Armènia : es sus la talvera qu’es la vertat

#Armenia #GenocideArmenia #Libertat 1915, lo chaple dels cristians armenians en Turquia pòst Otomana se fabrica en plena guèrra de 14/18, devenguda pauc a pauc mondiala, ailà ambe l’ajuda tecnica del regime prussian, lo regime amic, los aligats per la guèrra Prusso-austriaca contra una autra partida del continent europèu. Lo regime Turc que seguirà negarà l’istòria dels chaples seus, chaples que son devenguts corrents un pauc pertot sus aquesta planeta al fila del XXen sègle, sobre l’esquina de comunautats umanas plan diferenciadas : Josius, Rròms, Omosexuals, Protestants, Comunistas, anti-Estalinians, anti-Lenistas, Hotó/Totsí, republicans independentistas de Lorrena-Alsàcia, Indigènes d’America (un sègle abans), Indigènes d’anuèch al Brasil, Chaples de Libèria, Chaples cristians en Argèria, Chaples dels Cristians al Sodan, Chaples dels musulmans pels Bodistas, etc. La lista del XXen sègle es longa, aquela del XXIen sègle serà autanplan longa, malastrosament segur jà.

La rason es l’ignorança e la fauta de transmission dels sabers politics populars.

Paul Froment, lo poèta, a donat una lutz particulara a la talvera, dempuèi pensi que la talvera donava la relitat d’una societat sancièra, mas quora un subjecte politic se dèu d’èstre tractat, es tanben sus la talvera que se trapa la vertat, Istinia e Pravda coma díson los Russes.

Ieu ai sempre pensat que l’esquerrisme capborrut que pensa pas l’istòria de las esquèrras o dels regimes etiquetats d’esquèrra, èra un dangièr per l’umanitat, dins un programa de fRance CULture, lo concepte armenian de «viure a l’”ompra” de Lenin» trapa una descripcion pro aisida d’entendre. Pròva del dangièr d’un militantisme comunista, pastat de sovietisme, avuglat per la propaganda sovietica (coma l’es anuèch del Putinisme), e que, encara anuèch, a semiat un pauc pertot dins los gropusculs esquerristas d’Occitània (Libertat) o Catalonha (CUP) ; per aquestes escampilhats de la memòria umana, lor conselhi d’escotar aquel programa :

Dins lo camp dels etnistas de l’occitanisme (Partit de la Nacion Occitana, Fontanistas), conselhi d’escotar un autre programa, perqué la «damorança de l’espasa» es la resulta clara del netejament etnic modèl turc ; tanben dins lo programa de fRance CULture, s’i parla dels problèmas de transmission de l’identitat e de la manièra qu’una societat masclista (coma l’es la musulmana) fabrica problèma per las generacions futuras, sobretot per aquelas qu’an de s’amagar aprèp un chaple (se cal imaginar en Occitània, al XIVen sègle quand lo protestantisme arriba aprèp lo catarisme, e totes los sègles aprèp) :

D’aquel programa, se podrà entendre qu’un Estat etnicament pur es impossible e, Euròpa, nimai pertot sus aquesta planèta. Mas cal bastir un Estat de la laïcitat, sul modèl occitan, que respectèsse totas las manièras d’èstre, tot en imposar par als autres regimes juridics que toquèsse a la libertat d’expression de totes los gropes de la societat, femnas ges oblidadas, amagadas.

Puèi als dictator de la violéncia per resoldre los problèma, Hrant Dick matat, es un sant democrata, que nos cal pregar d’aver en memòria, per sempre. Agòs es sa revista.

Lo programa installa clarament la diferenciacion entre la ciutadanetat (la lei dins l’Estat, e son respecte) e la nacionalitat (desligada de la religion, lenga e cultura reconeguda e respectada oficialament). Es la linha politica describuda per un Cornelius Castoriadis dins son trabalh de recèrca per l’etimologia dels mots, e las istòrias de l’emplec dels mots; son elements basics per la pensada occitana modèrna.

Aquestes tres programas longs de fRance CULture an fòrça a aprendre a un fum d’occitanistas, capborrut de la teoria jacobina francesa, principalament a esquèrra, mas pas sonque, catolics o prega-diu del cristianisme occitan ; i a tanben ancians o actuals comunistas.

Se cal imaginar Marselha coma una capitala occitana, mas tanben coma la capitala d’aquela Armènia qu’a suportat coma Occitània, totes los castigs politics dels totalitarismes de la Mar blava dels Mòrts o migants d’anuèch e dels passats. Marselha es la talvera de la memòria viventa dels pòbles mesprezats en Miègterranèa. E los Armenians son albergats en Occitània, per viure al país nòstre, e son pas los sols. Quí los infòrman a Marselha del castig francés sobre Occitània ? Es sus la talvera de la coneisséncia que se trapa la vertat ; paul Froment : «es sus la Talvera qu’es la libertat», païsan de Pena d’Agenés que se suïcidèt a Lyon, per èstre pas sordat francés forçat. La talvera francesa mòstra gaire sens que sa similitud al regime dels «Joves-Turcs».

Las colors armenianas a Marselha me fan pensar a-n aquela talvera de la memòria umana, universala memòria que la devèm tanben transmetre en lenga occitana.

Mas l’armenian es lenga oficiala en Armènia orientala, e tòrna a l’ensenhament en Armènia orientala. Mas l’Armènia (Orientala, diapòra, ciutadana e democrata) tòrnarà l’identitat armeniana a la populacion «a l’ompra de l’espasa».

-°-

E aqueste maitin, Vilaweb (en catalan), tòrna publicar l’article del 02032015, per informar Catalonha del genocidi d’Armènia.

-°-

Un pòble ferit jamai abandona sa memòria, e los turiferaris pagaràn un jorn.

A la devesa de l’occitanisme, los cocos.

Aquò farà fongtemps que la pensada unica portada pels comunistas a encontrat «un falord»* sonat Fèlix Castan ; a jamai poscut far dintrar de sa vida la pensada occitanista dins lo PCF ; èra plan considerat pendent mai de trenta annadas coma un falord politic dangierós pels militants del PCF. E coma la glèisa pels «bons cristians», los comunistas franceses an jamai fait d’ajornamiento sul tèma. L’estèla indica que las presas de paraula de Fèlix Castan son estadas per d’unas coma los «sants» libres de las messas, o practica regulara religiosa diversa, un revelator d’un pantais, arribar a convéncer lo pòble occitan qu’an la «santa» solucion, se sona recuperacion politica per ajudar d’unes militants de suportar las presas de pausicions pròchas del jacobinisme a París, coma los autres partits. En general, sabon pas quitament argumentar ambe las tradicions ancianas occitanas, la devesa sábon pas çò qu’èra, mas ne fan un complèxe perqué se son enganats pendent la guèrra l’Argèria.

Mas la CGT Spectacle velha encara a la pensada ortodòxa per l’occitanisme, sobretot dins lo mitan musical occitan, e las subvencions autrejadas.

La question que pausèri a Fèlix Castan un mes abans sa mòrt, espèra encara una responsa : me, «-quina es la diferéncia entre ciutadanetat e nacionalitat ?», un dicípol d’aquesta religion comunista franceses, religion ligada a la volorizacion en sens unic de la paraula sobre l’occitan se podrà fotografia ambe un sant personatge tolzan, Claude Sicre ;Lo Claudi Sicre a refusat de donar la question dins un debat «democratic» al moment de la famosa jornada sonada «forom» de las lengas, e que de fòrum a pas brica la realitat, a quitament una potencialitat de far fugir l’occitanisme qu’es pas decretat sant e ortodòxe, en general pro conservator del sistèma francés en Occitània, vist d’esquèrra. D’el Fèlix Castan ai pas agut la responsa, ai sonque agut un « – es una bona question» (esperavi res coma responsa, mas la non responsa explica plan perqué vòlon pas tractar lo subjecte, lo nacionalisme francés d’un Ernest Renan o Mauric Barrès). Aquel tipe de pensada se podrà legir dins L’Humanité, La Terre, Mesclum dins La Marseillaise, mas tanben dins Le Monde Diplomatique que fabrica un non-res-compreneson de çò que se debana en Catalonha. Aquel occitanisme comunista pensa que l’independéncia d’Argèria o de Catalonha, aurà pas consequéncias sus Occitània, e donc cal pas parlar de las errors d’aquel occitanisme comunista, o de las errors del comunisme francés (?).

Encara un còp, un encontre lomanhòl pòrta cada annada la «santa» paraula del debat comunista sus l’occitanisme, e s’autoproclama lo sol a o far … coma cal. Aquesta annada es la soma de las elitas «occitanistas» e pròches dels comunistas qu’es convidada, sonque eles, es clar que lo monilh servís de manièra de non pas pèrdre la «santa» paraula de Fèlix Castan. Sèm pas en Alemanha de l’Èst, mas la paret de Berlin es pas tombada dins lo cap de Daziron.

Donc dins un document imprimit e mandat vaquí mai de tres setmanas en pdf, ai poscut venificar lo tipe d’ostracisme que pòrta aquela pensada filha autoproclamada del Fèlix Castan ; se sembla que l’autoproclamacion fosquèsse pus gaire democratica per acceptar la question que pausèri a Fèlix Castan e qu’espèri d’el e d’autres comunista franceses, la responsa.

Aital una militanta de Montpelhièr a fait una remarca, ma fe, pro clara ; son entre mascles !

L’unica femna del programa imprimit, sembla èstre la secretari que sap las causas super-poeticas, e que de l’occitanisme ne dèu pas saber grand causa vist que l’ensenhament se pratica ges dins las formacions subvencionadas pels Conselhs Regionals d’Occitània. La poësia es causa simpatica, ges derengador per la «granda» pensada masclista d’un occitanisme d’òmes sants apòstols de la version comunista de l’occitanisme.

E coma la critica es arribada a l’ora, sul pic i aguèt cambiament, que foguèron mandats un pauc pertot per la correccion. An convidat l’estraztèga e protectriça de la bona pensada universitària, la Marrida Joana. Per saber quí es aquela Marrida Joana, o cal plan notar e legir aquí ; atencion es un tèxte fòrt e MESURAT per mantunas experiéncias e crotzament de discutidas, es pas un tèxte pensat a la lèsta.

Sembla qu’i aviá urgéncia, per credibilizar lo discors lomanhòl e lo fòrabandir del masclisme d’un occitanisme vièlh e que se dèu renovelar dempuèi 50 ans, sancierament en pensar a totas las professions que son l’occitanisme en viu.

Donc, en conclusion, es un endreit qu’es gaire utile a l’universalitat de l’occitanisme ; cal saber quí son e son listat ; cal èstre socialistas (ges del costat de Manolito Valse, donc) o comunistas (d’Occitània) per aver lo dreit de paraula. Aquela tria de la pensada sembla per son extremisme a-n aquela dels nacionalistas de dreita francesa, a a la pensada segura dels poders d’Alemanha de l’Èst, la paret es pas tombada dins l’occitanisme politic del XXIen sègle ; sempre lo retard al cap. Aquò podrà ajudar mantunes de pensar que la pensada aquela es pus d’actualitat, mas es malastrosament encara un verm per non pas ajudar de convéncer la populacion sancièra realament installada a viure en Occitània.

-°-

Lentament es sinonim de politica per l’occitan ?

Al moment de l’inauguracion de la SISQA, En Alain Rousset èra pas content perqué pensava que la signaletica ‘Sud-Ouest France’, etiqueta pels produsits en regions administrativas francesas d’Aquitània e Miègdia-Pirinèus, anava pas pron aviat per s’installar a Tolosa. cal remarcar tanben que l’etiqueta es prevista sonque en lenga francesa, encara sonque en lenga unica.

Nos podèm questionar, perqué sonque En Alain Rousset ? Perqué lo politic es lentàs dins lo sistèma regionalista francés sonat decentralizacion, perqué tantas lentors alara que totes/as semblan èstre d’accòrd ? (es pas sonque una question de moneda !).

Aqueste maitin, lo conselhièr regional dedicat a la lenga occitana e basca d’EELV-POC explica qu’es content de veire la lentor s’aficar, ENFIN ; e el zo far en doás lengas (perqué sonque el aital per aplicar lo bilingüisme o trilingüisme ?) :

Ai jà fait remarcar que la portada de l’entrada del Conselh Regional de Miègdia-Pirinèus fautava quicòm (Ostal Miègdia-Pirinèus – es pas revolucionari nimai separatisme); serà utile d’o tornar dire … e mesurar a partir d’ara, quantes tempses caldrà per arribar que l’occitan fosquèsse una aisina de l’administracion (quitament dels cargat de mission per l’occitan), e non pas sonque l’aisina de l’elegit dedicat. E de quina manièra l’administracion se demerdarà per nos far entendre que còst d’o far, alara que podriá o far naturalament se los neurònes de l’administracion aviá non pas un cargat elegit de l’afar, mas un biais de pensar ambe l’occitan.

Per exemple al SISQA, i a agut una novèla signaletica, perqué digun la pensèt en occitan e francés directament ! Sen,se esperar un òrdre politic de Guilhem Latrubesse, en l’abséncia del desconegut cargat de mission per l’occitan sul terrenh.

Esperèm un jorn que l’occitan fosquèsse pas remarcat per la lentor de la pensada de l’administracion regionalista de al decentralizacion. E puèi esperèm tanben que totes los licèus (CRs concernits), e Collègis (CGs concernits), fosquèssen un jorn tanben dins la lenga talament demandada, sobre totas las signleticas installadas al moment dels renovelaments ; e los TER tanben ambe las estacions (coma en Lengadòc-Rosselhon o sábon far al moment dels renovelaments de las signaleticas d’estacion).

-°-

-°-

Jà recebut e ambe totas las lengas que cal !

o podètz tanben aver las meunas :

E Convergència Democràtica Aranesa, tanben dins la lenga :

Còp d’Estat feudalista a Lyon e consequéncias politicas novèlas

La pagina d’informacion Lyon Libé infòrma d’un cambiament de sistèma politic a Lyon. Lo metòde me sembla grandament antirepublican. Alara digun a pensat consultar las populacions, son los grands representants locals, la democracia … vesètz, es pels autres, o per l’argumentacion teorica republicanista aplicada a Occitània, per exemple.

Tot es evidentament amagat devath las decisions dels representants locals del bonapartisme partidocrata, UDI-PSf amassa.

Lo biais de foncionar me sembla grandament a un còp d’Estat, d’una casta al poder, casta installada per la partidocracia republicana, e las associacions politicas e ocultas. Plan luènh de la causa democratica que nos es sistematicament explicada quora ataquèm la republica coma estent pas al nivèl democratic que cal, en Occitània e endacòm mai, per exemple respectar la nacion (antropologica) occitana.

Dins lo programa del Partit Occitan e de mantunes occitanistas, la desaparicion dels departaments es listat coma una refòrma essenciala ; mas es categoricament imposat dins los programa, sense jamai pensar a una consultacion de las populacions.

Aquesta refòrma, sense consultar los pòbles, se fa a docina ambe los regropaments de comunas, que las recalcitrentas son castigas per las prefectoralas (sense resson dins cap mèdia), mas aquí son los elegits qu’an installats un biais de foncionar que sembla mai al feudalisme qu’a la democracia, la republica ! A tot regropament se fabrica avantatges dinerièrs pels novèls elegits d’aglomeracion (elegit sense consultacion directa dels pòbles), e aiçò ajuda los elegits a damorar muts, e de s’interdire de comentar a las populacions, populacions qu’auràn de suportar los cambiament sense consultacion ; aquò se sona la République française, e aiçò ambe l’ajuda de l’Union Europèa : «Lo Grand Lyon se prepara de facto de far secession. Daissent administrativament e juridicament lo Ròse-Rhône, Devendrà una «Métropole d’intérêt européen» (MIEU). Aquel MIEU (un melhor en francés) es un estatut europèu, previst dins la lei de decentralizacion e de modernizacion de l’accion publica qu’i trabalha ara lo govèrn [ndlt socialista].» excriu LyonLibé. Es dins aquesta lei que serà integrat la politica lingüistica que los Bretons an demandat, e autanplan l’ARF. Lo modèl çaquelà, lo metòde d’imposicion agrada pas en Bretanha, mas de ciutat de maid’un milions de ciutadans, n’an pas en Bretanha.

Aquel biais de foncionar serà aplicat a Niça e Marselha ?

Senon compreni melhor los de Savòia que vòlon l’independéncia o quitament la reünion dels departaments e crear una sola region fòra Ròse-Alps.

Los comprèni vist de quina manièra lo cap de la region es feudalista, e los foncionaments antidemocratics, ambe l’etiqueta republicana !

Alara se damora una capitala-estat sul modèl de Hamborg, o Bremen, que damorarà de la region Ròse-Alps ? Cal notar tanben que la ciutat-estat aquela aurà pas cap eleccions directa, e las eleccions se faràn ara sonque en 2015 (!). Ròse-Alps es redimensionable, quitament sense Savòia en mens. Alara fasèm lo compte : AIN, ISÈRA, LEGDE, Nòrd del Ròse/Rhône, e los dos departaments de Droma e Ardècha. cal apondre que la deputada Michel Ravasi a engimbrat una consultacion per poder directament recebre las subvencions europèas directament per aquestes dos departaments, e alara crear donc una region europèa novèla. Podèm confirmar que la region Ròse-Alps es alara radicalement transformada.

Per clavar, farai un conselh als Catalans de Perpinyà d’emplegar los meteis modèl de poder que Lyon, per prendre los poder de Montpelhièr e aital evitar lo bonapartisme del president catalan del Conselh Regional de Languedoc-Roussillon, i a urgéncia. Pel departament o entitat basco, res de melhor que de seguir lo modèl de Lyon, perqué l’Estat es a desesperar.

Que fan las DRAC pel patrimòni occitan ?

La question es pausada a la ministra de la cultura, aquela qu’es dins lo govèrn qu’explica que «lo cambiament es ara».

Las DRACs son la man de l’Estat centralista francés, son eles que podriá far quicòm per l’occitan vist que son pas jamai questionat, o quasiment, per bastir una politica lingüistica, se pausa lo problèma de las accions que cal menar per despertar las DRAC, direccion regionala d’accion culturala. I a una DRAC dins cada region administrativa francesa, e donc un sistèma foncionarial, que normalament se devon tocar a tot çò que fa la cultura… e lo nacionalisme frnacés, l’etnisme expanionista francés lor dona tot ròtle màger per la culture française, mas per l’occitan ne sembla desliurada. Lo fait aquel es grandament un acte politic, una decision parisenca, donc un acte politic directament fabricat per la ministra de la cultura francesa, es socialista pel moment. L’ignorança lingüistica de la ministra del govèrn parisenc mata l’occitana a docina ; l’abséncia de pression dels presidents dels Conselhs Regionals fan que ne son associats… malastrosament benlèu, mas es aital.

«La question dau patrimòni es en evolucion dinamica dempuèi la Convencion Internacionala de l'UNESCO sul PCI, ( patrimòni cultural imaterial).» m’explica un occitnaista que li fa dòl de non pas bolegar coma cal los elegits a prepaus de l’occitan.

Es  vertat una vision duberta, e dire qu'una part importanta de nòstra cultura e de nòstra lenga relèva dau PCI es pas l'encafornar au musèu.

Los occitans d'Italia l'avian comprès que faguèron sa marcha sus aquela revendicacion, dintrar l’occitan dins  un sistèma politic pel patrimòni toristic..

Una autra pròba bèla n'es la batesta per se faire marcar quicòm dins aquel novèl registre de patrimòni de païses que menan la luta per sa cultura. França i faguèt dintrar sa cosina qu'es tamben un grand bisnes nacional occitan tanben, en nos assimilar coma etnicament francés (mesclant aital l’antropologia e lo juridic, coma pels bons temps de la terror).

Catalonha i faguèt dintrar sos Castellers.

E lo vesin occitanista d’apondre en mai : «Una autra rason de trucar amb l'argumentari dau patrimòni es que lenga e cultura occitanas son, per la maja part, dins França, es a dire dins un Estat qu'a lo mai teorisat lo refus de l'alteritat lingüistica e culturala amb una practica culturicida tostemps a l'òbra. » que non poder èstre qu’en simbiòsa ambe aiçò.

«Dins aquel Estat e amb son tancatge ideologic, lo cunh del patrimòni, del PCI, dèu èsser utilisat d'a fons, que sembla donnar d'arguments e una legitimitat per fendasclar la denegacion de la diferença linguistica,qu'es d'autant mai fòrta qu'aquela ten una legitimitat istorica e territoriala.»

Sens faire d'aquela tematica l'alfà e l'omega de l'accion nimai de la reflexion, vertat que cal relativizar lo combat aquel, mas çaquelà, es un bon biais per avançar. L'afar de Vilanòva de Magalona n'es un plan bon exemple que los elegits se son bolegats au titol de la legitimitat patimoniala de la lenga ; car l’objectiu es plan de far bolegar los elegits, que son los grands responsables de l’abséncia reala de politica per l’occitan (actualament Ràdio Occitània li fauta moneda per bastir programa – un programa son tres personas a la setmana per 4 oras de programa per jorn, e sense comptar la tecnica e lo còst de la difusion, tot aquò còsta). Mas avem ganhat en oficialitat e pas mau de socialisacion.

Adoncas nos cal butar aqui subre.

Es que las Jornadas dau Patrimòni pòdon ajudar a afortir que lo patrimòni istoric e cultural lo mai en peril de nòstra region es plan aquel de la lenga e de la cultura occitanas ? Es que lo movement occitan es capable de se bolegar seriosament per aquestas jornadas per dire que la lenga es un patrimòni en perilh dins l’Estat francés e per la fauta d’accion dels elegits ?

La diversitat culturala se tractarà pas sonque en multiplicar las botigas francofònas en Occitània, las DRAC francesas, es de dire fabricar una decentralizacion culturala, decentralizacion autrejada graciosament pel rei (mantunes me díson que sèm en republica, ah bon ?) ; cal cap virar la taula, cal aver una lei per la lenga occitana, es urgent ! Cal benlèu sortir de l’Estat lo ròtle per bastir una politica, aquò es una realitat per Bretanha, Corsega, Alsàcia, Euskadi, Catalonha, Savòia, mas pas brica per Occitània ; cal una politica per l’Estat central, per donar lo LA als Conselhs Regionals e fabricar una coordinacion de faiçon urgenta (car, pel moment, son pas autonòmes fins ara per bastir quicòm en collectiu, en pensar per els meteisses) ; donc es plan clar, l’unica lenga qu’a mestièr d’una règla d’Estat per non pas far crevar la lenga, es per la lenga occitana.

La novèla imposicion francesa : lo patois parisenc, welcome french stupidities !…

Se la lei 101 del Quebèc èra imposada a l’Estat francés, lo nacionalisme francés nos podriá pus imposar l’anglés, enfin benlèu, car pel moment la lei Toubon es estada emplegada ambe l’article 2 de la ConstituTion – la lora constitucion- sonque contra lo breton [Diwan] e l’occitan [Ajuda a la premsa en lenga occitana], o quitament per MChristian Laurrissergues per imposar un discors en francés a la recepcion d’un grope catalan a Bordèu ; avètz segurament d’autres exemples de l’ipocrisia lingüistica !

Ai quitament entendut e vist escrich que lo nacionalisme francés, o son expression tipe Gala, Figaro Madame o Ici-Paris, TF1 o M6, Paris Match o lo JDD, nos voliá anglicizar lo mètro tolzan, o quitament trapa que l’accent en francés es pas pron parisenc ! I son çaquelà un pauc arribats, vist que sense cap consultacion dels elegits [per imposar lo francés i a pas mestièr de votacions dels elegits tolzans, i a pas mestièr d’avejaire sul tèma a la populassa d’en bais], l’administracion i difusa de musica en anglés, e d’anóncias en anglés per las manifestacion de Tolosa, e JAMAI una cançoneta occitana ! Mas aquela actitud d’imposicion d el’anglés es pas de nacionalisme, pas brica vos diràn … es sonque l’expression de las French Estupidities (?), un novèl nacionalisme lingüistic ; per RadioMee dèu benlèu èstre complicat de plaçar una bandièra qu’indica la lenga causida per l’Internauta ? Zo fan plan al Canadà o en Alemanha !

Lo netejament lingüistic francés es programat dempuèi Villiers-Cotterêt, la referéncia que prendrà un jorn un primièr ministre socialista a la fin del sègle XXen !

Mas uèi e dempuèi mai de 40 annadas, la pensada parisenca es dins lo meteis esquèma de pensada per la lenga : cal prendre la lenga de la moneda (qu’es de còps al poder) e èstre plasent a la casta que parla un còp la lenga del rei, un autre còp –e ara- la lenga de la finança… Avèm pas acabat de veire lo gal virar en foncion del vent lingüistic que los Occitans se vòlon pas prendre en carg a[etimologicament autonomia], e donc aver lor pròpri parlament per aver las loras pròprias leis, e donc una cadièra a Brussèllas que fosquèsse pas sonque un lòbi de mai, quitament un lòbi coorperatiu entre regions occitanas.

E alara vesi plan una responsa per la dignitat occitana :

Puèi caldrà explicar als Franceses, los que son de lenga del rei Francs, aquel de Villiers-Cotterêts, e que vívon en Occitània, lo pòble occitan a jamai agut lo modèl francés de netejament lingüistic ; es de dire una volontat d’autonomia es pas una semblança de dictatura sul modèl franc, per la lenga coma per la casta al poder. Podèl listar los territòris occitans qu’an agut Parlament pròpri, l’occitan (devath) diversas semanticas, an pas jamai imposat una lenga unica, jamai coma l’article 2 en 1992 pel Parlament francés d’expression nacionalista (majoritat socialista e gaullista), jamai coma la lei Toubon, e quitament jamai coma la lei 101 del Quebèc.

Alara quora fasèm de resisténcia contra las estupiditats franchimandas ?

L’Acadèmia Occitana es nascuda enfin !

Avèm enfin la règla generala per l’occitan, un trabalh excepcional que cal remarcar e valorizar ; perqué ? Perqué l’occitan a mestièr de seriós, e d’una règla generala comuna, sense abandonar las particularitats que fan mestièr per la lenga nòstra, e que fan que l’occitan es lenga pont de la latinitat.

La comunicacion d’aquesta novèla institucion occitana es un pauc complicada a la debuta, mas lo site acaba d’espelir, aquò farà tres jorns ; es una iniciativa tolzana qu’amerita d’èstre compledada de totas las participacions volontàrias, e benvolentas.

Occitània se desperta per anar cap a la dignitat.

Alara que La Dépêche du Midi se tracha de saber quin “bon“ accent cal dins lo francés de Tolosa, l’Acadèmia Occitana espèra un article dins lo meteis jornal per aver una visibilitat mai bèla per la lenga nòstra.

Alara que lo folclorisme occitan parla de Oèb, l’Acadèmia Occitana pensa a la comunicacion en lenga occitana, web es preferit. Nos cal un occitan modèrne e ara nos cal una legalizacion per la lenga occitana, un aval legal de las institucions politicas ; cal empelgar l’occitan pertot en Occitània.

L’Acadèmia Occitana trabalharà ambe lo sistèma catalan de la semantica e de sa modernizacion. Se vòl un instrument per l’avenidor de la lenga occitana. Es astrós pel futur.

L’Acadèmia ajudarà.

-°-

E mantunes jorns pus tard, en Corsega :

La diferéncia, es que serà oficiala (per vòt del Conselh Territorial de Corsega, gràcia a Corsica Libera), aquesta Acadèmia di Corsica, per i Corsi.

Jean-Louis Calvet re-editat en francés, explica la glotofagia

Es un d’aqueles libres que cal aver dins sa bilbiotèca per melhor entendre los fenomèns socials contra la diversitat lingüistica. Lo libre zo cromparai pas ara, perqué, L’ai jà dins ma bibliotèca personala (crompat en çò que boquinistas tolzans, èra raríssim, la re-edicion se fasiá urgenta). Aquel libre es essencial per la lingüistica en fRANÇA ; Occitània es dedins l’Estat francés, supòrta fRANÇA, e sa glotofagia.

la revista “Sciences Humaines” es la sola revista que tracta de faiçon relativament digne los fenomèns socials en fRANÇA, levat qu’es fòrça influenciada pel anglicisme, aital confon lenga e lengatge, ambe l’anglicisme language dintrat en francés per parlar de las diversitats lingüisticas dins un numèro especial.

Aquel libre es una dubertura per comprendre coma l’occitan es de suportar aquesta glotofagia, es una longa istòria de la sotmission occitana ; la glotofagia existís pas sense mantunes factors connèxes, coma lo nacionalisme d’expansion o la poténcia economica assumida per una classa financièra, veire l’invasion armada ; avèm suportat e suportèm tot aiçò encara (partits politics franceses, prefectorala fabricada pel bonapartisme del XIXen sègle, borsa e finança a París e non pas a Marselha, gendarmes pertot en Occitània, marina e pesca francesa, sistèma audiovisual parisenc, per donar exemples de repression o d’instruments institucionals de la repression francesa en Occitània).

La glotofagia es l’expression sociala d’una dominacion d’una nacion sobre una autra, e totes los mejans son aplicats contra la nacion mesprezada, per Occitània a debutat ambe l’interdiccion de l’occitan en 1229 per l’emplec de l’occitan dins las glèisas (l’interdiccion foguèt pas çaquelà que papista, mas l’èime de la primièra interdiccion damora dins l’ecclesia actual catolic). De còp la nacion dominada dona armas per se far batre, es lo cas occitan tanben.

Aital Occitània, malgrat d’èstre pas realament tractat dins aquel libre, trobaràs dedins totes los elements per i descriure çò que suportam del jacobinisme lingüistic francés ; i a pas de cultura sense lenga, i a pas de glotofagia sense repression politica e economica.

UNION EUROPÈA…

Occitan: La Dépêche du Midi dona tanben la colèra als elegits(-idas).

Aquel article de ièr es estat un moment de colèra pels elegits e per las elegidas presents(-tas) per presentar las loras politicas lingüisticas ; La Dépêche du Midi es estada criticada, es una tradicion, un patrimòni (qu’amerita una visita de l’ofici del torisme de Tolosa ?), la realitat occitana de uèi.

E o cal plan dire, los elegits son plan en abans, perqué los associatius son estats tanben en colèra, segurament mens. Mas en colèra autanplan. Cal notar tanben que los foncionaris en carga de las politicas lingüisticas, presents dins l’aula de Marengo-l’ARC, èran tanben de Bretanha e Alsàcia, son estats perturbats per aver vist una premsa d’aquel nivèl, le caniveau.

Los 180 participants a las Assisas, quasiment totes de Tolosa, e lectors de La Dépêche podràn tanben aver un dreit de responsa ? Son presidents, o secretaris o clavaires de vièlhas associacions tolzanas, son pas totes dins Convergència (çò qu’es segurament una fauta), mas an totes regretats aquel «article tendencós e quitament engatjat», engatjat cap a l’enterrament de l’occitan, lo contrari de çò qu’es l’occitan, una riquessa de la vila de Tolosa qu’es pas sonque «patrimoniala» ; lo mot patrimòni es sonque dins la boca de  la tecnocracia del torisme tolzan en passar dins l’Ostal d’Occitània, es alara viventa ambe la colèra aquela, e donc en brava colèra aprèp l’article de La Dépêche du Midi (publicat ièr dins lo precedent bilhet).

Es tanben en colèra contra l’actitud del prefecte e espèra qu’un jorn aquelas actituds partesanas, «enbarrada dins l’ignorança, dins l’excepcion francesa», seràn regladas per un LEI REPUBLICANA PER L’OFICIALITAT DEL BILINGÜISME A TOLOSA E EN OCCITÀNIA. S’espèra tanben qu’aiçò serà integrat dins los tèmas de la campanha electorala de 2012…

-°-

Promocion acompanhada per un amic.

31 carrièra polinaires de Tolosa – espèra sa placa en occitan e l’inaguracion oficiala de la placa.

Jornada dau Patrimòni en Ròse-Alps : de notar

Pauc a pauc, pertot en Occitània, la politica lingüistica per la lenga occitana s’installa ; i a un endreit qu’es arribat ambe fòrça en 2009, per un vòt solemne, es lo Conselh Regional de Ròse-Alps. En 2009 an votat per una oficialitat de l’occitan e del francoprovençal, coma lenga essenciala de la region. Es un eveniment perqué fins a 2009, la presa de pausicion politica èra jamai estada tant clara, pertot en Occitània.

Lo seu president Queyranne sosten uèi la candidatura a las ‘primaires’ de Ségolène Royal, la mesma persona es venguda 3 oras visitar L’Estivada 2011, per encontrar e escotar totas las questions que pausa l’occitanisme de uèi, elegits o militants associatius. Ai jà agut lo temps d’escriure sobre aquela visita. La visita es estada fòrt discreta dins los mèdias parisencs e locals, e çaquelà Ségolène Royal èra en campanha, e pensa apondre la signatura de Peitieu-Charenta a L’Estivada 2012 ; benlèu coma presidenta de la republica ne farà mai ?

Dissabte, la jornaa dau patrimòni serà un pauc especiala pel poder de la decentralizacion en Ròse-Alps.

Aquela pausicion politica clara, pausa una reala question a los que fan de Provènça un espaci que las frontièras administrativa francesas ne fan lo maine d’intervencion, en fasent atencion de ne sortir Niça que fosquèsse occitana (nissarta o gavòta) o liguriana. Fòrça dons a-n aquela Provènça dal nòrd e al Dalinat del Sud per desvolopar una politica lingüistica per l’occitan : s’i espèra escòlas bilingüas (escòla de l’Estat), escòla Calandreta, panèu de signaletica, programas radiofonic (webràdio o FM), un programa sobre France 3, etc.

Diada de Catalonha a Tolosa

Zo cal notar sobre aqueste blòg, es essencial.

Es la primièra vagada qu’una institucion occitana co-organiza ambe lo Casal Catalan de Tolosa, e l’associacion dels Quadres Catalans de Tolosa, la Diada Nacional de Catalonha.

Qu’es aquò aquela diada ? Dia +ada, avèm diada, jorn + ada, avèm jornada. Es un jorn especial per la nacion catalana ; es lo jorn que las institucions politicas catalanas an escolhit per èstre lo jorn de fèsta de la nacion catalana, aprèp la sortida del franquisme.

Aquesta annada 2011, la municipalitat de Badalona, PP, refusa de fèstejar la diada nacional de Catalonha; a Madrid lo Partido Popular crida los Catalans de complir la lei per non pus ensenhar lo catalan normalament, e lo PP a Badalona non complís la lei catalan per la diada catalana ; aquò se sona de ierarquizacion juridica e institucionala, colonialisme aplicat de la pensada politica bonapartista e borbonica, incoëréncia nacionalista d’expansion. L’avèm en version francesa en Occitània plan vivent tanben : «Lo PP es un modèl per l’UMP» dixit Alain Juppé, o Jean-Luc Mélenchon o la Libre Pensée qu’explícan tot e lo pus grand mal que pensan de las lengas minorizadas en République française.

Vesètz çò que vikipèdia en catalan explica de la Diada :

S’organiza a Tolosa, a partir de 14:30h un DIADA DE CATALONHA, tot ciutadan o tota ciutdana es convidat/ada.

L’organiza la Convergència Occitana, associacion de gestion de l’Ostal d’Occitània, l’associacion dels Quadres Catalans de Tolosa, e la mai vièlha associacion catalana de Tolosa, lo Casal Catalan (sempre a costat dels Occitans e de las Occitanas per la defensa dels dreits lingüistics e morals).

La Diada es organizada aquesta annada en memòria de Lugan Bedel e Anna Maurí Graells, mòrts aquel estiu dins un accident de la rota. I aurà tanben un moment de recuèlh per un musician e occitanista F.Flautard, mòrt tanben al meteis periòde en Lengadòc.

Çaquelà serà pas una commemoracion trista, serà un eveniment per Occitània, perqué es lo primièr còp que se farà quicòm per aquela data tant especiala pels Catalans e per las Catalanas, e ambe una granda fam occitana per aquela data.

Las colors occitanas serà alara tanben de la fèsta ! (picatz sobre la bandièra per aver l’imne nacionl occitan)

Datas : 11 setembre 284, mòrt de l'empereire Marc Aurèl - 11 setembre 1971 còp d'estat al Chile - 11 setembre 1975 primièra diada Nacional de Catalonha - 11 setembre 2001 atemptat dins una ciutat nòrd-americana.

Normalizacion lingüistica de l’occitan alpin

I a sempre leugièras diferéncias de grafia en occitan, mas aquí son sonque dins la practica locala de la lenga, verificada. la nòrma aquela es coërenta ambe l’ensemble lingüistic occitan, dei Alps ai Pirinèus, de Bearn/Oèst de Peirigòrd dincal nòrd de la Comtea de Nissa.

La chausia, la causida, es de non pas separar l’occitan de l’ensemble occitan, es justament de trobar los ponts grafics qu’ajúdan de passar «dei Alps ai Pirinèus». Lo document es de 230 paginas, totas autanplan utilas per la dignitat lingüistica occitana. Aquel libre es editat OFICIALAMENT per l’Espaci occitan,  e soi segur qu’es distribuat normalament dins fòrças escòlas de las valadas concernidas. L’ai agut en man a Rodés, per L’estivada, e quin plaça d’escriure un bilhet sul tèma !

Res que de l’aver en man, es jà una anóncia de bona novèla per la dignitat occitana, en itàlia, mai tanben per Occitània sancièra.

Podètz aver ambe lo tèxte següent doás confirmacions, als dobtoses, als Franchimandasses : – l’occitan sicientific sembla fòrça al catalan, las nòrmas ortogràficas ajúdan a veire l’occitan non coma una “lenga regionala” mas coma una lenga pont de la latinitat, coma una lenga universala per tot escriure e desvolopar, çò que confirmava lo prèmi Nobel d’en Frederic Mistral, – l’occitan se pòt legir quitament d’un cap a l’autre d’Occitània, l’afabet es lo mesma ; la vida de la lenga a agut de suportar lo francés, l’espanhòl e l’italian, e encara uèi i trapèm una unitat lingüistcia clara, es un miracle que non farà plaser als etnistas expansionistas e modeladors franchimands ! Mesuratz aiçò masqu’aquí.

O disèm sovent, la descripcion sistemàtica e didàctica de la prononciacion de l’occitan es utila per melhor entendre la grafia occitana, vist que la practica lingüistica a aboçinat en parlar e dialectes, fabricant elonhament degut a la repression.

Las tècnicas occitanas de la grafia son pas complicadas, simplament ne cal aver la volontat, per la dignitat manténguer, se forçar un pauc, benlèu ; mas quí vòl pòt.

Sonque o masque l’occitan ? Non totas las lengas del monde an diferenciacions entre la grafia e la fonia, entre la teoria grafica, la marca e la practica orala, la praula ! Masque o sonque los Occitans e las Occitanas se páusan las questions, aiçò es masque o sonque degut a la repression que los locutors e las locutriças an degut suportat sul tèma, e paus a pauc oblidat e acceptat. i a encara d’Occitans e d’Occitanas d’Auvernhe o Lemosin per explicar que «le patois est différent d’un village à un autre» ; en 1939, quitament mon grand-paire que parlava masqu’occitan a l’ostal de familha, diosiá lo contrari per aver fait l’armada en Provènça, e el èra d’Agenés, de Pena d’Agenés, un país que se díson Gascons e que fan una locucion occitana lengadociana.

la publicacion oficiala d’un document aital, non pòt èstre oblidar per totes los que vòlon la dignitat de la lenga, car es un document d’una dignitat granda. Distruibuat a totes que ne faràn la demanda a l’Espaci Occitan, en Itàlia, dins l’Estat republican italian.

Vesèm aital, e encara, aprèp la lei der occitan, aranés en Aran, lo retard près dins Occitània granda per la dignitat lingüistica occitana es enòrma, e siam lo mai grand nombre dels locutors e de las locutriças, coma s’èra volontariament acceptat d’aver un retard d’aqueste escantilh per acabar de matar la lenga dels Trobadors e de l’oficialitat del Ducat d’Aquitània, primièra lenga vulgara latina normalizada a Lemòtges.

A la finala del libre avètz unas paginas de semantica per tradusir de l’italian a l’occitan, per ajudar a sa difusion e las traduccions, per una melhora visibilitat de l’occitan.

L’Espaci Occitan èra plan oficialament representat.

Escotar la ràdio en lenga occitana quasiment pertot

Es un pantais per tot locutor occitan, per totas las locutriças occitanas, uèi la tecnologia dels mòbils ajuda d’aver aiçò a la man, la realitat de uèi, a la man e quasiment pertot.

Podètz notar qu’ai capturat la primièra pagina, mas se cal mesfisar, la primièra pagina es adaptada en foncion del ligam Intenet qu’avètz, que pagatz ; es localizat donc.

Per aver Ràdio País e las seuna informacion en lenga occitana (e pan-occitana), cal cercar l’estacion. Mas atencion es pas encraa una capitada d’aver una estacion tot en occitan. Car per l’occitan cal èstre generós e donc an la costuma de daissar una granda plaça a la lenga del poder central.

Dins las informacions pan-occitanas avèm poscut entendre Joan-Pèire Laval, jornalista de France 3 e militant de País Nòstre, explicar los problèmas d’extremisme jacobin per la comuna de Sijan, e lo castig contra l’escòla Calandreta. la situacion es grèva aquí, mas sistematicament, cal dire las causas, lo NPA e lo sindicalista de l’escòla publica aital van ajudar Calandreta de se tornar reviscolar dins melhoras condicions. L’encontre se farà dins lo burèu del prefecte per apatzimar tot… personalament, sabi pas, se cal apatzimar l’extremisme nacionalista francés, orquestrat pel NPA-sindicalizat, sabi pas… Ièu preferissi anar a la castanha, quora l’enemic es identificat clarament.

Per tornar a la vida de la lenga e las potencialitats d’escotas regularas (essencial per la transmission), per aver aquelas estacions radiofonicas occitanas, cal tanben aver un abonament de liure accès a Internet ambe lo mòbil o telefonet. Lo còst minímum per Orange es 29,90 €ttc/mes.

Per acabar podrètz aital veire que la musica occitana es pas censurada coma sobre Radio France Bleu, France Inter, Le Mouv’, Sud Radio, Toulouse FM, Flash FM, RTL, Europe 1, Radio Plus, Gold FM, ADO FM, RCF Lyon, Radio-Radio, Radio Campus,  RTS, Radio Présence Blagnac, Swing FM, RTF, Radio Espérance, Radio Arverne, Radio Scoop, FMR, L’Eko des Garrigues, Radio Star, Radio JM, Radio Kol Aviv, NRJ, Grenouille, Radio Gazelle, Wit FM, Canal Sud, FIP, Virgin, Skyrock, Nova-Sauvagine, e lo filiat de las estacions provincialistas que pópan l’informacion musicala dins las companhiás discograficas parisencas.

-°-

Pichona novèla al 13 d’agost, Radio Copa Santa se podrà ausir tanben per aquel sistèma de difusion.