De l’acomodament del Quebèc

I a agut tanben per las eleccions municipalas una pujada del questionament suls acomodaments per l’acuèlh de populacion novèla dins las comunas occitanas, aiçò sul continent europèu (e las colonia d’oltra-mar), continent de gestion République Française.

Ai explicat recentament que la fauta d’educacion fabricava problèmas de societat dins las banlègas tolzanas ; lo Parti Libéral de Québec es alara d’accòrd amb me…. La consequéncia es estada un ostracisme politic dins la premsa (pichonela) occitana, mas es la realitat viscuda, e las conquéncia de la mala formacion dels professors d’escòlas e del sistèma coorporatista d’esquèrra. L’esquèrra francesa li agrada gaire çò que se debana al Quebèc.

Aital un candidat de Provènça a poscut dire : « Parli benlèu pas provençau, mas se deman se parla arab aquí, serà pas de la meuna fauta ! » ; en version villers-Cotterêt, 2014 : « Je ne parle peut-être pas provençal, mais si demain on parle arabe ici, ce ne sera pas de ma faute ! »; aquela version nacionalista de Villers-Cotterêt èra aquela d’un elegit socialista e primièr, en l’an de gràcia republicana e d’esquèrra, an 1992, per installar pas l’article 2 de la constitucion…. que fasiá de la constitucion francesa una aisina de l’etnisme republican parisenc, expansionista tal que lo FN o vesiá en Argèria abans 1962. Dins aquel ambient politic, la páur de la color politica aquela es granda dins lo mitan de l’esquèrra (occitana o francesa) ; son talament acostumats del plegar-l’esquina (o fan ambe diplomacia dins los burèu futrat del govèrn o de l’ancian primièr ministre), que un còp de mai, o pòdon far per las necessitats de las entrepresas que vòlon emplegar l’immigracion per baissar los salaris de totes. E donc, dels candidats etiquetats pels mèdias franceses, es l’intoxicacion generalizada, son alara «dangieroses extremistas de dreita», de la democracia de François Bayrou a la liga del Sud d’Iranja, sense cap nuancièrs politics. Se parla alara de «connard» per Jean-Luc Moudenc sus una paret de Tolosa, signada «antiFA»… tot dins lo nuancièr d’esquèrra. Soi pas dins aquel camp, nimai dins lo camp de los que fan instruments politics las aisinas de plega-esquina francés.

L’occitanisme d’extrèma-esquèrra, e professors d’universitat (causits per èstre d’extrèma esquèrra e per poder manipular l’opinion a docina) explica : «me demandi se lei diabolizats serián pas eternalament leis occitanistas politics fin finala», la rason es que los occitanistas son pas totes d’esquèrra aprèp l’esfòrç grand per formar sonque professors segurament d’esquèrra e donc formar lo pòble tal que o vòlon aver, docils e d’esquèrra : «te cal èstre diplomata per melhor far passar tas idèas» que me díson ; de quna es aquela diplomacia del plega-esquina amb l’indignitat occitana per manténer ?

La dreita francesa es tanben un pauc despistada, dins lo novèl govèrn i vei un copresident …. del temps a passat, mas aprèp La Terreur avèm agut lo cocònsul per l’Estat pòstreial francés d’etiqueta republicana, qu’es devenguda lèu bonapartista, puèi monarquista e alara una cinquena sul modèl jacobin fabrica un copresident, coma d’autres fan de coprinceps.

De qu’es aquel acomadament qu’es etiquetat coma un grand element de campanha electorala quasiment pertot ont la migracion se vòl installar, e aital debutar una vida de la planeta e de l’umanitat que se preparar a las granda migracion de tot escantilh, de qu’es ?

Es una manièra d’establir limits a l’integracion dins una societat que, fin ara, la migracion èra pron pichona per integrar la populacion migranta, mas la migracion massiva formarà problèmas dins una populacion que la transmission es estada interdita ; ara, en mai, son las entrepresas que fan venir los migrants per baissar lo còst del trabalh de dintrar dins la pauretat los que se son batuts per aver dreits socials. E l’Estat encoratja lo tot, dins la dreita linha de l’Estat protestor de las entrepresas e de la liura concurréncia, version Union Europèa o version EMC. Dons es alara pas estonant que veire ex-cgtista candidat de color blava e grisa !

Al Quebèc es donc lo Parti Libéral de Québec qu’explica aiçò :

Acaba d’aver lo poder sancièr al Quebèc e enterrar aital las visions independentistas del Quebèc (Parti Québécois en cap), o un partit ciutadan, Coalition Avenir Québec. I a d’autres pichons partits al Quebèc, mas lo sistèma electoral es aital.

Podèm tanben veire que l’immigracion es un problèma aont i a pas una assegurança que los pòbles sotmetuts son pas respectats, e que l’immigracion es emplegada per blanquir lo païsatge cultural de la lenga de l’Estat ; èra estat la tecnica d’un Franco per imposar l’espanhòl a Barcelona (a pas foncionat car la dignitat catalana passa abans la causida de la color politica) ; es estat tanben lo cas per l’acuèlh de las populaicon de la collaboracion de la République (colonialista) francesa en Argèria entre 1830 e 1962, al rapatriment en Occitània majoritariament. Mas es tanben lo cas dins los ments socialistas franceses quora la republica parla francés (article 2 votat pels socialistas en junh 1992) e que, parlar occitan es considerat coma «retrograd», dins la boca de totes los «intellectuals» parisencs, e amics dels socialistas de tot lo calabrun cultural (del teatre en festenal a Avinhon a las lotjas teatralas francilianas), qu’i tòcan a la moneda de l’Estat e donc tanben dels sotmetuts (qu’an après a plegar l’esquina en silenci).

Nos podèm desliurar dels acomodaments se las populacions son capablas de saber transmetre, donc s’an quicòm a transmetre qu’èra fins ara, e fins l’escòla de Jules Ferry, la cultura populara a posite naturalament e transmetuda a totes de moment qu’es respectada e que, coma l’indica lo doncument del Parti Libéral de Québec, «tot demandaire dèu probar que vòl una integracion», coma per exemple aprendre la lenga occitana ; mas quora es presentada coma un element d’integracion pels sistèmas politics franceses en plaça en Occitània ?

Es la tecnica catalana a Barcelona (quí dels elegits a visitat Barcelona sus aquel tèma ?), aquò oferís mantunes avantatges economics e tanben evita de comptar los veïculs cramats lo 1er de l’an, coma trofèu de l’ineficacetat republicana (francesa en França) qu’ajuda al vòt despertador del blau grís que fa talament páur a l’esquèrra nacionalista francesa. Lo catalan es lenga d’integracion e de convivéncia, coma l’occitan o pòt èstre ; mas per transmetre la populacion la dèu mestrejar, e las escòlas, o las formacions per adultes, son d’endreits importants per aiçò far.

De l’acomodament al modèl de Quebèc podèm fargar una politica del concènsus societal, o convivència sul modèl occitan e pron vièlh, çaquelà, modèl que França vòl sempre destrusir.