De l'onda de creativitat politica

Per aquela passa avèm una onda de creativitat politica (mai o mens tristassa) que se plaça rarament dins lo classicisme o simplisme : aquel de l'emplec de l'occitan, quitament pels partits que se vòlon defensor de l'emplec de la subvencion a las associacions occitanas ; ai jà explicat qu'an pauc la vision d'una politica que passèsse pas per la subvencion a las associacions (bilhet següent).

Ai jà notat que la dita politica lingüistica sembla pas èstre dins los neurònes dels militants puèi dels candidats un causa aisida d'emplegar, per els totparier. Me sembla aver entendut que per assegurar una politica ecologista, cal aver un personal politic que sapiguèsse aplicar per els-meteis aquela politica.

Aital cal ajudar aqueles movements o fusions novèlas e politica, e los donar una idèa simplassa e a non còst : l'occitan se pòt emplegar ! Serà lo militant-candidat Guilhem Latrubesse de s'i plegar ambe un pòst FB que ne prepausa una traduccion.

 Dins lo vièlh monde la lenga s'emplegava pas tanpauc, mas èra lo monde latin abans lo francés....

Dins lo monde del XXIen sègle, e dins lo monde qu'a quitament que lo vièlh "Midi" al cap lor cal mandar encara e encara los lògos tradusits :

 

 

Per l'onda ciutadana atlantica, sembla que l'aligança POC (per desfaus) ambe lo Front de Gauche e/o lo Parti de Gauche fosquèsse tant clara que l'occitan a sancierament desaparegut ! Malgrat èstre de la region Aquitània, vièlha region qu'a sos-ensemble clar dins las mapa del vièlh temps que lo Parlament de Bordèu èra legislatiu e qu'emplegava la lenga, aquela que lo Duc de Peitavin en demandar de normalizar per Lemòtges, un cap de la cultura e lenga de l'Edat politic d'aqueles tempses (entre 950 e 1050). Sembla que çaquelà l'Onda Ciutadana aguèsse oblidat aquel ròtle politic de l'occitan, aquel de Montaigne a brilhament explicat dins los seus Assajes.

D'autres son mai dins lo vièlh lògo de la botelha de vin de "Pays d'Oc", dins un sistèma clarament bonapartista tanben ("La présidente" que en francés val melhor qu'ambe l'occitana presidenta ?), sense cap d'imaginacion e ambe una pèrda clara de situacion geografica al nòrd del país democrata que bolega, Catalonha (qu'i serva çaquelà quatre barras que faràn segur plaser a los de Perpinyà aqueles ciutadan ambe l'onda de l'accent). E sense oblidar que "Notre Sud" es plan segur al sud de la novèla region ont la campanha se debana (!), es de dire : Catalonha (Principat de Catalonha).

A dreita avèm una fòto de campanha (ambe lo vièlh lògo de la region administrativa qu'an agut en gestion aquela de Montpelhièr, un còp èra), o una lista d'extrèma dreita que son cap explica que l'occitan  es pas una lenga pel rap (!), vièlhs arguments ... de la non adpatacion d'una lenga a la modernitat.

Farai un jorn un bilhet per explicar perqué l'intolerança nacionalista francesa explica perqué los sistèmas partidocratas en region occitana refúsan d'emplegar l'occitan ? Car aquel feonomèn es regular, e quitament dins los candidats-non-elegits de las listas vièlhas de l'occitanisme del sègle passat. 

Es que lo sistèma politic en Occitània, Sud-Occitània, Oèst-Occitània, Nòrd-occitània, e Èst-occitània, auràn un jorn una idèa d'una lenga que s'emplega, una politica lingüistica, e donc una lenga modèrna ? (sense que los publics nacionalistas franceses se sentiguèssen assalits per la lenga del país que s'i presentan candidats del país quitament se la lenga la parlan pas?). 

Caldrà benlèu esperar la descobèrta del novèl monde ? Ep, l'as pas vist, se faguèt un 12 d'octobre al XVen sègle !