Se parla sempre aital dins los mèdias provincialistas (TV, Ràdio, Jornal, webmèdias, etc.), es çaquelà aital que se pòdon reconéisser sosmetut a la pensada unica francesa, l’emplec de la semantica ‘langue régionale’ catalògua lo jornal en provincialista - s’es editat en regions occitanas, bonapartista e centralista -s’es editat fòra. E de còps, es una simpla question d’involontariat, mas una fauta de pensada sul tèma, de fauta de formacion al tèma (per exemple la produccion novèla del 13h de France 3 a Bordèu).
Claude Hagège parla de l’occitan, via unas questions sul basco.
Es aisit per un mèdia parisenc de tractar lo subjecte via una lenga d’un espaci politic redusit … rassegura. Al revèrs vist que l’occitan es pas una lenga regionala, aquò rassegura pas l’impialisme francés, alara lo sistèma francés a inventat lo separatisme per l’occitan, provençalisme, bearnesisme, etc.
O vau tornar escriure – del temps que la lenga èra parlada per totas las populacions en Occitània, per exemple dins las annadas entre las guèrras dels nacionalismes expansionistas europèus [14/18 e 39/45), mon grand-paire aguèt d’anar far l’armada, 2 annadas, a Draguinhan, el l’Agenés, lo païsan agenés ; d’aquel temps, a poscut, sense èstre antropològue o demagògue del provincialisme, verificar qu’èra «la mesma lenga» ; la mestrejava clarament la lenga, per escriure los Charivaris del vilatge ; alara, los separatistas que me vòlon far creire lo contrari uèi, me fan rire : es oblidar la visita de Frederic Mistral en Agen, per l’inauguracion de Gensemin ; lo discors es segurament encara disponible… e segurament d’un grand interès pedagogic per aqueles separatistas que nos vòlon separar la Provènça imperiala o germanica e la Provènça lengadociana actuala, lo Ròse es la frontièra virtuala dels provincialistas, o simplament pensar que Garona es una quasifrontièra d’Estat (aquò farà rire a La Passa d’Agen o a Lairac, o quitament a Laròca Timbau que se díson gascon e qu’a pas una lenga vertadierament gasconisanta). Es estranh coma los separatistas valorízan plan los grands rius occitans … un pauc coma la repression francesa quora aguèt de donar novèls noms al país e als departaments (Òlt, Òlt-e-Garona, Avairon, Eraut, Var, Gers, Nauta-Garona, Arièja, Tarn, Nauta-Vinhana, Dordonha, Aude, Edge, Edge-Nauta, Droma, Ardècha, Creusa, Corrèza, Charanta, Isèra, Tarn-e-Garona, Gironda).
Caldrà remarcar dins aquela intervencion vièlha l’emplec del mot ‘occitan’ per Claude Hagège, es modèrne. Aquò vòl pas dire qu’i fosquèssen pas diferéncias dins la lenga ! E aquò Claude Hagège o sap … hèra plan !
O tornarai escriure, la nocion de region e lo mesme biais que provincia del temps dels rei ; avèm pas cambiat de regime a-n aquel nivèl, malgrat totas las sangs daissadas pels Occitans «en l’aunor» de las santas frontièras dichas naturalas francesas, republicana e tot e tot – e per aver dreit a una inauguracion regulara d’un monuments dich als mòrts per fRANÇA, que regularament s’i plaçarà los noms dels joves que son mòrts per las santas estupiditats nacionalistas francesas.
L’occitan, practicat, dona una identitat a totas las populacions que la vòlon practicar, en dignitat. La practica de l’occitan dona pas una santetat politica tanpauc…
-°-
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada