campanha C'est l'Occitanie

Ieu soi favorable per aquela campanha "C'est l'Occitanie" aquò vòl pas dire que pòrta pas comentaris e tanben criticas. Es una campanha vièlha pensada jà en 2015, mas que pòrta fruchas politicas clars (perqué es pensada per un grope de totas las colors politicas), es clar que lo tèma de nommar la region es devengut viral dins tota la region, quitament en defòra, ont dins las regions Oèst-Occitània, Nòrd-Èst-Occitània o quitament PACA, cap occitanisme a portat una campanha que foncionèsse autanplan.

Aquela campanha categoriza lo public occitana en dos camps e determina aital las competéncias o incompeténcias del sistèma jacobin a nommar las region que se ne vòl donar una delegacion de poder. Es una campanha que pòrta clar qu'es una campanha dedins un sistèma jacobin que l'administracion a sempre negat l'identitat occitana de las region que l'ancian regime sonava « provinces réputées étrangères», la republica parisenca faguèt pas melhor, ièr dimarç o dins los sègles que se son debanats dempuèi la Révolution française.

Çò que m'estona es que lo ròtle de federacion d'idèas independentas, l'a pas jogat l'IEO, benlèu enbarrat dins lo culturalisme e la recèrca de subvencions jacobinas ; e coma o joguèt pas, a fabricat un contra-avejaire que cantona l'IEO dins lo negativisme politic, pas un cercle de l'IEO en Oèst-Occitània, o Nòrd-Èst-Occitània a lançat una campanha per nommar las regions de Bordèu-Baiona-Pau-Peitièu-Limòtges, nimai la region de Clarmont-Lyon-Granòble-Annecy.

Ai jà publicat la mapa occitana e politica de la novèla region Oèst-Occitània, la tòrni plaçar aquí : 

 E la novèla region de Lyon es oblidada de l'occitanisme, IEO comprès.  Quinas son las prepausicions de l'occitanisme per la region de Lyon (digun contesta la capitalitat) ? 

Me sembla important d'aver la geografia en cap. Savòia serà tanben Arpitània, e lo Dalfinat serà a mitat occitan e francoprovençal, car la fabricacion d'entitats politica s'es, de moment que la populacion èra supausadament omogenèa, s'es jamai faita sus basas lingüisticas, e se farà jamai aital. L'administracion reiala, politica, militara, religiosa (Auvernhe), o sociala se fabricarà naturalament sus basas lingüisticas, mas quinas sons aquelas basas ?

las questions del desplaçament de las populacions fabriquèt departaments, èrem a la Révolution française ; ara, l'Estat jacobin sap que fabrica logistica per desplaçar de manièra forçada o politica las populacions, donc las regions son devengudas grandas ambe l'argument vièlh e jacobina, grand = potent, es la teoria del colonialisme aplicat, grand es potent. Es ambe l'argument al revèrs que l'impèri Otoman e austro-Ongarés es estat destrusit, car aquí l'impèrialisme anglés e jacobin non li agradava l'existéncia de grand = potent.

Donc per Lyon segonda vila de l'Estat-mercat jacobin, es una granda ciutat, li caliá una granda region. Jà Lyon a fagocitat l'Ardècha e la Droma, dos espacis politics especials, un de Tolosa (Ardècha), un encara dividit en dos (Dalfinat al nòrd, e Provença al sud, Monteilimar, dos entitats politicas de cultura e lenga occitana), donc benlèu que lo centralisme socialista pensa que l'Auvernhe (occitana sense l'Allier) serà aital planvenguda ambe la granda region de Lyon.

E d'aquel constat geografic, politica e itoric, faguèt pas que l'occitanisme d'Auvernhe, Droma e Ardècha, establiguèssen una campanha junts per demandar lo nom en lenga occitana, dins una region que -sola- a votat l'oficialitat de l'occitan e de l'arpitan, e per decision del poder de Lyon, d'un public politic tanben jacobin coma a Bordèu, Tolosa o Ais-Marselha-Niça.

E dins aquelas regions administrativas francesas i a una region qu'amerita dempuèi annadas, un nom novèl es PACA, e de moment que lo cambiament èra establit per París, causa que digun, dins lo personal politic jacobin en plaça ara a Aus-Marselha-Tolon-Niça, establís de criticar per aver un punt de viste personal, autonòm. Lo nom establís aital lo problèma basic ; Niça -per rason istorica e geografica- amerita tanben SA region administrativa francesa, mas aquò contradís la teoria jacobina e colonialista, big is beautiful (sus la passejada dels Angleses o en patois parisenc novèl). i a l'idèa que la gavotina de Monteilimar dinca Niça, mas aquí es lo desplaçament o la logistica, o la capacitat administréativa de se bastir sense logistica pròpria, sense passar per la capitalitat de Marselha... es aqual desplaçament qu'a pas bastit l'evidéncia per Niça, region administrativa autonòma francesa dins las annadas 50. Anuèch al XXIen sègle, la dificultat arriba mai granda, dins un contèxte de desumanizacion dels territòris e d'abandon de l'ensanhament de l'istòria locala (car lo que coneis l'istòria sap qu'es lo reialme de Savòia e Piemont, a cabal sus dos Estats imperialista, fRança e Itàlia). Lo Felibrige es puslèu mut suls tèma, o al mens comunica pauc sus la question. E çaquelà els vòlon dire Provença la Comtèa de Niça, vòlon passar Var per dire Niça d'una autra manièra en oblidar que los Alps son pas de la lenga de Mistral, mas una (fasèm romantisme) lenga d'Òc qu'es montanhòla e donc de Gavotina ; e per nommar la region son per ...Prouvenço, es servar la presentacion latina que la lenga francesa inventèt a la debuta de la Renaissance per se diferenciar de l'ensemble latin. Lo Provençalisme faguèt quitament una granda zòna lingüistica que seriá estat lo grand reialme d'Arles ; veire en Confederacion Helvetica d'unas associacions sul tèma.

E tornèm aital a Savòia qu'amerita tanben d'èstre una region administrativa soleta, soleta a aver estat ambe una capitalitat politica, Annecy, e un Estat potent alpenc. Alara perqué li donar pas un nom de region de son cap istoric, quitament dins la novèla region, perqué pas sortir Arpitània dins lo nom de la novèla region de Lyon-Clarmont-Granòble-Annecy ? E que ne farà l'IEO e l'occitanisme en general ?

Dins l'OPLO, estructura administrativa francesa per la politica per l'occitan, las regions occitanas i son totas installadas, al mens pauc a pauc i seràn. E Lyon i es dedins, Auvernhe i èra pas encara, adara i serà ! E PACA, quand ? Lo Felibrige i a vist res d'utile ?

Dins lo fenomèn de la campanha "C'est l'Occitanie" digun a l'IEO, o d'autras associacions lingüisticas, se questiona sus l'emplec lingüistic del francés, son contra aquela teoria que plaçar Occitanie sus una mapa oficiala en lenga francesa (car es plan aquò que cal far), mas per la lenga occitana, qué ? E lo positivisme associatiu, quand ? Negatiu, es une fenomèn plan conegut dedins un grope d'una comunautat que se dèu protegir de «l'invasion» (fenomèn qu'es considerat coma sonque imposat de l'exterior, vengut del nòrd). Quand un movement per aver Oèst-Occitània, Nòrd-Èst-Occitània-Arpitània, Èst-Occitània, e Sud-Occitània ? Car sèm plan en regions administrativas francesas e donc lo movement actual es plan per nommar aquelas regions, e o cal far de moment que lo jacobinisme nos o daissa far ! Quina generositat....

La pichona generisitat del jacobinisme l'a amanat País Nòstre e Convergència Occitana, los cal donc felicitar ; e la campanha es en francés, tanplan, prenèm, pauc a pauc dirèm sonque Occitània ! Es qu'ajudarà las autras movements occitanistas (Felibrige comprès) de demandar Occitània pertot ? Localizat politicament o geograficament, o ambe un pauc d'imaginacion artisticament ?

Car ieu oblidi pas l'ensemble lingüistic sancièr (contrariament a çò qu'ai poscut legir), mas sèm pas a fabricar una teoria culturalista, sèm a nommar una region administrativa francesa, una delegacion de poder al jacobinisme o centralisme parisenc. Es farai pas dins la pensada d'ancian regime reial francés, Lengadòc, cap nostalgia, cap compassion, en pensar que Occitània es un nom correcte per ma region #lenomdemaregion.

E per las autras regions, soi pas a determinar çò que devon far, soi a constatar que i a pas cap movement occitanista que faguèt lo trabalh de plaçar lo mot Occitània dins lo debat en Oèst-Occitània (Aquitània, Lemosin, Charenta lemosina, Iparralde e Peitavin-Santongés), Nòrd-Èst-Occitània (Auvernhe-Ardècha-Droma e Savòia), o Èst-Occitània (Marselha e Niça). Mas son sufisanment fòrts, dempuèi Provença notament, per vóler imposar a Tolosa-Montpelhièr-Perpinyà lo seu nom en contradiccion ambe l'idèa d'autonomia de la ciutadanetat dins la region concernida ; car parlèm plan de politica, e fasèm pas de corses immersius de lingüistica aplicada.

Votarai pertot OCCITÀNIA per MA REGION. E soi a esperar lo debat al Conselh Regional.

A la devesa de l’occitanisme, los cocos.

Aquò farà fongtemps que la pensada unica portada pels comunistas a encontrat «un falord»* sonat Fèlix Castan ; a jamai poscut far dintrar de sa vida la pensada occitanista dins lo PCF ; èra plan considerat pendent mai de trenta annadas coma un falord politic dangierós pels militants del PCF. E coma la glèisa pels «bons cristians», los comunistas franceses an jamai fait d’ajornamiento sul tèma. L’estèla indica que las presas de paraula de Fèlix Castan son estadas per d’unas coma los «sants» libres de las messas, o practica regulara religiosa diversa, un revelator d’un pantais, arribar a convéncer lo pòble occitan qu’an la «santa» solucion, se sona recuperacion politica per ajudar d’unes militants de suportar las presas de pausicions pròchas del jacobinisme a París, coma los autres partits. En general, sabon pas quitament argumentar ambe las tradicions ancianas occitanas, la devesa sábon pas çò qu’èra, mas ne fan un complèxe perqué se son enganats pendent la guèrra l’Argèria.

Mas la CGT Spectacle velha encara a la pensada ortodòxa per l’occitanisme, sobretot dins lo mitan musical occitan, e las subvencions autrejadas.

La question que pausèri a Fèlix Castan un mes abans sa mòrt, espèra encara una responsa : me, «-quina es la diferéncia entre ciutadanetat e nacionalitat ?», un dicípol d’aquesta religion comunista franceses, religion ligada a la volorizacion en sens unic de la paraula sobre l’occitan se podrà fotografia ambe un sant personatge tolzan, Claude Sicre ;Lo Claudi Sicre a refusat de donar la question dins un debat «democratic» al moment de la famosa jornada sonada «forom» de las lengas, e que de fòrum a pas brica la realitat, a quitament una potencialitat de far fugir l’occitanisme qu’es pas decretat sant e ortodòxe, en general pro conservator del sistèma francés en Occitània, vist d’esquèrra. D’el Fèlix Castan ai pas agut la responsa, ai sonque agut un « – es una bona question» (esperavi res coma responsa, mas la non responsa explica plan perqué vòlon pas tractar lo subjecte, lo nacionalisme francés d’un Ernest Renan o Mauric Barrès). Aquel tipe de pensada se podrà legir dins L’Humanité, La Terre, Mesclum dins La Marseillaise, mas tanben dins Le Monde Diplomatique que fabrica un non-res-compreneson de çò que se debana en Catalonha. Aquel occitanisme comunista pensa que l’independéncia d’Argèria o de Catalonha, aurà pas consequéncias sus Occitània, e donc cal pas parlar de las errors d’aquel occitanisme comunista, o de las errors del comunisme francés (?).

Encara un còp, un encontre lomanhòl pòrta cada annada la «santa» paraula del debat comunista sus l’occitanisme, e s’autoproclama lo sol a o far … coma cal. Aquesta annada es la soma de las elitas «occitanistas» e pròches dels comunistas qu’es convidada, sonque eles, es clar que lo monilh servís de manièra de non pas pèrdre la «santa» paraula de Fèlix Castan. Sèm pas en Alemanha de l’Èst, mas la paret de Berlin es pas tombada dins lo cap de Daziron.

Donc dins un document imprimit e mandat vaquí mai de tres setmanas en pdf, ai poscut venificar lo tipe d’ostracisme que pòrta aquela pensada filha autoproclamada del Fèlix Castan ; se sembla que l’autoproclamacion fosquèsse pus gaire democratica per acceptar la question que pausèri a Fèlix Castan e qu’espèri d’el e d’autres comunista franceses, la responsa.

Aital una militanta de Montpelhièr a fait una remarca, ma fe, pro clara ; son entre mascles !

L’unica femna del programa imprimit, sembla èstre la secretari que sap las causas super-poeticas, e que de l’occitanisme ne dèu pas saber grand causa vist que l’ensenhament se pratica ges dins las formacions subvencionadas pels Conselhs Regionals d’Occitània. La poësia es causa simpatica, ges derengador per la «granda» pensada masclista d’un occitanisme d’òmes sants apòstols de la version comunista de l’occitanisme.

E coma la critica es arribada a l’ora, sul pic i aguèt cambiament, que foguèron mandats un pauc pertot per la correccion. An convidat l’estraztèga e protectriça de la bona pensada universitària, la Marrida Joana. Per saber quí es aquela Marrida Joana, o cal plan notar e legir aquí ; atencion es un tèxte fòrt e MESURAT per mantunas experiéncias e crotzament de discutidas, es pas un tèxte pensat a la lèsta.

Sembla qu’i aviá urgéncia, per credibilizar lo discors lomanhòl e lo fòrabandir del masclisme d’un occitanisme vièlh e que se dèu renovelar dempuèi 50 ans, sancierament en pensar a totas las professions que son l’occitanisme en viu.

Donc, en conclusion, es un endreit qu’es gaire utile a l’universalitat de l’occitanisme ; cal saber quí son e son listat ; cal èstre socialistas (ges del costat de Manolito Valse, donc) o comunistas (d’Occitània) per aver lo dreit de paraula. Aquela tria de la pensada sembla per son extremisme a-n aquela dels nacionalistas de dreita francesa, a a la pensada segura dels poders d’Alemanha de l’Èst, la paret es pas tombada dins l’occitanisme politic del XXIen sègle ; sempre lo retard al cap. Aquò podrà ajudar mantunes de pensar que la pensada aquela es pus d’actualitat, mas es malastrosament encara un verm per non pas ajudar de convéncer la populacion sancièra realament installada a viure en Occitània.

-°-

De l’extremisme francés, catalan o espanhòl

N'i a que son pel replegament provençau o gascon, tot en se pensar francés e ambe frontièras d'Estat centralista e regionalista (Ròse e Var, Garona comprès), dins un monde que se dèu acompanhar los desplaçaments de populacion, e donc ensenhar a las novèlas populacions arribadas (e son pas totas aisidas de conéisser la lenga e la manièra de comviure), los novèls venguts, de qu'es èstre provençau (provençala) o gascon (gascona), o mai globalament sense oblidar las autras etiqueta d’identitat, occitan e occitana. Aquela populacion del replegament regionalista, son extremistas de la dreita nacionalista francesa (e a còps d’esquèrra per vóler imposar lo sol francés republican coma Jean-Luc Mélenchon), son pas provençaus ni gascons malgrat l'etiqueta que se vòlon portar, autrejar. De qu'an fait, fins ara, per ensenhar als novèls venguts de qu'èra provençau o gascon ? RES.

La chança del sénher Anglada, es que lo nacionalisme catalan es pas del replegament, e dons aquel es fòra sistèma, son partit acaba de sortir de Catalonha del nòrd ; e donc que la lenga catalana es pas perduda, nimai la cultura de conviure catalan, que tot tipe de populacion la parlarà la lenga e saurà multiplicar lo biais d’èstre catalan (ambe l’independéncia o fòra), vist la politica d’acompanhament lingüistica practicada en Catalonha (politica que lo PP non vòl en Balears, Valencia, Alacant, Elx, Castilló o Aragon, coma per «astre» franquista !) ; es la politica pels «nouvenguts», es una politica d’escolhida volontarista de la lenga d’arcuèlh.

Lo sol arcuèlh lingüistic francés en Occitània, es l’imposicion d’una lenga d’Estat, administrativa, ges de manièra d’arcuèlh, de convivéncia. D’aquí lo problèma de 50 ans de la migracion «novèla» e dels descendents. Se compta las veitura creamada a Tolosa coma resulta republican d’ensenhament de la «République française» al Miralh, Renhariá, Polida Font, e lèu a Bòrda Roja.

Se la politica d’arcuèlh catalan a fabricat 1 milions de «migrants» devenguts catalans e que la pòrtan la bandièra catalana ambe fiertat, es del succès de l’arcuèlh a integracion causida, e d’identitat fòrta, mas pas brica de replegament regionalista. Lo replegament regionalista dedins lo sistèma de la decentralizacion o la tercera via (dins la region administrativa francesa o espanhòla ) fabrica l’extremisme de dreita o d’esquèrra, ambe volontat o sense se mainar d’aiçò.

Cal felicitar l’associacion provençala e lo seu president per la responsa francesa que li es estada mandada, correspond a una dignitat que devèm mandar a totes aquestes ciutadans franceses e las ciutadanas francesas que fan la mescla clara entre l’identitat (antropologia, via del vesinat) e la carta d’identitat (papièr administratiu e république française centralista).

Aprèp, los problèmas economics de «venda del país» als «estrangièrs», es tanben un problèma directament ligat a l’abséncia de politica de devolopament economic per Provença, Auvernhe, Gasconha, dins las annadas 1960, 1970, 1980 … e dempuèi la creacion de la decentralizacion, e de las aisinas economicas qu’acaba d’aver los Conselhs Regionals, en 2013, se pòt esperar que la maquina a destruccion francesa se cambièsse un pauc de costat ; las regions Aquitània, Miègdia-Pirinèus, Lengadòc e Provença, son regions de creacion d’entrepresas, ara dins las annadas 2010. Es tanben una expression venguda dels reirefons politics e pòst guèrra d’Argèria, autrejat unicament a un certan tipe de populacion musulmana qu’an agut lo malastre de causir França dins la guèrra de division de la «une e indivisible» republica parisenca de Dunkirk a Tamanraset. De vièlha sorga, aquela idèa contra los «estrangièr de la santa republica parisenca» a fabricat violéncias politicas de las grandas, son violéncias republicanas francesas, que pel moment cap partit politica a trapat solucions politicas sense s’enfonsar dins la violéncia armada o politica, veire republicana sul modèl Jules Ferry.

E alara, puèi, es pas una politica desirada per la populacion «occitanista» (que sembla que lo public d’extrèma-dreita, li fauta de vocabulari per desvolopar un pensada politica ; an pas jamai legir Montaigne, ni vist la seuna semantica gascona ! nimai legit Montesquieu, o La Boétie, nimai estudiat Pierre Bayle), la populacion «occitanista» a segurament criticas bèlas de suportar, mas tanben lo Felibrige (per non pas aver pron acompanhat las revòltas localas occitanas), mas lo contengut sortit de las simplassas letras universitàrias francesas non pòdon èstre sufisentas per ameritar aquela critica legit dins lo «calam generós» en criticas del sénher Jean-Charles Tabacchi, non d’un immigrat italian (nom de familha) que, ara, vòl barrar la pòrta de l’ostal que la familha foguèt arcuelhida, en emplegar lo nacionalisme expansionisme francés coma una aisina politica fòrta ; es una error del XXIen sègle, es una error que s’ensenha a Montpelhièr e per la FELCO. Lo modèl catalan a integrat, es una politica volontatrisme dedins la politica lingüistica (politica qu’esperèm –mantunes- de bastir ambe una lei fòrta e republicana ; l’espèra fa viure), a integrat mai de un milion de «nouvenguts» … e a Barcelona (4 milions d’abitants, 70 % de la populacion del Principat de Catalonha) se compta pas una autò cremada pel 1er de genièr !!

Es l’ignorança que fabrica l’extremisme e lo regionalisme. O tòrni dire, soi pas regionalista perqué escrivi en occitan ; per contra, los que en region occitana escrívon en francés o en grafia imperialista pòdon èstre regionalistas sense o saber, e l’expression del nacional-expansionisme francés, coma la pròsa de mèstre Jourdain sense o saber.

L’occitan, dins sa version provençala o gascona, auvernhata o lemosina, es la lenga de totes e totas. I a pas cap reserva sul tèma sus aquel blòg.

-°-

Informacion RFI del dimenge 8 de genièr 2014.

Una Euroregion per la Padania questiona

“Existí un projecte europèu, per bastir una euroregion altorn dels Alps e de la Padania. Amassa jà 4 regions italianas e las regions d’autres Estats en Eslovènia, en Carentia, en Suïssa o en França. Es lo projecte que vòli veire devenir realitat mas a partir de las regions italianas,” Explica lo president novèl de la region Lombardia, a un jornalista d’Euronews a Lyon, gaitatz aquí.

La question es pausada en Provènça e tanben per totas las traversadas dels Alps, pauc impòrta los mejans contraris als pòbles qu’i vívon.

Nos podèm alara questionar quora vesèm gaire comunicat de premsa per se felicitar dels vòts pel Movement 5 Estela (M5S), qu’es realament ganhant dins las valadas que se devon traversar per las novèlas linhas TGV. Lo movement de Beppe Grillo a ganhat aquí contra los projectes europeïstas (PSf-PRG, UMP, UDI), e tanben de la Lenga del Nòrd. Nos podèm tanben questionar de quina manièra lo FN e los ecologistas se pòdon desseparar (dins los lors escrits o comunicats) de l’imposicion d’aquesta linha contra la volontat de las populacions, de las nacions dels Alps.

Avèm aquí encara un conflicte latent, unas ideologias contra la realitat del terrenh montanhòl.

Del meteis biais, podèm questionar aquela idèa de fabricar un Estat novèl, tot en s’ajudar dels vesins que els son gaire dins l’idèa de fabricacion de l’Estat padanian. Se pausa la question clara de las evolucions territorialas de las administracions per s’adaptar a las necessitats de las ideologias o las simplas vidas de las populacions. L’Estat padan questiona l’idèa d’una Provènça, perdon prouvènço, pantaissada, isolada per un flumi o dos mas de mai en mai elonhada de las realitats parisencas. La question de la volontat padana pausa la question d’un estructura clara per l’identitat provençala (englobant per fòrça la Gavotina), non pas isolada, mas integrada a una estructura occitana, que se podrà sonar federala, mas qu’es simplament Occitània, un biais de servar los ligams ambe la Ligúria, e Roma, mai tanben Corsega e Sardenha.

Del caire de Savòia e Niça, la causa es diferenta, l’entitat padana non pòt èstre d’un alen novèl politic, vist los centralismes franceses qu’an installat una prepoténcia a Marselha e Lyon, contra las volontats de Niça e Savòia.

Aquesta volontat presentada pel novèl president de la Lombardia pausa un problèma a una certana vision occitana de l’Euròpa.

Marselha se fabrica de kulturé europèa.

La subvencion europèa acaba de portar un programa de manipulacion culturala de tipe francés a Marselha.

Al nivèl cultural podèm clarament destriar entre la cultura de l’aver, aver la subvencion europèa (subvencion desligada sancierament de l’accion politica e de la causida ciutadana, un OGM cultural), e la cultura de l’èstre, èstre un actor de la produccion culturala, cada jorn.

Podèm confirmar que l’abséncia de la lenga de Marselha dins lo programa de subvencionita europèa pròba que lo programa es tecnocratic e ges ligar a la realitat culturala d’una vila, mas puslèu a una operacion politico-marqueting de promocion de la marca Marseille 2013 Capitale Culturelle Européenne.

Al moment que tota l’Euròpa es en crisi, de qué podèm pensar d’un programa europèu que promòu la tecnocracia productivista culturala e non pas la creacion de las populacions, e la lenga del país d’arcuelh ?

Imaginatz un programa cultural espanhòl Barcelona o Tarragona, Lleida op Girona, tot presentat en lenga imperialista castilhana … Imaginatz !

Al moment que l’Union Europèa ajuda gaire las populacions a trabalhar al pus prèp del luòcs nacional (parli de l’antropologia aquí) de vida tradicionala, nos podèm questionar sobre aquesta volontat mercantila de far desplaçar las tropas de toristas per trapar un sistèma desligat sancierament de las realitats umanas, trobar aital la kulturé sul modèl francés dins una vila de Provènça, trobar una kulturé mondializada concentrada per la subvencionita dins un vila europèa.

Aquel modèl es desplaçat, aquel modèl, la crisi dels banquièrs l’a desmodat. De la tecnocracia europèa quí o comprendrà ?

La pus granda vila d’Occitània recebrà subvencions per activitats culturalas e investiments de modèl francés ; las subvencions europèas seràn aital unas aisinas de dominacion expansionista parisenca, un pauc coma lo TGV. Serà tanben un biais de destrusir l’urbanisme marselhés, desgalhat fins ara e que respecta pas dins los cambiaments las populacions localas (per aver un exemple).

Es clar que lo chantatge politic d’aver la ciutat de la cultura europèa a Marselha per aver dreit a d’investiments dins las estructuras culturalas es un chantatge de nivèl mediòcre, es luènh d’èstre una volontat de far pujar los sabers collectius, quitament al nivèl istoric dels sabers culturals. Aital Marselha 2013 es capitala europèa de la mediocritat politica europèa (assumit ça sembla per totes, FN-UMP-PRG-PSf-PCf-EELV), e de la seuna tecnocracia.

http://www.marseille-en-guerre.org/

Puèi lo grope IAM parla d’inercia totala e d’engana sul projecte prepausat a la debuta a las autoritats europèas ; las autoritats francesas de Marselha an enganat las autoritats europèas sul contengut de Marseille Provence 2013.

Picatz sul document podrètz veire la vídeo de l’engana tecnocractica e politica exprimida per d’actors màgers de la creacion a Marselha, en 2013.

E Marselha serà a Tolosa en Febrièr :

Una subvencion que fabrica una politica

Lo dangièr actual per l’occitanisme es la subvencionita, o a poiscut explicar un editorial de Lo Jornalet.  Anuèch vau observar lo sistèma de la subvencion occitana en Provènça, tot comptar.

Dins la lista de las subvencions en Occitània podèm legir oficialament :

=> als democratas occitans o ‘provençals’ o puslèu PACAlians per d’unes per la fòrça administrativa regionalista de la decentralizacion :

- CENTRE REGIONAL D ETUDES OCCITANES PROVENCE AVENUE JULES FERRY - OSTAU DE PROVENCE, PARC JOURDAN – F.13100 AIX EN PROVENCE :

7 500,00 €

- INSTITUT D ESTUDIS OCCITANS ESPACI OCCITAN DEIS AUPS ESPACI OCCITAN - 21 R DE L IMPRIMERIE - 05000, GAP :

6 477,51 €

- INSTITUT D ETUDES OCCITANES OSTAL D OCCITANIA - 11 R MALCOUSINAT – F.31000, TOULOUSE :

20 000,00 €

- OSTAU DAU PAIS MARSELHES MAISON DU PAYS DE MARSEILLE O.P.M. 5 R DES TROIS MAGES – F.13001 MARSEILLE :

10 400,00 €

- ASSOCIATION AQUO D AQUI CHEZ MME BARTHELEMY RES LA PERTE - 20 BD, BONNIOT – F.13012 MARSEILLE :

25 923,72 €

- CEUCLE OCCITAN DAU PAIS D ARLE - CERCLE OCCITAN DU PAYS D ARLES MAISON DE LA VIE ASSOCIATIVE - 3 BD DES LICES – F.13200 ARLES :

750,00 €

- CEUCLE OCCITAN DAU PAIS DE SANHA CERCLE OCCITAN DU PAYS DE LA SEYNE 1166 CHEMIN DE DANIEL – F.83500 LA SEYNE SUR MER :

2 000,00 €

- PROUVENCO D ARO FLORA PARC - BAT D - TRA PAUL – F.13008, MARSEILLE : sonque

5 000,00 €

- LOU FELIBRIGE PARC JOURDAN - 8 BIS AV JULES FERRY – F.13100, AIX EN PROVENCE : 

26 322,53 € 

- INSTITUT D ETUDES NICOISES 6 AVENUE GALLIN – F.06100 NICE

17 500,00 €

- COL OC CENTRE D ORALITE DE L A LANGUE D OC 8BIS AVENUE JULES FERRY - OUSTAU DE PROVENCE PARC JOURDAN – F.13100 AIX EN PROVENCE :

7 500,00 €

- ROUDELET FELIBREN DE CHATEAU GOMBERT - ASSOCIATION REGIONALISTE DU TERROIR CENTRE CULTUREL PROVENCAL - 45 BOULEVARD BARA – F.13013 MARSEILLE :

25 000,00 €

- LI VENTURIE ESCOLO FELIBRENCO OUSTAN DE PROVENCO - 8 BIS AV JULES FERRY - PARC JOURDAN – F.13100 AIX EN PROVENCE : sonque

4 000,00 €

- LI NOUVELLO DE PROUVENCO 3 RUE DU COLLEGE DU ROURE - PALAIS DU ROURE – F.84000 AVIGNON :

6 500,00 €

=> e lo melhor es per la fin, e pels exclussivistas, monopolistas, donc gaire democratas :

- COLLECTIF PROUVENCO - DOM DU BOIS VERT - 474 CHE DE LA TRANSHUMANCE – F.13450 GRANS : 

120 000,00 €

Lo “Collectif Prouvènço" fabrica una guèrra, un acarament politic, sense utilitat, anti-occitanista e anti-felibre, gràcia a aquela subvencion que podèm dire comunautarista e separatista, E socialista ; se podrà alara pagar una segretària, d’unes locals grandasses a Grans (departiment de Boca de Ròse), edítan una revista bi-mensuala sus papier-glacé, actualízan regularament lor site web (oficial e de castig politic), fan de fèstas amé granda capacitat, etc…

E sobretot son sistematicament aquí per frenar lo devolopament d’una politica lingüistica dins l’Estat francés. Mas concretament son pas eficaçes tanpauc per salvar lo provençal en Provènça, e l’identitat PACAliana ; es una associacion que fabrica lo voide lingüistic e de pensada publica per Provènça.

La subvencion es donada pels socialistas PACAlians ; se podrà pas dire qu’es un engatjament clar (aquel vò e gaire lentàs, veire lo bilhet següent) contra la lenga nòstra e la seuna dignitat.

Cal regretar la subvencion al ‘Collectif Prouvènço’, o regretar que l’egalitat fosquèsse pas aplicada aquí per totas las associacions, per la dignitat manténguer ?

Me sembla que los socialistas franceses an manifestat a Marselha e endacòm mai per l’egalitat republicana, non ?

Lentament es sinonim de politica per l’occitan ?

Al moment de l’inauguracion de la SISQA, En Alain Rousset èra pas content perqué pensava que la signaletica ‘Sud-Ouest France’, etiqueta pels produsits en regions administrativas francesas d’Aquitània e Miègdia-Pirinèus, anava pas pron aviat per s’installar a Tolosa. cal remarcar tanben que l’etiqueta es prevista sonque en lenga francesa, encara sonque en lenga unica.

Nos podèm questionar, perqué sonque En Alain Rousset ? Perqué lo politic es lentàs dins lo sistèma regionalista francés sonat decentralizacion, perqué tantas lentors alara que totes/as semblan èstre d’accòrd ? (es pas sonque una question de moneda !).

Aqueste maitin, lo conselhièr regional dedicat a la lenga occitana e basca d’EELV-POC explica qu’es content de veire la lentor s’aficar, ENFIN ; e el zo far en doás lengas (perqué sonque el aital per aplicar lo bilingüisme o trilingüisme ?) :

Ai jà fait remarcar que la portada de l’entrada del Conselh Regional de Miègdia-Pirinèus fautava quicòm (Ostal Miègdia-Pirinèus – es pas revolucionari nimai separatisme); serà utile d’o tornar dire … e mesurar a partir d’ara, quantes tempses caldrà per arribar que l’occitan fosquèsse una aisina de l’administracion (quitament dels cargat de mission per l’occitan), e non pas sonque l’aisina de l’elegit dedicat. E de quina manièra l’administracion se demerdarà per nos far entendre que còst d’o far, alara que podriá o far naturalament se los neurònes de l’administracion aviá non pas un cargat elegit de l’afar, mas un biais de pensar ambe l’occitan.

Per exemple al SISQA, i a agut una novèla signaletica, perqué digun la pensèt en occitan e francés directament ! Sen,se esperar un òrdre politic de Guilhem Latrubesse, en l’abséncia del desconegut cargat de mission per l’occitan sul terrenh.

Esperèm un jorn que l’occitan fosquèsse pas remarcat per la lentor de la pensada de l’administracion regionalista de al decentralizacion. E puèi esperèm tanben que totes los licèus (CRs concernits), e Collègis (CGs concernits), fosquèssen un jorn tanben dins la lenga talament demandada, sobre totas las signleticas installadas al moment dels renovelaments ; e los TER tanben ambe las estacions (coma en Lengadòc-Rosselhon o sábon far al moment dels renovelaments de las signaleticas d’estacion).

-°-

-°-

Jà recebut e ambe totas las lengas que cal !

o podètz tanben aver las meunas :

E Convergència Democràtica Aranesa, tanben dins la lenga :

Que fan las DRAC pel patrimòni occitan ?

La question es pausada a la ministra de la cultura, aquela qu’es dins lo govèrn qu’explica que «lo cambiament es ara».

Las DRACs son la man de l’Estat centralista francés, son eles que podriá far quicòm per l’occitan vist que son pas jamai questionat, o quasiment, per bastir una politica lingüistica, se pausa lo problèma de las accions que cal menar per despertar las DRAC, direccion regionala d’accion culturala. I a una DRAC dins cada region administrativa francesa, e donc un sistèma foncionarial, que normalament se devon tocar a tot çò que fa la cultura… e lo nacionalisme frnacés, l’etnisme expanionista francés lor dona tot ròtle màger per la culture française, mas per l’occitan ne sembla desliurada. Lo fait aquel es grandament un acte politic, una decision parisenca, donc un acte politic directament fabricat per la ministra de la cultura francesa, es socialista pel moment. L’ignorança lingüistica de la ministra del govèrn parisenc mata l’occitana a docina ; l’abséncia de pression dels presidents dels Conselhs Regionals fan que ne son associats… malastrosament benlèu, mas es aital.

«La question dau patrimòni es en evolucion dinamica dempuèi la Convencion Internacionala de l'UNESCO sul PCI, ( patrimòni cultural imaterial).» m’explica un occitnaista que li fa dòl de non pas bolegar coma cal los elegits a prepaus de l’occitan.

Es  vertat una vision duberta, e dire qu'una part importanta de nòstra cultura e de nòstra lenga relèva dau PCI es pas l'encafornar au musèu.

Los occitans d'Italia l'avian comprès que faguèron sa marcha sus aquela revendicacion, dintrar l’occitan dins  un sistèma politic pel patrimòni toristic..

Una autra pròba bèla n'es la batesta per se faire marcar quicòm dins aquel novèl registre de patrimòni de païses que menan la luta per sa cultura. França i faguèt dintrar sa cosina qu'es tamben un grand bisnes nacional occitan tanben, en nos assimilar coma etnicament francés (mesclant aital l’antropologia e lo juridic, coma pels bons temps de la terror).

Catalonha i faguèt dintrar sos Castellers.

E lo vesin occitanista d’apondre en mai : «Una autra rason de trucar amb l'argumentari dau patrimòni es que lenga e cultura occitanas son, per la maja part, dins França, es a dire dins un Estat qu'a lo mai teorisat lo refus de l'alteritat lingüistica e culturala amb una practica culturicida tostemps a l'òbra. » que non poder èstre qu’en simbiòsa ambe aiçò.

«Dins aquel Estat e amb son tancatge ideologic, lo cunh del patrimòni, del PCI, dèu èsser utilisat d'a fons, que sembla donnar d'arguments e una legitimitat per fendasclar la denegacion de la diferença linguistica,qu'es d'autant mai fòrta qu'aquela ten una legitimitat istorica e territoriala.»

Sens faire d'aquela tematica l'alfà e l'omega de l'accion nimai de la reflexion, vertat que cal relativizar lo combat aquel, mas çaquelà, es un bon biais per avançar. L'afar de Vilanòva de Magalona n'es un plan bon exemple que los elegits se son bolegats au titol de la legitimitat patimoniala de la lenga ; car l’objectiu es plan de far bolegar los elegits, que son los grands responsables de l’abséncia reala de politica per l’occitan (actualament Ràdio Occitània li fauta moneda per bastir programa – un programa son tres personas a la setmana per 4 oras de programa per jorn, e sense comptar la tecnica e lo còst de la difusion, tot aquò còsta). Mas avem ganhat en oficialitat e pas mau de socialisacion.

Adoncas nos cal butar aqui subre.

Es que las Jornadas dau Patrimòni pòdon ajudar a afortir que lo patrimòni istoric e cultural lo mai en peril de nòstra region es plan aquel de la lenga e de la cultura occitanas ? Es que lo movement occitan es capable de se bolegar seriosament per aquestas jornadas per dire que la lenga es un patrimòni en perilh dins l’Estat francés e per la fauta d’accion dels elegits ?

La diversitat culturala se tractarà pas sonque en multiplicar las botigas francofònas en Occitània, las DRAC francesas, es de dire fabricar una decentralizacion culturala, decentralizacion autrejada graciosament pel rei (mantunes me díson que sèm en republica, ah bon ?) ; cal cap virar la taula, cal aver una lei per la lenga occitana, es urgent ! Cal benlèu sortir de l’Estat lo ròtle per bastir una politica, aquò es una realitat per Bretanha, Corsega, Alsàcia, Euskadi, Catalonha, Savòia, mas pas brica per Occitània ; cal una politica per l’Estat central, per donar lo LA als Conselhs Regionals e fabricar una coordinacion de faiçon urgenta (car, pel moment, son pas autonòmes fins ara per bastir quicòm en collectiu, en pensar per els meteisses) ; donc es plan clar, l’unica lenga qu’a mestièr d’una règla d’Estat per non pas far crevar la lenga, es per la lenga occitana.