Passejada occitana ambe lo canal YouTube HDP entre Vilamur e Frespuèg

A Vilamur i sèm estat per enregistrar una vídeo la conferéncia en francés sus 2700 ans d'Istòria d'Occitània ; Jordi Labouysse es reconegut coma especialista e istorian d'aquela Istòria d'Occitània ; nos presenta una pichoneta partida de son trabalh dins una conferéncia dels « 2700 ans d'istòria d'Occitània », una ora trenta, la publicacion sul net serà longa ; lo títol èra en francés plan segur, enfin per malastre, car lo public que parla sonque francés es un pauc intolerent lingüisticament, ne farai la pròba dins un bilhet enseguida sus l'occitan en Garona Nauta ; la vídeo de la conferéncia serà presentada aquí dins doás setmanas. Mas aquela conferéncia debutava una jornada Occitània a Vilamur, pel primièr festenal de musica de la vila occitana, mas « fau èstre dubèrt » (sempre l'entendèm e segur es estat prononciat en reünion a Vilamur per l'organizacion del tot), es mesclat ambe las musicas del monde; las colors occitanas èran de sortida (la bandièra del Lengadòc); l'ofici de torisme a sortit la pichoneta bandièra de la novèla regiona administrativa (estonent non, veire bilhet següent), mas perqué far aquela jornada un divendres ? la question damora e es estada pausada per Jòrdi Labouysse. Ne fau aquí un relai militant.

 

 

Lo temps èra triste e nos frenèt pas çaquelà per dintrar dins l'engranièra del rei, grenier du roy, polidament transformat en centre de cinèma e de conferéncia, e segurament tanben en empont per d'espectacles de teatre (s'i espèra lo teatre occitan ... idèa !).

L'engranièra del rei, èra l'ostal de l'anciana fiscalitat dins un vilatge que lo rei n'aviá besonh car lo vilatge èra protestant ; l'engranièra donava moneda al rei e al meteis temps parlava mai que d'autres vilatges o vila d'Occitània, la lenga de l'edicte de Villers-Cotterêt, lenga politica del rei, del centralisme franc, puèi francés, puèi republican.

Apuèi sèm estats, dos militants o volontaris de l'occitanisme del XXIen sègle, a Frespuèg (Agenés, Occitània), per una autra fèsta occitana de cada divendres, lo mercat païsan del país de Sèrras (las «montanhas» de l'Agenés, pichoneta, mas en bicicleta los pompilhs ....) Ailà avèm entrevistat doás femnas valentas per apitar una Calandreta en monde rural, en Valèia d'Òlt, e tanben dins un país qu'es estat pro protestant abans los chaples del rei franc.

Avèm entrevistat la presidenta e una parenta, per l'escòla Calandreta de Sant Martin de Calhas, Calandreta Lo Caminòl, long camin dempuèi Vilamur, 1h30 de camin sense tradar ... mas sèm dins la linha clara dels circuïts que los protestants an agut de percórrer per se defendre contra l'integrisme reial francés, integrisme que suportèm ara devath la linha del netejament lingüistica, politica francesa simbolizada per l'article 2 de la santa constitucion dels jacobins.

Fau notar que los organizadors occitanistas del mercat païsan (privat e de granda renommada) de l'Agenés, son a preparar la fèsta occitana de la debuta d'agost ; ai aurelhat que los musicians e cantaires auràn pro de qué minjar ....

Las entrevistas especificament Calandreta seràn publicadas dins doás jornadas sus aquel quite blòg, gràcia al canal HDP sus YouTube....

Benlèu que lo canal HDP sus YouTube anirà tanben a la « mèi grana hèsta d'Occitània » (en agost) a Pau en Bearn, o sabèm pas fins ara...

 L'ofici de torisme ne farga la publicitat en lenga francesa... e quitament en lenga francesa, sabètz qu'aiçò es un combat militant de cada jorn !

Fèstas d'estiu per l'occitan

Pampaligossa se debanarà lo dissabte 8 de julhet, 14h, sobre la prada del pont canal d'Agen.

Organizada pel tresen còps per l'associacion Per Doman, la fèsta Pampaligossa es un festenal de familha, ludic e creatiu ; l'objectiu es de perpausar un temps e un espaci de léser, d'encontre, de juecs e de creativitat.

Segond enjuec, es la descobèrta de la lenga occitana que pòrta una cultura particulara ; se farà aital de manièra dolça. Agen se vòl al còr d'Occitània (la granda), ambe sa lenga emplegada aquí dempuèi 14 sègles ! E fau apondre que mantunes documents ne fan la pròba, document ESCRITS ...

-°-

D'un autre costat d'Occitània, a costat de Montpelhièr tanben fan pinha per aver una visibilitat per l'occitan.

 Es precisament a l'entrada de Montpelhièr, un endreit famós per una manifestacion per la signaletica en occitan, a vilanova les maguelona ; divendre 7 de julhet se presentarà un espectacle en viu ; los organizadors lo faràn excepcional, car pel primièr còp dins la ciutat, al pè de la catedrala famosa.

Beucòp d'umor e d'enèrgia militanta per aquel concèrt faràn parodias e creacions, cançons e musicas en Occitània, portada per la musica ròck'n ròll per aver la nhaca !

Christian Almerge, cantaire occitan, convida, ambe lo grope TEST, per un viatge cròs la fantasiá e la descobèrta, esmovent pel public. Se debanarà lo 7 de julh a las 21h30 prèp de la comuna de la vila de l'Erault en Occitània administrativa francesa.

Entrada liura e a gratís ; se beurà per amistat aprèp lo concèrt !

 -°-

Puèi Vilamur, Garona-Nauta, Occitània, pels agèndas de cadun, de notar la jornada occitana del 28 de julh.

De notar la conferéncia d'Istòria d'Occitània a las 11 oras, lo 28 de julh a Vilamur.

 -°-

Vasatz Novèla/Navèra Aquitània, la lenga tanben es presenta per l'estiu 2017, per l'estiu hen hèsta en Vasadès.

 -°-

Puè fau pas oblidar en Arièja, lo festival occitan Festen’Oc d'estiu començèt dissabte 24 de junh per un bal pels enfants pèi la serada de Sant Joan e contunha lo dijaus 13 de julhet per 4 jorns de fèsta, de musica, de danças, de cants ... informacions mai grandas sul ligam.

Es un grand festenal engimbrat pel monde associatiu, bravament luènh de tota manipulacion politica.

Grops concèrts e bals  :

            24/06 : Parpalhon, Les Irètges

            13/07 : La pèiro Douso, boisson Divine

            14/07 : lou Davi, Branka bodegaires, le Bal Brotto-Lopez, Lou Tapage

            15/07 : Les Irètges, Lou Seriol, GoulamaK Les Diables

            16/07 : Arredalh, Tuk Tuk

 Lo programa sancièr en ligam aquí.

Jacme Serbat es mòrt

Es estat un grand obrièr de l'òbra d'ensenhament de l'occitan dins totas las escòlas, de l'Estat francés, de l'Escòla Occitana d'Estiu, dels corses intensiu d'en Marcèl Esquieu, e tanben dels corses associatius en Agenés e Lomanha.

Participèt fòrça a las activitats del CAOC (fòrça), de l'IEO (fòrça), amantunas revistas occitanas, de l'EOE e totas las manifestacions publicas per la lenga occitana.

 

Laissarà en memòria sas grandas coneisséncias istoricas pauc emplegadas pels sistèmas universitaris franceses en Occitània. Èra estat un grand animator del canton de Dunas.

Anuèch, divendres l'enterrament se debana aital :

En 1992, participèt coma podiá, dins la mesura de las fòrças a la campanha electorala d'Unitat d'Òc ; èra de La Magistèra en Tarn-e-Garona, partida agenesa. 

 E plan al delai en Occitània.

Roger Gaston, la clau, obrièr dels ATP Marmanda

Lo movement occitan es pastat e bastit dempuèi las annadas 1960 per personatge important de tot escantilh, Roger Gaston es d'aqueles personatges que faguèron un occitanisme associatiu a desfaut d'aver una politica lingüistica fòrta ; aquela politica es encara esperada pel sègle XXIen !

Donc es ambe un grand plaser que vos doni aquí, gràcia a Joan Pau Cap de Coma lo tecnician-militant, una entrevista d'el, Roger Gaston, al moment de l'inauguracion de « L'Ostau » de Marmanda ; n'avèm jà parlat.

Sortit d'una familha de Samatan en Gasconha al sud de Tolosa, es devengut regent aprèp la marina francesa, a Samasan en Gasconha del nòrd prèp de Marmanda ; es ailà al despart de l'escòla que bastirà una associacion los ATP de Marmanda qu'es la reala clau de promocion de la dança, musica e lenga occitana dins lo parçan.  En abséncia de politica culturala e lingüistica de las autoritats francesa dempuèi l'espelida d'una necessitat politica en Occitània dins las annadas 1950, Roger Gaston es una d'aqueles capolièrs, clau de l'occitanisme del sègle XXen, non pas en teoria, mas sul terrenh.

Es evident que lo trabalh que el a volgut, es devengut possible per una decision collectiva, collectiu que debuta dins la familha Gaston ; a l'inauguracion la seuna femna es estada sempre presa en exemple per la volontat qu'a agut coma son òme, per bastir lo reviscòl d'una civilizacion rurala e populara que lo meanstream parisenc voliá destrusir. aquel meanstream que lo sistèma amaga darrièr los eslògan Liberté, Égalité, Fraternité que fan la destrussion d'Occitània, e que son escrit a cada fronton d'escòla d'Estat. E çaquelà dedins aquel tipe de bastiment republican Roger Gaston (e son collectiu) aurà bastit una salvacion d'una civilizacion occitana en OGasconha ; avèm la paradòxa occitana.

L'entrevista es bastida corteta, mas dona una idèa de trabalh per un cercaire sul tèma : personalitat de las annadas 70 qu'an bastit l'occitanisme de la fin del sègle XXen, contra totes los vents assimilators franceses e dedins lo sistèma imposat per una autoritat politica francesa. 

Los Atalhièrs de la Tradicion Populara son aital una clau que desliura una populacion qu'an comprès lo problèma de la pèrda de sapiença collectiva e planetària que fasiá l'assimilacionisme francés. Es donc un collectiu, aquí tanben, ambe un capolièr de granda fòrça e una familha, qu'a poscut afrontar la destruccion francesa en Occitània.

L'entrevista es donc un pauc aquela paraula collectiva, es adonc de las listas de las entrevistas que son necitas sus aquel blòg, non pas per nostalgia, mas per ensenhar un futur que cap diplòma, ni sistèma politic, assegura la transmission.

Roger Gaston prepara un libre de sa vida, en doás lengas ; serà un libre essencial, per sa vida mas per entendre lo camin de mantunes occitanistas de las annadas 1970/80/90 en Occitània.

Cansat de repapiar alprèp del personal politic

Encara un còp
Un cònsol d'Occitània me demanda d'agradar a la seuna pagina FB pel vilatge e encara un còp aquel elegit a oblidat d'i botar l'occitan. Es que me podètz indicar lo còst d'aquela oblidança ? Pau Froment se vira dins sa tomba ? Qué politicament còsta d'emplegar l'occitan alara que l'escòla de Pena d'Agenés l'ensenha ? Alara qu'es la lenga istorica e majoritària de la populacion ? (mas pas pro visibla). Alara que quora la comunautat de comuna installa los novèls panèus dels endreits de la comuna, cap trabalh es estat fait per ORTOGRAFIAR la toponimia correcta ?

 Aquò cansa d'èstre forçat d'informar per l'emplec de l'occitan, lenga de totes/as.

Aquò cansa quand lo ciutadan (que paga los impòsts e que el pensa a totes/as los ciutadans), es forçat d'explicar que l'emplec de l'occitan còsta res ! còsta res a la collectivitat, levat quand es pensat aprèp una decision politica e l'acte d'aplicacion.

Escriu aiçò aquò cansa !

E a Pena d'Agenés (comuna de color politica dita de dreita) i a una escòla per ajudar, alara dins los autres endreits ... i a sempre un occitanista per FAR CAGAR los elegits o las elegidas. E me caldrà pas dire que la signaletica occitana còsta quand lo Conselh General (d'esquèrra) plaça panèus dobles per indicar informacion toristica en oblidar l'occitan tanben (bilhet precedent sus aquel blòg).

E çaquelà, gaire luènh del País de Sèrras (en Aquitània), de la val d'Òlt (futura region Occitània), i a monde qu'an comprès que la signaletica occitana es possibla : 

 

Mas cal pas oblidar que l'ortografia occitana es una nòrma del latin vulgar e que la causidaortografica francesa per la toponimia es una error politica, es coma vóler escriure lo francés ambe las règlas anglesas.

Tota la politica per la visibilitat de l'occitan dèu èstre comprès coma un retorn a l'ortografia istorica, pensada entre 950 e 1050, per una decision politica del Parlament d'Aquitània, e aplicada pel Duc d'Aquitània ; aquela politica lingüistica es estada destrusida per l'edicte de Villers-Cotterêt, en 1470, es de dire mantunas annadas aprèp los primièrs chaples (massacres europèu e politics, netejaments francs) dels mercenaris franceses en País de Bordèu, dins las zònas qu'anuèch se díson Gabaye, dels Gabages (dins l'Èst de Gironda actuala, a las pòrtas de Peirigòrd-Sud en val de Dordonha).

A Pena d'Agenés se remembra Aleonòr d'Aquitània (una plaça), pauc que lo dreit de caça es un dreit del Ducat d'Aquitània, perdut en 1470 ! e que lo poder jacobin e dictatorial reial a tornat en moment de la dita Révolution française.

De qué ne tirarèm de la lenga de fusta socialista ?

Per las eleccions de l'arrondissament de Vilanèva-d'Òlt, lo sistèma partidocrata socialista nos a explicat que caliá votar per el (dins totes los mèdias parisencs especialament davalat, e nos sarravan la man a sus totes los mercats), en clar «per non pas ajudar lo FN d'arribar al sièti de deputat francés»; conclusion es la dreita dita republicana, aquela que sosten lo pòst-franquisme del PP a Barcelona (e qu'o dèu pas saber!), aquela dreita aparatchik del republicanisme jacobin qu'es estada elegida.

E per Occitània, ara la situacion se multiplicarà, es una longa istòria del nacionalisme francés qu'a coma en Espanha donat naissença a clònes politics europèus de «race blanche».  Mas la fauta de quí per l'Estat francés ? Se cal recordar lo ministèri de l'interior d'un ... François Mitterrand que refusava un estatut d'autonomia a Argèria alara qu'èra «la république» que caliá salvar ! Balanç, i aguèt la guèrra d'Argèria e mantunes mòrts occitans (e una associacions d'ancians combatents), e la «diplomacia» francesa, e la dreita francesa, dins las negociacions a installat la dreita conservatriça e musulmana en Argèria ! Tot en enganar las «populations blanches et européennes» d'Argèria, mai tanben los qu'an pensat a la fòrça segura d'aquela puta de republica francesa. Aquel discors de defensa d'una ciutadanetat europèa especialament catolica e blanca tòrna ara dins granda potencialitat de ganhar.

Per tornar en Agenés, la causa es similara, l'extremisme francés i a sempre existit, 9 % coma minímum a Vilanuèva-d'Òlt ; mas ara lo lòbi agricòl del productivisme agenés a près lo camp de l'extremisme francés, de la fòrça que l'abstencion fa pujar), e se presenta ambe un certan succès, vist la desfaita dels autres, dins l'arrondissament de Vilanuèva-d'Òlt ; aital dins lo canton de Pena d'Agénés, Bòuvila e Laròca-Timbauç lo novèl descopatge socialista a ajudat la candidatura socialista ; la dreita dita liberala francesa a plan ajudat en presentar «un financièr», traduccion un emplegat del Crédit Agricole! Que podián far melhor per ajudar lo vòt FN del monde rural ? Bon mas lo candidat socialista es tanben un personatge plan conegut, lo perdent de las eleccions legilativas mediatizadas, e sobretot lo païsans transformator del País de Sèrras (de Valelhas a Pena d'Agenés), que li agrada las musicas e danças occitanas, amai de las tortièras e de sa fèsta annadièra. Donc avèm un locutor de la lenga occitana, e un supausat socialista militant per l'occitan. Se gausatz li podrètz parlar en occitan quora afica dins las comunas al torn de Pena d'Agenés, mas aquò frena aps non pas saber de qu'es una politica lingüistica.

Ara, arribat al Conselh General, vesèm la realitat, los panèus de la comuna de Laròca-Timbauç son tot plen nòus !

 

Aquí se trapa que l'administracion governa encara en Òlt-e-Garona la comanda dels panèus ; se lo politic èra estat eficaç, auriá a l'entrada del Conselh General, l'elegit socialista al Conselh General e socialista Bernard Barral auriá sul pic demandat panèus non-bilingües, mas en occitan e francés. Un Bernard Barral qu'a degut legir lo libre «La France Plurielle» escrit pels nègres Marcèu Esquieu e Cristian Rapin, mas coma l'autor qu'a signat que n'a retirat que lo dangièr d'un occitanisme digne, aital Christian Laurrissergues (dos còps e benlèu mai deputat socialista d'Agen) serà estat en Gironda lo castrador de l'occitanisme pendent d'annadas al Conselh General de Gironda.

Se trapa que lo mitan socialista d'Òlt-e-Garona es lo mai aprosmat de l'occitanisme, aital podèm mesurar l'eficacetat del discors socialista occitanista dedins lo mitan dels elegits d'Òlt-e-Garona. Lo president actual del Conselh General es un amic estudiant d'un «desconegut» David Grosclaude ... conselhièr regional del POC.

I a l'occitanisme del passat, que, en situacion bravament mai complicada per l'occitan, an capitat de far meravilha (Marcèu Esquieu, Cristian Rapin), e i a l'occitanisme modèrne d'Òlt-e-Garona que capita, malgrat d'èstre mai nombroses, e melhor plaçat alprèp dels socialistas (car fòrça an la carta del PSf), de pas aver explicat als companhs militants del meteis partit soaiclista francés de qu'es una politica lingüistica e que se podrà pas resumir a donar subvencions als amics, a las associacions amigas.

Aital lo Kim Yung Song* de l'occitanisme d'Òlt-e-Garona que dona la meteò sus una radio locala, membre dels amics aprosmats del PSf e del burèu del POC, es sovent plan interessat per la Setmana Occitana, li dona plan de revengut per totas las animacions seriosas, el qu'es presents pertot e que los pichons occitanofònes d'Òlt-e-Garona se demandan perqué capita pas de lo veire mai sovent dins los AG de las associacions d'immersion escolara occitana (* ai pas trapat melhor per donar una idèa de la lista de las associacions occitanistas qu'i a agut una presidéncia, e que present èra, mas eficaç ?).

Aquel ACPA, EOE, IEO son clarament etiquetablas de manièra POLITICAMENT REMARCABLE al socialisme d'Òlt-e-Garona, perqué pas ! Mas los autres militants dels partits ageneses i son combatuts ... per i èstre dedins, ambe la famosa frasa : «cal pas far de politica», o puslèu cal pas criticar los socialistas jacobins ! O puslèu cal daissar los socialistas fa de mèrda : - la demesida dels inscripcions de l'EOE al fial de las annadas es clara, IEO qu'edita un libre departamental e que li cal 5 ans per 5 noms de vilatge «problematic» (cal dire que lo Kim Yung Song de l'occitanisme de l'Agenés, e membre del burèu del POC, es estat cònsol de Lacauçada, dos còps de seguida, e pas brica capable d'i botar lo mendre panèu en occitan !), o una ACPA qu'a combatut e qu'o far encara la volontat dels parents de Calandreta per assegurar una escòla per immersion lingüistica en Agenés (cal recordar que l'ACPA es susceptible de cantar en lenga de fusta, eh non, en lenga occitana) ; e segur que ne doblidi.

Lo Kim Yunh Song agenés (sense camps, encara qué...) es d'aquel que de politica ne vòl pas, mas es per protegir los seus amics socialistas, e o faguèt sempre tota sa vida ! Lo bois es una planta emplegat pels enterraments, los polits tombèls, aquel boissièra pòrta plan son nom.

Per astre i a d'autres tipes de boissièra en Agenés (quasiment tota la familha aquí), i a l'autre que fabrica un bon militant del POC, clar politicament e candidat dins son canton, sovent, e que bastís un musèu remarcable (de vertat), un mercat païsan sense equivalent en País de Sèrras, a Frespuèg (justament), mai qu'a capitat en estent cònsol adjunt d'aver un panèu en occitan pel «village remarcable» de Frespuèg, aquel qu'espèra un panèu d'orientacion en occitan a Laròca ! Li aurà calgut mai de 20 ans, segur res es aisit ; mas quora la boissièra de Gavaudun (a dauisat Lacauçada) s'en aucupan es encara mai long ; èra l'impression que Marcèu Esquieu m'aviá assajat d'explicar discretament car es complicat d'ajudar pas un amic... pro amic del PSf Agenés !

Vist de l'Agenés, las causas per l'occitanisme modèrne son pauc claras ; e del costat redator del Lugarn-PNO ... miladiu, es pas melhor e ne farai pas d'autras linhas serà tròp long, e benlèu maissant. L'un es pas per recuperar l'autre costat, pas brica.

Donc una fotografia d'aquel occitanisme fabrica una pietat politica, una indignitat per Occitània ; es per aiçò que cal manifestar a Montpelhièr ?

Benlèu pas els, pietat non, aquelas mediocritats de l'Agenés en occitanisme politic, mas la suspresa es venguda, non pas de l'occitanisme a Marmanda, non pas de l'ATPM, mas d'una eleccion dels non-socialistas a Marmanda ; lo panèu en occitan marron èra estat installat pel secretariat de la comuna (al moment socialista), abans 1982, installat per un patriòta còrse; segurament a la retirada ara, es lo novèl cònsol màger -es melhor- qu'a reprès la carga de la dignitat per la lenga occitana, e sembla que las causas avançan melhor e que l'occitanisme ... seguís en grand estonament ! Donc Marmanda dona la via de la dignitat politica, un cònsol escolarizat dins un occitanisme politic, causa refusada per l'ACPA-ATPA-EOE-IEO e las ràdiaos associativas localas, e a còp refusat tanben pels militants del POC e del PNO, per rasons d'amistats ... lo clientelisme debuta per l'amistat. Lo clientelisme fabrica pas una POLITICA LINGÜISTICA PER L'OCCITAN. Marmanda e los socialistas pòdon èstre notats coma 40 ans perduts per l'occitanisme, un cambiament real de cònsol e tot càmbia. E çaquelà los bilhets en occitan de Le Petit Bleu ne fasiá sempre la glòria, al calam tanben un militant socialista, qu'a perdut la carta aprèp 1985.

Donc la fotografia sancièra de l'Agénés, Fumel (occitanisme res de res), Vilanuèva-d'Òlt (mediòcre), Gavaudun (res i cal comptar), Barbasta (res), Miramont de Guiana (res), Pena d'Agenés (voide sancièr e malgrat l'escòla bilingüa), parier per Montsempron-Libòs, Vilareal, Tonens (res), Nerac (res), CastèthJelós (res), Miramont de Guiana, Duràs, Bòuvila (malgrat un istoric d'escòla d'Estat per immersion lingüistica, a l'amagat 5 ans), Tornon d'Agenés (res), Agen e aglomeracion (paure !), etc. Non en Òlt-e-Garona i a occitanisme revendicat pertot, e dins las quarante annadas passadas tanben, mas l'eficacetat de la visibilitat occitana es nullíssima, en Òlt-e-Garona avèm la pròva que la basa militanta de l'occitanisme es pas bona, mal formada, en defensa d'una politica lingüistica coma en politica nacionala occitana. L'occitanisme en Agenés sembla temps perdut!

Es per aquel occitanisme que cal anar manifestar a Montpelhièr dissabte ? Evitar lo rectorat e la prefectura, es una especialitat agenesa.... a Montpelhièr tanben ?

 -°-

Escotatz Ràdio Planèta Occitània, 100% musicas e cançons occitanas, e anatz sosténer Calandreta Jansemineta a Agen, pel moment ambe la politica de Marmanda, i vesi gaire causas que faràn bolegar melhor l'occitan en Agenés ; e anirètz a la manifestacion de Montpelhièr ?

Pruna : ma colèra que me purgís lo maitin

Òlt-e-Garona es lo país de naissença de la pruna, la pruna confida, que los Franchimands díson « pruneaux d'Agen », los Angleses, mai intelligents, díson plum (la pruna naturala, d'Ente) e prune aquela fabricada pels Occitans de l'Agenés, Oèst-Occitània que l'administracion francesa dís Aquitània. Es un país que me bota en colèra cada jorn, o quasiment, anuèch èra al supermercat tolzan en veire aquò : 

De qu'ai poscut veire que te bota en colèra. E ben, l'Òlt-e-Garona es fièr de sas tradicions agricòlas e sobretot d'aver desvolopat l'agricultura dita independenta de la quimia, o biologica, AB que díson dins l'administracion de la consomacion del mercat-Estat jacobin francés. E donc te donan portada de producte d'aquel biais enganhador ; de que i a que fabrica colèra ? Avètz pas trobat ?

Es una colèra d'un redactor de blòg qu'a passat mai de temps dins los camps (per pagar sos estudis, a amassar prunas) e las usinas de l'Agenés que segurament mantunes de los lectors que son aquí a me legir. E amai de formacion agricòla, longassa, e tanben grandament ligada al mitan agricòl agenés, de tot tipe de produccion e sindicalisme o coorporatisme.

Donc es una colèra ensenhada, quand se sap que los païsans de la Coordination Rurale an probat dempuèi annadas -en collaboracion ambe la Confederacion Païsana- que son interessats a desvolopar las produccions biologicas en Agenés, e pas simplament per rason de CA, qu'es important, mas pas sufisent. Alara coma lo lòbi FNSEA ajuda a non pas èstre condemnat, lo lòbi Coorodinacion Rurale, ni tanpauc aqueles de la Confederacion Païsana, ajuda pas a èstre castigat per la justícia francesa.

L'assalt de las camèras es gaire valent per aquela visita al palatz de justícia d'un candidat FN de las eleccions a Vilanèva d'Òlt e tanben sindicalista de la Coordination Rurale. La justícia francesa pròba que sap castigar, a París e dins l'entrepresa Air fRance, la CGT, la Coordination Rurale e la Confédération Paysanne, mas pas la FNSEA ! (los amics dels Les Républicains e dels socialistas -pas pertot çaquelà ! mas a París e Brussèlas).

Aqueles païsans que son pro ardits per far de fen de levada a la prefectura, o serà per castigar Carrefour per aver gausat deteriorar l'imatge de la pruna confida d'Agen ?

Es que ne pòdi dobtar ?

Las incoëréncia de l'Òlt-e-Garona son talament granda  e portaire de colèra que doman n'aurètz una autra colèra... ensenhada tanben, mas directament sus la lenga occitana, dins un recanton de l'Agenés, que lo monde agricòl i tòca tanben, tanben per las ancianas candidaturas electoralas, la comuna de Laròca Timbauç, que i fan pruna e que las fan confidas tanben. Lo país de las prunas confidas es un país nègre, coma la pruna confida, nègre per l'occitan tanben.

Combatre lo clientelisme

Per obténer un occitanisme modèrne, cal combatre lo clientelisme. De quina manièra lo jacobinisme instrumentaliza la clientèla occitana (ista) ? La subvencion es lo primièr argument, lo segond son las inauguracions d'estupiditats coma plaça, placa o collòqui qu'an sonque per dimension l'egò politic del mercenari republican elegit que, coma del temps dels sang blau, a mestièr de neteja-cauçuras coma professors d'universitat (es al melhor). Lo neteja-cauçura li agrada lo tòca-maneda, e en revèrs tot parier ; e perqué es utile : es utile perqué engana l'inocent pòble occitan, per contunhar la destruccion d'una civilizacion.

Aital, un organiza una sortida d'una placa sense interès, mas costós (e l'administracion o saurà dire – segur en lenga occitana), per dire que l'estatua es aquí, aquela de Gensemin ; quora la placa es en francés e anglés, serà de marbre, costosa (nas aquò es normal e sense inauguracion costosa), costós serà tanben considerada lo fèrre blanc per la placa suplementària (plaçada de tal biais que serà pas utile de l'installar, e sobretot complicar de veire correctament per un passejaire agenés), e bilingüa (tot per far cargar lo sistèma de netejament lingüistic francés, e de donar a l'extremisme d'aquel occitanisme que demanda pietadosament lo bilingüisme, alara que lo politic d'inauguracion el n'a pro ambe la lenga imperialista francesa). Quin plaser de veire lo Cònsol de l'inauguracion de non saber legir lo discors escrit pel militant-professor-occitanista, e non pas saber prononciar Maillane, la prononciacion entenduda e que faguèt rire [Mèlaneu].... benlèu que se l'autor aviá emplegat Maiano seriá estat melhor (?). Mas de tot biais quora se tirèt lo velh de la vila d'Agen, la natura tòrna e lo bilingüisme es donat pel gente e amical cònsol d'Agen, Jean Dionis du Séjour, coma una acte extremista d'occitanista quora es bilingüe, lo pichon discors es pas estat escrit, el ; l'engana oficiala es desvelhada tanben al meteis moment que l'inauguracion ; la presidenta de l'associacion co-organizatriça, o a pas poscut entendre, vist que èra pas presenta. Evidentament, tot repotegaire, «per la dignitat manténguer» serà un extremista, coma se la manipulacion clientelista èra pas un extremisme per enganar dins l'emplec d'argent public.

Aital, un cargat de cultura de Montpelhièr, gentament en carga de la mediòcra politica per l'occitan, serà a Montpelhièr lo sant republican Abbé Grégoire que faguèt la guèrra als «patois», vertat que l'occitan es pas un patois ! Aquel Abbé Grégoire es alara una figura màger de La Terreur, periòde qu'agrada a totes los Jacobins, d'esquèrra o de dreita, mas que d'unes son a l'universitat de Montpelhièr, coma usurpador de cadièra de literatura occitana, e amics del prosejaire pro-Grégoire, elegit de la culture de Montpelhièr ; aquel gente elegit es tanben lo que dona la policadilha de l'Éducation dita Nationale ou educacion nacionalista francesa, per crear d'escòlas bilingüa en Lengadòc (region de Montpelhièr) ; es aquel que li cal 15 ans per crear una escòla bilingüa a Montpelhièr. O sabètz La Terreur es la basa d'aquela definicion de nacion qu'agrada talament a totes los partits franceses, FN-BM comprès ; es una definicion qu'agrada a l'universitat dels letrats plega-esquinas de Montpelhièr.

Dins los dos cases i son professors d'universitat que son los plega-esquinas del sistèma nacionalista francés qu'escana la lenga nòstra, e son «occitanistas» ! (que díson) ; dins lo dos cases i son braves jacobins o nacionalistas franceses, que son coma Mèstre Jourdain de monde que fan de pròsas nacionalistas franceses sense saber, ciutadans que fan tot çò que pòdon per amusar la galariá occitanista (e que nos van organizar una manifestacion montpelhierenca sus aquel escantilh enganador), e «son pas de criticar» car « fan tot çò que pòdon per aver una politica» (enganar vertat), segur es vertat que fan tot çò que pòdon per minimilizar aquesta politica lingüistica qu'esperèm (perqué de còps sabon pas explicar tot simplament), ambe d'actes anti-occitans, amagats per moment inaugural o creacions realament pichonetas d'escòlas bilingüas, tot en las aver pas dins lo sistèma europèu normal. E lo sistèma politica aima aquela clientèla professorala pro-estupida, pro-autodiplomada, pro-plega-esquina politica, qu'an un plaser grand de dire «mèstre vos aiman talament que suportèm la mediocritat que consideratz la causa que sèm normalament lo rebat politic», mas serèm utile pendent las eleccions, perqué sèm una pro bona clientèla estupida.

De quina manièra se desfar d'aqueste clientelisme ? De quina manièra aver un pauc de dignitat per l'occitanisme modèrne ?

1 / oblidar totes los movements politics dits occitanistas dels tempses ancians ; son pus d'una eficacetat politica segura.

2 / oblidar la FELCO, instrument dangierós, amicalas de capolièrs del jacobinisme professoral e d'universitat.

3 / oblidar totas las associacions qu'an una necessitat d'èstre subvencionada per sobreviure, e donc se mesfisar de totes los lors comunicats, e comentaris per contrar la dignitat politica per l'occitan.

4 / crear un fons per defendre l'occitanofòbia, e s'ajustar a bastir un front per la nacion occitana.

5 / se remembrar de la dignitat dels aujòls per la promocion de la nòstra lenga :

Occitanisme e feminisme

De mai en mai, vesi un occitanisme qu’es pas inclusiu, o englobant per tota la societat, per totas las populacions d’Occitània ; e o fan de manièra genta, tranquilla ; aital una peticion per aver un occitanisme al feminin es estada lançada aprèp lo 4 d’abrial, per aver remarcat l’abséncia de femnas occitanas per descriure perqué cal un Sud-Occitània per la novèla region administrativa francesa per Montpelhièr-Tolosa-Perpinyà ; la critica es estada mal portada, mas es una realitat de societat occitana. Mas concretament quitament los que l’an signada, an pas vist çò que se debana al Reialme-Unit per ne far una manièra exemplara de fabricar la paritat en politica, e amerita segur pron de comentaris e un pichonet comunicat.

Dimenge s’apreniá que totes los partits, levat un los Tories, èran capcejats per femnas (pendent dos jorns) ; una femna al cap d’un partit en Escòcia (pas en Reialme-Unit, vertat), a ganhat las eleccions d’Escòcia, coma jamai lo SNP –partit concernit car membre de l’ALE aligança liura europèa qu’es estada capcejada un temps en fRança per un membre del Partit Occitan, o aviá ganhat tant bravament.

La mapa del reialme-Unit (lo reialme ara desunit) ne fabrica la pròva ambe la color jauna al cap de l’Isla granda. E quitament pòrta al comic suls mèdias Internet :

Mas anuèit se publica un article dins la mai granda television privada del Reialme-Unit, un article que pròva de l’importança per l’Union Europèa de l’eleccion d’una femna en Escòcia ; perqué l’UE ? Perqué lo SNP es pro-Europèu, Union Europèa, e los Tories o son pas … Donc se i a referèndum seràn los Angleses e los Tories-UKIP per donarà l’independéncia a Escòcia vist que votaràn per l’UE e pas los Angleses ; e espèri encara un comunicat occitan !

De mai, donc, la femna aquela qu’es al cap del succès electoral, se sona Nicola Sturgeon, qui n’a escrit un comunicat occitan ? Digun. Es pas de crànher que son pas estats informats, o faguèri (!) sus aquel quite blòg, qu’an la costuma de legir en massa….

Dins aquel meteis parlament, es la mai jova MP Mhairi Back qu’arriba d’Escòcia, es una femna encara estudianta, totes los mèdias angleses –angleses, ne parlan dempuèi tres jorns ; la lista es longa e exemplara dels elegits e elegidas a paritat del SNP ; lo SNP es donc un partit exemplar qu’amerita tota las valorizacions en Occitània.

Ai vist passar los comunicats de sosten de l’UDB – Bretanha, e del PNC –Corsega ; dobti pas veire leu lo comunicat EA d’Iparralde ; per Occitània, res de res ! Donc i a plan un masclisme politic en Occitània.

En Occitània, i a tanben un masclistofobisme important en çò del grope professoral occitanista, o cal plan escriure tanben. E o podrai estudiar dins un bilhet qu’arriba… Li farà encara pas plaser al feminisme occitan, mas me sembla que cal èstre balançat per las criticas sus l’occitanisme del XXIen sègle.

Anuèch fan una inauguracion d’una placa commemorativa per un poèta occitan a Agen, a Montpelhièr coma a Tolosa en 1921 (Estatua Jeanne d’Arc), fan una inauguracion d’una estatua Abbé Grégoire !

Occitània es malauta, lo feminisme e son abséncia, e sas exageracions, ne fan una descripcion medicala, sul mòde montpelhierenc ; Occitània es malauta.

-°-

Creire, extremar, interpretar, sebelir

Baissa fòrma coma díson en literatura dessenhada : m'agrada pas quand, per grimaça, lèva la coèta per bicar.

Fòrma istorica e sefarada : m'agrada pas d'aver un grope d'Europèus (coma disèm anuèch) que percaçat per un integrisme iberic e vaticanesc, castilhan, son devenguts pro-poder que los arcuelhavan (a París, a Constantinòpol, o endacòm mai), sense lo sentit critic necessari per tota societat umanista.

M'agrada pas la violéncia, quora ganha una batalha, e destrusís un pòble perqué viu sul territòri conquistat, coma per exemple los mercenaris francs aprèp 1453 (dinca 1470), mercenaris que destrusiràn lo país de Bordèu, e forçaràn pauc aprèp l'administracion fòrabandida de crear lo comèrci que se faguèt triangular... e destructor de l'umanitat. Mas i a un fum d’autres exemples modèrnes, del XXIen sègle.

Lo dominò de tot acte uman es jamai pensat pels extremistas, encara mens per las idèas o interpretacions tòrtas dels libres devenguts sants, o de las constitucions pensadas per l'arrogança d'una representacion que se pensa santa perqué elegida.

M'agrada pas quand, per politica umana, lèva lo sionista acte tal un patriòte act, o que canta La Marseillaise per agradar a la religion République Française e sa diplomacia tòrta.

Lo Mauvais Goût Politique es una causa que fabrica l'imperialisme lingüistic (per èstre benlèu un pauc pacific), pòt virar en violéncia politica, sangnosa (e pas sonque dins l’imne), destructor de la sapiença umana e donc de l'umanitat, tot en trapar collaborators (tal qu'o disiam de Pétain a l’ajuda del poder nazi en fRrança), collaborators de tot escantilh. Oblidar lo dangièr dels Estats expansionistas territorials, o de las teorias que fan de la lenga parlada un territòri per un pòble civic, es oblidar que l'umanitat es en dangièr per las accions dels òmes.

Soi triste de veire que los ciutadans de l'Estat francés se fasquèssen sebelir en Israël, per donar rason a un integrisme novèl josiu israëlian en còpia al sistèma francés, o a d’ancian integrisme politic d’extrèma-dreita europèa. La pensada josiva es universala quora es desterritorializada (legir George Steiner), quora lo territòri li pega, li pega un sistèma francés de pensar, l'illusion que l'Estat es salvador e lo pòble de l'Estat opressor es unic (se parla de Le Peuple de France dins Libération, jornal dit d’esquèrra), coma un dieu dins las glèisas ancianas. La religion que se crei administracion (etimologicament o es, vertat), perqué un rei, un president o un mòllah, un prèire o avesque, li a donat la sanctificacion, una religion devendrà dangierosa. Fan pas d'especificitat religiosa, pas brica.

I a tanben las religions amagadas, quora lo politic fabrica sa religion (Egipte anciana, Grècia anciana, França modèrna), non podèm que se mesfisar del tot.

Quand la religion se revelha coma una perlingueta matadoira de l'umanitat e malgrat los tèxtes, e las quitas interpretacions, i a un dangièr per l'umanitat. En junh 1992, es un pichon vòt a l'unanimitat parisenca que lo francés es dintrat coma una religion lingüistica dins una constitucion republicana francesa, article 2 ; constitucion francesa que viviá sense fins a 1992 ; lo verme nacionalista èra dins la frucha supausada polida de la Révolution française, que abans 1792, semblava pensar a totas las lengas emplegadas dedins l'Estat. En Occitània, aprèp 1848, es l'esquèrra, republicanista, qu'emplega la lenga occitana per convéncer lo pòble, per l'enganar encara, còp sec amb lo poder parisenc. Quora una glèisa cámbia de politica coma de camisa, se cal mesfisar de la glèisa quitament se fosquèsse etiquetada République o lo poder al pòble (etimologicament), tanben etiquetada Laïque o lo còrs del pòble en lenga grèca anciana.

M'agrada quand, per pensada liura, la religion dona libres, clergats, mas que son contes e locutors forçats dementre plan d'autres contes (sense locutors determinats), de non pas ges interpretar a la letra, mas que pòdon aucupar un temps dinca cambiar de contes lo mai sovent possible. La libertat es per totes/as, la libertat de legir e creire tot, mas quora me vòlon imposar una via de lectura unica, soi l'enemic del fosc, de la pensada unica, soi per la multiplicitat de las pensadas, es l’umanitat.

Lo Libre fabricarà mosquèas, temples, sinagògues, glèisas e catedralas, mai tanben imnes sanguinaris e bandièras per fabricar frontièras pels militars emplegar, alara enluòc, se traparà un endreit apropriat pel desvolopament sancièr de la pensada fabricada al mièg dels libres d'una granda bibliotèca.

«Que sòi pas era immaculada concepcion !» La frasa inscrita sus una cauna de Lorda, perqué Filadelfa de Gèrda a degut montar un peticion contra lo curat local que refusava de l'inscrire en occitan sus l’entrada ; èra encara a la fin del XIXen sègle, l'integrisme religiós catolic existava e se revelhèt a la debuta de las annadas 1970 ambe una reaccion del curat de Paris Lustiger contra lo dreit de parlar contra las letras de la glèisa papista. Se cal mesfisar de totas las plutocracias que fan del Libre o constitucion (constitution, constitución) la resolucion dels problèmas de l'umanitat, que fosquèsse religion, o simplament los libres de colors dels integrismes politics, amai de las constitucions faitas per matar los pòbles, lo dreit o libertat d'opinion dels pòbles.

La sapiença dels ancians es tanben una causa que cal pas oblidar. Pel maridatge mon grand-pair per dintrar dins la glèisa catolica, a imposat « vòli plan dintrar aquí, mas alara aprèp a l'ostal se parlarà pas francés», èrem en 1939, mon grand paire a viscut e entendut parlar de 14/18, visquèt clarament 39/45, e la guèrra del Vietnam, Madagascar, Argèria, dinca 1969, mon grand-paire a imposat l'occitan coma lenga de la familha, coma lenga de la dignitat, per non pas oblidar los crimis extremistas franceses dins lo vilatge que la bòrda èra. La sapiença dels aujòls se dèu pas oblidar. L’occitan èra per el, la lenga del pòble, la lenga de la sapiença populara, la lenga de la libertat, lo francés èra/es lo contrari. Es pas estat enterrat a la Val d’Aran (pas encara autonòme e de lenga oficiala occitana), ni dins lo Principat de Mónego (èran pas encara conscients que lo monegasc èra de l’occitan oriental) !

-°-

Soi contra Sivens, perqué ?

Soi pas de costuma al cap de las manifestacions ecologistas, mas vos pòdi assegurar que la meuna argumentacion contra Sivens es pas basada sus aquela agricultura productivista que destrusís lo país occitan, e sobre una experiéncia agricòla e agronomica (soi de formacion agricòla, al mens 5 ans d’estudis ! e soi proprietari d’un parçan qu’es interdit d’irrigar per rasons agronomicas, AGRONOMICAS).

Es dins las annadas 70 que l'afar a debutat, ambe l'arribada de la PAC, aquela del productivisme europèu qu'explicava que cal noirrir la populacion europèu, dins las annadas 1980, l'argumentacion FNSEA (lo lòdi lo mai fòrt a Brussèllas) explicava que caliá noirrier lo monde ambe aquela politica. La PAC es lo budgecte lo mai bèl de la comission, encara al XXIen sègle.

Avèm ara, una perspectiva clara per veire de qu'a donat aquesta politica :

• i a de mai en mai de païsans mal noirrits sus la planèta.

• i a de mai en mai de gèto de paures dins las banlègas de las vilas del Sud de la planèta, e sèm pas luènh d'aver parier en Euròpa.

• i a -es lo mai grèu- de mens en mens de païsans dins los campèstres. Lo sistèma rurral es mòrt, per l’abséncia d’una economia agronomica.

• i a de mai en mai grandas explotacions que fan un retorn a las grandas bòrdas d'abans la revolucion francesa que declarèt la ciutadanetat coma un èime del pòble.

De mai, podèm apondre qu'aquel sistèma de subvencionitas, ajudat per l'Union Europèa en massa (unavergonha de las grandas), e pels lòbis productivistas que fan jogar sonque lo mercat mondial (los païsans franceses de la Beauce, a la debuta), a produsit una fialara de productes agricòles de maissanta qualitat, una mèrda de bais prètz, e elonhat del consomators.

E i a encara païsans d'ara per dire que son modèrnes per sosténer aiçò : sosténer qué ? Clarament una mèrda agricòla qu'empoissona lo país occitan, e la populacion, pauc a pauc, ambe las verduras e l’aiga.

Es donc normal de veire lo FN, associat sovent al productivisme agresta francés, sosténer aiçò. Un comunicat es estat publicat dins Sud-Ouest d'Òlt-e-Garona sul tèma. Gausi pas encara publicat lo comunicat del PNO, que sembla talament a-n aquel del FN !

Donc, dins lo camp de la mèrda alimentària podèm plaçar : lo PSf, lo PRG, l'UMP, l'UDI, lo FN, e en contradiccion sancièra ambe la linha politica basica lo PNO ; lo POC a pas sortit un comunicat per rasons politicas ontologicas (al sosten que dona al PSf de Tarn) que fan que lo comunicat del PNO sembla al mèstre qu'emplega lo sol militant qu'a redigit lo comunicat, adobat a Agen per non agricultors, e que refusa de veire dins aquel afar un afar que tòca la societat occitana sancièra ; lo FN el per sosténer lo project o gausa escriure !

E per los que pensan qu'escrivi elonhat de las realitats ; vos pòdi dire que lo sindicat d'irrigacion del vilatge de Pena d'Agenés, es estat basti dins las annadas 70, per un deputat-cònsol antipaïsan (problèma personal de familha de pâïsan) e que las magolhas financièras an bastit quicòm que lo sol usatge es estat ajudar un farmacian qu'aviá investit dins una bòrda vesina, e recebre subvencions europèas.

Lo compte que faguèt mon païre, sortit de l'escòla d'agricultura de Santa-Liurada (un pec agronòme segurament, annadas 1954), èra clar, lo milh irrigat dins aquela valèia de Pena d'Agenés èra pas mai productiu qu'un autre milh irrigat ; mas la diferéncia èra basada dins lo fait que lançava l'endeutament dels païsans, e donc ajudava la banca cooperativa agricòla (a l'epòca monopòl bancari pels païsans), ajudava a portar una fisença per l'endeutament. L'endeutament agricòle a destrusit la majora partida de las bòrdas, trenta annadas aprèp, e l'irrigacion qu'endeutava tanben.

Ara, las causas an cambiat, son los gròs païsans que pòdon pus pagar, e donc es lo Conselh General de Tarn que s'endeutarà ! e que cercarà ajuda al nivèl europèu ambe l’ajuda del lòbi productivista FDSEA-FNSEA-Jeunes-Agriculteurs-Coordination-Rurale.

De mai, se sap ara, en practica e per mantunas bòrdas de Pena d'Agenés, que l'irrigacion es pas necita, cal simplament abandonar las presentacions agronomicas costumièras de las escòlas fondamentalistas gerida pel ministèri de l'agricultura, e que fan un ensenhament a sens unic favorable al productivisme e l'agronomia que farà lèu que serèm forçat de crompar l'aiga a Vittel per poder beure en Gasconha. La presentacion modèrna de l’agronomia sense irrigar es negar de presentar dins totas las cambras d’agricultura que la majoritat es FDESA-Jeunes-Agriculteurs ; se sona avuglament !

De mai, cal apondre que la règlas comunalas qu'ajúdan los cònsols a donar d'autorizacion per bastir, a ajudat a destrusir las bonas tèrras agricòlas, e donc a elonhat la produccion agricòla dels bassin de consomators ; la consequéncia es que los païsans que son productors de verduras son forçat de se levar d'ora per poder vendre a Bordèu, Tolosa, Montpelhièr, Avinhon-Ais-Marselha-Tolon, o Nissa, o Lyon.

Aquel sistèma de las lacas d'irrigacion es una plega que destrusís l'òme e lo sistèma agricòl occitan.

Donc, es clar que soi contra aquel biais de pensar l'agronomia en Occitània, e a Sivens tot parier, sense parlar dels pichons ecosistèmas destrusits.

E o fau pas especialament per Sivens, dins lo Tarn, es lo sistèma global qu'es una catastròfa ; lo FN o explica dins un comunicat, acceptar Sivens es acceptar tot un biais de pensar l'aiga dins la Gasconha, Occitània de l'Oèst.

Dins lo camp FN, qué i trobèm ? Sonque los que pensan que sonque l'aiga resoldrà los problèmas dels païsans, de fait sabèm qu'es exactament lo contrari, l'ignorança istorica francesa es en Occitània la plega que cal sortir, etiquetat FN o PNO, etc.

-°-

Soi d’aquel costat, sense èstre ecologistas elegits.

-°-

Un païsan de l’endreit parla, pigat sus la fòto per aver lo ligam :

Agen : una pichoneta istòria de parcatge

Ai pas la costuma de contar las meunas istòria e aquelas dels clients-roi d’Agen…. mas aquela val lo còp perqué fabrica una descripcion del futur que serà la gestion francesa d’Aquitània, e donc d’un tròç d’Occitània, Agen.

Ai la costuma d'anar a-n Agen de temps en temps, es pas lo centre del monde, mas reberta un pauc de la gestion francesa d’Occitània. Diluns passat i soi estat per mantunas causas, dementre aquelas, èri portaire d'un paqueton per un amic, un client-roi coma disián dins las botigas d'Agen. E coma es un rei plan educat, e qu'arribavi per la gara d'Agen, aquel ciutadan es estat s'aparcar a costat de la gara coma es conselhat. E coma soi ecologista e occitanista, preni lo tren… de Matabuòu a Agen.

( jamai digun a l’aglomeracion, a la SNCF, a RFF, al Conselh Regional s’es pausat la question del perqué de l’installacion d’aquel panèu ; ai trobat la solucion diluns passat, al parcatge EFFIA)

Los escambis de paquetons son estats pron lèu faits, 14h45 tot èra clavar. Puèi l'amic-ciutadan que se sap aparcar coma es indicat per la SNCF, tòrna al parcatge oficial de la gara d'Agen.

I serà damorat mai d'una ora, en esperar que, lo portalh de sortida se dobriguèsse e que la maquina de pagar foncione.... Lo parcatge es una gestion EFFIA coma es de costuma dins totas las garas ; es al cap de gara (« - c'est pas nous, c'est...»), aprèp una eisitacion, qu'ai après que la gestion èra de l'aglomeracion ; donc es plan l'aglomeracion qu'a causit una entrepresa privada, e visiblament pas capable de far foncionar los instruments de pagament e sortida.

Coma èri un pauc marrit d'aver demandat a l'amic-client-rei d'Agen de venir a la gara, e donc de s'aparcar aiçí, me soi sentit concernit pel problèma : mas ont es l'aglomeracion a Agen ? Soi estat a la comuna : « - c'est pas nous, allez-voir la police municipale », polícia municipala que, ela, me remanda a la comuna, en fàcia. Tornat, ai agut l'esperit per demandar lo burèu dels elegits ; a l'arcuèlh (i a un pilòt de foncionaris a la comuna d'Agen, a totas las pòrtas d'entradas !), « - c'est pas nous et il n'y a plus d'élu, c'est les vacances, allez à l'agglomération » (per astre parlavi pas occitan, catalan, espanhòl, nimai anglés) .... Aquí, meteis, l'arcuèlh se demanda perqué soi pron en colèra ; ben segur perqué els devon èstre sants, e los ciutadans los devon pas pagar perqué tot foncionèsse al melhor, «sèm aquí per los enmerdar» (se pensar, mas se dís pas), sonque segurament !

Arribat a l'aglomeracion, acompanhat per un gente agent perqué sabiá pas ont èra aquel bastiment novèl, ai après la dimension de l'aglomeracion (veire mapa junta) e jà debuta la reflexion sus aquel tipe d'estructura novèla que sembla prendre en carga tot, las accions de la comunas, del departament e la causida de las entrepresas privadas que lo sistèma fonciona pas, e fonciona ambe bravament mens de foncionaris (alara qu’i a gaire agut de transfèrs). L'acuèlh, simpatic (troanva de vacanças), coma lo foncionari en pòste un jorn de vacanças, simpatic, son aquí per vos explicar : « - anèm vos respondre », alara que lo problèma èra de resòudre... De cap a 16h15, lo foncionari, simpatic, a respondut : « la barrièra èra (enfin) levada » ; contactat lo client-rei se questiona : « - perqué los emplegats d'EFFIA sabon pas gerir los moments delicats coma aquestes», en levar la barrièra, punt, alara que los sistèmas informatics -causit per EFFIA-, en plenas vacanças, sembla que foncionèssen pas.

Quí a causit EFFIA per aquel tipe de servici logistic collectiu e de personal puslèu freg ; se cal pausar la question dels futurs amanaitjaments de la gara TGV (veire document junt)….

Dins l'aglomeracion, la question que plana, sense èstre donada, « per astre urosament que los ciutadans son pas totes autanplan exigents » (exigents, per non pas èstre vulgars).... La gara d'Agen es estada inaugurada farà un bèl briu ; ai donc après que l'aglomeracion es en carga de l'entorn de la gara (donc dels parcatges e dels fluxes logistics), sabi que RFF s'aucupa de l'interior, los bastiments (e benlèu la signaletica), e que la SNCF s'aucupa dels trens (punt).
La gara d'Agen es estada pagada en partida per subvencion del Conselh Regional e l'Union Europèa, que ni l'un ni l'autra institucion an sabut imposar la lenga occitana dins la signaletica.

La gara d’Agen serà lèu una gara TER unicament, e donc ambe mens de circulacion e los cambiaments faràn que los ciutadans seràn forçats de traversar la vila e la val de Garona per préner lo tren sus la LGV novèla… E res es previst per un transfèr per la linha de camin de fèrre que partís d’Agen, e que traversarà la novèla linha per anar cap a Lairac, 7 km a costat de la novèla gara de la LGV. Donc tot es previst per assegurar a EFFIA un mercat automòbil coma pels aeropòrts ; e aiçò es – coma los mal foncionaments – la fauta de causidas dels elegits en plaça, que sense vision de la logistica collectiva, fan a la pichona setmana per resòuldre problèmas de logistica e dels desplaçaments dels ciutadans, en esperar que seràn pron piòts per, coma en Estat sovietic, se calar quora foncionarà pas.

En esperar que los elegits prenguèssen mens l’avion, mai lo tren pels desplaçaments e per anar cercar los òrdres a París, seriá plan de veire las consequéncias, sul pic, d’aquel parcatge EFFIA, ineficaç : los veïculs dels ciutadans s’aparcan devant la gara, a la plaça dels taxis, que els s’en van prendre las plaça que damòran dins lo parcatge del buses ; e i a pas un foncionari de l’aglomeracion, ni de la SNCF, ni de RFF, ni del Conselh Regional, que s’en es avizat !  E donc, se los foncionaris s’en son pas encara avizat, los elegits encara mens, Jean Dionis tanpauc.

Ciutadans aparca-te a Agen e demèrda-te ambe los disfoncionaments d’un objecte public NÒU ! Siam plan en sistèma tipe sovietic, mas aquí es la gestion del mercat-Estat-nacion de la dita «République Française ©» que crida als ciutadans de pagar plan, mas que l’eficacetat es rarament a la sortida, nis per la logistica, ni pels elegits.

Aparcar a la gara d’Agen, tot va plan, per astre la gara es pichona e lo trafic tanben.

Prèni lo tren, mas es lo calvari de cada viatge ! 17h20, ai près mon tren per tornar a Agen, es l’estiu, pauc de monde sus als linhas TER, ai agut lo temps de veire, çaquelà que los TGV passavan plen, plen de clients pels taxis….

E cal apondre, l’occitan es pas encara installat dins la gara, son installacion d’Agen, ara que la gara es nòva, costarà car ; es benlèu aiçò qu’espèra los elegits e l’administracion francesa d’Occitània…