Independéncia : la vòlon a Barcelona !

Ièr dijòus 11 de setembre, mai tanben lo 10 de setembre me soi passejat a l’interior de Catalonha (Catalunya, Catalonia), per tastar l’èime del pòble que viu una revolucion pacifica per obténer los elements politics e diplomatics per la seuna independéncia.

Ai debutat la passejada per un 10 de setembre ensolhelhat en Cerdanha, dins una alberga prèp d’Enveitg qu’es pas un problèma de pausar la bandièra al balcon.

E coma i a pas de viatge cap a Barcelona sense plaser, dins aquel recanton de Catalonha, Cerdanya, soi estat dins un pichon restaurant d’un vilatge medieval, a costat de l’alberga. Aquí soi estat susprès per una pòrta d’entrada de la comuna :

Las barras catalanas d’aquel recanton de l’Estat jacobin francés son un pauc dins totas las direccions, mas pas las realas que veirai doman, ni aquelas que los conservators espanhòls de Tarragona an agut en mans per reclamar la constitucion e la seuna aplicacion al sol profèit de Madrid !

Lo mai pietadós es qu’un conselhièr a quí ai demandat la significacion d’aquesta bandièra sus la pòrta comunala, sol es estat capable de dire que « preferisqui la bandièra francesa e fauta aquí». El, quitament, a pas remarcat que la bandièra prepausada es de tipe …. provençal ! Dins aquel parçan de Catalonha del nòrd, Cerdanha dita francesa, las bandièras al ‘accent del Sud’ suls arrests de busses departamentals, o l’accent occitan de Provença !

Pietadós, mas ambe una volontat de curar, una «catalanista» del vilatge m’explica, al restaurant sul bancon, en francés, qu’ela vòl saber la diferéncia entre la provençala e la catalana, e que, umilament, o sap pas. I a quatre barras es vertat per caduna, mas unas barras dreitas per la provençala e alongada per la catalana ! l’interessa fòrça se saber ; sembla que la pedagogia politica de l’«accent catalan» aguèsse pas arribat dins a explicar aiçò a la dòna qu’es consolessa del vilatge, nimai al secretari o secretària de comuna !

Donc sèm dins aquela Catalonha que l’Estat francés a trabalhat l’ignorança, es pas una excepcion culturala, es lo nacionalisme d’expansion, e donc que vòta FN en quasiment majoritat. D’unes son estonats, pas me.

Dins aquel vilatge magnific, lo restaurant en fàcia de la comuna catalana a la bandièra provençala (aquò me recòrda l’inauguracion de la pòrta de Salses pel Conselh General dels Pirinèus-Orientals, que la bandièra que nos a acuelhit èra tanben la … provençala), i a un menú catalan (carta escrita sonque en francés) qu’es de granda qualitat (levat lo fromatge, cal un productor catalan per los ne prepausar), aquí es lo servici que nos a questionat «se parliam patois», mas «lo catalan es una lenga, lo francés tanben» e quora li disiam que lo «patois» èra la lenga francesa, o podiá pas entendre. La qualitat del menú fabrica un prètz que serà lo triple del repais de BCN lo lendoman, mas o regreti pas.

Èrem en França, doman serèm en Catalonha (principat de Catalonha – principat de Catalunya), meteissa Cerdanya per préner lo tren cap a la diada-manifestacion de l’ANC-Omnium-Cultural, associacions pacificas per l’independéncia.

Benlèu qu’èra tròp vesedor, mas a d’autres endreits de la vila la bandièra èra presenta :

Dins lo vilatge de Puigcerdà la bandièra estelada es plan vesedoira e majoritariament blava (i a aps cap de dobte), agrada pas als Franceses e botigièr-restaurant-biò de la vila, perqué son «internacionalistas» ; un Francés dins l’Estat jacobina, es autanplan estupid a l’exterior de l’Estat qu’a l’interior : Cerdanya ajuda per exportar las estupiditats francesas en vila.

Puèi avèm près lo tren cap a Barcelona, èra quasiment voide a Puigcerdà, a las 9 del maitin. Arribat a Vic, Ripoll, puèi en seguida lo tren s’emplenèt. Ne parlarai dins un autre bilhet. E aurai benlèu vídeo de vos prepausar. La RENFE, e ne tornarèm parlar, es puslèu lenta per arribar a Barcelona. Partit a las 9h arribarèm a las 12h. Quasiment pro d’ora per anar minjar catalan… a Barcelona aqueste còps, e mens car qu’en Cerdanya.