Ièr ai encontrat lo Front de Gauche-JC-PCF que vòl explicar sa politica per l’Estat francés, e sempre un pas en darrièr dins l’acte politic, explica que cal pas de TSCG (del tractat europèu que limita los budgectes d’Estat). La TSCG es quasiment la meteissa causa que las restriccions que l’Estat francés dona a las regions francesas en decentralizacions ; aquí lo Front de Gauche i vei res de complicat, tot es normal ; es la santetat de l’Estat qu’es confirmada, un pauc coma un Felipe Gonzalez que tòrna per salvar Espanha, en companhiá de Libération, un còp èra dins las seunas portadas.
Dins la pensada de l’esquèrra francesa (partit occitan comprès), i a una pichona doblidança politica : l’independéncia es una novèla debuta per l’Estat novèl. Aquel Estat novèl se carga del seu deute regionalizat, mas pas de las signaturas daissadas de l’Estat centralista (o al mens una partida qu’es subjecte de negociacion se la partança se fabrica en bona convivéncia, çò que sembla aps èstre lo cas per Espanha, e los poders pòst-franquistas).
Aprèp l’independència l’endeutament de Catalonha serà aquel de fRANÇA, e lo PIB de Danemarc, e donc sul mercat mondial los emprunts seràn calculats sobre aquel endeutament. Se Catalonha contunha d’èstre dedins lo problèma, dedins Espanha, lo mercat mondial li donarà lo taus que la plaçarà dins lo trauc. Lo trauc es aquel de la gestion dels Estats-nacions e de las loras tecnocracias. L’independéència es la solucion, la remesa a zèro dels comptes. Es evident qu’una region coma l’extramadura qu’a pas agut cap politica industriala, aurà pas interès a ll seuna independència, li val melhor amagar aiçò dedins l’estructura d’Estat.
Es una bona causa que l’Estat aguèsse limitat los endeutament de las regions de l’Estat francés.
Encara un còp, lo Front de Gauche es a costat de la placa economica. La sentetat de l’Estat es gaire segura, e desfar l’Estat vòl pas dire èstre liberal, mas èstre puslèu en simbiòsi ambe las realitats viscudas per las populacions.
Dins aquel contèxte lo comunicat del Parti Breton o de la seguida de prèp del Partit de la Nacion Occitana que fan mai clar lo sosten al procèssus d’independència, serà un clar camin cap a una solucion a la crisi europèa. Los partits muts o avuglats sul tèma son l’UDB, los partits còrses, lo Partit Occitan, e totes los partits franceses qu’an collaborat ambe lo sistèma politic del XXen sègle; benlèu qu’els tanben moriràn al meteis temps que lo vièlh temps de las gestions tecnocracticas dels Estats-nacions, una trapèla politica, un descripcion de l’antidemoceracia.
Ara soi pas lo sol a zo dire : Le Flochhingtonpost o explica tanben. Mas es pas un problèma de jacobinisme, es un problèma d’una pensada unica tecnocratica desligada de las populacions, e per aver la democracia clara, cal aver una dimension per aquestas democracia, los Estats-nacions e donc la super-estructura de Brussel son pas las bonas responsas per las populacions.
Actualament, sèm plan dins la crisi dels Estats centralistas europèus, e que la super-estructura bastida pels Estats-nacions ne patirà, çò qu’es normal per refusar de pensar a la refòrma, eliminar de l’Union Europèa, lo pès politic de las tecnocracia dels Estats-nacions, dels mercats-Estats-nacions.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada