Aquò’s la mapa de las demandas de las òbras, del cavatge industrial, en França (al centre) e dins las periferias, las colonias del jacobinisme, o dins la mar nòstra.
L’Istòria se debana en 2012, aprèp las autorizacions legalas de practicar lo país nòstre, «Un vièlh pagés del naut Carcin se passèja e vei un jovenòme que beu l'aiga d'un riusset, qu’en patz s’en va dempuèi sègles cap a Òlt: "E petit, cal pas tastar aquela aiga, las vacas e los vedèls del prat d'en sus i an cagat dedins! Total i a cercat de gaz de schista, al entorn (malgrat totes los comunicats de protestacion del sistèma politic de la decentralizacion)."
Lo jove li respond : "Monsieur, pourriez-vous vous exprimer en bon français s'il vous plait, je suis Parisien et je ne comprends pas votre patois".
Alavètz lo pagés li respond : "Bois doucement, elle est froide...." »
La tecnocracia parisenca parla lo vièlh patués parisenc (francés) e lo novèl patués londonian (tecnò-anglés) coma al Canadà. E nos faràn engolir las meteissas colòbras, en matièra de desvolopament, o de «projets de futur per notre territoire» (es la novèla semantica, en anglés, futur projects for our territory), e benlèu que finançaràn las glèisas de la republica tanben, per ajudar als budgectes que l’Estat central aurà talhat, e aital se faràn una clientèla coma pel nuclear.
Me sembla que las fòtos díson, mai que tot, fòrças causas : al Quebèc la tecnocracia industriala parla coma en Occitània, ambe las mans… es lo trilingüisme canadenc coma dins las reünions politicas ambe lo lengatge dels signes, per un bilingüisme decentralizador qu’oblida las lengas occitanas e catalanas, o bascas, per una normalitat lingüistica e plurala.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada