Ba cal dire clarament, dins La Vanguardia lo qui plasiá als jornalistes franceses es qu’aquel jornal èra en espanhòl (castilhan) e sonque en espanhòl, e editat a Barcelona (donc en tèrra de revendicacion catalana, revendicacion que los Franceses regretan evidentament car son solidaris ambe Madrid).
Ai escotat mantunas revistas d epremsa, cap mençona la version en catalan de La Vanguardia, normal pels Franceses non ? Lo silenci es lo lor fons de comerç lingüistic, mens faràn d’esfòrçes, mai seràn satisfaits d’èstre universals e republicans, laïcs e gratís...
L’ostracisme lingüistic es una especialitat francesa.
Una lenga a pas cap de valor, pels Franceses, que se es religada a un Estat independent; es un punt de vista politic qu’implica una consequéncia, favorizar l’independentisme, quora i a una basa politica fòrta, es lo cas dins lo Principat de Catalonha.
Quora gaiti lo document prepausat, sobre Lavanguardia.CAT, pòdi verificar que se tracha mai que d’una traduccion, mas una vesrion diferenta, en catalan. Donc, i a dos Vanguardia, una en espanhòl e l’autra en catalan.
Lo grope catalan de premsa espèra far pujar las seunas vendas, çò que lo public dels mèdias parisencs o provincialistas franceses a pas encara comprès.
Cal alara presentar un autre document qu’indica mai sobre aquesta pichona revolucion dins los mèdias europèus, un jornal de granda referéncia cámbia de lenga.
Lo catalan es plan una lenga de comunicacion, tal que zo pòt èstre l’occitan ; lo grope de La Vanguardia es pas conegut per sas presas de pausicion politica de granda importança, es pas un jornal engatjat, mas puslèu un jornal surfaire, en foncion de las ondas politicas que sortíscan de las urnas.
E tot díser aiçò, aquel jornal prepausa una primièra pagina Internet en catalan, sense traduccion ; soi segur que la curiositat dels jornalistas parisencs es anada dinca dubrir aquesta pagina.
Abonament : as pas pron de mejan per la crompar en linha, mas vos pòdi indicar, coma tot ciutadan democrata occitan, ai demandat al meu quiosquièr, qu’aviá jà annulat la demanda de La Vanguardia en espanhòl, de tornar faire una comanda regulara, per fin de prepausar La Vanguardia a totes los seus clients de Tolosa.
E soi democrata, conselhi a la Generalitat de Catalunya de pensar que l’ensemble dels jornals catalans amerítan d’èstre difusar en França, e alara accompanhar La Vanguardia dins totes les quiòsques exagonals.
Per fin que los lectors catalans posquèssen entendre aquesta cronica, l’ai tradusida en occitan (francés es aquí) ; e òc l’occitan es pas lenga de replegament sobre ela-meteissa, es una lenga de comunicacion ambe l’ensemble de las nacions que párlan de las lengas vertadierament latinas.
-°-
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada