Que fan las DRAC pel patrimòni occitan ?

La question es pausada a la ministra de la cultura, aquela qu’es dins lo govèrn qu’explica que «lo cambiament es ara».

Las DRACs son la man de l’Estat centralista francés, son eles que podriá far quicòm per l’occitan vist que son pas jamai questionat, o quasiment, per bastir una politica lingüistica, se pausa lo problèma de las accions que cal menar per despertar las DRAC, direccion regionala d’accion culturala. I a una DRAC dins cada region administrativa francesa, e donc un sistèma foncionarial, que normalament se devon tocar a tot çò que fa la cultura… e lo nacionalisme frnacés, l’etnisme expanionista francés lor dona tot ròtle màger per la culture française, mas per l’occitan ne sembla desliurada. Lo fait aquel es grandament un acte politic, una decision parisenca, donc un acte politic directament fabricat per la ministra de la cultura francesa, es socialista pel moment. L’ignorança lingüistica de la ministra del govèrn parisenc mata l’occitana a docina ; l’abséncia de pression dels presidents dels Conselhs Regionals fan que ne son associats… malastrosament benlèu, mas es aital.

«La question dau patrimòni es en evolucion dinamica dempuèi la Convencion Internacionala de l'UNESCO sul PCI, ( patrimòni cultural imaterial).» m’explica un occitnaista que li fa dòl de non pas bolegar coma cal los elegits a prepaus de l’occitan.

Es  vertat una vision duberta, e dire qu'una part importanta de nòstra cultura e de nòstra lenga relèva dau PCI es pas l'encafornar au musèu.

Los occitans d'Italia l'avian comprès que faguèron sa marcha sus aquela revendicacion, dintrar l’occitan dins  un sistèma politic pel patrimòni toristic..

Una autra pròba bèla n'es la batesta per se faire marcar quicòm dins aquel novèl registre de patrimòni de païses que menan la luta per sa cultura. França i faguèt dintrar sa cosina qu'es tamben un grand bisnes nacional occitan tanben, en nos assimilar coma etnicament francés (mesclant aital l’antropologia e lo juridic, coma pels bons temps de la terror).

Catalonha i faguèt dintrar sos Castellers.

E lo vesin occitanista d’apondre en mai : «Una autra rason de trucar amb l'argumentari dau patrimòni es que lenga e cultura occitanas son, per la maja part, dins França, es a dire dins un Estat qu'a lo mai teorisat lo refus de l'alteritat lingüistica e culturala amb una practica culturicida tostemps a l'òbra. » que non poder èstre qu’en simbiòsa ambe aiçò.

«Dins aquel Estat e amb son tancatge ideologic, lo cunh del patrimòni, del PCI, dèu èsser utilisat d'a fons, que sembla donnar d'arguments e una legitimitat per fendasclar la denegacion de la diferença linguistica,qu'es d'autant mai fòrta qu'aquela ten una legitimitat istorica e territoriala.»

Sens faire d'aquela tematica l'alfà e l'omega de l'accion nimai de la reflexion, vertat que cal relativizar lo combat aquel, mas çaquelà, es un bon biais per avançar. L'afar de Vilanòva de Magalona n'es un plan bon exemple que los elegits se son bolegats au titol de la legitimitat patimoniala de la lenga ; car l’objectiu es plan de far bolegar los elegits, que son los grands responsables de l’abséncia reala de politica per l’occitan (actualament Ràdio Occitània li fauta moneda per bastir programa – un programa son tres personas a la setmana per 4 oras de programa per jorn, e sense comptar la tecnica e lo còst de la difusion, tot aquò còsta). Mas avem ganhat en oficialitat e pas mau de socialisacion.

Adoncas nos cal butar aqui subre.

Es que las Jornadas dau Patrimòni pòdon ajudar a afortir que lo patrimòni istoric e cultural lo mai en peril de nòstra region es plan aquel de la lenga e de la cultura occitanas ? Es que lo movement occitan es capable de se bolegar seriosament per aquestas jornadas per dire que la lenga es un patrimòni en perilh dins l’Estat francés e per la fauta d’accion dels elegits ?

La diversitat culturala se tractarà pas sonque en multiplicar las botigas francofònas en Occitània, las DRAC francesas, es de dire fabricar una decentralizacion culturala, decentralizacion autrejada graciosament pel rei (mantunes me díson que sèm en republica, ah bon ?) ; cal cap virar la taula, cal aver una lei per la lenga occitana, es urgent ! Cal benlèu sortir de l’Estat lo ròtle per bastir una politica, aquò es una realitat per Bretanha, Corsega, Alsàcia, Euskadi, Catalonha, Savòia, mas pas brica per Occitània ; cal una politica per l’Estat central, per donar lo LA als Conselhs Regionals e fabricar una coordinacion de faiçon urgenta (car, pel moment, son pas autonòmes fins ara per bastir quicòm en collectiu, en pensar per els meteisses) ; donc es plan clar, l’unica lenga qu’a mestièr d’una règla d’Estat per non pas far crevar la lenga, es per la lenga occitana.