Dins las eleccions, quora i a pas cap programa, nos cal un candidat que posquèsse impressionar, la vièlha generacion es impressionabla. La partidocracia jòga a la recèrca del candidat, per enganar.
Aquí ambe Philippe Perrin avèm lo soscandidat partidocrata, per ajudar la deputada anti-europèa –antimultilingüista- de se presenar dins una candidatura que, pel moment, la plaça se libèra.
Lo sistèma aprtidocrata definís lo candidat e lo soscandidat, non pas en sas capacitats d’èstre represnetant del pòble, mas en sas capacitats d’èstre subjecte del partit coma d’autres tempses èrem subjecte del rei, abans la dicha Révolution française.
Ai donc legit atentativament per saber dinca quin novèl nivèl d’ipocrisia la partidocracia de dreita nacionalista francesa pòt anar per presentar un soscandidat e sa candidat cumulaira.
Ai jà explicat perqué la candidatura de Christine de Veyrac me semblava pauc convenienta a Tolosa. Un bilhet precedent vos podrà ajudar.
Mas uèi al maitin, un document en color –e veirèm que la color es imporatnta- podrà donar una impression contrària sobre las capacitats del partit al govèrn d’emplegar l’argent public per promòure lo soscandidat, Philippe Perrin. Es lo suplement. E pel suplement se fabrica alara un document en color ; e coma es «ecologista», lo cal en verd, normal…. Mantunes an jà qualificat dins un francés blós de greenwaching.
Lo ròse es per doás causas, la tòca “gauche démocratique”, aquò minjar que de pan vièlh, e lo blau per recordar que son çaquelà de dreita, e lo costat “rue des roses” (es dins lo barri de Bonhoure que s’i presenta… un ancian luòc de promocion de la beuvariá de l’equipa Baudís, un còp èra).
Vesèm que lo document es pensat… dinca la frasa que m’a donat la rábia.
Pendent quaranta annadas l’ecologia, los militants e associacions, èra una causa d’extremistas, de maissants ciutadans, dangieroses gauchistes, (un pauc coma en Tunísia per donar lo poder a Ben Alí, cal castigar fòrt per donar la rason), e pendent quaranta annadas se refusa de lor donar la paraula publica (dins los mèdias d’Estat e locals provincialistas), als «écologistes idéologues». Es interessant de veire que dempuèi que son passats de las etiquetas extremistas a las etiquetas ideològues, los documents de la dreita nacionalista francesa, liberticida, son passats del blau marin al verd amarinat, mas lo contengut es autanplan voide, voide coma un trauc astral.
Justament a prepaus dels astres, a l’UMP-NC-GaucheRépublicaine-Parti-radical-Valoisien, lo soscandidat, colorizat, a dreit a un document de promocion dins la boita de las letras de cada ciutadan del barri Bonhoure. Es l’unic argument, es un astronauta (fistre!). Dempuèi l’astrada, lo cèl nègre-blau amarinat, segur que la votz del soscandidat serà diferenta, segur que se veirà mens los avions privats qu’auràn de far l’anar e tornar d’Estrasborg-Brussèllas dinca Tolosa. Òc, sabèm que la deputada s’ajudarà per cumular, e daissarà lo soscandidat fabricar un secretariat, astral segurament.
La conversion es tanben clara, «Christine de Veyrac est écologiste» ; mantunes eleccions abans èra per far trabalhar los sos amics de la comuna qu’an mestièr de crear rotas, e peiras de Garona, per virar al entorn de Tolosa, lo tot veitura èra sa primièra pre-aucupacion, ambe los seus parquings centrals Veolia. E coma an decidit que l’afar èra la causa de la pèrda de las eleccions, dins lo partit governamental, son devenguts verds d’ecologia, ambe totas las colors que cal pels soscandidats.
Philippe Perrin dempuèi l’astrada a segurament vist l’espandiment de l’urbanisme de Tolosa, e l’elonhament de las produccions agrestas, e aiçò zo devèm a la gestion de l’urbansime de la municipalitat RPR o UMP, per fauta de pensada sul tèma. Car çò qu’es ben clar, es pas simplament de s’autoproclamar de color ecologista per l’èstre, quitament sense ideologia. Car l’ecologia es pas una ideologia, es pensar coma vuire melhor sul territòri, en país occitan (ambe la lenga donc).
Per clavar, espèri que pas simplament lo maissant govèrn actual, farà la pèrda de la viotacion per aquestes candidats, o cobla candidatabla.
Un jorn podrèm mandar dins l’astrada totes los candidats dobtoses, en fusèa privada, ambe mecenat seriós e que pensa al país abans de pensar la partidocracia. E pel moment, se vesètz passar una fusèa UMP-NC etc., podrètz dire qu’es jà la debuta de la liberacion nacionala occitana, coma en Tunísia.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada