arcuèlh

dilluns, de març 20, 2017

"defendre la lenga francesa"

Entendi pendent aquesta campanha electorala merdica, que « fau defendre la lenga francesa e sa cultura », vist lo nivèl lingüistic qu'es prepausat per aquela cultura parisenca politica, e los satellits de la collaboracion en region sotmetuda, pensi que la cultura francesa serà bona pel cementèri. E benlèu que la fau ajudar, dempuèi Jean Jaurès a prendre la carrièra Gabriel Peri dinca montar la carrièra del cementèri.
Quand un Éric Ciotti parleja a la television, l'enveja nos arriba de petar lo material ; donc de suportar de prendre l'aisina per rason del merdic contengut de cultura politica francesa.
Aqueste maitin quitament Pierre Rosanvallon nos fabrica una apologia dels simbòls nacionalistas franceses, los simbòls que son emplegats per espotir las autras lengas e culturas d'aquesta planèta.

Dimenge passat al vrespe ai agut lo malastre de préner la linha 58 de Tisseo [BassO CambO / MurAIS], e donc de préner una linha otrçuda, que de temps perdut (!) ... mas subretot d'entendre aquel « Canto Lausetto » pensat per una votz parisenca (es pas lo sol endreit aital torçut foneticament per Tisseo.fr), ai donc entendut : [cantO lôsétO] ambe la famosa votz informatizada e talament recomendada pels sistèmas dels comunicants parisencs e la collaboracion. Es un niais de plegar l'esquina e de cridar an còr cap al nòrd, "merci de nous soumettre à vos stupidités linguistiques". Quand "Se Canto" es escaraunhat dins sa grafia es normal que l'ensemble seguisca.

Es aquela cultura que fRança nos imposa, una tecnocracia en marcha ; es aquela cultura de l'ignorança fonetica, ortografica e mediatica que fRança nos promociona pendent aquela campanha electorala, e dins totas las escòlas d'Estat o escòla dita catolica o privada (jamai privada de sosten de jacobinisme) ; de que ne devèm far ? Ne devèm portar los flambèus dins totas las manifestacions (coma fan totes los militants dels partits actualament) ? La bandièra tricolorada, simbòl d'aquela mediocritat politica e de societat, de qué ne fasèm ?

Quand lo bilingüisme nos arriba coma exemplar, es lo partit conservador anglés qu'o pòrta !

Alara que cap partit jacobin es capable d'entendre que la diversitat lingüistica fabrica una cultura que pòt èstre aquela d'una region (espaci politic), coma d'un Estat (espaci juridic) que respecta la diversitat de las lengas, e de las culturas ; i a pas de cultura sense lenga-s. 
Enfin nòstra vida en Occitània se passeja pas luènh de la Mar Miègterranèa, e las sorgas de sapienças son nombrosas ; mas la fau pas far nòstra, la fau preservar, costejar, ambe respecte e dolçor, car es fragila, fragila per èstre un instrument que lo nacionalisme francés pensa destrusir, coma una exemple de sa poténcia, de sa « grande culture » ; de plorar d'estupiditats, plen sud (de Provença al Liban) !