A Tolosa, mantunas messas catolicas son previstas cantadas, mas ges en lenga occitana ; sabi qu’i a una messa en occitan prevista a Montpelhièr.
Es una fèsta catolica tradicionala, dins la linha dreita de l’ostracisme lingüistic catolic contra l’occitan (i a quasiment pas d’escòla catolica per ensenhar per immersion l’occitan), la lenga dels «bons cristians», aqueles qu’an tradusit la Bíblia dins la lenga del pòble a quí volián adreiçar lo messatge, bravament abans Vatican II. S’espèra encara un quicòm del costat del Vatican a prepaus del chaple de l’inquisicion contra aquestes «bons cristians».
S’esperarà Bernadeta Sobiron per veire tornar l’imposicion de la lenga a l’ecclesià catolic a Lorda, èra segur ni la volontat seuna, ni aquela del pòble bigordan que la valorizèt ; mas simplament aprèp una pichona peticion de protestacion car la famosa frasa de Bernadeta Sobiron, lo curat local la voliá en lenga imperialista e republicana francesa ! Es Filadelfa de Gèrde que fabricarà la peticion ; la paura poetessa serà pauc reconeguda, fòra una placa a Bordèu plaça Gambetta. La paura Bernadeta Sobiron serà exilhiada a Nevèrs en franchimandia coma una reala sancion de non pas parlar la lenga que los curats volián imposar.
Al XIXen sègle, lo pòble de Dieu en França es aquel que parla sonque francés, e aiçò contunha al XXIen sègle. Lo pòble occitan es lo sol qu’a pas recebut un tractament digne per part del sistèma catolic, contrariament als Bascos, Catalans, Alsacians, Savosians, Bretons, Flamands, etc.
La primièra associacion a aver questionat los militants per aver la Bíblia en occitan al XXen sègle, es l’associacion Per Noste en Bearn, ambe una traduccion collectiva, Michel Groclaude e Gilabert Narioo. Mas aquò faguèt pas introdusir las lecturas en occitan dins las messas de Bearn, ni pels protestants, ni pels catolics.
Puèi un autre exemplar aranés es arribat, puslèu catalano-aranés, sense aver realament cercat s’i aviá jà d’autras òbras sul tèma.
L’an passat ai tanben après qu’un temple lengadocian, de Narbona, fasiá la lectura de tròçes del tèxte biblic. Çò que pròva al mens que introdusir regularament l’occitan dins las messas, es possible ambe un pauc de volontat. Vist lo temps qu’i a entre la primièra publicacion modèrna, e l’introduccion primièra dins una messa protestanta, podèm dire clarament qu’es pas una prioritat pels cristians engatjats de recuperar la lenga occitana, legitimisme sapitèrne, segur.
Ara en 2013, es l’associacion e editor Letras d’Òc que demanda a Joan Larzac de donar sa version lengadociana de la Bíblia.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada