La corrída es pas una tradicion, ni gascona, ni lemosina, ni auvernhata, ni lengadociana, ni provençala. E de tot biais se cal mesfisar de la nocion de tradicion : quina es la tradicion europèa dempuèi sègles e que mata totparier ? La guèrra ! La guèrra es una tradicion europèa, es que la cal tornar far per servar la tradicion ?
N’i a segurament qu’an jà en boca qu’es una tradicion gascona, en oblidar que cal pas mesclar Lengadòc e Occitània, Lengadòc estant una partida d’Occitània, totparier coma Gasconha o Provènça, Lemosin o Auvernhe, Dalfinat o las valadas occitanas del Piemont o la Val d’Aran. N’i a segurament que van a la corrída per ignorar que Gasconha existís, e que ne fan un instrument de deculturacion populara per substitucion d’una civilizacion de patz e d’osmòsa ambe lo país (sa vida e sos elements màger coma lo sistèma de bestiar salvatge o pas), per una civilizacion de violéncia institucionala e mediatizada (al modèl franquista o francés).
La corrída es un importacion recenta en Occitània, debuta del XIXen sègle, es un borgés de provenença castilhana, fòrabandit pel poder del temps aquel, qu’a importat aiçò ambe sa pròpria moneda dins las arènas de Tolosa, arènas que pagarà el solet, e que ne damora lo nom per una estacion de Tolosa.
Soi pas per l’interdiccion de la corrída, mas simplament per l’abséncia de subvencion publica, o tot tipe d’ajuda publica.
Feliciti los elegits catalans d’aver esclarir lo subjecte per Barcelona e lo Principat de Catalunya.
De mai, la substitucion de las corsas landesas o camarguesas per las corrídas es la mesma substitucion qu’i a agut entre l’occitan e lo francés ; la ligason de la corrída ambe l’emplec de l’espanhòl sentís fòrt la nostalgia franquista de la lenga unica, la lengua de l’emperio ; lo culte patrimonial novèl e francés de la corrída en Occitània es un instrument per destrusir la vision occitana del rapòrt ambe lo bestiar, i a pas cap linha de civilizacion occitana per un murtre sanguinari en tota publicitat e mediatizacion, ambe una dòsa de bièra mondializada, e finançadoira.
-°-
Comentari :
Atau los tribunaus que s'apújan sus la nocion de tradicion culturau e d'«ensems demografic» entad autorizar la corrída, mes pas quan s'i tanh d'arreconéisher un fèit etnolingüistic. Que n'i son qui parlarén de geometria variabla…
-°-
Lo camin de la mongeta es mai qu’una tradicion, e sun biais de cultivar e viure en Bearn. Debuta lo 2 de setembre a Sevinhac e Mairac, puèi Gant, Juranson, Vilhèra, Lons, Navalhas e Angòs, Pau, Buròs, Montardon, Sèrras Castèth, Puei de Lescar lo 13 de setembre.
-°-
Pauc a pauc tanben, la pastorala es tornada en Bearn, a Morlanas per exemple.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada