La crida politica contra los «separatistas» explica mai sus los actors de la profanacion de Salses, que non pas una bona descripcion del catalanisme de l'Estat francés.
Cal èstre «separatistas» pels nacionalistas franceses, un nacional-expansionista, per determinar que los Catalans son «infâmes» ; lo mot d'origina latina, infamis, explica en latin, mal biaisut, descredibilizat, sense renommada, es l'expression del mesprètz, etiqueta politica bailat pel nacionalisme francés, come se el èra onorable car «unificador», e que se bailariá lo dreit d'etiquetat universalament coma se dèu tot sistèma de pensar que aniriá pas dins lo sens de la sotmission al poder nacionalista e centralista installat.
La frasa determina que lo catalanisme a cremat bandièras francesas, çò que per Catalonha del nòrd es faus ; donc, es clar que lo messatge es adreiçat a los que creman bandièras a Girona, e qu'aital fan «una provocacion» contra lo «simpatic nacionalisme francés», qu'a lo dreit de pensar pels autres, e de pensar, pels ciutadans de Girona (Espanha), coma cal que la sotmission es lo melhor biais de pensar pels pòbles, e per la vida sul continent europèu. Es una adreiça se solidaritat ambe l’expansionisme madrilenc, ambe la Falange qu’emplega los meteisses biaises de far, sense èstre castigat en Espanha.
La signatura FN, evidentament, cal esperar l'enquèsta, mas es pas estonenta, vist que lo FN es l'expression un sistèma politic primari dedins lo nacionalisme francés, aquel d'expansion parisenca, e qu'es pas lo sol nacionalisme que podrà signar la frasa aital legida a Salses. mas benlèu que lo FN que se passeja per processoin ultra-catolica a Perpinyà, farà un comunicat de protestacion… quí sap ? Protestacion per la destruccion d’un ben collectiu, legat a l’identitat catalana que debuta a Salses e que diferencia Catalonha del nòrd d’Occitània dedins l’Estat francés. Mas per aquel bilhet es plan lo qualificatiu de «separatista» que me sembla important de descriure e que desqualifica politicament los redactors, per èstre l'expression d'una ignorança politica de las gròssas.
Quí es separatista en Catalonha del nòrd ? A çò que pensi, pas un catalanisme qu'a sempre participat a la ciutadanetat de l'Estat francés ; e sabi legir los programas electorals dels partits catalanistas, i a pas un partit que vòl una copadura violenta ambe lo sistèma politic francés, importat en Catalonha del nòrd. Lo mot separatista explica aquesta violéncia, es ressentida pels nacionalistas franceses de moment que la linha dels nacionalistas franceses es pas considerada coma una santetat per totes los pòbles. Coma la realitat politica es bravament pas aquela pantaissat pels signataris de la destruccion, es evidentament lo revelator de la realitat politica de mai en mai granda del catalanisme politic dins la vida de Catalonha del nòrd ; o alara son torista d’extrèma-dreita francesa qu’an destrusit un monument, al passar, e per pissar coma un gos sus lo territòri que els, considèran coma la lora proprietat… quí sap ?
Mai dedins la semantica ; separatista, de qué vòl dire ? Dins aquel resumit nacionalista d'expansion parisenca sembla una abstraccion conceptuala, sul modèl francés, una praxís d'importacion recenta, vist que la promocion d'un sistèma politic catalan es bravament mai vièlh que lo nacionalisme d'importacion francesa a Perpinyà. E aiçò ameritarà una colèra, una violéncia que lo mot emplegat significa grandament.
Separatista pels Catalans de qué vòl dire ? Lo tractat dels Pirinèus a separat lo pòble catalan en dos, los reis francs (debuta del l'Estat jacobin francés, una dictatura), pels Catalans los separatistas son aqueles reis qu'an signat lo tractat, e que los descendents francs devenguts republicans, franceses e nacionalistas d'ara, aqueles que van graficar malament sus la pòrta d'entrada dels Païses Catalans. Mas los nacionalistas d'expansion parisenca que fan signatura FN, son pas que l'expression de l'ignorança francesa qu'es ensenhada dins totas las escòlas Jules Ferry de l'Estat francés, en Catalonha del nòrd, coma en Occitània, Iparralde, Corsega, Alsàcia, Lorrena, Savòia, Flandras, Martinica, Guadelopa, Kanaki, La Réunion, Guiana dita francesa, Bretanha. La profanacion explica aquesta ignorança.
Darrièr lo mot separatista, i a tanben un flux politic bravament religiós, es pas estonent que los centralistas qu'an basat sistematicament l'existéncia dels Estats dits modèrnes suls tèxtes vaticanesques, o tòrnan aital emplegar de la meteissa manièra signat FN a Salses, o signat PP-PPE, UPyD-ALDE, Ciutadanos-ALDE, Socialistas Espanhòls-PSE, Falangistas, etc. a Barcelona. Mas aquí, la religion dels nacionalistas franceses es la religion de l'Estat centralista francés, reialme o republica ; los destructors semblan pas n’aver acabat ambe los tempses de l’abans guèrra de 1939. Aquela idèa de «separatista» es devenguda d'emplec corrent sonque aprèp 1870, estranh, destrusir l'impèri Austro-Ongarés, una federacion en constitucion, èra pas crear separatismes en 1918 (dreit d’autodeterminacion dels pòbles), per aqueles nacionalistas francesa e anglesas qu'an ganhat, plan ajudat per las grandas colonias, e lo Canadà, e los Estat-Units, e totes los pòbles sotmetuts dedins las colonias, la guèrra de 14/18. Çaquelà son pas separatistas sèrbes qu'an lançat lo pretèxte per crear una guèrra europèa, lèu devenguda mondiala ? Aquel separatisme sèrbe èra pas dangierós... ni per París, ni per Londres.
L'emplec del mot separatisme es tanben una polida question de temporalitat istorica ; sembla que lo nacionalisme francés aguèsse pas encara plan viscut lo foncionament de l'Union Europèa, e donc que li sembla plan normal de tornar a las fins de las guèrras que el, es supausat aver ganhat, per determinar lo poder universal d'aquel nacionalisme d'expansion, d’aquel estat centralista e republican, sus revendicacion mai vièlha que l'existéncia de l'Estat francés, lo reial, lo bonapartista o lo republican. E per explicar al nacional-expansionisme francés, l'Union Europèa es pas lo novèl impèri de Napoleon Ier, es un espèr de patz entre los pòbles e que s'abaissan las frontièras (imne occitan que data del 11en sègle), e l'ostracisme politic qu'implica lo qualificatiu d'infame pels aqueles «separatistas» que o son pas.
Caldrà explicar als nacionalistas franceses, d’expansion recenta e parisenca, que la fabricacion de l’Estat, es pas degut a l’existéncia d’extremistas pintador e desrocador coma aqueles que fan la destruccion de ben public, ben collectiu, ni a los que fan guèrras contra l’enemic de l’exterior, o aquel que, coma explica lo nacionalista Ernest Renan, parla patois en Bretanha o en Catalonha del nòrd. Non l’existéncia de l’Estat, e de las vièlhas frontièras sul continent europèu, es degut principalament a la volontat dels pòbles ; la lista dels Estats novelament independents es longa, a aiçò sonque pel sègle passat (jamai listats dins la premsa del nacionalisme francés) ; pels sègles d’abans 1921, es vertat que lo nacionalisme francés es estat un grèu problèma de violéncia, de separatisme dels pòbles ambe la realitat de la societat, per favorizar pichon dictator al modèl franc, o jacobin, o bonapartista francés.
Los infames ciutadans europèu qu’an destrusit lo monument de Salses son l’expression francesa d’un dangièr contra la ciutadanetat, aquela qu’ensenha al poder quin es lo pòlis e los actes politics que lor agrada. Los infames ciutadans nacional-expansionistas franceses qu’an destrusit un monument, son aqueles que devon pas saber çò qu’es lo ben collectiu, lo ben d’una nacion pacifica, la catalana.
-°-
-°-
-°-
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada