BEN, 100 % TOLZAN !

POSITIVÈM !

Aquí, Ben Vautier es en vila, dempuèi tres jorns, en vila mondina, aqueste dels grands poètas, de la ciutat de l’AIRBUS, de las recèrcas novèlas, dels debats lingüistics (sovent dins l’endrona francesa costumièra), de la lenga occitana (version gascona e lengadociana), es en vila dels transpòrts multipolaris, de las universitats anglofònas o de la multiculturalitat de l’Institut Catolic, e ongan e encara fabrica l’eveniment ; perqué Ben s’escota, fabrica lo debat, e capvira los mèdias, amai lo politic quora gausa s’acarar al debat (certans politicians franceses, pietat, son sovent a desfugir Ben, perqué ?).

Ben es questionat pel programa en occitan de France 3 Tolosa, pichonèl programa, qu’ajuda France 3 a sa politica de visualizacion de son enrasigament tolzan. Son programa qu’amerita sempre una qualitat superiora e sobretot de sortir de l’endrona que lo sistèma l’a botat.

Ben interessa tanben una certana elita tolzana, la pròba n’es estada donada ambe la conferéncia de premsa d’aqueste maitin per explicar las campanhas de promocion de l’occitan que son previstas en debuta de prima a Tolosa. L’occitan, la lenga, es enfin sortit del valat o de la cauna fosca jacobina, sortit oficialament pel grope politic en plaça a Tolosa, gràcia li serà bailat, uèi. L’occitan es sortit al lum que li fauta per prendre lo camin de la dignitat.

Ben aurà ajudat. Perqué ?

Non Ben emplega pas l’occitan per èstre de mòde ; la promocion de l’occitan es un combat long del nòstre Ben nacional, aquel combat es pauc conegut o volontariament oblidat pel sistèma mediatic franchimand. A Tolosa se desperta e assaja de despertar lo public. Quí gausarà crompar un tablèu del Ben per Nadal, ajudarà lo pòble occitan al desvelhar.

Quina familha Nadal o Pascalon gausarà crompar un tablèu de Ben ?

Perqué ? Perqué Ben es famós ! (famous en anglés, pels poliglòtas franceses que sábon pas las rasigas occitanas de l’anglés, aprèp Hastings, 1066, los poders normands, peitavin e gascons d’Aquitània an poscut exportar una civilizacion, e un sistèma politic pron en avança per rapòrt als futurs invasidors francs… L’Istòria occitana es l’istòria desbrembada pels colonialistas, Ben trabalha contra los imperialismes, totes ! Per emplenar los traucs de las ignoranças).

Conegut per tot lo continent europèu, a visitat l’Euròpa ambe sa crida a la diversitat e s’adapta al public que li sembla convenient per sas produccions. Partit del quiòsque nissart, es arribat a Tolosa per portar un messatge politic e engatjat, TOLOSA, BEN, 100 % OCCITAN. Ben li agrada lo mètro en occitan.

Una galariá, Sollertís, pòrta lo defí, dinca la fin de genièr 2011. Es una convidacion als pòbles oprimits, als pòbles que los franceses lor a donat vergonha de parlar lor lenga, e aiçò concernís «Catalans, Bascos, Còrses, Bretons, Alsacians, Martiniqueses, Goadelopeans, Flamands, Ròms, Amazighs, Kanacs, Polinesians, etc.» e totas los pòbles qu’an de suportar lo modèl francés en çò lor (Espanha, Africa francofòne, etc.).

Ben explica clarament que veirèm a la fin se las òbras son estadas crompadas, lo nivèl d’engatjament de la «borgesiá tolzana» per fintar la nacion catalana… Crompar Ben es un engatjament, car Ben a Tolosa es 100 % occitan. Ben manda aital una granda responsabilitat als Tolzans e las Tolzanas, es que ne seràn dignes ? Sollertís s’engatja tanben aital… dins lo fialat dels comèrçes que «l’occitan lor agrada».

Ièr al jornal de France 3 Miègdia-Pirinèus a donat una responsa, perqué li cal aprendre l’occitan : «per poder respondre en occitan al jornalista de Tolosa que l’entrevista, mas vei que lo jornalista tolzan parla parisenc, e donc que li cal pas parlar occitan», en tres momentons aurà portat al lum lo problèma del respecte lingüistic. De quina manièra se podrà portar lo respecte per una lenga se lo sistèma politic e public l’emplega pas ? Una lenga es mòrta se s’emplega pas !

Lo debat es dubèrt e Ben prepausa d’installar un debat suls fòrums de la vila mondina, dincal moment que dubrirà un debat al Conselh Regional, gràcia al vice-president Gérard Onesta, e a la preséncia d’elegits concernits per una dignitat lingüistica occitana.

Dins la conferéncia d’aqueste maitin, per la premsa, podèm apondre que Jean-Charles Valadier èra vengut portar son sosten a J.-F. Laffont per la campanha d’afichatge que se prepara ; aital vos pòdi donar unes elements de las afichas qu’aurèm en 2011 dins las carrièras de la vila, aquesta que se vòl capitala europèa, TOLOSA DE LENGADÒC. Car es clar, per Ben e per fòrça militants, l’occitan es pas una langue régionale. L’occitan es una lenga pont de la latinitat, coma zo pòt constatar tot ciutadan europèu que viatja ambe aquesta lenga dins los territòris que las autras lengas latinas son practicadas.

 

Gràcia a Ben, podrèm enfin probar que l’occitan es tanben lenga de filosofia, e portar elements pel debat de filosofias politicas.

Siaguètz realistas,

demandatz l’impossible,

BEN AJUDARÀ !