Euròpa e pòbles, guèrras e Union Europèa

Un pòble farà pas naturalament una guèrra a un autre pòble ; son los poders d’Estat que se fan las guèrras.

Lo poder politic dels Estats es a la fin del XIXen sègle majoritariament en man d’una oligarquia romantica que se pensa superiora al vesin. Puèi, aquesta casta per imposar las seunas idèas de superioritat, modèl Jules Ferry del pòble superior que dèu ensenhar lo pòble inferior, manipularà lo pòble, fòra casta, per aver las mans per fargar la guèrra, e se protegirarà ambe totes los mejans potencials que lor bailas las estructuras d’Estat ; l’armada es alara un instrument de primièra manipulacion, la glèisa es lo segond, mas tanben las escòlas d’Estat ; es pas una astrada se, dinca 1990, lo recrutament de la television francesa se fargava dedins los rengs dels militars de la seccion comunicacion de l’armada francesa, ni que lo recrutement per ensnehar se fasquèsse aprèp la tria del CAPES e non pas directament de l’universitat (per l’Estat francés). Es pas una astrada, se la lenga èra un element que caliá servar coma lenga de la casta al poder, la ierarquia de l’armada aviá mestièr d’èstre melhor entenduda (es la rason determinada de la desfaita de Sedan), e refusar las autras lengas, per evitar d’autras comunicacions perturbatriças qu’aquela de l’Estat potentat. Es pas una astrada, se l’armada francesa se mesfisava dels locutors d’alemand (quitament en dialecte alsacian), o de totes los que parlavan patois.

Las guèrras entre «pòbles» en Euròpa, la fan las castas de cadun dels Estats devenguts imperialismes per la pensada e per l’accion armada.

Quand se parla de fargar l’Euròpa de la patz, es l’Euròpa de la patz entre la formada casta al poder (especialament dins escòlas ont se debana la seleccion entre els), aquò dins cadun dels Estats d’ideologia imperialista. O cal afortir tornamai, los pòbles se fan pas naturalament la guèrra.

Quand los Visigòts o los Ostrogòts son arribats en Occitània, son arribats guerrièrs, e se son installats dins los motles del dreit local del temps, de la pre-temporalitat occitana.

La Confederacion Helvetica es un regropament de pòbles, se fan pas la guèrra, mas se son organizats per evitar que los vesins lor farguèssen la violéncia aquesta, los matèssen dins las operacions de guèrra. La Confederacion Helvetica es estada fargada coma natre, per la guèrra que napoleon lor a volgut far. Abans, aviá pas coma esséncia d’Estat la volontat de dominar los vesins, del Sud, de l’Èst, de l’Oèst o del Nòrd.

Avèm jamai vist las tropas neerlandesas arribar en França per far la guèrra als poders que la casta franca a plaçat per expulsar los protestants ; aqueles protestants èran partits en Províncias Unidas (a l’imatge de Pierre Bayle d’Occitània) e avián totas las rasons del monde e la moneda per far la guèrra a l’Estat opressor franc, lo reialme franc, aquel que devendrà la França republicana e que farà la guèrra a tota l’Euròpa ; las Províncias Unidas an pas jamai guerrejat en Euròpa, e son devenguts los Païsses Baisses. Son devenguts guerrièrs per las colonias per concurrent qu’èran ambe d’autres Estats expansionistas europèus.

Las guèrras son fargadas pels nacionalismes expansionistas sul continent europèu ; fòra, es lo colonialisme que farguèt la concurréncia entre merçants europèus per far la guèrra al monde.

La guèrra de 14/18, aprèp Sedan (primièra batalha perduda al XXIen sègle per l’imperialisme francés), e abans 1939-1945 e totas las guèrras colonialas son organizacions expansionistas administradas per castas politicas, merçandas e ideologicas (pron ben formadas dins escòlas de l’autoseleccion), res d’autre.

Quora l’Union Europèa es fargada per establir la patz, es per contrar las castas que se fan la guèrras, e non pas «los pòbles que se fan la guèrra», coma ai poscut entendre aqueste maitin de la boca d’un tecnocata, vièlh, de la basa de l’Union Europèa.

Un òme de Nerac dèu saber que la guèrra l’an jamai volgut los Occitans !

Per contra, ne son estats sovent los instruments potents pels poders reials e republicans parisencs. Es la sindròma Enric III de Navarra qu’a convençut los militars occitans de se batre per París, e de collaborar al sistèma parisenc de la violéncia de la casta al poder (les trois mousquetaires…e seguida). Nos cal recordar los chaples dels protestants per la casta catolica (Saint Barthelemy per exemple) ; se cal recordar que lo cambiament de religion d’Enric III de Navarra a ajudat a la patz e li a premetut d’aver un poder d’Estat mai remunerator… Se cal recordar que la patz de l’Edicte de Nantes, es lo filh François Ier que zo negarà e farà la contunhuïtat de la violéncia franca. Se l’èime occitan èra damorat al poder parisenc, los chaples dels protestants serián pas perseguits durant lo regne de François Ier. L’Estat violent es pas la rason d’Occitània, es jamai estat.

Son pas los monuments violents e tricolorats que me faràn cambiar d’avejaire, vist que son una granda manipulacion politica nacionalista francesa ; la pròva ne farga lo sol pichon monument non inaugurat d’Occitània, a Genciòus, aquel que explica «mòrt a la guèrra mata los dròlles». La guèrra la farga l’administracion dels Estat en nom de la casta e per manipulacion politica en nom del pòble, mas lo pòble es forçat a la guèrra.

En 1918, son las populacions de Lotarèngia qu’an assajat de fargar una republica sociala entre l’impèri germanic e l’impèri franc e republican ; pendent mai d’una mes, l’armada francesa faguèt mai de 100.000 mòrts, al nom de la patz franca republicana, en nom d’una casta que preparava jà la guèrra de 1939/1945. Lo pòble qu’a suportat lo chaple republican europèu, èra per bastir la patz, voliá pus de guèrra.

Non car tecnocrata eruopèu, los pòbles son pas naturalament per la guèrra en Euròpa, son las castas al poder.

Aquò escrit, vòl pas dire que lo dreit per un pòble es pas utile, mas soi pas segur qu’una casta fosquèsse pas lo principal problèma dels pòbles.

Tot federalisme demanda çaquelà una fòrça dels pòbles europèus, e an mestièr d’èstre formats, informats. L’abséncia de formacion dels pòbles europèus, l’ignorança dels pòbles en sciéncias politicas, assegura a la casta lo dreit de pensar pels pòbles.

La frasa que fabrica lo títol d’aquel article es çaquelà faussa ; sabèm que lo federalisme es la patz (perqué los pòbles se fan la guèrra), mas la guèrra es assegurada per las castas al poder, sonque. Sabèm tanben que lo federalisme se fabrica pas quand los pòbles pòdon pas discutar a egalitat de dignitat e de respecte, e sense lo grand risc de la violéncia armada.

Se cal recordar que lo primièr imne europèu que demanda que s’abaissan las montanhas (devengudas frontièras ambe lo tractat entre dos imperialismes europèus, franc e castilhan, tractat dels Pirinèus, qu’a divizat los pòbles pirinencs e frenar los escambis vièlhs), es un imne occitan, lo Se Canta. Es pas un imne guerrièr (contrariament a La Marseillaise), es estat escrit per un monarc occitan, es una question essenciala per l’èime occitan ; la lenga occitana es jamai estat un fren a la comunicacion entre las lengas vesinas d’origina latina ; es estada lenga de quasi-Estat, mas jamai imposada de faiçon unica, al modèl de l’edicte de Villers-Cotterêt (que vòta ara FN), o de l’Académie française.

Occitània es jamai estada valorizada per la casta parisenca, o los collaborators occitans qu’an trapat una aisina politica a París per ne viure, Occitània es çaquel un exemple de filosofia politica per la patz en Euròpa.

-°-