arcuèlh

dilluns, de juny 08, 2015

Los extremismes regionalistas franceses son contents ambe lo sistèma

Los extremistas regionalistas franceses son contents ambe lo sistèma actual, es per aiçò que son conservators, d'esquèrra o de dreita.

Quin es lo sistèma politic francés ; es un sistèma eiritièr de l'ancian regime, ambe al mièg una dita Révolution française de 1789/1792 qu'engana son monde, los pòbles de fRança.

 
Recentament en Catalonha, ciutadans (alara qu'èran subjectes del rei) an decidat de far votar la populacion per saber quí èra la famosa «majoritat silenciosa» que l'extremisme de dreita espanhòla lor donava coma una resulta segura sus que el imposava la linha politica jacobina sul modèl francés per Espanha.



Los ciutadans catalans se son près en carga (autonòmes d'esperit politic que son), los ciutadans an fabricat una votacion dins un pichon vilatge, puèi dos, tres, etc. Dinca fargar una votacion granda dins tot lo Principat de Catalonha. Es estat un grand succès qu'a virat sus la planèta coma un exemple de democracia amb participacion ciutadana.



Capborruts, d'unes Bretons an decidat de se prendre en carga coma ciutadan en realitat, de vertat, e an decidat de fargar votacions localas. E donc dimenge passat dins un vilatge una votacion se debanava ; sul pic, los instruments del nacionalisme d'expansion parisenca, los jacobins an sortits las armas de l'informacion ; dimenge, Ouest-France publica un comunicat del partit nacionalista francés Front de Gauche.

Dins l'actualitat recenta, alara que la cauma de la fam del David Grosclaude s'acabava, a l'Elysée lo president François Hollande ne parlava ambe un ministre d'origina bretona que se dèu presentar a las eleccions regionalas de 2015 ; e coma es normal, de «langues régionales» ne parlèran, vist que la promessa socialista -encara un còp- es pas estada tenguda, èra mai prioritat de pensar als Gais e Lesbians pel maridatge per totes/as (nòta personala, que soi d'accòrd ambe aquela egalitat juridica, farà de la chifra d'afar pels avocats), son encara militants del Parti Socialiste francés.

Lo ministre en tornar, sul pic endoctrina lo seu país de Bretanha, pensa sul pic a lançar un escooooop, pel Télégramme, la Carta Europèa de las Lengas ditas «régionales» serà à ratificar... E «o farèm» lèu, «lo president l'a demandat a Christine Taubira»... L'autonomia dels ministres es aquí plan tocada, Christine Taubira a res contra las lengas, l'a jà provat, mas perqué li demandar expressament ? Senon per fabricar un buzz mediatic e rassegurar los militants socialistas qu'an pensat que sol lo PSf n'èra capable, çò qu'es benlèu vertat, vist la seguida.

Sul pic, tanben, lo PCf publica un comunicat favorable a la ratificacion de la Carta ; Les Républicains e UDI son muts per rasons diferentas ; Lo PCf es membre del Front de Gauche, mas sul tèma capita pas de far calar lo caríssim* Jean-Luc ; * pareis qu'i a una factura per la darrièra campanha electorala, qu'es pas una fractura politica.

E coma la premsa parisenca es la majoritat de la premsa en fRança, sul pic, un jornalista francés normal (es de dire nacionalista francés sense o saber) tròba un interlocutor preste de ne parlar, Jean-Luc Mélenchon, non pas Paul Molac, o Christine Taubira, mas lo mai extremista sul subjecte, lo mai extremament contra lo desvolopament normal -a egalitat- de las lengas en public e per totes/as los pòbles qu'i vívon en regions sotmetudas francesas.
Una professora de Montpelhièr, la MarridaJoana (escainom qu'ai pas inventat, se passeja), professora de letras occitanas (lo vèrme nacionalista francés dedins lo sistèma universitari francés, e lo sistèma de formacion occitana), nos explicarà lo contrari, mas concretament avèm una comparason aisida entre Mélenchon-Parti-de-Gauche (lo PdG es membre del Front de Gauche) e Philippot-Front-National-Bleu-Marine, avèm un parallèl PdG=FN sul tèma aquel. Mas dins los mèdias se vei sonque Front de Gauche = contra la ratificacion de la carta europèa, coma s'èra natural d'èstre contra Alemanha e contra aquela carta europèa, dangierosa per la santa République française. Aital lo Psf a una clau per destrusir lo FdG.



Mas lo FdG es tanben un partit contra l'expression dels pòbles de fRança. E pas simplament contra l'expression dins la lenga que vòlon ...



Dins aquel contèxte arriba aquel comunicat del FdG de Bretanha, contra l'expression dels ciutadans d'un pichon vilatge de Bretanha, e donc per extension de totes los vilatges de Bretanha, donc contra la democracia quora es pas manipulada per la partidocracia francesa.



Es de dire que lo Front de Gauche es del costa del Front National, del costat del nacionalisme francés, que coma Napoleon III manipula un referèndum en Savòia e Comtea de Niça en 1860 per annexar aqueles dos territòris vesins, aprèp una intervencion diplomatica de Napoleon III per plaçar la casata de la familha de Savoy al tròne d'Itàlia novèla. Savòia e Comtea de Niça èran pas francés, alara que Algèria vesiá arribar las tropas de l'engana francesa en 1830, lo général Bugeault organizèt los chaples, ailà ; e la guèrra d'Algèria podiá trapar sas basas politicas. Ara, coma Jules Ferry, aquel General francés, de las mans emplenadas de las sangs de las conquèstas republicanas, aurà plaças e charrièras dins sa region d'origina, entre Lemosin e Peirigòrd.



Es pas l'estrangièr qu'es dangierós vist de fRança, es l'ideologia francesa per Euròpa, vist d'Occitània e de totes los continents ; lo dangièr francés es universal, car es l'antidemocracia ontologicament, vist l'istòria politica que los Occitans fabrícan pas, la supòrtan puslèu, nimai la pòdon endoctrinar dins las santas escòlas o universitats de letras occitanas en fRança.

Per clavar, lo tèxte es escrit per un non-regionalista, mercés de notar aquò dedins los caps dels regionalistas d'expansion parisenca, e mercés a els, de far trabalhar los neurònes.