Visibilitat lingüistica : un exemple de Niça

Sobre aqueste blòg acaba jamai de criticar lo sistèma politic per non pas capitar d’imposar a la seuna administracion ; es de dire agir aprèp aver prometut fòrça ; aquela accion se podriá far l’emplec gratís per la lenga occitana, e las enquèstas que el paga per saber çò que lo ceucle d’electors pensa e jà en votat per aiçò, las enquèstas fan saber que 75 % son d’accòrd per aquel emplec ; lo sol problèma damora per convéncer un sistèma administratiu politicament engatjat ambe FO per non far creire qu’es possible a gratís ; alara me sembla important d’informar los elegits que mantunes artesans, sense qu’aquò còsta un €, faguèt vesedor la lenga occitana de Niça … Aquò se debana pels clients entre Niça e Mónego (Monaco) :

Aquel exemple vengut de l’autre latz d’Occitània, me sembla un exemple que tot artesan deuriá aplicar ; sabi que vesi fòrça crotz de Forcalquièr dins las carrièras de la vila de Tolosa, es qualificada de ‘crotz tolzana’ (plan), mas aquel veïcul explica :

Niçard non demembrar la tieu lenga

Es un imperatiu, que non podèm que felicitar l’artesan ; perqué soi segur que l’anglés li es mai utile aquí del costat de Niça que lo niçart ; remarca a Tolosa seriá melhor l’alemand, vist la populaicon importanta d’alemand.

Es pas un eslògan ligat a l’activitat reala de l’entrepresa, mas puslèu a una identitat o un punt de viste politic concensual, e donc pas en contradiccion ambe l’activitat economica de l’artesan.

Alara se pausa lo problèma, perqué ambe totes aqueles arguments positius, res se passa dins lo burèu de comunicacion de Tolosa, la comuna o lo grand Tolosa, per emplegar a gratís l’occitan ?

La responsa es coneguda ; vist que lo francés es considerat coma la basa etnica de la République Française, dempuèi que los socialistas e la dreita nacionalista votèron per l’article 2 de la constitucion frnachimanda, avèm una administracion que podèm pas guidar eficaçament ; e aital los elegits e las elegidas son en contradiccion ambe las ‘bonas’ paraulas de campanha.

Del meteis biais, aquesta contradiccion fabrica una nnecessitat de cambiar la constitucion, ara ; la fauta de quí senon dels socialistas, actualament al poder. Donc, es plan als socialistas de recuperar l’error etnista e expansionista lingüistica, es çò qu’avèm entendut dins la campanha de François Hollande, vaquí una annada. Es çò qu’ai poscut jà explicar ambe una letra del secretariat de l’Élysée sul meteis blòg, explicava qu’èra en camin, un mes aprèp èra devengut impossible. Lo nacionalisme lingüistic francés e republican tornava al poder, en febrièr 2013. Fin març 2013, pauc a pauc, tot l’occitanisme, aprèp un article de Marianne satisfaita, se desperta.

Alara tornèm préner las paraulas, paraulas d’una Anne Hidalgo : « quin es lo cap ?» la direccion politica del govèrn …«Repères que beaucoup on, perdu» Anne Hidalgo sus France Culture, anuèch. Cal acarar lo populisme, coma Badinter l’aviá acarat en 1981 ; quora i a volontat socialista, es possible d’abaissar lo populisme nacionalista francés. Ont son los elegits e las elegidas de Tolosa, que quora tot sembla anar plan sul subjecte occitan, son a la manifestacion, e quora s’i cal apuntar a la batalha intèrna fàcia al nacionalisme francés socialista, son bravament absents ; perqué son estats capables de se far fotografiar ambe Joan Jaurès pendent una manifestacion, perqué Jean Jaurès son incapables d’o tornar emplegar per s’imposar fàcia al nacionalisme francés dedins lo Parti Socialiste. Que fabrica Gérard Bapt ? Qué fabrica catherine Lemorton ? Kran los primièrs a signar una lei pichoneta ambe Navarro de Montpelhièr ; mas ara qu’i a quicòm de bravament mai important, vesèm res arribar ! (e a las demanda d’entrevistas son absents tanben, s’amágan !)

Pauc a pauc, aprèp François Ier, près en referéncia per Beregovoy en junh 1992 per imposar l’article 2 de la constitucion franchimand, François Mitterrand ambe lo discors d’An Orient, e François de Corrèza (departament que s’i espèra una politica per l’occita atanben), avèm la triagulara dels François que nos fan pensar que François es pas un pichon nom qu’ajuda l’occitan a sobreviure, mas puslèu qu’ajuda lo nacionalisme francés de pujar.

Se nos parlarà de populisme, mas de qu’es acceptar las pressions gentas del nacionalisme francés per non comprendre que la republica es pas una question de lenga. E alara per aver far una error en 1992, cal escriure una lei per la dignitat de l’occitan e donc totas las lengas de França, e donc per la fòrça de junh 1992, cambiar la constitucion franchimanda.

Puèi se los elegits e las elegidas occitans(anas non pòdon far cambiar las causas a París, val melhor que davalèssen en regions occitanas, per fabricar lo nòstre pròpri parlament coma aviam a Pau e Avinhon abans lo 22 de setembre 1792, abans aquesta data se sabiá far la diferéncia entre ciutadanetat (juridic) e nacionalitat (antropologic).

Sembla que fosquèsse mai urgent de fabricar divorciats pel mercat dels avocats liberals, que non pas lei per rendre la dignitat a l’occitan.

Del meteis biais la critica qu’explicava ièr dins un bilhet politic, es sempre valable, quora un artesan capita d’aver de l’occitan vesedor, perqué las associacions felibres o occitanistas son pas capable d’o far ? (Legir lo bilhet següent).