Democracia per Occitània: L’Humanité prepausa un viatge indignat e conservador, Bellaciao acompanhariá.

dimecres, d’octubre 31, 2012

L’Humanité prepausa un viatge indignat e conservador, Bellaciao acompanhariá.

Viatges d'esquèrra : donc dins la santa capitala, quora lo poder de dreita tusta ! Aquò rassegura... Cal dire que per L'Humanité d'anuèch, es un pauc coma pel PC-Algerian, es l'omertà sul tèma catalan e l'independentisme.

Pel moment, ai jamai vist un article, sobre çò que se debana en Euskadi (que l’esquèrra a ganhat la mitat dels vòts lo 20 d’octobre 2012, benlèu perqué es veïculat pels RG qu’es ligat a ETA coma indica Valls dins lo jornal conservador El País, conservador d’esquèrra e del meteis grope de premsa que Le Monde a Madrid), ni un article sobre lo pòble catalan qu’a manifestat lo 11 de setembre darrièr en massa (2 milions de manifestants interessa pas la massa dels redactors de L’Humanité, dins lo jornal que revendica d’èstre la paraula de la massa, mas quina massa senon lo nacionalisme al poder centralista e bonapartista, aquel qu’agradava per n’èstre lo modèl de Stalin ?).

Anuèch me questioni sobre las capacitats dels redactors d’esquèrra francesa per comprendre los nacionalistas de proteccion que son renegats per Bellaciao o L’Humanité. En règla generala aquesta esquèrra capita pas de veire que son tanben nacionalista e de l’esquèrra, mas expansionistas ; Cornelius Castoriadis o sabiá demostrar tanben dins las annadas 1950/60/70/80 ; aquesta esquèrra cambiarà jamai ; e son los metyeisses que demándan solidaritat pels salariats, per èstre amassa per defendre los dreits dels salariats, per manifesar amassa (aquí es pas BILDU, es pas en basco)… amassa Franceses plan segur, los Occitans, Catalans, Bascos, Còrses, Alsacians, Sovosians, Kanaks, Polinesians, Martiniqueses, Goadelopeans, Guianeses, Bretons, Flamands, Lorrens, s’en trúfan ; perqué ? Perqué an la vision d’Ernest Renan e Maurici Barrès de la ciutadanetat (coma la dreita, quitament a l’extrèma-dreita que s’aplegarà lèu a Aurenja en Occitània), es de dire l’uniformizacion identitària francesa, en resumit parisenca-franciliana e faita de las immigracions que podián pus viure en regions per fauta de politica indiustriala (e quora una politica industriala se dessenha, son sempre contra l’initiativa, coma los capolièrs del PNO çaquelà) ; mas tanben es tecnicament, una error d’esquèrra de dividir per préner lo poder al cap, val melhor aver un sol cap per préner lo poder ; encara un còp lo pòst-stalinisme es encara vigent a l’esquèrra francesa, e lo bonapartisme ajuda coma una referéncié unica e politica qu’auriá ela capitat d’arribar al poder, Es pas un azard se FO es contra l’aprigondissament de la decentralizacion, els qu’an lo maxímum de sòcis dels foncionaris de la decentralizacion (e la CGT pensa parier, coma pel nuclear)… La paradòxa de l’esquèrra francesa o espanhòla es que vòlon plan que «lo» pòble parlèsse, se manifestèsse (mas sovent lo vòlon far en lor nom), mas lor cal un sol cap pel pòble unic (espanhòl o francés, o comunista argerian, o italian, o polonés, o portugués, o iogoslave, o grèc, o turc, o russe, o suedés, etc. ), un pòble unifòme sul modèl juridico-antropologic dels Ernest Renan e Maurici Barrès, o simplament mauracian d’esquèrra.

Aquesta vision d’un sol cap, estalinian, un sol capolièr per arribar al poder o per ganhar la guèrra contra lo ‘grand capital’ (oblidar que de capital tanben n’a mestièr l’Estat), aquesta vision politica d’esquèrra aurà sa version etnista, una sola lenga per aver un Estat, per meritar una nacionalisme que fabricarà comunicats de sosten. Coma se un pòble de Francha-Comtat auriá pas dreit als seus separatistas coma Kossòva o Montenegrò, o Mónegue, Luxemborg e Liechtenstein !

En Argèria, an fabricat un Estat sus aquel modèl ; vesèm la resulta anuèch e aprèp 40 annadas d’independéncia. Es alara aiçò que Catalonha aurà de desfugir. Sembla que fosquèsse plan partit aprèp la resolucion votada en Aran, a l’unanimitat, e qu’aguèt un resson fòrt positiu dins los rengs independentistas catalans (veire lo bilhet següent).

La massa seriá la solucion politica de sempre, pels imperialistas de sempre. Garibaldi a cresegut tanben aiçò en ajudar militarament a crear Itàlia, e la donar a un rei (un potencial dictador), en oblidar que Niça, sa patria, ameritava d’èstre protegida dels Franceses (serà anexada per un referèndum militarista en 1830). Bonaparte, el, a negat la Republica de Corsega, per s’abatardir ambe lo directoire e portar la guèrra pertot en Euròpa, en nom d’aquesta massa francesa que portava la consciéncia politica aquesta a Euròpa (al XXien sègle ne sèm pas luènh ambe lo personal politic francés de la comission). La question de la massa es la question de la guèrra, vóler la patz es oblidar la massa e que la massa preferís la guèrra a la discutida democratica, la massa discutís qu’ambe intermediaris (la representacion serà a còps pacifica o violenta, militarista), pensa pas mai que tanben la minoritat ontologica o exteriora a mestièr d’èstre escotada.