arcuèlh

dilluns, de juny 29, 2015

Una paret tolzana e sa placa oblidada

La setmana passada, lo Partit Occitan organizava una commemoracion istorica pro simbolica a Tolosa, al pè d'una placa abandonada dins un recanton de Tolosa.
Son las femnas del Partit Occitan qu'an demandat aquela commemoracion, moment qu'amerita una commemoracion oficiala, mas que sembla èstre estada oblidada, dinca l'idèa del Syndicat d'Initiative de Tolosa en 1966 de plaçar aquela placa. Remarcarèm que la placa a pas brica una etiqueta oficiala, capitolièra, nimai de la comuna de Tolosa en 1966. Es una placa sense simbòl politic, discretona, bicicletonejanta. E veirèm aital en díser lo perqué, dirèm aital lo legitimisme dels elegits de Tolosa.

La vaquí, esconduda :
Una placa d'aqueste escantilh, una placa del nacionalisme francés a Tolosa, auriá agut un pal sus la paret per poder installar flors de commemoracion, o quitament un espaci al sòl per marcar plan l'importança del messatge, e benlèu una explicacion sancièra en occitan modèrne, acompanhat de sa traduccion en anglés pels toristas qu'an la costuma de passar per aquela via pedonièra. Mas coma lo messatge pausa problèmas, politics, encara anuèch en 2015, es un pichonet partit tolzan que ne farà commemoracion, e lo collectiu feminin de Tolosa, grope encara mai pichon. Pensi pas aver poscut aver la jòia de veire un mendre article dins la premsa locala, papièr o Internet. E çaquelà lo subjecte es pro important per la vision politica de la vila de Tolosa, per aver ameritat dos comunicats del Partit Occitan (ai quitament pas vist un autre partit francés per acompanhar).

La placa indica donc aiçò :

Quí sap que pendent mantunes sègles, un tolzan se nommarà pus jamai SIMON ? Quí saurà qu'es una femna qu'a lançat una pèira sul cap del SIMON delegat del rei parisenc ? Quí saurà que lo papa del Vatican benesirà la conquèsta ? Quí saurà, comprendrà l'interès politic d'aquesta placa, per ara, e per la vida politica de Tolosa, aprèp 1216 dinca 2015.
Quí remarca que « venc tot dreit la pèira lai on èra mestièrs» arriba aprèp lo francés, sèm en 1966 ; es plan clar que las causas, en 2015, an pas cambiat per l'ordenença jacobina de las lengas, quora s'i pensa a l'occitan a Tolosa.
E donc per 2016, sabèm que la compassion lingüistica explicarà qu'avèm dreit a un grand e magnific libret en occitan pendent la solucion politica per Tolosa, pan e juecs, fótbol europèu ambe las colors del nacionalisme d'expansion parisenca que SIMON a «agut lo plaser reial» de portar en vila mondina e qu'una femna a matat sul caval!

diumenge, de juny 28, 2015

Referèndum aquí òc, ailà non, e en gestion francesa ?

L'afar dels referèndum me fa plan rire dempuèi que l'oligarquia francesa a decidat que lo pòble aviá pas rason quora respondiá pas dins lo sens politic que vòlon. E dempuèi aquel jorn, la politica europèa, ambe l'Irlanda e los Païsses Baisses, es devenguda aquela, mai clara, d'una oligarquia qu'a pas cambiat de devís ; la barca es fada …

L'esquèrra alternativa francesa pensa que lo referèndum grèc li dona jòia. Mas concretament, s'i a problèma es la fauta d'una tecnocracia europèa qu'a acceptat Grècia dins l'€-zòna, e la comunicacion de la tecnocracia es d'una eficacetat terribla per mostrar que lo camin causit es jamai estat bon. E aquel camin es lo camin d'una Euròpa dels Estat, d'una tecnocracia o administracion d'Estat.

La quita esquèrra francesa a res de dire sul referèndum previst per la dreita anglesa que a la seguida de l'extremisme UKIP, e de mantunes conservators britanics, se faràn per determinar se cal donar la securitat sociala als immigrats del continent en Anglatèrra, jamai la question serà pausada suls Angleses sul continent, que ne farèm ?

Jamai lo referèndum anglés o grèc serà plaçat aital sul meteis pal, e la decision escocessa serà jamai considerada, els que vòlon damorar dins aquel sistèma de federalisme o pre-federalisme europèu.

La linha politica europèa es sempre paradòxa, un afar sense dòxa clara. E las elitas nacionalistas (aquelas dels Estats, jamais clars) es sobrecargadas de problèmas que mestrejan pas ; es lo problèma dels sampitèrnes impèris ; los verbiatges de l'extrèma-dreita trapa una sorga fisabla dins aquelas mèrdas que los fautius son pas los Grècs, mas las tecnocracias e las màfias al torn d'aquelas tecnocracias elonhadas de las realitats dels pòbles. Quí podrà oblidar de quina manièra s'arma la Grècia en li far pagar la factura (dinc lo budgecte) devath lo pretèxte que mesurèm pus gaire, la pauc del comunisme benlèu ?

E localament que se passa, quora la gestion politica es faita pels partidocratas que fan sempre lo tapís rotge als grands foncionaris administratius franceses ?

Jògan al fótbol, ambe un pichon libret en occitan a la man.
Pan e jòc, coma se l'experiéncia aviá res ensenhat !

Pels "democratas" franceses, non nacionalistas (plan segur, d'esquèrra e de dreita), que me castigan perqué plegui pas l'esquina quora se me demanda de tradusir... de l'occitan en francés, per s'adobar de la fenhentissa lingüistica francesa e lor far lo trabalh que vòlon pas assajar de far : aprendre lengas.
Traduccion de twitt publicat : «Pels "democratas" qu'aplaudiscan lo referèndum en Grècia e que díson que en Catalonha (NDLR: Principat de Catalonha) non se podrà fargar, ningun sap perqué.»

dissabte, de juny 27, 2015

Combatre lo comunautarisme, totes los comunautarismes

Se vei donc aviat (veire bilhet següent, aquel d'ièr) de quina manièra l'integrisme musulman es instrumentalizat per un autre comunautarisme republican, lo francés, l'expansionista francés.
 
De qu'es lo comunautarisme ? Es un mot emplegat mai que tot dempuèi lo XXen sègle.
Definicion : Es una tendança de far preváler las especificitats d'una comunautat (II, 4 - dictionnaire Le Robert) al dintre d'un ensemble social mai bèl. Lo diccionari francés dona la frasa següenta : los dangièrs del comunautarisme per l'integracion a una nacion . Comunautarisme bordat, agressiu, de replegament.

L'emplec del mot comunautarisme pels franceses, pausa los problèmas següents : Quina nacion ? Definicion e interpretacion dempuèi Ernest Renan e Maurici Barrès, plan segur (e sabèm las consequéncia desartrosa que fabrica, fabricant un «ensemble social mai bèl»), definicion e interpretacion de l'aprèp periòde dit  La Terreur donc. La creacion de frontièra pels comunautarisme (veire l'illustracion, mas veirèm que las frontièras son tanben la basa d'existéncia de la santa République française, sul terrenh e pas sonque sus las platjas), agressiu qu'es tanben lo comunautarisme que fabrica Estats expansionistas, e pas simplament estat per viure, biais de viure la religion, de replegament, veirèm que l'Estat ajuda al replegament sus se dels endoctrinats, escòlas ditas republicanas e monoteïsta lingüistica.

Es un mot tipicament installat dins los diccionaris franceses per assegurar a la famosa Nation de 1792, aquela nacion qu'es supausat nos liberar de l'èsser de subjecte del rei (benlèu entre 1789 e 1792), un estat politic clar imposat sus las autras nacions, sotmetudas e plegadas a las volontats de la nacion-castica, lo mercat-Estat-nacion que se fabrica per la casta del poder (suprimir als sang-blaus lo dreit de far parier dins lo regime d'abans). Per dintrar dins la casta cal aver los privilègis d'èstre plan acceptat per la casta, e l'etnisme lingüistic francés ajuda plan, e la casta se fabrica dins las escòlas reconegudas per la quita casta, l'auto-estima escolara.

Es un sistèma de replegament sus se, que s'autoestima, s'autofusiona, s'autocongratula sense regulacion exteriora. E lo comunautarisme religiós es alara vist coma un dangièr, car questiona (benlèu pas coma cal, mas questiona). Mas son els tanben comunautaristas per expansion de l'idèa que lo qu'accepta lo camin castic, es automaticament dintrat dins l'esquèma que necessitan per sobreviure, o fa sobreviure lo comunautarisme.

Los adeptes de las religions europèas an plan comprès la causa, e donc la lei sobre la laïcitat a permetut de bastir la patz entre aqueles sistèmas de destruccion de l'umanitat pacifica.

Arriba un autre sistèma religiós, que de l'istoric europèu non sap res, aquel sistèma es lo musulman, la religion establida al torn de Al Còran e de las mosquèas (caduna aguent una vision de la comunautat diferenta), suportèm ara una guèrra de comunautat religiosa musulmana, e una guèrra basada sus interpretacion d'un tèxte puslèu fosc, Al Còran.

Lo biquiní per l'estiu 2015 es alara enebit sus las platjas de l'Euròpa considerada coma cristiana, santa e apostolica, o pas brica çaquelà.

Mas contra l'integrisme religiós, l'Estat francés pensa que l'integrisme republican serà la clau per resoldre las causas politicas que fan problèma ; òr, la religion republicana es benlèu laïca, agnostica, veire atèa, mas es una religion que fabrica un comunautarisme, un replegament sus se, e d'expressions politicas de replegament, d'esquèrra, de dreita, e tanben de mantunes francmaçons nacionalistas franceses. L'integrisme republican a fabricat descapitacion tanben, sobretot pendent l'establiment de la definicion de Nation...pendent La Terreur. La descapitacion es una granda barbariá umana, car pensada e orquestrada, per una casta per remplaçar una autra casta. La simbolica del crimi d'ièr, es pro clar, sèm capables de far parier que los republicans franceses.

De quina manièra la République française es un comunautarisme ? 1 / a creat frontièra ges naturalas entre los pòbles (la lista es longa, tròp longa per l'inscriure aquí), aiçò per assegurar un replegament administratiu, lingüistic e fins finala, ideologic, academic a còps ; 2 / a creat frontièras dedins la societat, aont la societat aviá creat ponts entre las generacions (per exemple), la République française a imposat una transmission ontologica e l'interdiccion de transmetre ambe la lenga los sabers de mantunas generacions abans (sul modèl de la revolucion culturala maoïsta), mas ambe una cara d'alfabetizacion que semblava impossible ambe l'ancian regime ; 3 / a creat un instruments administratius de manipulacion mediatica, interior e exterior (mèdia e diplomacia) per assegurar un biais de sobreviure ambe un imatge positiva, car lo militar li es estat interdit dempuèi la victòria del sampitèrne enemic exterior, a Sedan ; 4 / lo militarisme interdit, per aver volgut bastir un espaci territorial gròs -tròp gròs-, mas que damora encara viu ; lo militarisme interdit per las poténcias vesinas (sovent tanben problematicas), li caliá un sistèma interior contra-rotlable per poder sobreviure, l'administracion bonapartista, la prefectorala es arribada aital coma un instrument foncional per manejar las populacions en docina. Sistèma qu'a fabricat messas goticas per aver l'identitat dita nacionala, aquela que cal revendicar coma un catolic dins la glèisa, revendicar per èstre reconegut pel quite comunautarisme francés, en prefectura ; 5 / lo folclòre del comunautarisme francés a data, un imne, tres colors, glèisa (e diferentas fòrmas arquitecturalas o virtualas), monuments, idòlas, curats o preires, elegits e elegidas de la partidocracia, emponts, sordats o policièrs-gendarmes, escòlas del comunautarisme, universitats del comunautarisme, assegurança de proteccion del comunautarisme republican francés, etc.
Aquestes cinc punts an fabricat lo comunautarisme republican francés. Es un dangièr per l'umanitat, mas lo dangièr se vei mens, e pel moment aquel comunautarisme vei coma dangièr lo mercat mondial, mas lo mercat mondial frenat, serà encara viu aquel dangièr, car la République française podrà encara desvolopar lo seu comunautarisme ontologic !

Lo DRAC francés es un comunautarisme republican, se sona calarament segon l'article 2 de la constitucion, République française. La RF es tot, levat un instrument democratic, ni republican, ni de l'etnia de basa, los franceses. Es un instrument de la casta, un instrument de sotmission dels pòbles, dels ciutadans, de la vida democratica, que l'espaci de poder es una region del monde que la creissença contunha quitament al sègle XXIen, coma per exemple a Maiòta.

Combatre los comunautarismes dels religioses atardats perqué de l'istòria de las religions en França lor es desconegut, passa tanben per una melhora coneisséncia del comunautarisme republican francés.

divendres, de juny 26, 2015

Divèndres de pompa per l'extrèma-dreita francesa

Es Ramadà ! Es Ramadà tanben per l'extrèma-dreita francesa, mas al revèrs ; aquesta setmana, vegèron pas passar la fèsta nacionala occitana, mas lo calam del divèndres dels fondamentalistas musulmans.
Tres atemptats per un divèndres ; la guèrra de religion intèrna als Musulmans, nos arriba amb tres atemptats un divèndres.... E ai recebut un comunicat : Comunicat arribat anuèch a las 16h30 !
Sièis punts en seguida per pensar :
1 / I aguèt tres atemptats per un divèndres, un «leugièr»* (*tot es relatiu) aquel del Lionés-Isèra (França), dos grèus en nombre de mòrts Tunísia (tòca lo torisme encara) e Koweït. Totes los mèdias europèus, africans e d'Orient-Mejan ne parlan ; l'informacion es amagada dins un autre «eveniment» per Reusters UK, lo maridatge del mesme sèxe als USA, maridatge autorizat per totes los Estats. Al USA es la fèsta !
2 / L'extremisme regionalista d'expansion parisencs de la dreita s'exprimís sul pic ambe aquel comnicat junt. Comunicat arribat de Niça e en lenga del IIIen impèri francés, aquela entitat politica qu'a annexat Argèria en 1830, e qu'a annexat Niça en 1860, ambe un referèndum de tipe Putinian.
3 / Lo recrutament cambiarà per las entrepresas de transpòrts. Es benlèu lo mai grèu dins l'atemptat del país de Lyon. Es vertat que los quadres de las entrepresas amb risc (quimics, petrolièr, gazièr, o nuclear) se devon ara mesfisar de tot emplegat qu'a los mejans d'èstre musulman...Qué ne pensatz ?
4 / Las unitats industrialas (quimica, nucleara, autras) son una cibla clara, e dins los jorns que venon vos diràn : sèm segur! La valèia de Ròse es lo palmon** quimic, industrial e nuclear de l'Estat francés (** es metaforic, car pel moment Mistral bufa e neteja la valèia cal a la mar, pel nuclear tanben ?).

5 / L'atemptat es estat fait per un òme (segur amb associacions) mas d'una FAMILHA MUSULMANA «normala»*** (***qualitat determinat per la femna de l'òme al telefòne a l'estacion de ràdio Europe 1). La femna e los de l'entorn son entenduts per la polícia al moment qu'escrivi, segon SwissNews RTSInfos (plan concernits pel sistèma industrial vesin).

6 / Lo torisme en Tunísia (anciana colonia o protectorat francés) i patirà encara ... 
Es plan evident que, dins los jorns que venon, anèm aver los sampitèrnes sermons o presics politics que nos explicaràn la seguritat maximala per las installacions quimicas, petrolièras, gazièras, o nuclearas del sant territòri de poder republican francés, especialament aqueles de la val de Ròse (dinca Provença).

Segon lo cònsol màger de Montpelhièr, «cal reparar la republica», parla de la francesa ; sabi pas de quina manièra potingar lo bordelh politic fabricat per l'expansionisme politic parisenc e los aligats provincials, bordelh que las populacions de las colonias ne son lo problèma d'ara (las populacions qu'an degut suportar l'exilh, dos tipes, e las populacions qu'an degut suportar los poders intallats aprèp 1962, dos tipes tanben).

N'i a que pensan que 30 ans d'educacion tipe République Française auràn potingat lo problèma (la pròba que non l'avèm ambe totes los darrièrs atemptats), d'autres que lo pensan sampitèrne e que lo vòlon externalizar (los del problèma qu'arirba de l'estrangièr), mas lo problèma es plan la République Française, intèrna e diplomatica, alara que ne fasèm d'aquò ?

D'autres pensan que lo problèma es lo capitalisme ... e son los primièrs un còp elegits -coma a Barcelona- de procedir per emplegar los amics, las amigas o los familhars per menar la barca politica conquesida. Lo paternalisme politic d'esquèrra o de dreita pausa problèma tanben als pòbles sotmetuts. E vesi o entendi encara, aqueles arganhòls politics explicar que non cal escriure aital .... sul musulmans, sense èstre categorizar d'islamofòb ! E los paternalistas republicans devon pensar parier quora escrivi sus la santa republica parisenca, non ?

dijous, de juny 25, 2015

Uber e los taxistas franceses

Cresi qu'i a pas mai nacionalista francés qu'un taxista, cresi qu'i a pas mai lòbi dangierós que los taxis, dangierós = violent, benlèu la FNSEA dins mantunes parçans... Mas o pòdi provar, per experiéncias, personalament, los taxistas son pas sonque violents contra Uber.

Lo Gorafi explica -amb umor- qu'es una problèma d'amabilitat … La causa sembla clara que non, i a pas sonque l'amabilitat que fauta dins lo lòbi dels taxistas, i a tanben la convivialitat dins la collectivitat.

Podèm çaquelà notar que per la jornada de cauma d'anuèch se son revelat coma bon manifestants modèl FNSEA o Coordination Rurale...

Quand se parla de desvolopar transpòrts collectius pels aeropòrts, son los primièrs a far la guèrra a l'iniciativa, en directe dedins las CRCI... Lo lòbi dels taxistas e autanplan fòrt que lo lòbi dels «exploitants agricoles» de la FNSEA-FDSEA.

Perqué ? Perqué son sancierament ligats al sistèma de las subvencions publicas e amai devon pagar per i aver dreit d'accès. Las subvencions publicas qu'emplegan los taxistas son aquelas que fan las rotas, e donc las rotas bonas, e tanben las entradas de garas e aeropòrts ; quora las rotas son pas bonas, la pression del lòbi arriba.

Es parier per tota la logistica qu'arriba o s'en va dels nogals logitics per las ciutats grandas, i a pas sonque París dins la vida dels taxistas.

Lo monopòl o privilègi que l'Estat a establit aprèp la guèrra de 14/18, a donat aital un monopòl qu'assegura que l'amabilitat es pas la necessitat pel comèrci aquel.

De mai, quora cap aeropòrt de «province» èra religat a un sistèma collectiu de transpòrt eficaç coma lo RER, lo lòbi dels taxistas trabalhava per non pas l'aver, e servar lo monopòl sul transpòrt pels «privilegiats» que se pòdon pagar un servici rapid.

 
Car lo monopòl dels taxistas a fabricat un prètz pels taxis que fan qu'una pichona casta economica se pòt pagar lo taxi, dedins l'Estat francés. E dins l'idèa dels clients, un taxi dedins l'Estat francés es car, donc, un sistèma que dins la nòrma podriá èstre pro utile al collectiu, es devengut un sistèma per las elitas, una pichona minoritat.

Lo taxi es un sistèma de transpòrt pro eficaç per eliminar l'automobil particular, mas quora es car, es non emplegat ; l'exemple es arribat per la companhiá publica TISSEO qu'emplega pas los servicis dels taxistas als caps de las linhas de mètros o busses, mas qu'a fabricat un sistèma pròpri qu'ajuda plan los ciutadans d'anar luènh dins los ostals particulars elonhats de l'estacion. Cal èstre pel sistèma dels taxis, mas pas pel sistèma de monopòl installat per l'Estat jacobin francés.

Uber arriba sus aquel mercat, e es plan evident que lo lòbi vòl servar los seus privilègis, e sobretot la moneda qu'an degut donar a l'Estat per poder exercir dins la corporacion. E l'Estat -aquel argent- lo vòl gardar...

La culpabilitat del problèma d'anuèch es la gestion d'Estat d'aquel sistèma de transpòrts, una gestion nacionalista dels transpòrts, sul modèl de l'ideologia de mantunes taxistas. Uber arriba per petar lo tot, es donc una bona novèla.

-°-

Transpòrts collectius - grand Tolosa

Quantes mòrts caldrà pels transpòrts collectius tolzans per èstre al nivèl de servici que la creissença en superficia de Tolosa demanda ?

Lo plan inicial del mètro a emplegat las estadisticas ancianas de dètz ans per dubrir la primièra linha, puèi lo problèma s'es perseguit, e malgrat un sistèma indistrial aeronautica creissent, e la color politica de la vila-aglomeracion, los cambiaments d'estratègia dins l'establiment del fialat dels transpòrts collectius tolzans, res a cambiat.

E aquí, parli pas de l'abséncia clara de l'occitan dins los transpòrts collectius tolzans, causa qu'auriá ameritat dètz minutas per una decision, e segur cap moneda. Non parli de l'ensemble de la pensada suls transpòrts collectius tolzans, resulta : los taps permanents de Tolosa que fan de pollucion amb particulas que son detertables per la sentat dels tolzans.

Tolosa-Arènas >>> Colomiers-Licèu-Internacional (remarcatz qu'emplegui los mots occitans, toponimia, per escriure sus un subjecte seriós e per la ciutadanetat sancièra) amerita un servici public de jorn e de nuèit cada 20 minutas per tren, sus la linha qu'exista e que la SNCF vòl fa crevar. Aquí ont la causa es aisida, los elegits que faguèron ? E çaquelà anuèch avèm una vice-presidenta de SMTC-Tisseo qu'es plan informada del tot e elegida de Colomiers !

E o tòrni escriure, es la fauta de totes los elegits de l'aglomeracion, TOTES e TOTAS, e totes los periòdes dempuèi trenta annadas. Totas las coloras politicas francesas son tocadas.

E anuèch arriba un accident que n'es la causa :


Quí gausarà dire que los elegits de trenta ans a Tolosa son pas estats al nivèl de las decisions que cal préner sul tèma ? E ara, o son ? Dobti encara.

Dobtarai mens quand seràn capables de non pas o pus se far governar per l'administracion.

Pel moment comptam : los mòrts e las pollucions a Tolosa, e en plus, lo mal viure per anar al trabalh cada maitin per totes los ciutadans.

E o podrai largament escriure, son malastrosament las causidas politicas pauc esclairadas (pels mèdias) que fan que los Tolzans an aquel sistèma logistic per la vila mondina, vila qu'amerita d'èstre al nivèl logistic mondial (es pas lo cas). Apondon, es sovent pas una question de còst...

dilluns, de juny 22, 2015

fRança : Interdire una lenga

Aquò's una granda costuma de totes los sistèmas politics franceses.

Qu'es aquò una lenga estrangièra ? Qu'es aquò un nacionalisme, un regionalisme d'expansion parisenca, qu'impausa un article de la constitution per dire que lo francés es la sola lenga de l'Estat ? Es un nacionalisme d'expansion parisenca (car la lei es fabricada ailà). Aquò se debana en 1992.

Qu'es aquò una "langue régionale" ? Una lenga d'un espaci de poder ? I a un poder en region, en província occitana ? Una delegacion de poder, segur qu'i a ! De qu'es una "langue régionale" parlada sus 4 Estats europèus, coma l'occitan ? La lenga que Stéphane Ravier non parla es la lenga occitana de Provença, li fariá de ben politic de la saber parlar e escriure. La teoria regionalista francesa, expansionista parisenca, es clara e de contunh (ambe lo FN-BM o sense, car los autres partits fan pas melhor) : lo dangièr arriba de l'exterior, l'estrangièr, los locutors de "patois" o bas-breton son un dangièr per la republica, car una ajuda per l'estrangièr. Mas estrangièra es la lenga per la casta al poder, mai paur farà ;lo bas-breton es aital plan aisit d'emplec politic, mas las autras lengas o son pensada de manièra similara, al nivèl de la dangierositat ; mas per quí son dangierosas ?

Me sembla qu'aviam pas entendut dempuèi longtemps l'idèa d'interdire de parlar los patois qu'agradan pas als poders politics regionalistas franceses en Occitània. Farà longtemps … sonque 1992 !


Cada 20 ans, lo nacionalisme o regionalisme francés se transforma en etnisme, en batalha lingüistica.

Se cal recordar los «bons tempses» republicans que l'arab e lo berbèrs èran «langue régionale» de Dunkirk a Tamanraset... Souvenir du nationalisme français, expansion parisienne....

I a jamai dins l'idèa dels politicians franceses que l'administracion se dèu adaptar a la populacion, e non pas imposar SA lenga royale ; lo politic es alara la correja qu'ajuda la populacion a acceptar lo dictat administratiu, un dictat lingüistic. Aital la guèrra contra los patois es una guèrra per facilitat a l'administracion una fenhantissa granda en matièra lingüistica, lo pòble (sempre al singular segur) se dèu de parlar la santa lenga administrativa, la lenga republicana, la lenga del rei, del sant Estat.

Aital, ambe la lenga que se dèu interdire, lo FN lança un mesastge a l'administracion francesa ; serà sempre de lor costat, per lor facilitar lo gente trabalh d'«acuèlh» dels ciutadans dangieroses, lo dangièr son aqueles que parlan pas la santa lenga academica.

Cal aver passejat un còp dins una dintrada de prefectura e escotar los secretariats per melhor entendre de quin costat lo FN se plaça...

dijous, de juny 18, 2015

aprèp la Delga que nos arriba del nòrd, lo bram d'Alarí

Aquel exclamacion devendrà famosa, ara que lo politic pensa pel pòble !
quin clam, puta de bram, quin alarí ! "Butèt un alarí que nos faguèt estrementir" L'alarí de Montpelhièr es "Sud de fRance" ! Quin bram, quin alarí, quin clamadís. S'entendrà dins al pus pigond de la fièra mondiala (a Bordèu, Oèst-Occitània, cap de Gasconha), fièra de Vinexpo 2015 aiçò.


 Lo ciutadan del jacobinisme francés en Occitània, Sud-Occitània, 
deurà, un jorn, èstre jutjat coma antidemocrata ?

E se los elegits e las elegidas fan aquò coma cal serà : «Sud-Occitània», dins la lenga occitana que marca lo país aquel d'una identitat remarcada sus la planèta sancièra.
Gente que son estats País Nòstre e Convergéncia Occitana d'o aver donat dins la lenga imperialista francesa ! Gentes que son... benlèu tròp ?

L'alarí de Montpelhièr es mens conegut....

dimarts, de juny 16, 2015

Messatge a l'UNESCO

En 2012, jà, recebiái una letra d'un Occitan, ciutadan francés, e que vòta a Narbona ; el, liguèt mantunes documents que me donavan en document junt del tèxte de corrièl que publiqui aquí :

Veni de legir los tèxtes a  prepaus del "Manifeste Gascon Béarnais".

Me permeti de vos enviar çai-junt quicòm que faguèri fa qualques annadas sus l'unitat de la lenga occitana, a causa del "collectiu provençau". Pensi qu'es dins la linha de çò que cal dire a prepaus del Manifeste Gascon Béarnais.

En realitat, ai pas jamai acabat çò qu'aviái pel cap.
Me sembla tròp long e pas pro clar.
(Los que me voldrián ajudar a lo perfeccionar o a lo tornar faire auràn la medalha... O envii en PDF perque dona los fichièrs mens gròsses).

Qualques causidas:
1) Parli pas jamai de dialecte.
Aqueste mot forma part de la terminologia classica dels lingüistas, mas a de sens diferents e contradictòris, e se sap pas jamai cossí serà interpretat pels legeires non-lingüistas.
Emplegui sistematicament l'expression variante constitutive de la langue, qu'es clar e prèsta pas a cap de manipulacion.
2) Cal pèrdre pas una ocasion de contradire l'idèa que "La France s'est divisée en deux langues, la langue d'Oïl et la langue d'Oc".
- Las lengas preexistisson a "la France".
- Las lengas an una existéncia lingüistica que se pòt provar. "La France" es una entitat politica aleatòria e variabla, tot çò autre son de convencions.
La lenga "francesa" a pas res a veire essencialament amb "la France". (Per me faire comprene: pas mai que lo catolicisme n'aviá amb lo reiaume de França d'Ancian Regime). "La France" (metropolitana) es pas lo país de doas lengas "territorialas" mas de uèit.
- L'idèa d'un grop lingüistic "galloroman" es pas que la consequéncia de l'ideologia essencialista francesa. I a de lengas neolatinas amb de caractèrs diferents e de relacions que se pòdon estudiar, mas tot çò autre a per foncion de negar lo peis.
3) Recentament, soi arribat a una formulacion que me sembla melhora sus la relacion entre lo parlar e l'escrit.
Lo parlar es per "aici" e "ara" e per d'interlecutors definits.
L'escrit es per "un temps autre", "un espaci autre" e "de personas autras, qu'escapan a las definicions
que ne voldriái faire" - per ex., socialas.
Aquestas foncions diferentas an de consequéncias fondamentalas sus la diferéncia entre las formas parladas e las formas escritas de tota lenga. (Naturalament, cal pas pèrdre de vista qu'una lenga es una "vista de l'esperit", en defòra d'aquelas formas parladas e escritas.)
L'escrit es "globalizant" per foncion.
La manca del foncionament normal de l'escrit occitan dins los sègles passats explica en granda part la situacion de la lenga e la dificultat d'acceptar çò que li es necessari, emai pels foncionaments modèrnes de las formas parladas de lenga.

Dins çò que vesèm amb lo "Manifeste Gascon Béarnais", coma dins lo "Collectiu provençau" o de causas atal en Auvèrnhe o endacòm mai, i a a l'encòp las dificultats e l'incompreneson que disi, e en mai, sovent, una ideologia "regionalista" e/o "francista". 

Çò fondamental, es d'èsser clar pels lingüistas, segur, mas, mai que tot, d'èsser clar pels non-lingüistas: pel grand public.
Tot depend de la "comunicacion", coma se ditz ara.
L'ideal: seriá de faire evaluar e criticar nòstra comunicacion publica per de personas competentas que serián pas de lingüistas.

La conclusion mai importanta :
Se, segon çò anonciat, lo poder politic novèl vòl prene las mesuras necessàrias e faire ratificar la Carta europèa de las lengas regionalas o minoritàrias, es absoludament segur qu'i aura una batèsta ferotja. Es evident per ieu que l'occitan e son unitat vendràn l'enjòc principal de la batèsta. 
La batèsta se tendrà dins las institucions politicas, dins la premsa, dins los organismes e associacions de tota mena, e lo pes de l'opinion serà important.
Es indispensable de preparar la batèsta.
Cal fargar d'instruments per la menar.
Los cal metre a disposicion de las associacions que se faràn lo relais pel trabalh sus la premsa e l'opinion.

Amistat
Sèrgi Granier
La comunicacion de l'UNESCO, mapas, documentacions, elements marquetings per la division de la lenga nòstra, es donc plan una ataca contra l'unitat (dins la diversitat) de la lenga occitana.

Lo clientelisme fabrica pas una politica per l'occitan

Ai trobat dos tipes de clientelisme (un subjecte recurent sus aquel blòg) : 1 / lo primièr es politic, lo 2/ es en çò dels lingüistas. Sovent d'auto-estumila l'un l'autre. Es utile d'aver division pel politic per assegurar que damorarà en plaça la mediocritat per una politica per l'occitan.

Lo primièr, politic, a una clientèla que li agrada de li donar subvencions, e aital fa calar polticament las associacions. Aital, dona subvencions, dona una vision sus sa volontat politica pichonèla, e s'estauvi aital d'aver instruments dedins l'administracion per poder aver una dignitat, una politica lingüistica. A còps, çaquelà, la subvencion fabrica una politica lingüistica, mas pas una politica lingüistica digna, e sovent pas pro eficaça per bastir un avenidor per la lenga occitana. La lenga occitana es una creacion umana qu'es fragila car atacada pel sistèma politic francés.
Dins aquel contèxte l'ÒPLO arriba coma una instrument qu'ajudarà del dedins a bastir una politica, car emplegarà las leis republicanas per la bastir, e donc forçarà l'administracion a seguir las leis. Car malgrat tot çò que se podrà dire, las leis francesas aplicadas per l'occitan, soi segur que la situacion seriá diferenta.
Aital dins lo primièr paragrafa arriba una critica en Bearn, que François Bayrou respond pas a la demanda de politica lingüistica, malgrat qu'«es acabat lo temps de le vergonha», al temps clar (per aver client, es bon d'aver bonas frasas) ; cal dire qu'o fan totes aital, a Tolosa, Agen, Montpelhièr, Narbona, Brageirac, Peirigüers, Avinhon, Niça, Talénça, Peçac, Blanhac, etc. (cal remarcar que las femnas o fan mens) E a cada reünion publica pendent las campanhas electoralas fan los uèlhs polits per aver vòts, puèi al burèu, elegits, per aver aquesta politica, l'administracion francesa se carga de destrusir lo vam, la mediatizacion del vam, o benlèu que lo vam estent pro clientelista, li agrada pas de passar a l'autre estadi politic, de la compassion lingüistica a la dignitat lingüistic.
Dins lo segond element, se trapa una gropeton de professors d'universitat que vívon de la separacion de l'unitat occitana, per èstre lingüista, cal èstre dividaires, e per l'occitan la causa es aisida. Original serà sempre quand consideraàn l'occitan coma una particula fisica, e non pas una creacion umana, faràn division lingüistica per -non pas far viure la lenga- mas per far sobreviure las tèsis d'universitat.

Aital l'UNESCO acaba de plantar una cotèl dins l'esquina del movement occitanista, e Felibre, qu'acabava de li donar un sosten per sa politica sus la diversitat. E un anglés en carga del dorsier, nos faguèt una cagada qu'ajuda als cercaires per montar las tèsis sobre l'occitan coma s'èra particulas fisicas del CERN.

La revelacion nos arriba de la revista de referéncia Aquò d'Aquí, revista qu'a lo uèlh plan brancat sobre los qu'an oblidat l'istòria del felibrige ; alara cal d'occitanistas per lor remembrar la realitat del temps que la lenga aviá pas mestièr de defendre son unitat (se parlava, s'estudiava mens en universitats), mas sa visibilitat populara.
Quand lo politic voldrà clarament de l'occitan, l'administracion plegarà ... mas caldrà un personal politic clarament VOLONTARI, l'avèm pas en Occitània.

dissabte, de juny 13, 2015

Michel Rocard : "Lo camp en fàcia [...]

Dins una reünion publica David Grosclaude se questionava : quina dèu èstre la novèla estratègia per passar del #Mespresat al camp de la #Dignitat.

Michel Rocard acaba de passar per Corsega, per assajar de donar vam a una idèa : las revendicacions còrsas son legitimas e el donc seriá una ajuda dins «lo camp d'en fàcia» ; qual es aquel camp d'en fàcia ? David Grosclaude l'a plan determinat dins la reünion de divendres a Tolosa, e es plan conegut per los que me legísson sus 7Seizh.info en francés o en occitan sobre aquel blòg.

L'occitanisme modèrne a pas acabat de fargar aquel tipe d'encontres que Corsica Libera a donat a Bastia ièr. l'occitanisme modèrne a çaquelà mestièr de formacions en sciéncias politicas (per non pas se sotmetre, mas per revendicar en positiu, e en #dignitat, e d'encontres coma aquel qu'es estat fargat a Bastia, per Corsica Libera.

Dins l'entrevista de Alta Frequenza, Michel Rocard explica que lo procèssus de Corsega es «novèl» (pels jacobins, clar es vertat!), e que ne serà un element de la melhora compreneson a París, portar lo messatge aprèp l'aplec de ièr a l'Assemblèa de Corsega.

Del meteis biais, la lenga occitana pausa un «problèma lingüistic novèl» per l'Estat francés, li caldrà pagar per l'occitan per la fòrça de la lei sus los Oficis Publics ! O explica tanben David Grosclaude. E alara aquel fenomèn qu'apareis oficialament dins los tiradors administratius franceses non podràn pus èstre oblidat, aprèp la cauma qu'es estada sostenguda mai per las elegidas del sistèma republican francés que pels òmes del sistèma republican francés. E coma lo sistèma francés es un sistèma masclista ; n'avèm pas acabat, aquí es ieu qu'o esscrivi.
David Grosclaude a castigat los donaires de leiçon republicana, i a un jacobin e extrèma-nacionalista Jean-Luc Mélenchon qu'a agut las aurelhas qu'an degut siular, mas serà pas solet aital ; e lo Conselhièr Regional d'Aquitània a afortit que «republican, l'occitanisme, l'es tanben», e pas simplament perqué lo messatge es portat ara, mas perqué «lo republicanisme es nascut en Occitània», la «sorga francesa del republicanisme es OCCITANA», mas coma sovent l'interpretation parisenca -dels donaires de leiçons- es maissanta, adaptativa al regionalisme d'expansion parisenca, a l'etnisme parisenc ; e l'etnisme parisenc s'installa dins la constitucion sonque en 1992 (!), las basas son de 1792 ( o ai sempre explicat sus aquel blòg, los Franceses nos an panat la democracia e nos an imposat una «leçon de république» en monopolizar la transmission dels sabers en sciéncias politica, lenga, e istòria.). david Grosclaude afortís «sèm tanben ciutadans», citoyens que vòtan.

L'idèa d'un comitat republican per la signatura de la Carta Europèa de las Lengas #mespresadas es donc nascuda al fial del moment tolzan.

Mas coma n'avèm pas acabat, que nos sauràn aucupar sul tèma:
1 / de quina manièra melhor fargar una politica de mesa al punt republican portat pels Occitans, pels occitanistas ? En tota gentitud republicana e democratica.
2 / Michel Rocard explica que nos cal un relai per portar lo messatge dins las aurelhas dels amagats republcians que nos vòlon donar leiçon, Michel Rocard per Corsega es un bon intermediari, quí serà l'intermediari per Occitània ; sèm mais que dos departaments ! Un pauc coma per l'ancian regime...
3 / Senon mantunes seràn clars, e las colors del problèma seràn botadas, e lo problèma es pas los Occitans, lo problèma es lo jacobinisme francés, l'etnisme d'expansion parisenca del patois académique e d'una casta similara a la casta de l'ancian regime, es lo «camp d'en fàcia [...]» :

Literatura, Montpelhièr e lenga occitana

La literatura es important per la cultura occitana, mas quora la lietatura occitana es devengut un amusament de l'esquèrra extremista de l'universitat, me fa cagar.
Las revistas oficialas de las grandas comunas d'Occitània, an capitat d'aver de la lenga occitana vesedoira, jamai una lenga activa, d'emplec normal, sempre una lenga d'intellectuals o intellectualas en literatura. E la darrièra sortida de la revista de Montpelhièr ne fabrica encara la pròva, son dins las estèlas cosmicas de la situacion lingüistica de l'occitan a Montpelhièr.
Es clar qu'esperèm un tèxte occitan suls corses de Taï-Chi a Montpelhièr, un editorial en occitan ; es vertat qu'es mens valorizant per un professor o una professora anonima de Montpelhièr... Mas concretament la situacion de l'occitan es pas actualament la situacion d'abans lma guèrra de 14/18 !
O alara cal preveire de tot tradusir en occitan, sense ajuda en francés, per ajudar los estudiants catalans de tornar dins la vila qu'a vist nàisser Jacme Ier ; o benlèu fargar un tèxte en occitan per l'istòria de la vila, car dels tèxtes istorics sus l'istòria occitana n'avèm jamai dins las revistas oficialas ; ieu m'agradariá de saber perqué los Franceses, mercenaris, arribats a Montpelhièr «liberada dels poders de Barcelona» (la conquèsta de del XIVen sègle) an installats los canons fàcias a la vila de Montpelhièr, e non pas fàcia als barbars coma Roma o fasiá ; m'agradariá d'aver la vision de Montpelhièr pel futur ambe dins lo tramvia lo bilingüisme generalizat, bilingüisme que podriá èstre una politica generalizada per las escòlas de l'Estat jacobin francés (una escòla cada 15 ans, es una politica mal fotuda per reviscolar una lenga digna e de totas las sapienças) ; m'agradariá de saber la linha politica de l'editorial en lenga occitana per saber lo futur occitan de la vila, etc. Enfin, vòli una lenga activa, mas una lenga qu'ajuda a melhor entendre lo francés, me sembla sense cap interès car los Occitans, els son bilingües, los Franceses de Montpelhièr -els- non, per fauta de politica lingüistica a Montpelhièr !
I son professors d'universitat que semblan pas saber que se l'occitan exista, e los escrits, la grafia classica, talament exemplar per las autras lengas vulgaras latinas, o devèm a una decision politica POLITICA ; es lo Duc d'Aquitània qu'a demandat una nòrma clara per la lenga vulgara latina, e o demandèt de fargar pels intellectuals de l'epòca dins una abadiá de Lemòtges que -ambe Agen- foguèt la sola destrusida en Occitània per la revolucion dita francesa. Una plaça de Lemòtges ne fa encara la pròva e sobretot als visitas lor podràn explicar, causa que son pas escrita dins libres !
La litaratura es interessanta, mas dins la situacion que l'occitan es, es una causa per l'elita, per una casta de professors d'universitat ; donc cal informar los professors aqueles que l'ensenhament prioritari es de saber coma bastir una politica lingüistica dins las comunas que los elegits son novèls, o quasiment, lo primièr public que cal convéncer ; la populacion es convençuda (cal gaitar totas las enquèstas seriosas sul tèma).


divendres, de juny 12, 2015

De l'interior : Als jacobins lor agrada los occitanistas

Dins lo debat del nom de la region, mantunes occitanistas, sovent fòra de la region concernida, donc fòra del debat ciutadan -debat autoproclamat e que lo centralisme francés vòl segurament pas, levat per lor donar arguments, coma o explica lo candidat UMP-Les-Républicains en campanha dins los mèdias parisencs (veire bilhet recent publicat aquí tanben)-, lo nom de la region es arribada coma una evidéncia dins mantunes mèdias : Occitània ; la populacion o vòl, e l'occitanisme se devidís ! Alara qu'un còp èra seriá estat content, benlèu s'èra minoritari, aquel còp fan polemicas ; soi segur que lo jacobinisme o emplegarà contra Occitània, là ou il n'y a pas de gène, il n'y a pas de plaisir!
 
Donc, dins lo debat i son los que fan la confusion entre nacionalitat (antropologia) e ciutadan (juridic) :

 
E donc qu'an pas legit Cornelius Castoriadis, çaquelà d'esquèrra. E puèi indicar als amics socialistas de s'informar abans de repotegar sus la semantica de l'occitanisme politic. E benlèu que lor caldrà explicar la division de l'occitanisme de las annadas 1983, non pas del punt de vista socialista, mas del punt de viste ontologic del problèma de l'ensenhament de las semanticas dels dos bòrds de las pensadas que s'opausan, francesa (replegament republican francés) e occitana (semantica d'emplec comun en Euròpa).

E aquò de la sciéncia politica val tanben per la banda nacionalista occitana que non sábon que l'etnisme mata la pensada occitana. Concretament, l'acarament de las civilizacions es pas un tèma occitanista.



I son los que dempuèi l'Èst d'Occitània, an pauc de perdre un combat en veire enfin lo nom aparéisser sus una mapa oficiala, per l'IGN oficalement escrita :
Se vòlon federalistas, mas fan la pròva que sabon pas çò que democracia vòl dire, e donc un debat ambe argument e al final un punt comun que serà pas lo punt de depart.

Puèi i a los qu'an mestièr d'informacion sus l'estratègia, car es pas pro plan explicada pels militants lingüistic, cultural e politic. 

I a los Catalans del sud que fan la crida a la lenga occitana coma se èrem a Barcelona !
E pels Catalans, conselhi las entrevistas que son en plaça dempuèi lo 4 d'abrial 2015, sus aquel blòg a la dreita del bilhet d'opinion.

Puèi m'avizi qu'ai pas integrat aquí los ultra-jacobins de las universitats de Montpelhièr o Ais-de-Provença, o Niça, que nos faràn tanben lo morre per los oblidar.

Mas concretament, la democracia es pas sonque parlar ambe los occitanistas, o los professors d'universitats qu'an la santa paraula (femnas e òmes), o lo diplòma per agradar a l'elita ; donc i aurà un debat, e se l'occitanisme es fòrt o farà ambe intelligéncia, per capitar.

E o cal plan dire, los jacobins que vòlon veire un sol cap per donar subvencions, o fabricar una politica per la lenga, son sempre a l'aguait de las divisions occitanistas per o pas far. Per els, tot es bon per refusar lo debat sul tèma de la civilizacion occitana.

Vos escriurai mantunas linhas sul desvolopament de la campanha engimbrada per País Nòstre, e Convergéncia Occitana. Es una campanha a-politica e me sembla interessant de veire de quina manièra lo personal politic la veirà arribar.

En Peitiau, semantica francesa e las lengas

La semantica francesa e las lengas confina a l'estupiditat, al trabalh sobre l'ignorança, una aisina per destrusir las lengas que son pas causidas pel comandant d'armada o de l'administracion que governa lo pòble e qu'es brica al servici del pòble, lenga pel rei o pel president, lenga d'una Académie française. E se fabrica aital un racisme lingüistic de tipe especial, una excepcion francesa, l'òdi de las lengas ; quinas son las consequéncias passadas e presentas ? Un ensenhament mediòcre de las lengas en fRança, e pas sonque las mepresadas sul territòri de poder parisenc, aquel espaci de poder, espaci del regionalisme que valoriza lo replegament sus se, en lo cobrir d'un «gloriós», d'un panthéon enflorit d'expansionisme lingüiscidari. O cal escriure clarament, i a pas melhor replegament sus se que la dòxa politica francesa !
I a pas un francés que dona pas a patois una valorizacion negativa, levat los que parlan "patois" plan segur. I a pas qu'a gaitar la definicion colonialista del mot dins lo Robert de 1954, puèi de 2004, per determinar que quitament passar lo sègle, la definicion a basicament pas cambiat de biais colonialista. Lo malastre es que los locutors de patois son los darrièrs a legir los diccionaris bèls e franceses de la destruccion lingüistica parisenca, e son pas los polits articles de Claude Hagège qu'i cambiaràn quicòm dins Le Monde, ni los articles de la jacobina MarridaJoana dins lo jornal L'humanité qu'i faràn un cambiament clar e precis ; quitament quand los amics e amigas dels professors d'universitat, e foncionaris franceses, son contents d'inaugurar a Montpelhièr una placa en l'aunor del lingüiscidari l'Abbé Grégoire !
Parlarai pas de Charabià, lo mot es plan conegut dels Bretons ... immigracion anciana qu'a capitat una integracion dins lo sistèma dels lòbis parisencs, alprèp del Parlament parisenc per installar lo concepte de "langues régionales" que correspond mai o mens a la descripcion lingüistica del breton, mas pas brica de las autras lengas mesprezadas.
L'illustracion NR es aquela de "Yannick Jaulin, chanteur, humoriste, et avant tout conteur, n'hésite pas à employer sa langue maternelle, le poitevin. Et cela n'empêche pas son succès." S'i vei una ràbia clara contra .... qué ? Devinhòlatz ; la descripcion de la ràbia l'es segurament estada dins lo meteis jornal de Peitieu. Mas es utile de veire que lo charabià es plan melhor aisit d'èstre ligat ambe un joglar que non pas ambe professors d'universitat, o la fòto de l'universitat que determina l'objecte e lo contengut de l'article.
Aquela faiçon de mestrejar l'actualitat connòta l'article d'un punt de vista politic : basta lo francés, e faràn un article sobre la tombada de l'ortografia dins las novèlas generacions (per donar la rason, la pujada de las langues régionales), fòra las complicacions, la lenga unica es la solucion. Es de dire que l'article pensa coma l'article 2 de la constitucion, votat en 1992 per una granda majoritat conservatriça francesa (PCf, PSf, PRG, UMP, UDF, e s'èra estat lo cas lo FN l'auriá tanben votat, s'èra estat present dins l'emicicle), es donc un article que reberta un conservatisme dels gròsses o qu'assaja de destapar las critica dels nacionalistas franceses que fan manifestacion contra los musulmans suls teulats de Peitieu, e tanben contra las langues régionales. E puèi, l'article 75-1 serà pro sufisent per dintrar dins lo patrimòni e fa plaser a l'UNESCO ! Donc, a Peitieu, tanben i a un patrimòni lingüistic vivent e que fa cagar la redaccion de la premsa locala, los localièrs del terrenh jacobin, del nacionalisme o regionalisme francés d'expansion parisenca ; e que se pensa redaccion soleta aital dins lo pichon monde del regionalisme redaccional, dels localièrs, mas i a Internet ! L'an oblidat.
Justament a prepaus de Peitieu, vos conselhi lo programa de fRance CULture sul tèma de la mitica batalha, mistificada batalha, lo programa es un programa istoric, per un libre editat a París, un noveutat per la redaccion parisenca, jà plan intoxicada per l'istòria oficiala, donc benlèu que la redaccion de Peitieu dèu saber jà lo contengut.
Coma l'ignorança francesa trabalha sus la semantica lingüistica, l'ignorança francesa arriba d'èstre informada sus l'istòria oblidada d'Aquitània ... E çaquelà los Occitans an pas jamai escrit aquela brava istòria d'Aquitània en lenga anglesa o occitana, mas en lenga imperialista. Quora escrivèm en patois parisenc, los Parisenc nos legiscan pas ; quora son professors de l'Iscla-de-fRança, fan un programa polit a l'antena de la ràdio propaganda del jacobinisme.
Un jorna benlèu aprèp aver legit mantunes libres sul tèma, los redactor de Peitieu faràn un esfòrç pedagogic per far comprendre que las lengas son pas de charabià, mas una expression de la populacion, e non pas un populisme politic, a l'imatge de las manipulacions militaristas, administrativa, e de govèrn franceses sobre las lengas e l'istòria.

dijous, de juny 11, 2015

Mètro : pensar futur, es pensar zèro còst

Quand lo cònsol Douste-Blazy i èra, la peticion pel mètro en occitan, me valguèt un corrièl per explicar que lo car Cònsol subvencionava 5 conferéncias sus l'occitan, e «qu'èra meravilhós» e qu'aviá res contra l'occitan. Mas que -mai o mens- per èstre seriós, l'occitan dins lo mètro s'en trufava.

Donc èra un an abans l'inauguracion, e amb un amic avèm decidat que ... la seguida la sabètz mai o mens, en francés o en grafia de Roumanilhe.

Anuèch se presenta dins un article de La Dépêche du Midi, un projecte novèl.

E aurèm lèu remarcat, que la prescripcion lingüistica es oblidada, donc m'i tòrni !


Ieu me questioni, de qué servís d'aver agut totes aqualas gentilhessas per nos explicar qu'èra plan d'aver un elegit cònsol adjunt de Tolosa en carga de l'occitan e tanben en carga dels transpòrts collectius (donc directament concernit) per aver aquela mapa de mèrda qu'oblida l'occitan e que revaloriza donc un còst per l'occitan, alara que s'èra imposat coma una pensada OBLIGATÒRIA, lo còst seriá zèro !

Les ronds de jambes pour la clientèle occitane : n'ai pro ! #mespresats.

Dins las escòlas las inscripcions son al pus naut, donc pel futur soi segur que l'occitan serà mai naut que la decapitacion orquestrada pels elegits actuals o del sègle XXen passat, donc la question es : de quina manièra los elegits e las elegidas pensan que seràn pus mai conservators o conservatriças de las ancianas politicas de destruccion lingüistica francesas ? Unas cantas d'inauguracion bastaràn pas (se damora un conservatòri occitan dinamic), ni unas cantas d'animacion (se damòran assocacions per èstre non pagadas).

E aiçò del futur, necessita pas brica un parlament parisenc per o preveire !