Lo batèu L'Occitània èra a la fèsta ièr, se festejava un renovelament estructural del batèu, e del succès economic dempuèi 17 ans. Per me, èra pas que lo segon còp que pujavi sus aquel batèu, lo primièr còp èra en 1992, per d'eleccions regionalas...
Anuèch a las 11h30 son arribats totes los partenaris reals de l'entrepresa, que fa viure mai o mens un fialat important d'entrepresas pichonas, e tanben 7 a 8 personas en permanéncia, mai tanben fa bolegar un nívol d'elegits ligats al torisme (que fan discorses pron plan tecnocratics).
Dins aquel aeropage del personas, ciutadans tolzans e actius en economia tolzana, se vei d'elegits, d'artesans e de presidents d'associacions de comerçants o de luòcs toristics.
Lo sondatge d'aquela personalitat ajuda per entendre frasa privada de discutida politica : 1 / «[aquel] es puslèu per l'occitan, cadun son truc» elegit al Conselh General de Nauta Garona. 2 / o una femna de president d'associacion de comerçant explicar a prepaus de l'occitan : « se nos a explicat quora èrem estudiant que caliá sonque aprendre l'anglés», per dire que l'occitan se ne cal trufar (e per l'avenir aquela trapèla lingüistica la volèm transmetre!), occitan qu'es de pauc d'importança sul mercat mondial, e l'òme, president d'una associacion de comerçant, castiga los dels seus vilatges de Comenge de non pas acceptar los vestiments d'un borgés tolzan en visita... e els parlan patoes. I a gaire de comerçants o botiguièrs de Tolosa que son enraiçinats de familha tolzana. E gaire dins los comèrcis que valorízan la lenga occitana, pel malastre del torisme mondial que lor agrada (verificat mantunes còps).
Lo patron del batèu, qu'es davancièr e que cal felicitar d'aver gausat, entrevistat en francés (e que l'entrevista serà publicada aquí dins tres setmanas) es estat plan aluzerpit d'aver nommar L'Occitània, lo batèu que vira sul canal e que fabrica una clientèla en seradas tolzanas, clientèla en grand nombre ; es una responsa a los que dins las CRCI o CCI vòlon pas d'Occitània coma nom de region administrativa de Tolosa-Perpinyà-Montpelhièr, o dels elegits qu'an pas lo truc per l'occitan e que preferiscan l'ancian regime de Lengadòc.
L'Occitània es un succès economic, e un exemple de sosten a una activitat sul canal de Riquet (pel moment lo personal politic s'interessa del canal). En fàcia de Matabuòu, l'estacion que vei arribar los Catalans en TGV, an aquí un endreit per minjar de la cosina occitana modèrna. Atencion i podràn pas entendre l'occitan, lo recrutament es pas estat pensar aital e la formacion de l'entrepresa es pas encara a la punta sus aquel tèma (fauta una politica lingüistica virada cap a las entrepresas del torisme), mas lo còr occitan i es en plen.
E los Catalans de Perpinyà, Figueres, Girona o Barcelona, en arribar en TGV podràn tastar los vins dels melhors, OCCITANS e CATALANS.
Un pauc coma al Parlament Europèu, José Bové e Éric Andrieu, elegits conscients de l'identitat positiva occitana, que, sense paur, an presentat los vits «interdits» de comercializacion per la politica agricòl productivista, e que la bandièra occitana es pas oblidada...
A Tolosa, avèm quasiment tot levat d'ancians de l'economia locala que frenan per un dinamisme economic ambe l'identitat de país occitan, d'una region que lèu portarà coma nom Occitanie. Avèm d'ancian que l'expériéncia «impertinenta» (ambe la qualitat que la CCI gausa emplegar sense vergonha) de L'Occitània -27 ans farà- son pas capables de ne mesurar l'eficacetat.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada