arcuèlh

divendres, de desembre 31, 2010

Vòts per DOS MILA ONZE

Los vòts pirinencs 2011 Imatge pels vòts sul blòg-2011 bona annada-ânèu en occitanEstanh panèu ML 230310 Sant Jòrdi de Lusençon vilanòvaVilhèra  orador2 Sud-Ouest

Panèus pertot, e sobretot una lei !… o la mapa de google d’Occitània en occitan ?

newyear11-hp-Google2011Aquitaine_flag.svgBiarnBandièra provençala (1)Provènça (1)sindròma de cahokia Cahokia es una ciutat bèla que l’imperialisme europèu en America a daissat de costat, per rason mai que tot politica ; es exactament çò que se debana per la civilizacion occitana en França.

Uèi nos avizèm qu’aquestas civilizacions abandonadas nos aurián poscut donar d’informacions, sorgas de sapienças collectivas e umanas, sobre la vida umana e son desvolopament sobre lo planèta.

La recèrca sobre Cahokia serà tempses perduts ? Serà de tot biais de tempses gastats, alara que lo respecte qu’auriá estat una basa non-militarista de la pensada, auriá poscut ajudar a la co-abitacion entre las nacions e los pòbles. Seràn pas d’ancians militars que podràn bastir una pensada fiolosofica digna sobre aqueste subjecte, quitament se nos vènon d’Occitània e que s’exprimísson dins las doás lengas imperialistas del moment.

La batalha per los panèus en occitan es pas una causa que podrèm limitar als panèus… e lor oficialitat o una lei sul subjecte.

Per clavar un exercici  per l’annada 2011 :

traduccion plaça dels cons

Bona Annada 2011 e mercés per las responsas a la question ? La libertat de las responsas ajudarà la modernitat de l’occitanisme.

dijous, de desembre 30, 2010

En Bretanha, s’escriu sobre l’afar Hadjadj

L’afar Hadjadj es un moment especial de l’excepcion francesa, es l’ignorança desvolopada dincal Tribunal Administratif.

Mas abans vos vòli ensenhar la relativitat, tal que Cornelius Castoriadis l’ensenhava a la sortida de la guèrra de 1939/45, p. 35 de son libre Histoire et création.

«Aquò’s pas la nocion generala de la realtivitat que nos interessa aquí, mas la relativitat de la coneissença, de la sciéncia, es de dire del jutjament. Dins aqueste sens, la relativitat es una modalitat de la qualitat o de la valor del jutjament, avèm sempre en vista mantunas restriccions de faire sobre sa valor, es de dire sobre aquesta vertat. Dins la concepcion costumièra, s’opausa la valor relativa d’un jutjament a la valor absoluda, en donar una finalitat absoluda al contengut : invariable, imudable, sense relacion ambe lo temps e l’espaci, e a la finala relativa lo contengut opausat : variable, se trapa en dependença del temps e de l’espaci. Mas la natura del jutjament estant de faire, per definicion, sobre las entitats intelligiblas, alara s’ogura evident que las categorias de cambiament al sense corrent, del temps e d’espaci zo tòcan pas, e que podràn jamai rasonablament parlar de relativitat qu’en se referent a l’aparicion o a la preséncia d’aqueste jujatment dins la consciéncia reala. Donc, aquela nocion de la relativitat pòt pas interessar que la logica istorica. En damorant pel moment dins l’encastre de la logica pura, se pòt pensar una autra definicion de la relativitat, similara a la primièra mas beucòp pus generala. Lo jutjament relatiu, o de la valor relativa, seriá, dins lo cas aqueste, un jutjament valorizat, aquel, sense condicions o  devath totas las condicions. Per veire s’aquela dictincion pòt aver, se dèu estudiar la relacion del jutjament ambe aquelas condicions. Se pòt pron aviat  apercebre que tot jutjament es valable que per un terrenh material ben determinat, es de dire qu’a una region de validitat, e en supausent certans jutjaments anteriors (logicament), es de dire certanas leis e categorias. Se pòt aténher l’ensemble de las donadas al grope d’axiòmas que se trapa a la basa de la sciéncia en question. Se farà alara que tot jutjament es pas valable que devath certanas condicions, es de dire en supausent un certan nombre d’axiòmas, estant donat que l’axomatizacion es la forma ideala de la sciéncia. Damora la validitat dels axiòmas. Dins aquestas matematicas, se daissa de costuma aquesta question de caire, en l’acusar quitament de contradiccions intèrnas. Mas lo clar de la filosofia es benlèu de s’interessar a las questions que dins la vida correnta e quitament dins las sciéncias positivas son consideradas tala absurdas o directament laissadas de caire. Per simplificar lo problèma, lo cal portar a posita a-n aquel de la validitat d’un axiòma inicial, l’anupotetòn <anhipotetic> de Platon (Republica, 510b-511b) o l’unitat transcendentala de l’apercebre de Kant. Lo natural de l’axiòma damora evidentament dins çò que supausa res, que pòt pas ni dèu pas res supausar. Mas coma se pòt alara èstre necite, ineluctable ? Cresi que Platon, aquí encara, es estat mai luènh que los successors, en donar, dins la famosa paissièra de la Republica, lo sol fondament potencial, a-n aquestes axiòmas, es de dire un fondament metafisic, extra-racional, subre-racional. Mas una logica estrictament racionala, e fòra foncierament pessimista pel rapòrt de nòstra coneissença ambe lo fons de l’èstre, pòt pas dintrar dins aquesta via. Damora pus qu’una solucion : admetre que l’axiòma inicial es necite perqué es una faiçon de fondar l’ensemble sistemic dels jutjaments que fan sobre lo x de conéisser. Serèm aital remandat a l’ensemble del sistèma scientific, es de dire que dintram clarament dins un ceucle. E es plan necite, car la coneissença racionala es una cadena clavada sobre èla-meteissa, que se pòt pas jamai transcendar e n’es estacat a res, al non res. L’entrada dins aqueste ceucle cámbia en foncion de la decision subjectiva arbitara ; mas un còp dintrat, se trapam dins l’impèri de la necessitat, necessitat tota logica, es evident. L’illustracion la mai entocabla d’aqueste fait es Kant [possibilitat d’inatacabilitat d’aquestes axiòmas]. Teorèma de Pitagòre. Quinas son las conclusions, per la logica pura ?

Tot aiçò es que l’expression d’aquesta lei fondamentala de la logica que tota coneissença es axiomatica, es de dire que tot jutjament se basa sobre mantunas condicions logicas, e que lo sistèma de la coneissença es un ceucle tautologic. Dins aqueste sens, tot jutjament es relatiu. Mas luènh d’èstre una tasca, aquesta relativitat es la quita expression de sa valor ; en efèit, la vertat pòt pas èstre definida sens que la parfaita deductibilitat, aquesta relativitat significa pas una autra causa que : tot jutjament pòt e dèu èstre dedusit de mantunas premissas. Dins aqueste sens, es evident que se pòt pas dins l’encastre de la logica pura parlar, tal que se fa de costuma, de la relativitat tal un estat tresen, intermediari o destriable de la vertat o de la fausetat. Un jutjament es vertat per rapòrt a un grope d’axiòmas e zo damora sempre –la quita causa s’es faus [teorèma de Pitagòre]. Dins aquel sens, la logica atanben es relativa.»

Marie-France Garaud explica : «lo francés es una marca d’identitat», aital la preséncia del francés o de l’ortografia del francés sobre los panèus de las ciutats d’Occitània, es un acte d’identitat del nacionalisme d’expansion francesa, es un imperialisme lingüistic e cultural, es politic ; zo cal escriure, los Franceses son nacionalistas d’expansion. Marie-France Garaud explica alara çò qu’es l’imposicion del sol francés al panèu d’entrada de las vilas e vilatges d’Occitània, un acte de nacional-expansionisme. Dins lo programa que s’exprimís, que s’i questiona lo ròtle de l’anglés dins l’ensenhament de l’economia, un professor vòl destriar la francofilia e la francofonia : explica alara que la primièra «es la diversitat», e la «francofonia es l’unicitat lingüistica» ; podèm tanben anar dinca l’utilitat de la semantica per amagar quicòm de bravament mai simpla. França es l’installacion sobre l’esquina occitana de l’etnisme francés o francofòne, es lo primièr netejament nacionalista d’Euròpa, sense l’èime nacional francés que serà conceptualizat a la revolucion francesa, segonda partida.

En Bretanha, se sembla que la pensada politica anguèsse pas dincal tèrmi de l’afar Hadjadj a Vilanòva de Magalona, sobretot que lo personatge es tanben conegut per sas dificultats plaçadas per las escòlas en occitan, o lo teatre en occitan dins la vila de l’aglomeracion de Montpelhièr. Uèi sabèm que tot aiçò es sostengut per tot lo sistèma politic en plaça actualament, pauc impòrta lo costat. Uèi zo sabèm.

La vertadièra cara del nacional-expansionisme francés es aquí desota un pauc describut, sul document junt, e segur amb una cara pauc gostosa, dins un tèxte escrich sobre un blòg dich collectiu e d'expression francesa ; mas, sèm luènh de las realitats occitanas, luènh d'èstre sufisent, legissètz :

Le vrai visage des républicano-francophonistes

Ai conservat lo tèxte tal qu'es estat escrich. La francofonia en Bretanha a mestièr de regular l'ortografia, e per exemple l'ortografia francesa dels noms de luòc en Occitània (o benlèu que la mauconeissença de la situacion occitana se transforma dins la grafia dels noms de luòcs occitans, quitament los que los Franceses an ortografiat a lor mòde), país totalament desconegut pel sistèma parisenc, e breton donc, que s'installa al país nòstre. L'ignorança es l'excepcion francesa... sovent, pòrta diplòmas e s’expòrta en çò que concernís Occitània.

Perqué crear una semantica especiala, per donar un nom a la causa ; son los Franceses que son a la man-òbra, pas los «francophonistes», perqué ? Perqué vòlon pas èstre una partida de la federacion dels pòbles de França, coma pel primièr còp de 1789 (dinca 1791), mas vòlon èstre englobant, Francés assimilacionistas, nacional-expansionistas per donar lo modèl assimilador dins lo mercat-Estat-nacion parisenc novèl (aprèp 1791).

Es clar que l'afar Hadjadj aurà agut un ben, la determinacion politica de la non-egalitat entre las lengas de la part de la populacion que se dís toleranta (se cal demandar se sábon çò qu'aquel qualificatiu vòl dire) de cara a l'occitan, toleranta mas en apartheid lingüistic, coma per l'Africa del Sud, pels nègres o pels indians d'origina transcontinentala ; aital podèm melhor comprendre los Argerians abans 1962 … quora an botat França FÒRA. Èra salutari per una eventuala democracia. La resulta se podrà criticar.

Mas, Se lo panèu es sota lo panèu francés … jà determina un fum de causas politicas en e per Occitània.

1 / Se lo panèu es sota lo francés, es perqué los Occitans respectan tròp la lenga de la republica … e l'administracion de la republica explica que cal lo panèu fòra l'endreit perqué es accidentogène. Aquò faguèt rire, mas lo project dels nacional-expansionistas franceses me farà jamai rire, es etnocidari.

2 / Se lo panèu es sota lo francés, es perqué lo sistèma politic francés de la decentralizacion a pas fait son trabalh d'occitanizacion del país dins sa toponimia, coma per Catalonha del nòrd per exemple, e a pas oficializat l'escrich occitan, segurament mai vièlh e istoric que lo francés del rei devengut francés republican aprèp 1791, e lo panatòri revolucionari francés. Aquí cal conselhar als francofonistas de legir Claude Duneton «Parler Croquant» per saber de qué párlan, als Bretons totparier.

3 / Se lo panèu es sota lo francés, es perqué l'administracion francesa que se dís de servici public, l'es pas car parlèt jamai la lenga del pòble, public, mas la lenga del rei, del sistèma que escana lo pòble. L'administracion francesa es pensada coma una arma del militarisme francés, sampitèrne militarisme, ontologicament França. Sedan es estada perduda per l'armada francesa, dempuèi ne faguèron un balanç, lo balanç explica que coma parlan pas la lenga del pòble, las lengas dels pòbles, lor cal francizar los pòbles per ne fabricar un sol. Es una solucion militarista ; se pòt titolar de lingüiscidària e etnocidària.

Se lo panèu derenga un partida de la pichona populacion d'extremistas nacional-expansionistas de la vièlha França imperialista e bonapartista, se cal pas limitar an aiçò (segur), mas alara lor cal tornar dins lor país, al nòrd de l'Estat actual, e demandar l'independéncia de l'Iscla-de-França.

Se lo panèu derenga una partida de la pichona populacion d'extremistas (desrenga, mas exista sul terrenh, e fins ara a l'amagat), es simplament que l'òbra de defensa de l'occitan es pas simplament limitat a l'expression de la dreita o de l'esquèrra francesa en Occitània. Se cal puslèu pausar la question de la pertinéncia d'aquesta classificacion de dreita-esquèrra francesa en Occitània, a la dreita o a l'esquèrra del rei-president francés (Révolution française).

Se lo panèu derenga una partida de la pichona populacion d'extremistas en Occitània, se las sonoritats occitanas del mètro an derengat, es simplament que fins ara, aprèp 40 annadas d'occitanismes flacs, avèm enfin capitat d'èstre mai vesedors, e alara aquò debuta de las dificultats ; çò qu’es alara normal. Los primièrs grands derengats (e pas piòts çaquelà) son alara forçats de se mostrar ; e aiçò es bravament novèl, e fòrça tanben mantunes d’aver una argumentacion aguzada. La noveletat damora tanben dins l'inocéncia de l'occitanisme que voliá a l'amagat, anar pichon a pichon, per practicar una politica lingüistica ciutadana, ambe pichons corsets, dins las polidas seradas gasconas o lengadocianas. Ara, gràcia a Hadjadj podrèm dire que tot lo personal politic s'aurà de pausicionar e de se dire favorable a la lenga occitana, senon las eleccions passaràn per aquí, mas tanben los militants que se fan les chantres de l’Occitanie o de LA votz occitana (causa que damora pas que de m’espantar, de cercar una unicitat alara que la combatèm) que vòlon cercar desesperadament per èstre rassegurats.

Lo complèxe es la democracia, es la diversitat assumida. 

Alara, efectivament l'afar Hadjadj a agut unes beneficis, mostrar les estupiditats dels nacional-expansionistas franceses, dels amics de l'acadèmia franchimanda, del nacional-republicanisme, e aiçò al grand public car los mèdias an plan rís ambe l’accidentogenia de l’occitan en panèus oficials ; los nacional-expansionistas son per una francofonia de netejament etnic, teutologia ? Aquela francofonia confond tot, de l'alfabetizacion a la francizacion avèm tot un escantilh de possibilitats politicas, escampilhadas dins totas las colors politicas francesas en Occitània, e quitament dins lo sistèma professoral qu'ensenha l'occitan, uèi per la segonda generacion...

L'afar aurà despertat la vièlha nocion de colonialisme interior e encara mai ; lo Tribunal Administratif de Montpellier aurà una medalha o felicitacions per aver despertat tanben sa causida politica. Tot aquò aurà despertat los enemics de la França plurala, son pas forçadament pron clars a la vista dels promotors de la dignitat lingüistica occitana.

devoirsvacances

S'als Africans lor cal damorar en Africa per desvolopar lo país, los occitans auràn de pensar de quinas aisinas an per despertar l'autonomia, individuala e collectiva, autonomia que fauta al pòble occitan. Aital la lectura de Cornelius Castoriadis es una benediccion politica.

Lo personal politic ne sortirà dignament, en tota simplicitat, sense mestièr de leiçon bretona.

dimecres, de desembre 29, 2010

Habeas Corpus pels pòbles, per las nacions, per Occitània ?

es un pauc en memòria de la decision del Tribunal administratif de Montpelhièr, e de la condamnacion de la vila de Vilanòva de Magalona, ai escrich aqueste bilhet.

Car dins aqueste afar, es ben un ensemble de causas que fan mai claras la volontat administrativa del sistèma francés en Occitània… Los que nos vòlon far Franceses en Occitània (Universitats en general, coorporatisme professoral, sistèma partidocrata, etc.) , son los que son del costat de l’administracion e de son tribunal, per destrusir la visibilitat de l’occitan. Hadjadj nos aurà bravament ajudat per esclarir l’afar, es segurament involontari, mas es aital ; avèm agut una bona astrada per Occitània en 2010, annada que los pontif de l’occitanisme avián pas previst una manifestacion, e l’avèm agut gràcia a Hadjadj. O tòrni dire, lo Hadjadj de Vilanòva de Magalona deuriá aver una medalha donada per l’occitanisme politic, per aver agir clarament contra l’occitan e condamnat  l’administracion a una senténcia sense cap ni cuò, mas clarament contra la lenga que fabrica lo país nòstre dempuèi mai de 1000 annadas. Avèm aital determinat l’enemic de l’occitan, es lo sistèma administratiu francés. Tot sistèma politic qu’ajudarà aqueste sistèma, serà un crimi contra l’occitan. S’espèra una lei, mas quora Occitània se prendrà en man ? Aital la lectura dels tèxtes de Cornelius castoriadis sobre l’autonomia dels individús e dels collectius es de mai en mai important per totes los militants de l’occitanisme, e per totas las militantas totparier (totparier pas pron nombrosas).

Puèi acabi de legir aqueste article de presentacion d’un libre sortit en Angletèrra, l’article se titola Great Writs, lo libre es estat escrich per Paul D.Haliday. La primièra colomna de l’article me sembla pron utile per una pensada dels pòbles, e m’a donat l’escasença d’anar veire las definicions en francés e anglés, mai tanben en catalan, vist que per l’occitan i a pas de diccionari digne d’aqueste nom per poder gaitar.

Habeas Corpus critica de Linda Colley TLS 171210Habeas Corpus extrach d'article critica del libre TLS 171210

Habeas Corpus es una causa estrangièra a l’Estat francés, l’Estat pòst revolucionari, pòst 1791, perqué l’Estat francés es establit sobre donadas juridicas totalitàrias. Es aital que demandar un Habeas Corpus pels ciutadans e per las ciutadanas es una revolucion en França… Alara zo demandar pels pòbles sotmetuts, imaginatz !

La Carta Europèa de la lenga minoritària serà jamai signada per França, jamai, e Turquia serà dintrada dins l’Union Europèa, bravament abans una eventuala pensada positiva sul tèma.

E çaquelà una lei per las lengas de França es jà un camin cap a-n aqueste Habeas Corpus pels individús, per reparacion istorica de tantas annadas d’extremismes franceses, reial o republican.

definicion de l'Habeas Corpus

Nos apercebèm aviat que d’un sistèma politic cap a un autre, l’Habeas Corpus es practicat de faiçon diferenta.

Es que podrèm aver un Habeas Corpus occitan ? Lo dreit catalan existís, lo dreit occitan es refuzat pels meteisses Occitans dempuèi sègles, en participar a la basteson e la manipulacion francesa d’aqueste dreit uman, çaquelà essencial.

Comprendrèm aviat que l’Habeas Corpus occitan es jà la liberacion nacionala… quitament s’es pas aplicat mas simplament estudiat, escrivut, publicat. comprendrètz alara perqué i a un guèrra politica en Espanha, Catalonha e Aran per aver la justícia dins la sola lenga del país, espanhòl, catalan o occitan segon los endreits, e la lenga raiça, istorica e politica. car lo problèma de l’occitan es primioèr politic, abans d’èstre lingüistic, o d’abséncia de locutor o de transmission dels sabers lingüistics.

Justícia francesa pertot

(Tribunal Administratif a Montpelhièr per ex.),

Occitània a cap endreit.

Justícia francesa pertot, Occitània a cap endreit 

E lo Tribunal Administratif es la justícia pel pòble occitan ?

Atencion una justícia occitana, vòl pas dire de personal occitan a las manetas de la justícia francesa en Occitània ; la collaboracion ambe lo sistèma es pas viure al país ambe la moneda del poder qu’escana lo país.

Lo grand problèma de l’occitanisme es qu’a limitat lo projecte politic a la frasa “Volèm viure al país”, uèi nos avizèm que volèm saber las condicions de vida occitana al nòstre pròpri país, e n’avèm pas cap aisina normala per una nacion adulta, coma per exemple Catalonha. Lo sistèma francés de gestion del país occitan es pas sufisent, es puslèu lo contrari d’Occitània ; en Catalonha, se ne son avizats, e uèi son independentistas. Mas èstre independentistas (Libertat, PNO, etc.), abans d’aver la aisinas de la liberacion, es pas lo bon camin per Occitània. Es un camin politic que farà páur, e qu’ajuda França d’espotir Occitània.

Avèm Habeas Corpus per Occitània ? NON, alara ? Que fasèm ?

Una ataca espanhòla contra lo dreit d’edicion… d’expression.

Es un comunicat de premsa en lenga espanhòla. Lo títol es : Censura d'un libre Manual del Torturador espanhòl. Es un «comunicat de l'Editor Txalarparta en responsa a las atacas de sos libres e a la libertat d'expression»; es donc una ataca a la libertat d'expression, coma los libres cremats dins l'Alemanha nazi, a la diferéncia que degun ne parla dins la premsa francesa de uèi... Sindròma de l'encontre de München, ne parlar pas es s'associar als crimes editorials e la pensada umana universala, ambe son dreit d'expression ben reconegut, fins ara, en Euròpa. Nos caldrà, aprèp, pas protestar quora un pòble jove trapa una sortida violenta coma un acte politic final.

comunicat Txalaparta 291210 censura espanhòla

* NDLR : La Razón e l'ABC son d'organes de premsa de l'ancian sistèma franquista. Son encara uèi una referéncia dins las revistas de premsa francesa e parisenca, digun sap perqué ? enfin... quasi.

** NDLR : se cal recordar tanben que al govèrn de Vitoria es una associacion del PSOE_PS-Euskadi ambe lo PP. I a un fum de socialistas en Lengadòc qu'an tanben oblidat que lo PSOE_PSN a donat lo poder al PP en Nafarroa-Navarra. Aiçò èra per frenar l'arribada al poder de l'esquèrra basca, e contunhar lo sistèma espanhòl en Navarra. Lo nacionalisme espanhòl es mai fòrt qu'èstre d'esquèrra en Nafarroa... Es benlèu unic en Euròpa ? Se cal recordar qu'i a encara «socialistas» del PS français que refúsan de recebre elegits catalans devath lo pretèxte que «son de dreita e qu’an ganhat las eleccions» recentas, benlèu que sábon pas çò que se debanèt en Nafarroa ?

*** NDLR : uèi aprenèm aiçò

letra de Mediapart 291210

dimarts, de desembre 28, 2010

La Croix : Belgica farà parlar de Catalonha. Estranh parallèl, segur ?

La portada de La Croix prometiá un dorsier important sobre Belgica. Avèm agut un pichonèl dorsier sobre Belgica. Mas vist de París, quora avèm Lombardia, avèm Flandras ; quora avèm Belgica, avèm Catalonha dins las redaccions e dins los caps politics centralistas.

L’interminabla crisi belga explica perqué l’Union Europèa demanda unas decisions politicas mai fòrtas per realament abandonar los centralismes fiscals e l’amassar de la moneda per privilegiats dels centralismes vièlhs, a Madriz o París.

Portada de La Croix Belgica Belgica La Croix (1) primièra partida Belgica La Croix (2)

Ièu es puslèu lo tractament d’aquestes subjectes que me cansa…

«La région catalane, moteur économique de l’Espagne, reverse une part importante de ses impôts aux régions les plus pauvres, […]»

« La region catalan, motor economic d’Espanha, remanda una partida bèla de las imposicions a las regions las mai páuras, […] »

Aquesta afirmacion es un cert camin cort, lo camin de l’avuglament nacionalista francés, un nacionalisme d’expansion.

Se non èra faus, las dichas regions páuras aurián recebut fòrça ; òr, se sap que fòrça regions páuras d’Espanha an agut d’ajuda principalament pels projectes europèus, l’argent de Madrid, recoltada a Barcelona, damorava a Madrid. Çò de segur uèi es que Madrid sense res produsir d’important, es devenguda la region la mai rica d’Espanha, ambe una logistica de drenatge cap a èla dempuèi las regions las mai páuras excepcionala ; alara ambe l’argent de quí ? Senon aquelas dels Catalans e de lor trabalh. De solidaritat en Espanha, n’i a pas mai qu’en França per las regions páuras…

Lo correspondent de La Croix l’explica plan a prepaus d’Espanha. Es Catalonha que paga.

Lo principi de solidartitat es sistematicament fabricat pels centralistas europèus, nacionalistas d’expansion, per legitimar l’expoliacion fiscala dels Estats centralistas e desgalhiaires d’Estat (aqueles mercats-Estats-nacion tant criticats pels liberalismes e pels anticentralistas, diches régionalistes pels Franceses republicanistas ).

Nos podèm totparier pausar la question d’una solidaritat catalana directa per las regions páuras d’Espanha, directament; perqué non seriá pas mai eficaçe ? Autanplan qu’amb un peatge madrilenc ? O parisenc ?

Lo discors socialista, catalan o espanhòl; a çaquelà un problèma, al mens lo qu’es entendut dins l’article, es que mantunes socialistas catalans fan puslèu fisença a CiU qu’al PSOE per la gestion del Principat de Catalonha e de sas finanças. Lo balanç fiscal es de gerir ambe Madrid, aiçò es donat a una socialista…

Donc podèm dire que l’Istòria de las relacions entre los nacionalistas expansionistas, dels mèdias franceses o parisencs a Madris, e los nacionalistas de defensa s’escriu dins la logica lançada aprèp la guèrra de 14/18, pel president nòrd-american Woodrow Wilson. Lo dreit dels pòbles de dispausar de tota legitimitat per saber ambe quina partida del monde vòlon èstre solidaris, dins la Península iberica o farà, es encara d’actualitat en galícia, Euskadi, Navarra/Nafarroa o Andalosia, mai tanben en païses de lenga catalana, de Elx/Guardamar dinca Salses. Çò qu’es vertat a Salses o Baiona, l’es tanben en Bretanha, Normandia, Picardia-Flandras, Lorrena, Alsàcia, Savòia, Francha-Comtat, Martinica, Réunion, Goadelopa, Guiana dicha francesa, Kanaki, Polinèsia, e dins totas las regions administradas per França en Occitània.

La question del federalisme austriac a agut una responsa en 14/18, a costat fòrça mòrt en Occitània (expression del militarisme francés, sampitèrne), las consequéncias europèas son jamai estadas pesadas per las diplomàcias militaristas dels imperialismes anglo-franceses, aquels qu’an ganhat la primièra guèrra mondiala.

Uèi la doctrina de Woodrow Wilson fabrica pas novèlas frontièras, mas pausa la questions dels Estats sense legitimitat levat aquelas de las armas o dels ancians imperialismes mondialistas, França, Anglatèrra (R.U.), Alemanha (sense federalisme), Espanha (sos empèris grands o continental europèu), Itàlia, Rússia (son empèri transcontinental) ; Turquia e Portugal son questionats d’una autra manièra que per las frontièras redimensionadas.

Pendent la crisi, Belgica contunha, e la pensada nacional-expansionista se questiona pas mai sobre la seuna manièra de gerir los territòris e de fabricar la fauta de solidaritat sense qu’al profièich del sol centre de poder e de la seuna administracion bonapartista.

Belgica contunha dins las vièlhas esquèmas centralistas e sense volontat de fabricar una Union Europèa que totas las solidaritats fosquèssen una realitat del terrenh, tocat de prèp per las nacions autre còp maltractadas, e pas un fantasma de las vièlhas Euròpa dels Estats a «frontièras naturalas» e de las realas guèrras sampitèrnas.

Belgica La Croix (2) Catalonha

L’Union Europèa es d’inventar, e lo camin serà long … pauc a pauc, los nacionalismes d’expansion ( e lor administracion militarista e centralista, Bonapartistas per tot dire) debútan una compreneson qu’an près un camin que caliá pas prendre, l’autodestruccion es al cap del camin ; e quora i aviá pron de moneda, tot aquò se vesiá pas, tot aquò anava plan ; uèi que la moneda publica fauta…. Lo combat dels europeïstas debuta, seràn pron fòrts per bastir la patz en Euròpa, ambe mens de moneda publica per totes e sobretot pels centres ancians dels poders imperialistas victorioses pendent lo sègle XXen ?

Las volontats d’independéncia catalanas o bascas, escosseses o flamands, faràn l’Euròpa de doman, contra los vièlhs imperialismes.

Es qu’Occitània serà pron fòrta per suportar lo terratremol politic e dinerièr, o serà del costat dels imperialistas franceses ?

dilluns, de desembre 27, 2010

La medalha de president de la Generalitat de Catalonha…

L’informacion la dona Som Ràdio de Barcelona. L’ai pas legida nimai vista o escotada sobre cap cadena de television o ràdio en Occitània, cap premsa escricha entre Bordèu e Niça, nimai entre Lemòtges e Salses, o Baiona e Valença.

medalha a Artur Mas Som 231210

E al meteis moment, lo debat sobre l’immersion lingüistica introdusit pel dich Tribunal Constitucional espanhòl dintrava  dins las carrièras de la ciutat de Barcelona.

Se tracha d’un imposicion lingüistica, dempuèi Madrid, aquesta de l’imposicion d’un modèl francés per l’educacion ; lo modèl francés es lo fracàs lingüistic clar, o podèm constatar cada jorn, quora diplòma i a per una lenga o una autra, las competéncias dels estudiants franceses son de mai en mans redusidas per la practica lingüistica.

Lo modèl d’immersion lingüistica catalana es estat valorizat favorablament per las institucions europèas coma un vertadièr modèl d’aplicar a tota Euròpa ; Espanha ne vòl pas, nimai los coorporatismes lingüistics franceses (angleses, espanhòls, franceses).

Lo Tribunal Constitucional madrilenc, coma lo Tribunal Administratif (administratiu en occitan) de Montpelhièr, pòrtan una vision estrecha de l’umanitat lingüistica d’aquesta planèta, pòrtan un messatge nacional-expansionista, la conquèsta lingüistic se deu perségre…. Es un messatge que l’occitanisme a sempre combatut perqué favoriza un messatge nacional-expansionista de la politica dins l’Estat francés e espanhòl ; lo modèl francés es de desfugir per Occitània ; lo modèl catalan es d’interessar mai que los elegits e las elegidas d’Occitània, tanben lo monde de l’entrepresa, sobretot lo que trapa dins l’anglés la salvagarda universala per aver recebut dos doctorants d’Havard a Tolosa per l’universitat de sciéncias economicas….

Uèi es de se questionar de qué servís l’universitat, aquí en Occitània ? A valorizar un mercat mondializat o a favorizar l’economia d’un territòri ? En Catalonha an causit l’immersion lingüistica per desvolopar un territòri tot en daissar la plaça al mercat mondial. França preferís sonque lo mercat mondial, per aver unas eventualas publicacions de recèrca dins revistas mondializadas... e de la finança bolegadissa.

Que podèm esperar de l’universitat modèl francés en Occitània ? RES.

-°-

L’esperantisme que defend oficialament lo plurilingüisme dins los Estats centralistas, es un esperantisme que m’agrada perqué pensa pas l’unilingüisme coma la solucion extrema per la compreneson.

L’esperantisme que se pensa coma una potinga lingüistica per sortir los monolingües de la malautiá que son, lo monoteïsme lingüistic, es un esperantisme fòra del modèl francés ; m’agrada. Es exactament lo contrari del messatge que los esperantistas franceses an donat recentament ambe una dobla pagina de publicitat dins Le Monde.

comunicat publicat sobre esperanto.cat 231210 

Podèm dire clarament qu’i a dos esperantismes, lo francés o al modèl francés, e los autres esperantismes (l’excepcion francesa s’exprimís tanben dins l’esperantisme). Ai jamai vist un comunicat en esperanto per sosténer una politica lingüistica per l’occitan dins l’Estat francés, un comunicat vengut dels esperantistas franceses.

dijous, de desembre 23, 2010

Capacitats politicas d’una esquèrra pantaissada

Recentament la premsa locala a sortit al lum un afar de salariat entre una ciutadana tolzana e la CGT. I podrèm trapar sonque de l’inocéncia sindicala o ciutadana ? O simplament de l’incapacitat d’esquèrra, aquela que critica fòrça lo sindicalisme light o lo Parti Socialiste ?

inocenta CGT

I vesi dins aqueste afar, la potencialitat de las estructuras plaçadas per protegir totes los emplegats, totas. Mas coma un salariat podriá saber realament son existéncia ? I a formacions a la ciutadanetat que pòdon anar mai al delai de saber las institucions republicana e politica ? Es que l’arribada d’un avocat independent es la sola solucion juridica ?

Ai çaquelà sempre agut de mal sul projecte politic d’esquèrra, «la vraie» que díson, per resòudre los problèma, lor caldriá sistematicament «plus de service public», la frasa se podrà entendre en francés o en espanhòla, rarament en occitan.

La confusion entre lo «service public» e lo servici d’Estat es dins lo ment del sistèma sindical, e d’aquesta «vraie gauche», un dels problèmas mai grèu que podèm aver en Occitània. Aital la conselhièra Vieu de tarba explica en plenièra que l’Estat s’enlèva, e que zo cal pas, per assegurar lo costat politica sociala a la republica nòstra. Mas es faire fí de l’istòria d’aquesta republica francesa qu’es estada sempre l’intrument d’una casta parisenca o assimilacionista sul tèma, e d’un sistèma politic en Occitània qu’a jamai cercar una tresena via, aquela de la fugida del sistèma politic parisenc, mai prèp de las responsabilitats e del pòble nòstre.

La conselhièra regionala bigordana Vieu aurà fòrça a prendre abans d’èstre al poder…

La confusion d’aquesta esquèrra es tanben sobre un fait politic de granda importança, que fosquèsse las entrepresas o l’Estat, lo capital es necite per desvolopar una politica, per crear ; o alara cal per la fòrça installar un projecte politic ; es benlèu aiçò lo projecte d’esquèrra, la fòrça pel projecte politic, e far fí de las règlas elementàrias pel salariat, o de totas autras règlas comunas (la ciutadanetat) ?

Recentament ai escrich un bilhet en forma d’alèrta politica, Die Reißen Rose, èra pel Parti Socialiste francés. Per aquesta esquèrra que se dís la vertadièra esquèrra, lor podriái tanben mandar una critica de lor faiçon de veire lo collectiu al profièich sonque d’una casta, la lora. Perqué lo collectiu salvador seriá sonque l’Estat sanctificat, sacralizat en republica laïca, republica democratica ?

Avèm jà agut presentacions d’aqueste modèl en Euròpa de l’Èst ; me sembla qu’es pas estat bon per la societat en general, e pel dinamisme d’aquesta societat.

Lo Front de Gauche çò que lor agrada es lo reglament que farà qu’un Conselh Constitucional, Tribunal Constitucional en Espanha, castigarà un pòble per aver capitat de desvolopar una politica lingüistica, per Èstre abans d’Aver una moneda gràcia al sistèma politic. E alara la solucion politic damora dins la desobeïséncia civila, coma lo comunicat de premsa l’explica … Lo vòt servís pus a res, e se lo pòble es armat avèm la segonda partida de la Révolution Française…, o una casta qu’aurà près lo poder dictatorial, lo franquisme (avèm aital lo tablèu de la republica espanhòla abans l’arribada del franquisme).

comunicat collectiu responsa al Tribunal Constitucional espanhòl

dilluns, de desembre 20, 2010

Cinc documents sense comentari

Euskadi Occitània Enbata indispensablecantons romands e emplec LeTemps 201210 Familha Artúsviatgi en trenLGV LeTelegramme 201210

Bilhet següent : Es benlèu aqueste nacionalisme d’expansion madrilenca que lo Marròc a pas envaja de veire visitar sas tèrras reialas…

Lo TGV es tanben vendut al Marròc, un Estat pauc democratic

Quora volèm un mercat es que cal forçadament arrestar las criticas d’aqueste Estat per aver dreit a la signatura del contracte ?

Per China sembla qu’es aital, cal se calara sobre lo Tibat. Pel Marròc, totparier. Per Bielorússia es similar, o per Corèa del nòrd, Cubà, etc. E caldrà far parier per Còsta-d’Ivòria ? Pauc a pauc, èstre França pausarà un real problèma als productors en Occitània o dins las regions sotmetudas pel parisianisme ? Me sembla que ÒC ! Un argument de mai per aver un federalisme, real, en França.

De mai concernent la linha pel TGV entre Perpinyà e Nimes, serà pas l’Estat que pagarà, mas es la volontat de Georges Frêche que faguèt una crida alprèp de l’Estat, mas que recebèt gaire en retorn, l’Estat s’en fot de la linha cap a Barcelona, coma se trufa dels Conselhs Regionals pel finançament de la decentralizacion, o de las linhas TER, o de la traversala Bordèu / Tolosa / Narbona / Marselha / Niça o Bordèu / Lemòtges / Clarmont / Ginebra. Georges Frêche aviá alara decidit d’engatjat lo poder local (fabricat per la decentralizacion, per París sense autonomia) de s’engatjar dins l’emprunt per fabricar la linha nòva. La reforma novèla frenarà aiçò decidat per Goerges Frêche, car los finançament public regional seràn redusits. Es que l’arribada de Bourquin fariá cambiar las causas e las decisions ? Seriá un domaus per Perpinyà, totparier. Es que lo jornal El Diari de Girona a una informacion contrària ?

El TAV travessa el túnel del Pertús a les 11.15 ElDiarideGirona 181210

Mas tornèm a l’exportacion de l’ingeniening de las LGV-TGV al Marròc.

TGV al Marròc 101210 LeFigaro

Per aver d’informacions economicas en França, es pas francament Le Figaro que cal aver en man, mas puslèu lo jornal de la dreita Les Échos, o La Pravda-Le-Monde, mai balançats e sobretot mens ligats al sistèma militarista francés ; lo proprietari de Le Figaro es Dassault, lo candidat que sap ajudar los vòts en sa favor.

Jornalista interdich al Marròc.

Ièr aprenèm qu’un jornalista catalan es interdich d’entrada al Marròc. ComRàdio es una estacion de cooperacion de las estacions comunalas de Catalonha, es puslèu considerada a l’esquèrra en Catalonha, donc benlèu prèp del govèrn madrilenc.

Marròc interdich un jornalista catalan d'entrada 181210

L’interdiccion d’un jornalista de la ComRàdio serà aital un pauc un retorn als que fan la diplomàcia madrilenca, e donc la dicha aucupacion de Melilla e Ceuta. E encara un còp, tòca una Catalonha ligada a una vièlha diplomàcia espanhòla, enrasigada dins una nostalgia coloniala, que damora ambe las doás ciutats de Melilla e Ceuta.

Cal tanben notar que, contrariament a Califòrnia, la companhia de camin de fèrre marrocana demanda pas a la SNCF de la repentança per aver transportat fòrça Josius pendent la guèrra, dincal camp nazi. Lo Marròc es estat un dels Estats importants per la comunautat josiva al Magreb abans la creacion d’Israël. Bon, de TGV n’an pas mestièr en Israël, vist la dimension de l’Estat, pas mai bèl que los departaments de Gironda e Landas aplegats, vist las impossibilitats de traversar las frontièras, que son installadas coma parets als miègs d’un cap asiatic que tòca a la Mar Nòstra.

Marròc e Tunisia, Argèria al mièg, son gaire dispausats per far entendre una votz jornalistica independenta, se sap per mantunas censuras (ex/ un canal de television qu’es estat desbrancat per l’entrepresa de satellits que ne fasiá la difusion, sense cap possibilitat de protestar). E la diplomàcia francesa participa a la destruccion d’aquesta libertat essenciala d’aver las informacions liurament, per aver mercat e per mercats.

Çò que fan al Marròc, Tunisia e Argèria es pas çò que se fabrica en Còsta-d’Ivòria ?Digas-me se ne sabètz quicòm …

-°-

Europe Écologie participa al debat democratic sobre la LGV en editar un document de sintèsi de las presas de pausicions. Un debat d’aqueste escantilh existís gaire al Marròc, e/o sovent amagat per poder ajudar als gròssas entrepresas parisencas d’aver mercats sobre l’esquina dels pòbles, pel mercat-Estat-nacionalisme contra los pòbles.

Lo document es pagat pels elegits ecologistas, sonque, e non pas per budgecte especializat d’associacions a finançament fosc.

TGV-LGV EE (1)TGV-LGV EE (2)TGV-LGV EE (3)TGV-LGV EE (4)-TGV-LGV EE (5)

diumenge, de desembre 19, 2010

Per comprendre la Belgica, escotatz un pron bon programa prepausat per en Alain Finkielkraut.

Ai escotat ièr un programa francés d’en Alain Finkielkraut sobre la Belgica (France Culture, dissabte 18 de decembre, a las nòu del maitin), me sembla un programa de granda qualitat sobre la question belga, o puslèu lo questionament francés sobre Belgica.

Lo sampitèrne Estat, sanctificat, frena lo ment francés per poder reflechir sul tèma(L’Estat francés es sovent, pron sovent, criticat aquí sul meu blòg).

Lo programa qualitadós e francés dona unes punts sobre l’istòria de las questions, destriadas pron clarament, per un còp elonhat dels simplismes que fabrícan de programa umoristic sul tèma, los jornalistas engatjats parisencs (ne fan jamai una declaracion oficiala!), o las argumentacions estupidas o dels nombroses comptadors d’estanquets per negar a d’autres pòbles lo dreit a la dignitat politica, pre cridar contra lo comunautarisme, etc.; la decentralizacion es pas la dignitat pels pòbles sotmetuts en França, zo sabèm gràcia al Tribunal Administratiu de Montpelhièr, un quicòm que cap occitanisme aviá esperat en 2010.

Es una discutida entre dos filosòfes (ne fauta en Occitània) e politològues (ne fauta tanben dins las escòlas o universitats francesas en Occitània) politològues belgas alentorn del questionament d’un oneste francés, Alain Finkielkraut ; l’onestetat politica se mesura al nivèl del questionament del militant, l’avuglament frena lo questionament. Los convidats son donc  estats : Vincent de Coorebyter, doctor en filosofia, politològue, cercaire belga, e Eric Corijn, filosòfe, sociològue e professor a l’universitat de Brussels (Brussèllas), universitat en lenga neerlandesa.

Cal remarcar tanben que Cornelius castoriadis serà passat per l’universitat de Leuven, neerlandesa al moment del cambiament lingüistic, e puèi passat a l’EHESS; es tanben de notar qu’es pel moment una de mas granda referéncia ambe Montserrat Guibernau, professora de l’universitat de London. Ambe aquestas quatre referéncias podèm aital notar que lo sistèma francés dona a la lutz a solament un modèl de pensar ; es tanben aiçò una critica sobre l’abséncia de critica sul modèl francés (al Parti socialiste o d’autres partits levat Europe Écologie e lo Modem, pauc visible senon parla en François Bayrou; alara vesèm lo Nouveau Centre que nada dins las paradòxas d’un govèrn que refòrma en destrusent las finanças bonas de las regions), o puslèu l’abséncia de mediatizacion de las criticas del modèl jacobin e centralista francés, ajudat per una administracion que n’en vòl pas veire sonque un pichon cap.

Per la pichona anecdòta, per l’istorieta, la sonoritat de la lenga francesa es d’una granda qualitat, per un còp, es pas estandardizada. E alara fa plaser d’escotar. Se cal recordar que la formatizacion de las sonoritats lingüisticas francesas es lo ròtle de la DRH de Radio France dempuèi l’arribada de las estacions parisencas e del desvolopament de las estacions localas ; per comunicar en França cal passar pel motle aqueste de la desregionalizacion dels accents… dedins lo francés (e aquí escrivi pas per entendre la lenga occitana a l’antena de la novèla estacion locala de Tolosa, n’i pas).

France Culture

Lo programa se podrà escotar en linha sul site de l’estacion parisenca. Se legissètz aqueste bilhet dins l’annada 2011, me podrètz demandar l’enregistrament del programa ; es essencial, clarament, e zo gardarai, per poder l’escampilhar a quí zo vòl.

Tres datas son sotalinhadas dins lo document, debuta del sègle (annadas abans la guèrra de 14/18), 1921 per l’installacion de la territorializacion de las lengas, 1963 la reala reconeissença lingüistica neerlandesa per una casta francofòna sempre al poder fins ara, e qu’a daissat lentament lo poder a partir de 1921.

Soi estat espantat de pas entendre lo referèndum de 1954, dins la boca d’aquestes especialistas. Mas lo programa a pas mai durat que 55 minutas.

Alara Belgica es pas sonque problèmas lingüistics, vist que son estats resolguts dempuèi la debuta de las annadas 1970 (resolguts, mas encara revelat tre qu’i a quicòm d’autre que truca), mas realament donc 70 annadas aprèp una vision mai plurala de l’Estat, contra una casta francesa monolingüa e minoritària uèi. Listèm dins los tèmas tocats pel programa : las guèrras europèas, las entendas entre Estat, las influéncias de França e Païses-Baisses, las estadisticas dels locutors de las tres lengas (o quatre ambe l’anglés), lo balanç economic de caduna de las zònas, lo sindicalisme e l’industrialisme variant en foncion dels moments, puèi la pensada liberala (es mai que tot aiçò qu’agrada pas al nacionalisme d’exquèrra francesa, mondialista e cosmopolitica), la scission dels partits, la fauta de contacte dels militants de cadun dels partits, los mèdias dividits e l’influéncia de cadun o l’influéncia dels mèdias vesins en França e Païses-Basses, los luòcs de debat absent (ont se podriá veire las doás comunautats fòrtas), lo parlamentarisme brussellenc, e la vila internacionala (en tèrra flamanda) de Brussèlla, lo sindròma de las urbanitats e de las aglomeracions tal que zo podèm suportar ambe lo grand Tolosa o dins la metropòla de Bordèu, Niça e Marselha, etc.

Es un programa bon.

N’aprofièichi per vos mandar los meus vòts per aquesta finala d’annada 2010, e per debutar melhor l’annada 2011.

es la fèsta cristiana de fin d'annada 2010

Vòts bretons 2010

La nòrma europèa arriba a Figueres

E la nòrma franquista francesa s’en anirà ont ?

Aquí se cal felicitar de l’arribada del TGV a Figueres, es aital la nòrma europèa qu’arriba en gara, e Figueres es per fin, amb un mejan collectiu normal (e ecologic per fòrças annadas), religat a l’ensemble del continent europèu.

TGV Perpinyà Figueres

Podrèm lèu anar visitar lo musèu de Figueres, en tren, direct, de Narbona a Figueres, d’Avinhon TGV a Figueres, de Montpelhièr a Figueres. Lo temps d’espèra serà aital redusit.

Es clar que la frontièra «naturelle» dels Franceses per causa del cambiament de sistèma ralh, logistic ferroviari, aviá encara una traça bèla. Aquesta traça s’en anirà dins lo musèu de l’istòria de Catalonha del nòrd e del vièlh tractat dels Pirinèus.

Uèi dins lo jornal L’Indépendant podèm legir publicitats en catalan per ajudar al comèrç local (Figueres o Girona) de recebre toristas occitans, dins lo futur seràn los articles de L’Independent que seràn en catalan per ensenhar las bonas susprèsas a la sortida de l’estacion TGV de Perpinyà o Perpignan ? Justament quora la SNCF-RFF botarà la signaletica dins las doás lengas en Catalonha del nòrd e Occitània, Savòia, Alsàcia, Bretanha ? Seriá una bona causa per signalar que lo Franquisme lingüistic francés es pus la nòrma per recebre lo torisme catalan, senon lo TGV podrà atanben anar a Milano, Venezia, Wien, Franckfurt, Brussels, London, Edimburg, etc.

Quora aquesta signaletica bilingüa serà exigida pels Conselhs Regionals per contunhar la politica d’ajuda als TER ? (Es nòstra moneda publica que servís a imposar la lenga del rei-president, de París, podrèm un jorn cambiar de paradigme lingüistic en França, sense far una revolucion ?)

Vilaweb.cat vos ne podrà dire mai sul TGV al depart de Figueres. Mai tanben : El Periódico, AVUI.cat.

dissabte, de desembre 18, 2010

L’alèrta politica es Die Weißen Rose

die weissen rose

Dins un monde qu’oblida l’istòria, aquela referéncia podrà semblar utila de tornar a la vista, al ment coma un passeron, e benlèu trapar un resson novèl dins l’istòria modèrna.

Die Weißen Rose foguèran una mena d’alèrta al pòble alemand, pels malastres qu’an tocat l’Estat en votar pel partit del Nazi (e Òc, los Nazis son arribats al poder per las eleccions, contrariament al franquisme), ambe totas las consequéncias que sabèm ara. Die Weißen Rose an alertat amb mantunes papièrs, imprimats del bon sens politic qu’èra pastat la jovença, un grope de joves escolarizats per las sciéncias filosoficas, per un sistèma qu’a sabut veire, mas pas comunicar l’ensenhament.

Los Nazis los an matat, mas los tèxtes de Die Weißen Rose damóran coma una fòrça politica, benlèu tròp tard.

Lo tèxte qu’anatz legir es una alèrta a destinacion dels militants socialistas, per que posquèssen pas far portar a d’autres las futuras defaitas electoralas, e las desfaitas dels pòbles en Euròpa, malgrat totes los potencials umans qu’i son desvolopats.

«Revenir sur les fondamentaux» es una frasa que s’entend sovent dins la boca dels militants d’esquèrra per legitimar un retorn als conceptes vièlhs del XXen sègle, de Marx a Joan Jaurès, a còps coma la dreita, a l’Ernest Renan o al Maurici Barrès ; saber los conceptes de sciéncias politicas pòt autanplan ajudar per fabricar l’avenidor que de saber un pauc, o fòrça, de la nòstra istòria europèa. Mas aquí, en socialisme europèu, a ne fabricar sonque dògmes o ideologias etèrnas e sanctificadas, i a un monde e un univèrs, tant bèl.

D’aquesta esquèrra dogmatica, soi sempre estat oposat (de còps fan politica per eiritatge filhal), malgrat la meuna propension de votar a l’esquèrra. E o cal dire clarament, soi pas d’aquestes 53% que votèran per l’UMP a las eleccions presidencialas darrièras. Uèi avèm encara la libertat e lo feliç per poder criticar e escriure, malgrat las faussas descripcions politicas del pétainisme per l’extrèma esquerrisme francés.

La democràcia daissa una finèstra a totas las expressions politicas, es ben segur que fòrças an un passat pesuc que sembla a d’endronas.

Lo corporatisme professoral es puslèu d’esquèrra, es puslèu dins lo camp del «retour aux fondamentaux», del conservatisme coma se la gestion anciana èra de tornar coma èra ; es un conservatisme vestit de la dubertura ambe lo «progrès», al Veneçuelà es Chávez que díson. N’a testimoniat los tempses de la Guèrra d’Argèria, mas podèm listar d’autres moments istorics de las enganas de l’esquèrra franchimanda e nacionalista.

Es pas mon camp, lo camp de los que falcifícan l’istòria (coma la CGT dins lo recuèlh de l’istòria dels republicans a Tolosa, recuèlh ajudat per l’universitat de Tolosa-Miralh, la FSU es d’aqueste costat çaquelà), las estadisticas de l’ensenhament de l’occitan per ajudar l’administracion bonapartista francesa de (per exemple) respondre a l’ONU, a Ginèbra, que tot va plan per las lengas de França (e qu’i a pas discriminacion, per rason d’egalitat republicana). Es francament faus, faus del tot al tot. Una visita del terrenh podrà ajudar a melhor entendre la flaquessa de l’ensenhament de l’occitan per aver una dignitat lingüistica clara. Es lo meteis còrs professoral que prepara las convencions ambe lo sistèma de la decentralizacion per desvolopar l’occitan, ne cal aver un dobte e alara demandar una comission de verificacion que l’argent bailat anirà clarament per l’ensenhament e lo desvolopament de l’occitan. Las resultas dels diplòmas, non falcificadas, seràn alara necitas per donar un balanç de las ajudas per l’ensenhament de l’occitan, e son eficacetat (dins l’ensenhament dich public).

Las estadisticas per l’ensenhament de l’occitan englòban la sensibilizacion a la dansa occitana o tradicionala o a la faüta lengadociana, e las tres oras per setmana (aquí se podrà pas trapar gaire mai d’or per la generalizacion); la resulta es que l’opcion “lenga d’Òc-occitan” del bachilerat aurà bric agut de resulta sobre la practica de la lenga, en trenta annadas d’aplicacion, e al meteis temps lo sistèma professoral endormissiá lo sistèma politic per explicar que l’occitan es pas una causa politica.

Tres personas encontradas, recentament, dins mitans diferents e fòra de las meunas costumas, en país tolzan e montpelhierenc, agenés o peirigòrd, m’an confirmat èstre los primièrs enregistrats per l’opcion, tant crudelament obtenguda pels professors generoses e volontaris (sincèr per l’afar, mas sense possibilitat de verificar se l’òbra aviá agut resulta efectiva sobre l’emplec de la lenga, levat que, pauc a pauc, an plan poscut veire e entendre que la populacion dels estudiants qu’an agut en classa, parlávan pas la lenga), opcion occitan ambe nòtas meravilhosas (quasiment sistematicament), son ara sense cap possibilitat de legir o dire un tèxte d’occitan, o entendre lo problèma politic.

Lo corporatisme de l’ensenhament E.N. mentís per protegir los militants d’un sistèma grandament oposat e descriminador, veire lingüiscidari, e aital engana a prepaus de la realitat de l’ensenhament de l’occitan, lo sistèma politic que debuta una presa de consciéncia.

Los primièrs a aver mestièr de la mentida es l’ensemble dels cargats de mission (dins lo sistèma regional de l’E.N., sistèma qu’a un budgecte 2 a 3 còps mai bèl que lo budgecte de la decentralizacion pel Conselh Regional). Es lo meteis conservatisme socialista que farà campanha contra lo títol d’una lei a Barcelona, ai plan vist d’ont arribava la peticion. Es lo meteis conservatisme que farà una presentacion abans-prepaus de la presentacion de la «lei der occitan, aranés en Aran» lo 2 de decembre passat dins l’aula Gasconha del Conselh Regional, EuroMania amagava lo desinterès del president del Conselh Regional per la seguida de la serada, Martin Malvy e lo rector an donat lo signal del desinterès al mièg de la serada, en sortir. Aital lo comunicat oficial del Conselh Regional de Miègdia-Pirinèus parlarà sonque de la presentacion d’EuroMania, coma los comunicats del Conselh Generau d’Aran díson sonque de la «Lei de l’aranès», en oblidar que lo títol democraticament votat, de franc es «Lei der occitan, aranés en Aran» ; la premsa catalana aurà aital comprès sistematicament sonque lo títol dels ciutadans concernits, pas de la decision parlamentària ; es benlèu una error redaccionala, mas es aital, e l’oblit institucional aurà ajudat per l’oblit del títol real, e aital rendrà son aplicacion la mai dificila possibla.

Aquel conservatisme se fabricarà un programa electoral “progressista”, o convidarà la participation per qualificar la démocratie, coma se la democràcia seriá pas estada participanta dempuèi son invencion en Grècia ?

Es aquela esquèrra que, de còps, pensa que l’occitan es de l’espanhòl, malgrat un corrièl significatiu e que pòrta occitania.org en cap.

Es tal movement politic occitanista pastat d’ensenhants de l’E.N. que refusa de dire que lo sistèma es pas lo bon per despertar l’interès poltiic de l’occitan, en separar lo «servici d’Estat» del «servici public», dins las linhas politicas del movement.

Es aquela esquèrra que, d’un costat, pensa federalisme, e de l’autre, ne sap pas parlar o bastir una glòsa coërenta, perqué far páur, l’inconegut farà páur. La meteissa esquèrra sap pas que autonomia a una significacion simpla pels ciutadans, vòl dire se prendre en carga.

Es aquesta esquèrra que pensa la decentralizacion, o l’enfortiment del federalisme per Espanha, coma una pancèa universala e republicana, e malgrat los pròpris constats negatius al fial d’una practica, alara refusa una reforma (que tròbi mal biassuda çaquelà, pels poders UMP), per tornar al programa de 1982, sanctificat.

Aquesta esquèrra perdrà totas las eleccions venentas.

Es aqueste esquerrisme que refusa de parlar politica pel problèma francés en Occitània, veire la realitat ben enquadrada, censurada, alara los pès sobre tèrra…

Es aquesta esquèrra qu’a perdut las eleccions en Catalonha, per fauta de realisme, e de concènsus politic ambe la realitat del pòble o de la nacion catalana, parla e pensa lo cosmopolitisme coma las multinacionalas. Es clarament l’esquèrra d’un Strauss-Khan; e pòdi aver dels mots autanplan pesuc pels corporatismes de la dreita, ambe lors organizacions entreprenarialas que desfugísson las realitats dels pòbles, coma lo PP en Espanha.

Totes los cenacles politics son d’una arrogança contra los pòbles e las vidas que los fan suportar.

Aqueste tipe d’esquèrra fabrica «Le Président» (documentari qu’acaba de sortir en França a prepaus d’un temps d’eleccions per un ancian president de region occitana), el, pas fòl, s’adaptava per ganhar, e amb una faiçon segura d’enganar los electors e las electriças, inocents(as) per pas aver agut (ensenhament o recèrca personala) las bonas aisinas per poder descodar, despertar lo ment politic, e melhor votar.

Uèi lo monde politic sembla las vacas dichas fadas, e es maissant qualificatiu per las vacas.

IMG00017-20101203-1003 

Vos podèm ajudar ?

(dins un francés dobtós que coroneja la promocion d’una companhia de telefòne amb una color classica per designar un partit politic en França)

ImageUmor francés a prepaus de la politica en 2011

Abans publicacion ai donat lo tèxte a un amic ; vaquí son comentari, podrètz apondre lo vòstre en seguida.

tribuna a la seguida del document