I a sempre leugièras diferéncias de grafia en occitan, mas aquí son sonque dins la practica locala de la lenga, verificada. la nòrma aquela es coërenta ambe l’ensemble lingüistic occitan, dei Alps ai Pirinèus, de Bearn/Oèst de Peirigòrd dincal nòrd de la Comtea de Nissa.
La chausia, la causida, es de non pas separar l’occitan de l’ensemble occitan, es justament de trobar los ponts grafics qu’ajúdan de passar «dei Alps ai Pirinèus». Lo document es de 230 paginas, totas autanplan utilas per la dignitat lingüistica occitana. Aquel libre es editat OFICIALAMENT per l’Espaci occitan, e soi segur qu’es distribuat normalament dins fòrças escòlas de las valadas concernidas. L’ai agut en man a Rodés, per L’estivada, e quin plaça d’escriure un bilhet sul tèma !
Res que de l’aver en man, es jà una anóncia de bona novèla per la dignitat occitana, en itàlia, mai tanben per Occitània sancièra.
Podètz aver ambe lo tèxte següent doás confirmacions, als dobtoses, als Franchimandasses : – l’occitan sicientific sembla fòrça al catalan, las nòrmas ortogràficas ajúdan a veire l’occitan non coma una “lenga regionala” mas coma una lenga pont de la latinitat, coma una lenga universala per tot escriure e desvolopar, çò que confirmava lo prèmi Nobel d’en Frederic Mistral, – l’occitan se pòt legir quitament d’un cap a l’autre d’Occitània, l’afabet es lo mesma ; la vida de la lenga a agut de suportar lo francés, l’espanhòl e l’italian, e encara uèi i trapèm una unitat lingüistcia clara, es un miracle que non farà plaser als etnistas expansionistas e modeladors franchimands ! Mesuratz aiçò masqu’aquí.
O disèm sovent, la descripcion sistemàtica e didàctica de la prononciacion de l’occitan es utila per melhor entendre la grafia occitana, vist que la practica lingüistica a aboçinat en parlar e dialectes, fabricant elonhament degut a la repression.
Las tècnicas occitanas de la grafia son pas complicadas, simplament ne cal aver la volontat, per la dignitat manténguer, se forçar un pauc, benlèu ; mas quí vòl pòt.
Sonque o masque l’occitan ? Non totas las lengas del monde an diferenciacions entre la grafia e la fonia, entre la teoria grafica, la marca e la practica orala, la praula ! Masque o sonque los Occitans e las Occitanas se páusan las questions, aiçò es masque o sonque degut a la repression que los locutors e las locutriças an degut suportat sul tèma, e paus a pauc oblidat e acceptat. i a encara d’Occitans e d’Occitanas d’Auvernhe o Lemosin per explicar que «le patois est différent d’un village à un autre» ; en 1939, quitament mon grand-paire que parlava masqu’occitan a l’ostal de familha, diosiá lo contrari per aver fait l’armada en Provènça, e el èra d’Agenés, de Pena d’Agenés, un país que se díson Gascons e que fan una locucion occitana lengadociana.
la publicacion oficiala d’un document aital, non pòt èstre oblidar per totes los que vòlon la dignitat de la lenga, car es un document d’una dignitat granda. Distruibuat a totes que ne faràn la demanda a l’Espaci Occitan, en Itàlia, dins l’Estat republican italian.
Vesèm aital, e encara, aprèp la lei der occitan, aranés en Aran, lo retard près dins Occitània granda per la dignitat lingüistica occitana es enòrma, e siam lo mai grand nombre dels locutors e de las locutriças, coma s’èra volontariament acceptat d’aver un retard d’aqueste escantilh per acabar de matar la lenga dels Trobadors e de l’oficialitat del Ducat d’Aquitània, primièra lenga vulgara latina normalizada a Lemòtges.
A la finala del libre avètz unas paginas de semantica per tradusir de l’italian a l’occitan, per ajudar a sa difusion e las traduccions, per una melhora visibilitat de l’occitan.
L’Espaci Occitan èra plan oficialament representat.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada