La desillusion costumièra ambe los Franceses…. que díson far de politica.

La fabla de l’escorpion e de la granòta ajuda melhor a comprendre las dificultats occitanas al nivèl politic.

Pel moment, avèm pas cap novèla d’una cambiament de la constitucion per agrear un article sobre las lengas de fRANÇA? Nimai pensam pas qu’una lei serà un jorn programada ambe los socialistas per las lengas de França ; se cal sonar David Grosclaude, filh de militant socialista, per zo creire… e elegit del Partit Occitan ; es que faliá qu’i aguèsse ligams fòrts socialistas franceses per i aver dreit ; o cresi. avèm pas cap novèla dempuèi lo 31 de març de 2012 (ni per la manifestacion ni per la medalha ‘occitanie’ doinada a Carcassona), levat que l’occitanisme aurà vist passar los socialistas pendent una manifestacion, en tot fasent creire que la lei serà la lora primièra pre-aucupacion politica.

Valls e Montebourg, segurament pas per astre amassa an declarat la guèrra a una idèa europèa que podèm far sense nuclear ; las ‘frontières naturelles’ del nacional-tecnocratisme francés an jà oblidat Fukushima e Tchòrnobil; díntran aital dins lo sistèma productivista enegetic e tecnocratic nacionalista francés, clarament designat. E sistematicament, los elegits en plaça…

La pensada politica francesa es quicòm coma un escorpiu ; tot personal politic occitan qu’assaja de jogar ambe ela, serà picat un còp que la bèstia serà salvada dins lo sistèma electoral.

I a pas cap sistèma partidocrata (francament occitanista o pas) qu’aurà pas cambiat d’avejaire en tocar lo sistèma republican francés parisenc, pas cap. Es donc plan aquel sistèma parisenc, sistèma politic, qu’es un problèma.

Es per aiçò que cal gerir los afars occitans directament al país nòstre, sense passar per París. Mas atencion, sèm pas tanpauc d’àngel per gerir aiçò, e serà bravament complicat vist que ne sèm gaire format per ajustar coma cal una politica pel ben de tota la populacion ; e la populacion o sap, ela que refusa de votar occitanistas dempuèiu trenta annadas, segurament ambe rasons.

L’idèa d’una aligança ambe EELV es aital normalament caduca (mas aquò lo cal pas donar en boca a David Grosclaude puèi que dirà lo seu contrari quasiment mantunes meses aprèp, o manunes trimestres aprèp) … o alara per EELV val melhor los pòstes politics (Davod Grosclaude es capable aquí de dire lo contrari) e las pagas que la rason politica. Aquesta aligança EELV pausa donc un problèma a RPS-Partit-Occitan, e donc afortís clarament que cal pus jamai fabricar una aligança politica ambe los partits franceses (es aital lo rasonament del Partit de la Nacion Occitana dempuèi sa creacion, sola causa que me semlbla grandament bona).

Dins lo seu comunicat l’Observatoire du Nucléaire dona la causa coma clara, totas aligança ambe lo PSf-PRG es un dangièr per la pensada politica, e l’accion politica en foncion d’un programa. Lo PRG-PSf es un partit de la tecnocracia nacionalista francesa que lo seu ròtle es la desprogramacion d’una lista de programa politic. La tecnocracia francesa destrusís la politica, es justament per aiçò qu’es estada bastida.

Atencion cal pas confondre lo castanisme e la linha politica del Partit Occitan, se se sembla bravament, son çaquelà un pauc diferenta, mas an consequéncias similaras al nivèl politic ; lo castanisme es una pensada dedins lo partit comunista, un activisme (e que tot assag de l’en srtir es una engana conceptuala) ; lo partit occitan es assajar d’aver elegits per finançar un partit e las activitats culturalas ligadas (IEO per exemple, i a pas de IEO sense Partit Occitan e al revèrs) ; mas a la finala fan que l’occitanisme politic tombèsse en indignitat nacionala.

Morir de non pas aver capitat la fabla de la granòta e de l’escorpion…

-°-