publicats-adas, mai tanben listats o listadas coma dintrada dins lo sistèma.

A Lemòtges, lo Général Bugeault a encara un nom d’avenguda e un nom de plaça, e çaquelà las mòrts que el a daissat pertot, coma a especificament daissar problèmas politics pels sègles venents, guerrílha, ont es passat (Castilha o País Amazigh), amerita de cap manièra una memòria occitana viva.

Caldrà remarcar qu’aquesta occitana a plan entendut qu’èra «lozérienne», un qualificatiu vengut del nom del departament creat pels bonapartistas ; vesèm tanben que l’expression de «lozérienne de souche», sembla fòrça a la vision nacionalista francesa dels famoses identitaires… los nòstres maurrasians que perdèm pas de vista, párlan de «français de souche» (sense o dire aital explica que l'immigracion imposada per las colonias francesas li agrádan pas, es la semantica inventada pel FN, alara que Jean-Marie Le Pen èra per l'Argèria francesa), perqué los «français de souche» son aquí per departamentalizar tanben lo territòri occitan, coma s’èra utile d’aver una identitat departamentala per las populacions que son dempuèi sègles acostumadas de passar las frontièras dels Bonaparte, e baissar lo cap per daissar la prefectorala o/e l'administracion comandar. La manièra de se dire aital sona de manièra pron clara, l’idèa d’èstre «lozérienne», o «hauta-garonesa», o «aveyronnaise», o «lotoise», o «gardoise», o «varoise», o «dromoise», o «Haut-Pyrénéenne», o «Midi-Pyrénéenne», o «audoise», o «corrézienne», o «héraultaise», o «gersoises», o «lot-et-garonnaise» sembla fòrça al pus prigond endoctrinament francés, un bonapartisme desconegut, coma la pròsa de Mèstre Jourdain dins la peça de Molière, encara.

La lectura precisa del document ensenha tanben que Le Monde participa al conservatisme del sistèma de dominacion en Occitània, coma la právda o fasiá pel sistèma sovietic ; o cal legir lo jornal per èstre segur de «se poder adaptar en tornar au pays», en s’assegurar que lo mens possible de las causas, cambièsse.

Car e preciós jornal, lo poder centralista francés a grandament mestièr de vos, e per sempre per damorar en plaça, per servar lo mercat e copar los arbres pel poder parisenc. Es normal d’èstre un objecte privilegiat de subvencions, subvencions que los Occitans e las Occitanas pagam totes/as, amai de pagar los abonaments e d'en tornar demandar sense res cambiar.

escondre

L’agro-alimentari francés engana.

Lo sistèma europèu de sosten de l’activitat agricòla fabrica mòstras del comèrç e de la finança, e quitament de las especulacions geneticas. Aital l’afar Findus-Spanghero-Romalimenta ne farà la pròba, un còp de mai. Se cal susvelhar las bancas (e los politics coma l’explica un traders catalans dins un programa de TV3, Jordi Molins) e los sistèmas dinerièrs ajustats, es parier per l’agro-alimentari.

Es la banca mutualista que faguèt l’industrializacion agresta mai aisida, tot en recuperar ges de cap manièra una melhora vida pels païsans occitans. La moneda en sobre, l’installava dins lo sistèma urbanistic espanhòl, coma l’explica a mot escondut Jordi Molins dins l’entrevista de TV3.

La RTS ne publica una mapa de la manipulacion, passa per Occitània, Castelnaut d’Ari, dins la granda tradicion del comèrç agricòl del Lauragués (pels blats):

Mapa dels trafics agro-alimantaris franceses

Es tot lo sistèma europèu qu’es en causa, e pas simplament l’administracion de l’Estat centralizat francés, ni del simplàs Lauragués. Es clarament un sistèma de venda qu’es questionat, aquel qu’es supausar donar bona resulta pel comèrç exportador francés (coma l’explica la FNSEA dins totes los mèdias parisencs), es fins finala una maquina que risca gravament d’intoxicar la populacion, o simplament a l’engana de las populacions ; alara que la politica menada fins ara èra supausada fabricar lo contrari.

Dins aquel sistèma es un pauc estonant, e a la seguida d’aqueste afar, es estonant que los consomadors e las familhas posquèssen pas criticar los restaurators tolzans, o la cosina centrala tolzana (per aver la carn etiquetada biò segon una demanda politica integrista), alara los consomadors que crómpan carn en Alemanha… coma se en Occitània ne fasiam pas de bona carn (Gascona, Blanda d’Aquitània, Aubrac, Basadesa) ! Aquò se pòt saber sul SISQA aisidament…

La solucion a-n aqueles fenomèns de concentracion e financiarizacion de l’agro-alimentari es crompar localament (e pas al mercat mondializat de Lheida per transportar a Castras, per exemple) e abandonar las règlas europèas del comèrç e de la produccion agrària. La tecnocracia francesa (agrocalimentària o politica) auriá de plan escotar çò que se dís dins lo programa de France Culture aquel :

Noulhianne

La consequéncia es que la populacion se deurà tornar informar directament de las modalitats de la produccion sense passar per las règlas installadas pels Estats de dreit, pels Estats centralistas, qu’en industrializar l’agricultura, lo centralisme e l’industriualizacion an fabricat dracs per a longs tèrmis, dracs que seràn un dangièr per las populacions.

La francizacion d’Occitània a agut consequéncia sobre la transmission dels sabers agrestes, aqueles sabers occitans son estats interdits dins totes los licèus agricòls, totes, e aital l’industrializacion a poscut debutar aisidament en Occitània ; pauc a pauc mantunas de las cooperativas de productors son devengudas d’instruments dangieroses …. e / o devenguda de comèrç stricto-sensús, sense relambi, d’instruments aisits de manipular per la finança.

Xavier Noulhianne explica la seuna solucion sus dos bilhets de blòg  e dins un programa de France Culture dissabte passat ; lo cal felicitar, es luènh de l’utopisme, es la practica d’una agricultura estreitament ligat als sabers fars locals (occitans) e als terradors. Es un trajecte politic e agricòl complicat de seguir ara que tot es estat destrusit per l’industrializacion (i a pas sonque lo nuclear que pausa problèma).

Lo circuït cort, donc lo circuït occitan en Occitània, es la sola e unica manièra de s’estauviar tot tip de problèma : – finança, – PAC e U.E., –administracion francesa, - administracion europèa, -gestion FDSEA de l’agricultura (s’acaba justament las eleccions professionalas que los païsans d’Occitània an pas encara comprès lo problèma), –formacion agricòla, escòlas de tot escantilh.

Caldrà justament que lo consomador occitan se decodèsse tot, e aguèsse a cambiar los paradigmes industrials agricòls en Occitània, e que li tòrne la fisença als comerçants que sábon explicar precisament de quina manièra lo produït sul taulet (s’elonhar dels supermercat lo mai sovent possible) ; es vendut, e de quina manièra, i es arribat aquí, precisament – serà la basa de la problematica. Alara, que caldrà far pel consomador : PAUSAR QUESTIONS EN FRANCÉS (sense assegurança que fosquèsse pas una resulta del sistèma francés) COMA EN OCCITAN (car lo vendeire aurà una pichona consciéncia de quicòm).

dijous, de febrer 07, 2013

Calandreta tornarà a Agen lèu

Aquò es un regret bèl, los frens internes a l’Éducation Nationale avián empachar lo desvolopament de Calandreta a Agen, aquò farà mai o mens de 20 annadas.

Aqueste vrespe una novèla acaba de tombar, la dubertura de Calandreta a Agen serà possibla, enfin.

Vaquí las novèlas, cortas mas esperadas :
- Cinquantas ciutadans de la vila an respondut a la crida de soten al projecte e son inscritas al comitat de sosten.
- 9 dròlles podrián far la dintrada en setembre, que dos an 5 ans, quatre 3 ans, e tres de 2 ans e mièg.
- Dempuèi la debuta del projecte, lo cònsol Dionis du Séjour aviá ajudat al desvolopament.
- La presa en carga del salari de l’ensenhant es estat votat e budgetarizat per la federacion regionala d’Aquitània, a partir de 2013.
- La Federacion Regionala trabalha per recrutar un regent per Agen ; i a jà tres candidaturas. E cerquam del nòstre costat...
- Cerquam tanben activament mantunes locals, e questionam regularament las collectivitats localas (Conseil Général, Comunautat d'Aglomeracion d'Agen, Comuna) e tanben d’autres actors (SNCF-RFF, proprietaris privats...)
Agen Calandreta

L’associacion demanda ajuda, idèa, pensada sul tèma.

dimecres, de febrer 06, 2013

Campanha electorala ’14 MUNICIPALAS

S’anoncièt la candidatura del cònsol sortent, Pierre Cohen, puèi Jean-Luc Moudenc, fautava pus que de saber se la lista de la dreita seriá la sola, a despart del FN.

Donc, de la primièra pagina de La Dépêche du Midi apreniam abans-ièr que Chritine de Veyrac, la deputada europèa del Sud-Ouest se presentava en companhiá dels centristas de dreita sarkozista e del MoDem.

Alara per apondre informacions a la campanha, Christine de Veyrac s’es jà faita remarcar al Parlament Europèu per votar en Companhiá del FN contra lo plurilinguisme en Euròpa ; ne parlavi jà sus mon blòg al moment donat…

de Veyrac

Podrètz picar sul document per aver lo tèxte original escrich vaquí una annada. Malinformats los militants del MoDem devon pas èstre enganats per causidas politicas que fan pas cap las moderacions politicas en fargar l’associacion del MoDem ambe Christine de Veyrac.

La lista de Pierre Cohen podrà explicar que per multiplicar lo nombre de classad de l’Éducation dita Nationale, lo trabalh es pas estat dels bons… vist que sèm sonque passar de 0.6 de cent a 0.7 de cent dels escolans tolzans formats a la lenga occitana,  a la geografia e istòria localas. La visibilitat de la lenga s’espèra encara al servici comunicacion, dins las carrièras, sus la signaletica a l’imatge de mantunas comunas bretonas o Mulhausen, e aiçò es encara complicat vist que los elegits an pès politic mens important que l’administracion de la comuna. Per TLT s’espèra encara programòts, sapient que la comuna paga la majoritat del budgecte d’aquesta estacion… De mai, l’incapacitat lingüistica e politica a frenat los escambis ambe Barcelona, ciutat que veirà lèu una entrepresa coma Nissan s’installar, e crear aital mai de 1000 emplecs dedins l’usina… De mai, la linha logistica de Tolosa cap a Barcelona sembla èstre mens urgenta que de pagar entre Tour e Bordèu per la LGV ! Podèm tanben listar las incompeténcias d’un elegit-ministre concernissent la representacion de Tolosa a Brussels, sol endreit que la paraula occitana sona mai bèl que dins la ciutat mondina, e aiçò malgrat totas las enquèstas publicadas sul tèma pendent la mandatura.

De l’autre costat Moudenc, non podrèm aver qu’una páur que la linha Sarkozy tornèsse sul tèma…

UMPländer

A legir totas las listas previstas podèm confirmar que lo jacobinisme aurà encara d’unes grands jorns al cap de la ciutat mondina, e l’interès d’aquestas eleccions fan que lo vòt blanc serà segurament occitan. Sembla que la manifestacion del 31 de març darrièr aguèsse cap utilitat.

escondre

Censura de la premsa provincialista

Recentament la revista BRETONS es estada retirada dels quiòsques per un «problèma l’imprimariá» ; avèm uèi la realitat, se tracha d’una censura del grope Ouest-France. Pas un mèdia francés o parisenc n’aurà parlat, pas un.

Eurolang dona aquí, lo mensual aquel, abans o aprèp la censura. N’aviam jà parlat aquí.

efèit de la censura de la premsa provincialista

Es bon de saber que d’unas questions son pas de presentar dins l’Estat francés ; per exemple : la nocion, quitament magra, de l’independentisme. Aquela censura es un acte de nacionalisme, un biais de non poder realament portar una critica radicala a la dicha République Française ; la censura Ouest-France aurà aital ajudat de ne préner consciéncia. Lo non-dich es aital plaçat a la lum d’un mensual o simplament sobre la portada del magazine en lenga francesa.

-°-

La publicitat dels deputats europèus es complicat per un sistèma parlamentari europèu, alara los deputat fan las loras promocion sobre FB :

Rivasi

Michèle Rivasi es deputada de la zòna electiva de Ròse-Alps (que lo 1er de febrièr a Lyon se parla de la politica per l’occitan e l’arpitan al CR), e tanben de Provènça, e Corsega. L’autra deputat es elegit catalan… Una emplega la lenga imperialista, e l’autra la lenga catalana. Es plan de s’aucupar delspeis, un jorn benlèu que caldrà s’aucupar de la visibilitat de l’occitan, de l’arpitan o de la lenga còrsa ; e benlèu que serèm, coma engatjat dins la seuna visibilitat, pas forçat d’escriure un mot sul tèma, se farà naturalament.

dilluns, de febrer 04, 2013

CGT Sindicat conservador e centralista

Dins una refòrma de l’audiovisual per France Télévision es vengut a l’idèa dels jacobins socialistas que la refòrma deviá donar enfin la plena programacion a las regions, e elevar a París lo poder de decidir, un monopòl d’usança de la redevença.

Sul pic, lo sindicat CGT protesta, coma protestava quora lo recrutament se fasiá per aver un jornalista bilingüe occitan francés en Aquitània, a la demanda dels elegits locals, qu’an çaquelà pagat sense verificar se la subvencion accordada l’èra ambe los novèls jornalistas de faiçon demandada; la CGT es un sindicat jacobin e centralista, e refusa lo modernisme audiovisual (pertot que se devolopa).

N’avèm encara la confirmacion dins lo jornal parisenc, aquel qu’es obligatòria de crompa, mas que cal legir entre las linhas, coma la pravda.

Image (11)

Amics e amigas occitanistas se cal recordar que la FSU es una branca de la CGT ! Alara quora se sap que la FSU es per l’ensenhament de las lengas ditas regionalas, nos podèm questionar, quitament se crídan a l’autonomia de la FSU.

Aquí ambe la CGT, es clar, malgrat que mantunes militants localament posquèssen aver en Aquitània sostenguts prepausicions claras, sobre l’occitan, al Conselh Economiuc e Social ; sembla qu’aquestas prepausicions aguèssen pas capitat de pujar cap a la santa capitala, coma pels partits nacionalistas franceses (NPA, LO, FN, Ligues, PCF, PSf, PRG, UMP, FdG, PdG) de pujar dins los burèus parisencs, per las idèas novèlas.

Es plan clar que una television en region es una television mai creativa qu’a París, e sobretot mai de diversitat, e aquò frenarà pas los escambis entre regions (nos podèm passar de París, ne cal èstre segur) ! Mas aquò la CGT n’a cura, e protegís una casta de jornalistas per èstre segur que 85 % de la produccion audiovisuala francesa damorèsse per las decisions e las produccions en region parisenca, quitament s’es de mèrda (informativa o divertiva).

La CGT es pas pel desvolopament de l’activitat audiovisuala en region, es per l’engraissament mediatic parisenc ambe la redevença de las populacions en region occitana, qu’ela aurà de suportar, mai que l’accent, la faiçon de pensar los mèdias pòst-stalinians de dreita o d’esquèrra a France Télévision París estant.

Cal recordar que dins aquesta batalha per aver una television regionala, los Occitans (los elegits occitans, se venon plan se passejar  a Tolosa en març 2012, se sonèt una manifestacion, per non pas dire manipulacion), aquestes elegits e aquestas elegidas son pauc actius o activas ; per oposicion a l’amorfisme dels Occitans (elegits e elegidas), los Bretons an sortit una peticion per demandar la creacion d’una television en lenga bretona ; segur que la prepausicion agradarà pas a la CGT jacobina.

Pel moment en Occitània, nos questionam : quí lançarà la peticion per aver una television que se podriá sonar France Télévision Occitània ? Quí dels elegits occitans e las elegidas occitanas ? Quí ?

TV bretona manifestacion e peticion

Se caldrà estonar se la refòrma en Occitània es lentassa … aprèp ! Quora las manifestacions son sempre emplegadas per l’ègo de mantunes e non pas per desvolopar projectes concrets, e non pas per Occitània.

Los nòstres elegits son mai rapids per protestar contra lo colonialisme al Malí ! O sosténer la CGT-FSU per aver l’occitan dins un sistèma educatiu que n’en vòl pas brica !! que non pas per pensar a l’ensemble de las populacions e al desvolopament economic (audiovisual comprès) en region occitana, Occitània. Es luènh lo temps que portar bandièra occitana dins las manifestacions CGTistas semblava èstre un simbòl prigond, ara es oblidat per la practica de terrenh del desvolopament economic.

dissabte, de febrer 02, 2013

Marselha Provènça : rufa competicion

La competicion es rufa, ruda, complicada, ambe la guèrra del Malí o la liberacion de Cassez la Mexicana.

Marselha 2013 la competicion es ruda per se far remarcar

Marselha Provènça 2013 èra dins totes los mèdias a la mièg genièr 2013 ; ara n’entendèm pus parlar. Alara una còlha a decidat de prendre lo relai del oficial burèu de comunicacion IN ; eficacetat assegurada :

TGV arrestat a Marselha

Pareis que cal far bolegar los Marselheses en escriure sul tèma ; pareis que la còlha de Marselha Nòrd son pas expert en com oficiala (ai un dobte).

Car cal plan dire qu’aqueste afar ajudarà a melhor conéisser la vertadièra cultura de Marselha, l’antisistèma organizat, o puslèu l’antisistèma desorganizat. Es benlèu un modèl per l’Union Europèa !

Lògo Marselha Provènça 2013

(<Pareis que cal subvencions per d’actes culturals, Marselha pròba que non !….)

E granda publicitat pertot en Euròpa ….

RTBF Marselha

(Sabi pas se la deputada socialista a pas rason, val benlèu far la guèrra a Marselha puslèu qu’al Malí ?)

TGV arrestat France Info

divendres, de febrer 01, 2013

Mónegue : eleccions d’un Estat vesin

I a tres listas !

Campanha electorala monegasca 2013

Campanha electorala pel Conselh Nacional monegasco (Parlament), las afichas son de l’esquèrra a la dreita : – Renaissance, son majoritariament de representants de monde emplegats de la Société des Bains de Mers, monopòle d'Estat (casino, restaurants, torisme). - Union pour Monaco son menats per lo cap dal Conselh nacional sortent, - Horizon Monaco, son l'oposicion.

Es qu’aquestas eleccions faràn un sol moment del jornal de TF1 ; sembla que non, perqué es pas question de princessas.

Tornam plaçar Mónegue dins la geografia, es a l’Èst de Niça, sus la rota de Ligúria, puèi de Toscana. Es un paradís fiscal francés, emplegat per l’administracion francesa per ajudar a pagar los artistas. Mas d’aiçò se ne parlarà pas pendent la campanha ; i a reünions publicas, e una votacion finala per determinar lo govèrn de Mónegue/Mónego.

Lo trilingüisme es una règla per l’ensenhament.

Democracia e independéncia

La pagina Internet d’informacion Vilaweb acaba d’entrevistar lo cantaire Ramoncín, espanhòl vengut en Catalonha per la campanha de l’ANC ; aquesta campanha ajuda a l’informacion suls camins de l’independéncia.

Votariá sí

L’entrevista es en lenga espanhòla, sobtitolada en catalan per las questions. La responsa a la question de saber qué votariá, s’èra ciutadan de Catalonha : «votariá sí» a l’independéncia de Catalonha. La Catalonha que parla, es la Catalonha de l’Estat espanhòl, lo principat Sud.

Dins doás tribunas de France Culture, en matinada, se parlava del referèndum per saber se la «Granda-Bretanha» deviá damorar dins l’Union Europèa. Sistematicament los Parisencs (majoritariament dins lo sistèma mediatic francés) oblídan que lo Reialme-Unit es pas la Granda-Bretanha, que la geografia es pas lo politic ; lo midi es pas Occitània. Reialme-Unit = Manx, Irlanda del Nòrd, Escòcia, País de Gallas, Anglatèrra e las Isclas Anglo-Normandas (pensi qu’ai res oblidat…), per èstre clar e non mesclar lo politic e lo geografic, per la precision jornalistica que fauta sempre als jornalistas franceses sul tèma.

Donc per èstre democrata e republican, o etiquetat aital, las tribunas pensan que son sonque per manipular lo sistèma politic anglés ; e alara s’oblida sistematicament la situacion sancièra del Reialme-Unit. Lo referèndum per l’independéncia d’Escòcia es oblidat, perqué ? Previst en 2014, e n’an parlat ! Dèu èstre perqué es un «regionalisme» e donc que dèu pas tocar a l’universal, çò que pensan es universal perqué o pensan en francés (per èstre clar, aquò vòl pas dire precís politicament) … De la meteissa manièra s’oblida la situacion en Irlanda del nòrd, ont l’Union Europèa favoriza lo trabalh politic sobre una Iscla de las Isclas Britanicas ; e donc se podrà alara tractat dels movements recents a prepaus de las bandièras de mantunas vilas d’Uslter del Reialme-Unit.

Donc un referèndum que sortiriá Anglatèrra de l’Union Europèa auriá consequéncias en Escòcia e Irlanda del nòrd. Podèm pensar que la democracia que s’aplica en Catalonha aurà tanben consequéncias en Irlanda, Espanha, Itàlia, mai tanben en Occitània, e Catalonha del nòrd.

Quina son las consequéncias ? (pel R-U) Son forçadament ligadas a l’existéncia d’una Union Europèa diferenta. Veirèm donc lèu los anti-U.E. del continent europèu votar per l’U.E. en Anglatèrra, e los que son contra l’U.E. en Angletèrra ajudar Escòcia e Catalonha de devenir independents, per aver una cadièra en Euròpa, a Brussèla, e benlèu l’enlevar a Anglatèrra.

Dins aquestas situacions moventas, e luènh del concervatisme nacional-expansionista anglés, francés e espanhòl, avèm alara un dessenh clar d’una Euròpa de democratas, una Euròpa federala que se fabrica, mai o mens sense los partits en plaça a París, London, o Madrid.

Son terratremols politics europèus que faràn lèu l’Union Federala Europèa, perqué sèm democratas, coma aqueles ciutadans espanhòls qu’explícan las loras pausicions coma ciutadans madrilencs o castilhans. Per contrapunt, los autres (que cal sonat conservadors) son prigondament anti-democratas.