S’acaba de publicar sul programa de France Culture, un invencion francesa classica, lo revisionisme istoric, l’a-istoric dins las biografias es costumièr dins l’Estat francés ; se pensa francés dempuèi l’etèrna França ; perqué França a sempre existat, nos an confirmat los libres dels IIen-republicans, laïcs e Hussarts de la «sapiença» collectiva francesa o de l’ignorança excepcionala !
Per los que sábon pas e son nombroses e particularament a Tolosa ; al mes de novembre ai visitat lo Parlament d’Estrasborg, lo guida èra ongarés, e parlava un francés bon, sortit de l’escambi Eurasmus, que m’assegurèt aver far ambe l’universitat de Tolosa Le Miralh, universitat qualificada (díson) per ensenhar l’istòria ; e digun li a parlat de Gerbert d’Aurlhac. Los istorians qualificats per aver diplòma a Tolosa, e per ne donar, son pas aqueles que pòdon ensenhar lo camin d’Aurlhac a un Ongarés en escambis d’estudiants Eurasmus a Tolosa, la supausada capitala occitana. Es encara una pròba d’incompeténcias universitàrias francesas a Tolosa.
E donc aquel guida poliglòta del Parlament d’Estrasborg, èra plan susprès que li fasquèsse la remarca sul papa de Vatican qu’autorizèt la creacion del reialme d’Ongaria… El pensava que cap ‘franceses’ o sabián, e cap dels ecologistas que m’acompanhávan o sabián, segur ; coma soi pas francés, li ai explicat qu’èri occitan e que tot occitan o deviá saber ; tot occitan o devi saber, e soi pas benesit pel sistèma papista.
Quora un francés o sap, explica qu’es un Papa … francés. Tot es normal, aquí tanben, “normal”.
Es lo programa de France Culture aqueste maitin («un autre jour est possible» presentava un “Happening francés” aquel jorn tanben), següissent aital als estipiditats dels biografes o de l’editor del biografe, que els veson un mercat-Estat-nacion francés dins l’edition de la biografia de Gerbert d’Aurlhac, e donc lor cal un … «Papa francés» ; çò qu’entendi mal, es que dins lo programa de France Culture, l’Auvernhe es estada donada dos còps, donc o sabián que l’Auvernha èra pas francesa d’aquel temps ; e soi segur que los productors del programa sábon que lo concepte de ‘Francés’ es realitat istorica e politica sonque a partir de 1789 … donc 789 annadas aprèp la vida d’aquel papa auvernhat, e donc occitan (èstre occitan es pas una question politica, mas simplament lingüistica, en matièra istorica, e donc aquí i a pas a-istoric de l’emplegar) ; podèm confirmar que Gerbert d’Aurlhac parlava segur occitan abans lo francés, coma latin, puèi catalan, puèi francés e italian.
Dins aquel programa, per presentar la seria de Michel Cool, lo productor parlarà de «pape français», puèi lo bilhetista assegurarà aiçò a la finala, tot en agüent insistat sul fait auvernhat de la seuna identitat ; de cap manièra, çaquelà, dona una explicacion credibla per comprendre la biografia del camin de Gerbert d’Aurlhac del vilatge pastoral a Vic dins lo parçan dels Comtes de Barcelona ; benlèu la curiositat del biografe o del productor de la radio francesa, a oblidat de pensar que d’aquel temps França existava pas en Auvernha, nimai dins lo parçan de Milhau, lo Carladés èra puslèu tèrra politica del Comte de Barcelona, e donc que lo viatge cap a Ripoll e Vic èra natural politicament… Mas aquò digun dels auditors ne sauràn quicòm.
L’oblidança fabrica una ideologia istorica nacionalista francesa ; donc avèm un «Pape français» que se sona Silvèstre II, aquel que faguèt Polònia e Ongria .. e soi segur qu’es una aisina emplegada per la diplomacia francesa per s’ajudar a far dintrar la francofonia en Polònia e Ongria. Mas la realitat es que Gerbert d’Aurlhac es estat a Reims per l’interès dels Francs, e non pas de França, e que ne foguèt fòrabandit perqué èra pas franchimand justament ! Aquel istòria ecclesiala francesa es un nacional-clericalisme istoric, un papisme basat dins la destruccion dels sabers occitans, per exemple la cremacion de mantunas Bíblias en lenga occitana, lenga correnta del pòble d’Occitània dinca las annadas 1950. Lo nacionalisme ecclesial francés participa aital al nacionalisme francés, en qualificar Gerbert d’Aurlhac de «pape français». Coma participa a la francizacion de Bernadeta en la mandar a Nevers, o en refusar d’inscriure «que sòi era immaculada concepcion» sobre la cauna de Bernadeta de Sobirós en lenga occitana, es una conviccion ancionalista de l’avesque del temps, pron abans Vatican II e l’autorizacion de l’emplec de totas las lengas dins la liturgia dins l’Estat francés ; o faguèron gaire per l’occitan !
Non podèm pensar parier que l’utilitarisme faguèt de Gerbert d’Aurlhac un preceptor del jove emperador germanic ; es encara l’interès, res de mai, l’interès per la sapîença, d’aquel temps n’i aviá encara ; anuèch, es puslèu l’ignorança catolica francesa, dels biografes e dels productors radiofonics, que cal cultivar per assegurar que França es eternament un espaci coërent e exagonal, la puretat sanctificada per Roma e lo papisme contra Occitània ; çò qu’es jamai estat aquò, ni per istòria politica, ni per sentiment anti-occitan de longa.
700 annadas aprèp la mòrt de Gerbert d’Aurlhac avèm una mapa que ne farà la pròba :
Podrèm verificar, e los biografes, e los productors de las istòrias francesas (contes istorics o farlabicas nacionalistas costumièras), podrèm verificar que las ‘provinces réputées étrangères’ dintrava l’Auvernha, e donc tanben la patria de Gerbert d’Aurlhac. Ai puslèu una clinason granda a la sapiença istorica e politica d’aquel temps, puslèu que las farlabicas ensenhadas per la IIIena republica e los seus biografes, dinca las annadas 2013 !
Car avèm ara una etiqueta Made in France que nos assimila, nosautres Occitans, a la santa exagonita, una «sciéncia politica» qu’es una nacionalisme d’expansion parisenca.
Al moment qu’un immigrant piemontés d’Argentina elegit Papa a Roma non podèm que fan lo parallèl ambe lo nòstre Gerbert d’Aurlhac. Es que serà capable de veire dins Gerbert d’Aurlhac un exemple occitan per l’istòria de l’ecclesià tanben dins l’Estat francés ? Non o podèm creire, vist la pression politica per non aver d’occitan dins lo sistèma educatiu catolic francés en Occitània.
De la Glèisa papista avèm sonque poscut recebre castig contra Occitània, SONQUE en 1010 annadas de vida del papisme.
-°-
Se volètz publicitat classica, digatz-me zo ! Farèm quicòm ….
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada