Se la lei 101 del Quebèc èra imposada a l’Estat francés, lo nacionalisme francés nos podriá pus imposar l’anglés, enfin benlèu, car pel moment la lei Toubon es estada emplegada ambe l’article 2 de la ConstituTion – la lora constitucion- sonque contra lo breton [Diwan] e l’occitan [Ajuda a la premsa en lenga occitana], o quitament per MChristian Laurrissergues per imposar un discors en francés a la recepcion d’un grope catalan a Bordèu ; avètz segurament d’autres exemples de l’ipocrisia lingüistica !
Ai quitament entendut e vist escrich que lo nacionalisme francés, o son expression tipe Gala, Figaro Madame o Ici-Paris, TF1 o M6, Paris Match o lo JDD, nos voliá anglicizar lo mètro tolzan, o quitament trapa que l’accent en francés es pas pron parisenc ! I son çaquelà un pauc arribats, vist que sense cap consultacion dels elegits [per imposar lo francés i a pas mestièr de votacions dels elegits tolzans, i a pas mestièr d’avejaire sul tèma a la populassa d’en bais], l’administracion i difusa de musica en anglés, e d’anóncias en anglés per las manifestacion de Tolosa, e JAMAI una cançoneta occitana ! Mas aquela actitud d’imposicion d el’anglés es pas de nacionalisme, pas brica vos diràn … es sonque l’expression de las French Estupidities (?), un novèl nacionalisme lingüistic ; per RadioMee dèu benlèu èstre complicat de plaçar una bandièra qu’indica la lenga causida per l’Internauta ? Zo fan plan al Canadà o en Alemanha !
Lo netejament lingüistic francés es programat dempuèi Villiers-Cotterêt, la referéncia que prendrà un jorn un primièr ministre socialista a la fin del sègle XXen !
Mas uèi e dempuèi mai de 40 annadas, la pensada parisenca es dins lo meteis esquèma de pensada per la lenga : cal prendre la lenga de la moneda (qu’es de còps al poder) e èstre plasent a la casta que parla un còp la lenga del rei, un autre còp –e ara- la lenga de la finança… Avèm pas acabat de veire lo gal virar en foncion del vent lingüistic que los Occitans se vòlon pas prendre en carg a[etimologicament autonomia], e donc aver lor pròpri parlament per aver las loras pròprias leis, e donc una cadièra a Brussèllas que fosquèsse pas sonque un lòbi de mai, quitament un lòbi coorperatiu entre regions occitanas.
E alara vesi plan una responsa per la dignitat occitana :
Puèi caldrà explicar als Franceses, los que son de lenga del rei Francs, aquel de Villiers-Cotterêts, e que vívon en Occitània, lo pòble occitan a jamai agut lo modèl francés de netejament lingüistic ; es de dire una volontat d’autonomia es pas una semblança de dictatura sul modèl franc, per la lenga coma per la casta al poder. Podèl listar los territòris occitans qu’an agut Parlament pròpri, l’occitan (devath) diversas semanticas, an pas jamai imposat una lenga unica, jamai coma l’article 2 en 1992 pel Parlament francés d’expression nacionalista (majoritat socialista e gaullista), jamai coma la lei Toubon, e quitament jamai coma la lei 101 del Quebèc.
Alara quora fasèm de resisténcia contra las estupiditats franchimandas ?
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada