arcuèlh

divendres, d’agost 21, 2015

Lo patient mistèri de l'espital tolzan

Coma felicitar los espitals de Tolosa

O cal plan dire los mètges dels espitals de Tolosa son bons... Donc me sembla que la faciada es polideta ; e coma l'astrada del jorn arriba aquela informacion sus mantunas felicitacions institucionalas del bon gost politic, me sembla important de donar la realitat de l'endedins dels Espitals de Tolosa. L'ai viscut en debuta de julhet, sense o vóler, soi devengut « patient mistèri » de l'Espital de Tolosa, mantuens espitals de servici public, de servici al pòble (occitan) e que parla pas occitan, nimai signaletica d'espital modèrne e nòu.

Alara vau contar una pichona istòria pro personala.

Un diluns dins un pargue de Tolosa, èra 16h30, soi tombat al sòl, mantunas segondas aprèp èri sul banc a l'ompra, puèi ai près lo meu VTC per tornar ; èra quasiment 19h30 ; i a temps qu'ai pas poscut comptar... vesètz la fotografia del problèma.
Lo ser de cap a las uèit oras, ai agut una talent importanta, donc a las vint oras, VTC en man, soi estat prendre una salada industriala e ai minjat en acompanhament un pichonet hambuger made in Tolosa sul modèl USA. Puèi soi estat dormir.

Lo lendeman maitin, podiá ni manjar, ni marchar, e aiçò dinca sètze oras ; ai convidat un amic aprèp 16h00, me conselha d'anar veire lo mètge, urgent ! Serà donc lo lendeman, de cap a las uèit oras.

De finèstra en finèstras, soi arribat a set oras trenta al mètge. De finèstra en finèstras car per marchar èra encara impossible de me téner dreit e marchar solet.

Dins l'aula d'espèra, ai poscut recuperar un pauc, uèit oras, lo mètge dubrís la pòrta : «à qui le tour?» En general lo mètge sap que, quora soi aquí, i a un grèu problèma... Ai marchat dinca la cadièra del mètge, e … li ai explicat lo tot qu'avètz poscut legir (aviá jà remarcat lo problèma de mobilitat). Lo mètge a lèu entendut mon problèma, me diràs lo problèma en semantica medicala e que cal anar sul pic a l'espital. Me dona lo nom del problèma, de la malautiá ; es pas grèu … mas necessita l'espital per ne saber mai.

Lo mètge meu telefòne al 15, me cal anar a Purpan o Ranguèlh (èra una question) ; lo mètge me questiona al meteis temps que parla al 15 : « disèm Purpan o Ranguèlh ? » Responsa meuna : « lo darrièr còp qu'ai agut de far ambe Purpan m'an perdut las ràdios faitas, alara serà Ranguèlh» ; lo 15 sap pas ont son las ambulanças, donc serà los pompièrs !

Al 15 se lor dirà que pòdi pas marchar, traduccion : « soi al sòl colcat ».

Lo camion dels pompièrs arriba de cap a 8h30, en urgéncia, tres pompièrs ! E tot lo material per portar una persona colcada e que pòt pas marchar. Podiái marchar mas ambe granda dificultat. La malautiá demandava pas tantes materials. Nimai lo mètge pompièr vist que lo mètge meu èra en fàcia ieu e que la consultacion semblava bona en pronostic ; mas lo 15 a pas comprès qu'èriam en consultacion ambe lo mètge meu !

Donc marcharai ambe dificultat cap al camion dels pompièrs ; i a segurament una felicitacion oficiala a donar als Pompièrs car trabalhar ambe camion de tal maissant confòrt es pietadós per las loras sentats...  E per los que fan los budgectes publics dels pompièrs tolzans.


Arribat sul parcatge de Ranguèlh, las urgéncias, lo parcatge es plen d'ambulanças ; sembla que lo 15 o sapiguèsse pas, mas los espitals, o veirèm pus tard, sábon – los contractes per anar d'espital en espitals es mai interesant que non pas venir en centre ciutat tolzana, l'estiu, ça sembla. La contactualizacion dels ambulancièrs fabrica aquel tipe de problèma, e l'abséncia d'informacion al 15 ! Quí fabrica aquela causida ?

Arribat a las urgéncias de Ranguèlh per un problèma d'ORL, ai vist una mètge per confirmar lo diagnòstic del mètge meu. E aprèp aver esperat mai de 40 minutas, ai vist arribar doás autras mètges per constatar, çò que mon mètge aviá constatar mantunes còps a las uèit oras, ai un pauc de tension, mas pas de problèma de còr (per rassegurar los lectors) ; e donc una de las mètges (la segonda) me farà minjar una potinga quimica per baissar la tension ; una ora aprèp la tension aviá aumentat de tres punts (vesedor sus la television presenta dins l'aula de repaus) ; o veirèm pus tard, èstre mètge en espital tolzan sembla limitat a donar a minjar las minjalhas de las multinacionalas e las potingas quimicas dels laboratòris, coma una mecanica plan installada. Aquò val una medalha o felicitacions de segur, una autoproclamacion de qualitat quimica !

Pauc a pauc, aprèni que l'ORL es pas Ranguèlh mas Larrey, Larrèi (que díson [larré] dins la boca de totas los personals). Donc coma i a 500 o 900 mètres, cal una ambulança, pòdi sempre pas marchar sense ajuda. Sèm mai o mens de cap a 11 oras ; podèm jà listar lo problèma de las pèrdas de temps ambe lo sistèma dels espitals tolzans, una matinada de perduda.

Arribada a Larrèi, l'especialista de l'ORL per Ranguèlh es aquí. Efectivament en urgéncia, mas sense las Urgéncias (n'i a pas a Larrèi), lo mètge m'explica … sempre la meteissa causa. E resumit dempuèi uèit oras del maitin (levat a 4 oras, car ai pas poscut dormir, ni minjar, mai o mens), ai vist, lo meu mètge, un mètge-pompièrs que repotegava ambe rason d'èstre vengut, tres mètges de l'Urgéncia de Ranguèlh, e lo mètge especialista de Larrèi ; comptatz : sièis mètges ! (per un diagnòstic que èra clar a la debuta, a uèit ora del maitin!).

A Larrèi, l'especialista jove e competent (çaquelà coma totes los mètges vist fins ara), m'explica lo mal e me dirà clarament lo nom del problèma : neuvrita vestibulatòria ; ai pas encara poscut reténer lo nom de cap.

Lo mètge m'explica : « aquí avèm pas pro de lièch per vos gardar, aquí a Larrèi [larrè], vau telefonar a Purpan per lor anonciar que venètz […] mas s'an pas pro de lièch, vos recebrèm aquí »

Donc cal una ambulança, aquí tanpauc pas cap problèma d'aver una ambulança ; es un mercat pro interessat ; a cada ambulança, i a dos ambulancièrs, sempre totes competents, un per menar l'autò e l'autre per me seguir darrièr alongat ; remarca : ambe un pauc d'ajuda, podiái marchar, e digun l'a vist aital pels desplaçaments, digun ! E marchar es la cura de la neuvrita vestibulatòria ....

Aprendrai, pus tard, perqué vau a Purpan...

Cal notar tanben que es a l'ambulancièra de trobar lo camin del servici, en gaitar lo problèma del malaut ; dinc un sistèma informatizat, i a pas un sol còdi barra per indicar tot aquò ; lo tot papièr es la règla de l'espital de Purpan, Ranguèlh a Larrèi : aital a l'espital de Ranguèlh, ai agut de respondre a mantunas questions, responsas colcadas ambe un credon sus un papièr ; aital mon adreiça, notada sus ma carta d'identitat, m'es demandada vocalament (per saber se podiá parlar segur) ; e SOLFERINO escrit al biais de la coneisséncia francesa, SOLE FERINO per Ranguèlh, a Purpan serà SOL FERRINO.... E serà un element interessant per la sortida, veirètz. Los papièr de ranguèlh son pas transportat per l'ambulança a Purpan. Donc remplir papièrs a Ranguèlh per me portar a Purpan, èra donc de temps perdut.

Arribat a Purpan, « ont cal anar ? » s'explican los ambulancièrs, un còp a l'arcuèlh veson clarament que val melhor anar endacòm mai, vist la fila qu'i damora.... per l'administratiu ! Sèm arribat dins un espital tot nòu, se vei de l'exterior e a l'interior tanben (signaletica sonque en francés, ni en alemand, ni en anglés, ni en occitan, ni en chinés-mandarin, las quatre lengas pro emplegadas a Tolosa – e l'espital es nòu, jà lingüisticament pas adaptat, mas pas sonque aquí, esperatz).

Arribèm a la consultacion Purpan ; cal notar que, se passejar dins los corredors sus un lièch, es puslèu agradiu per temps de calorassa, de debuta de julhet. E aital me podiái pausar, coma me dirà que cal far lo mètge, d'unas minutas aprèp.

A Purpan, es ambe un autre mètge especialista qu'aurai de veire ; comptam un mètge de mai, e una intèrna, estudianta d'ORL ; lo meu cas amerita ma visita forçada a Purpan, es un cas escòla, neuvrita vestibulatòria e sonque aquò ! Vaquí LA rason de ma visita a Purpan.

Car aprèp una visita al mètge especialista, qu'es d'origina portugesa -competent al pus naut nivèl- mas que comenta son problèma actual ambe lo francés, la lenga, « j'ai des problèmes avec le R que je roule comme en portugais» li explica a l'intèrna, en un francés mai correcte que lo francés que se parla per tempsada al Miralh ; l'ai rassegurat, e li ai explicat lèu qu'aquel fenomèn èra corrent abans l'arribada massiva de la television parisenca, e que «vòstre problèma es puslèu la prononciacion de la U» … sul pic cambièran de subjecte !

Una ora aprèp la consultacion, la cambra èra liura ; lo mètge m'a pro plan explicat qu'abans los estudis de l'uèlh pus precís doman, me cal pausar, traduccion : dormir.

Èra 17h30 ! Recordèm, ai passat una jornada entre ambulanças, pompièrs, consultacions e espitals de Tolosa, per aver la sampitèrna resulta : neuvrita vestibulatòria. E èra levat a 4 oras del maitin, normalament auriá degut poder aver la volontat de dormir sul pic. Arribat a la cramba liura, la calor èra mai granda que dins un cambra devath teulat a Tolosa, donc ai dubèrt la finèstra e poscut gaudir de la situacion privilegiada de Purpan, entre rocada o periferic, e canal de davalada o pujada dels avions de l'aeropòrt de Blanhac ; ai pas poscut manjar correctament tanpauc, sense aver la minjalha de las multinacionalas quitament pas localas ; es la localizacion que lo grope de mètges tolzans -los que se lor baila felicitacions- qu'an decidat de modernizar Purpan aquí ; e la modernizacion es pro polida, la peira tolzana en faciada, mas las parets de fèrre nègre dins las cors interioras, aital la cramba èra plen oèst, en julhet de calorassa, vos podètz imaginar que sense climatizacion (non engimbrada fins ara, e vist l'orientacion e la paret obligatòria) la calor èra intensa dedins la cramba (e l'emplec de la climatizacion forçarà a aver un budgecte d'entreteniment gròs). Mas quí a ordenat la basteson d'una espital talament mal concebut arquitecturalament ?

Detalh, ai demandat, en marchar dins lo corredor fresc de l'ORL de Purpan, de trobar una solucion per dormir a l'infirmièra ; aquela tornarà ambe una potinga quimica coma la solucion mariculosa ; e notarà sul document que me seguirà «il demande des somnifères, et refuse de les prendre», precedit per «hystérique» ; lo lendeman maitin fasiá una descripcion ambe mantunes qualificatius, l'actitud d'aquela infirmièra : legitimista, convencionalista, conformista, al mètge que tornarà en urgéncia perqué voliái partir ... me pausar en cambra solenciosa.

Donc levat lo dimècres a quatre oras del maitin, una nuèit sense dormir, e una indicacion donada a l'infirmièra, que vòli sortir d'aquí per poder «me pausar» coma lo mètge l'a demandat ; uèit oras del maitin, lo simpatic mètge portugués arriba per … me convéncer de non pas partir ; nos acordarèm per sortir a dètz oras trenta en matinada, aprèp las consultacions ORL e Quiné. Vertat a dètz oras trenta tot èra acabat. Mas per sortir, impossible ; me volián gardar, encara e encara. Tot en sapient qu'es impossible de se pausar sense potinga quimica dedins aquel espital ipermodèrne !!!!

Un amic venut al moment dels examèns a pas poscut tornar, per m'acompanhar e rassegurar lo personal espitalièr e lo mètge. Donc a las 17h30 èri encara a l'espital, ambe una agulha dins lo braç, per res potingar ! Mas per me conservar dins l'espital segur.

Aviái a 17h45, en man, tot çò que cal per poder sortir, mas solet, impossible ; cal notar que lo tramvia es en bais de l'espital e qu'o auriái poscut prendre se l'espital m'aviá donat una cana... Donc an comandat un VTC...trenta minutas de mai, ai vist lo moment que damoravi a l'espital, la cambra liura, ara.

Lo VTC es aviat aquí e sèm dos a èstre tornat, al mièg dels taps costumièrs de Tolosa, dins una automòbila de granda qualitat, una mercedès de cuèrs automatica (que conselharai pas coma occasion de reprendre en man). Recordatz l'adreiça de las infirmièras de Purpan qu'èra pas la mesma grafia qu'a Ranguèlh : SOLE FERRINO. Aquela carrièra es dins un barri de Tolosa prèp del famós barri Sant Albin : lo menaire del VTC de Colomièrs coneis pas lo barri, e indica ambe la man tot en debutar de menar l'autò, l'adreiça indicada per las infirmièras de Purpan, SOLE FERRINO : « elle existe pas votre rue » Vos dirai pas çò qu'ai respondut, mas aurà a veire ambe las incompeténcias istoricas de l'ensenhament donat pel sistèma nacionalista francés que sembla pus ensenhar la batalha del «sant» òme Napoleone Ier, lo traïdor còrse de la republica.

Temps de percors a travèrs de Tolosa entre 18h30 e 19h30, 45 minutas, lo temps exacte que m'a calgut quinze jorns aprèp per venir a pè de Sant Albin a Purpan, a pè !

Aurai passar doás jornadas dins los Espitals de Tolosa !

Conclusion, lo trauc de la securitat sociala (centralizada parisenca) es pas creat pels espitals rurals, mas pel sistèma dels espitals de las grandas aglomeracions, e coma lo poder politic escondut dels mètges es grand, amerita felicitacions politicas per un classament, o autoproclam sense valor per la populacion, per ela, li caldrà suportar la realitat de l'engana espitalièra francesa en Occitània.

La sentat en Occitània se pòrta mal es a causa d'aquel sistèma que dona tota la plaça a la superba qualitat dels mètges, e res es pensat per l'entorn ; l'entorn mata la qualitat nauta dels sabers medicals en Occitània.

A còps felicitacions devenon ridiculas....