La marca España es pas brilhenta (valorizacion del franquisme e de la corrída, amai de l’anticatalanisme coma del temps del Franquisme), la marca fRANÇA es pas melhora, defòra coma dedins ! Un exemple de marca fRANÇA, lo sant Sénat en visita en Confederacion Helvetica, mai tanben lo seu president actual que jòga al clientelisme occitanista a L'Estivada 2013. S'espèra un dessenh umoristic d'esquèrra sus aquel tèma, un dessenh d'un foncionari universitari e occitanista, sortit del sistèma e pagat per el... plan segur.
L’occitanisme a tanben un problèma en concret dedins la sorga del finançament, pagament, de mantunes occitanistas ; son al meteis temps occitanista e finançat (salari de foncionaris) pagat per l’Estat francés ; e donc, lor ai grandament aisit de tustar suls independentistas. Es aital la linha editoriala de La Setmana, dempuèi que la redaccion es passada a un redactor qu’es sortit de l’universitat francesa en Occitània. La Setmana val un non-abonament, o escanerizacion sistematica, per la difusion.
Un Internauta a determinat lo problèma ambe l’afar dels 15.000 € de L’Estivada. L’Estivada es una associacion considerada coma pron conviviala politicament, per èstre subvencionada e sortir una clientèla per las eleccions. Donc recep subvencions (es pas un astre se cal demandar una lei, es obténer lo dreit d’aver la moneda publica, tanben pagada per nosautres occitanistas indepdentistas, per un projecte collectiu la promocion de la pluralitat lingüistica, e de l’occitan ben de l’umanitat). Aquela organizacion associativa, L’Estivada, es çaquelà fragila, per un risc de temps maissant o d’autres problèmas ontologics, e lo politic o sap, donc la subvencion es alara acceptada. cal recordar que sense subvencion L’Estivada auriá jamai debutat, cal notar qu’es pas l’esquèrra qu’a debutat lo projecte, mas l’UDF Marc Censi, aprofieichant del fait d’èstre cònsol de Rodés e president de la region administrativa. Se cal pausar la question ara, ineternam la subvencion se dèu desvolopar ? Ineternam ?
L’informacion que L’Estivada es estada salvada, es clarament mostrada dins la pravda de l’occitanisme d’esquèrra, La Setmana. L’esperit critic de l’occitanisme, e donc dels redactors de La Setmana es quasiment plaçat a la question publica, aprèp aquelas frasas legidas sul net : «Lo numèro 930 de LA SETMANA fa un omentatge extraordinari a Jean-Pierre BEL lo president del Sénat francés, un occitan renegat qu'a pas jamai res fotut per l'occitan quand èra elegit local d'Arièja. LA SETMANA lo presenta coma un "OCCITANISTA"! Un omenatge es fait al francofil grop musical montpelhierenc Mauresca (eslogan del grop: "ALHÒlI!"). De l'espectacle del grop independentista OBRINT PAS: pas un mot. Pas complicat de devinhar la linha politica francòfrancista de LA SETMANA... »
Per la linha editoriala de La Setmana, ai pas esperat anuèch, per entendre qu’es legitimista, e soi critic sobre aquel paperòt occitanista ; es normal es sortit del sistèma professoral qu’explica que «l’estat francés a salvat l’ensenhament de las lengas regionalas», al moment que barra las classas en Lengadòc, dixit de Montpelhièr e pòrta paraula de la professora pòrta-FELCO qu’emplega las aisinas de «servici public» per la promocion d’un sindicat d’esquèrra nacionalista francés, la FELCO.
Cal notar que Jean-Pierre Bel es un aparatchik del sistèma esquerrista francés, militant sindical (CGT), li caliá mostrar pata blanca per arribar ont es ; es lo camin occitan classic (los Franceses faràn jamai fisença a las qualitats o competéncias d’unes elegits que fosquèssen separatistas, es normal de se protegir); es un fenomèn plan conegut, per exemple Alain Rousset a pas desvolopat una reala politica per l’occitan dins la primièra mandatura, perqué ? Perqué èra estat causit per la partidocracia (basicament etnista francesa d’expansion), e qu’al second temps, seconda eleccions, podiá probar que lo son cap de lista èra segur per ganhar ambe lo partit concernit, pas al primièr còp. La partidocracia fabrica elegits manipulables, capolièrs politics manipulables. es pas question d’aver un programa per las eleccions proporcionalas, vist que son los partits centralistas franceses qu’an militant formatats que fan las listas, e donc causiscan los caps de lista. E quitament s’i aviá un programa un pauc occitanista, l’administracion de la decentralizacion fariá lo seu trabalh de destruccion d’aquel. Es donc important d’aver formacion occitana a l’universitat per melhor conéisser los indigènes occitans, per los melhor manipular a l’esquèrra plan segur.
Alara se trapa foncionaris franceses per explicar que l’occitanisme «es pas dangierós», perqué «es pas separatista d’ensenhar l’occitan» ; l’occitan es donc decretat de França, lenga de França, etc ; coma se l’etnisme expansionista francés èra la nòrma politica e que la caliá apatzimar ; mas a quin moment l’occitanisme es estat separatista e violent ? Jamai ! Donc es plan la páur d’una casta legitimista occitanista que fabrica la páur del PNO, per legitimar al poder la pensada francesa en plaça, per exemple. Aital l’universitat eccepta un “Langue d’Oc-Occitan” … quora se sap la manièra qu’a lo nacionalisme expansionisme francés d’explicar que lo francés es fait de doás branca “langue d’Oïl” e “Langue d’Oc”, non podèm veire dins lo títol dels diplòmas bailats que la seguida de la destruccion d’Occitània, e d’una pensada autonòma occitana. Avètz jà legit dins la premsa seriosa “langue d’Oïl-Français”, o dins las quitas universitats franchimandas ?
Aqueste dessenh es utile, non pas per legitimar la páur franchimanda, nimai un paure PNO vertadièrament out, mas per legitimar lo ròtle del redactor, del dessenhador, dedins un sistèma que participa al netejament de la pensada occitana, las universitats francesas en Occitània. Cal legir aiçò lo dessenh : «me podètz donar un pòste a l’universitat», soi pas dangierós per l’unitat de fRANÇA e de la marca republicana francesa ; e aquò es indispensable, perqué la progfessora qu’aurà lo darrièr mot es nacionalista francesa, centralista la mai pura, e de Montpelhièr. Es pas question de las competéncias dins aquel afar. Es aital qu’avèm la quita professora d’universitat qu’explica a la comuna de Rodés, en public, que «fRANÇA a salvar las lengas regionalas dins l’ensenhament»… Es simplament oblidar l’istòria lingüistica occitana recenta, es vertat, es pas ensenhada dins las universitats francesas en Occitània, e quitament se l’èra, o seriá dins lo sense que castan aviá rason ! (e aquò vòl pas dire que Fontan o Lafont avián rason, nimai !) ; mas l’ensenhament seriá aquel perqué Castan èra comunista, e jà val per èstre dins l’ensenhament. La manipulacion universitària es una orientacion politica clara, sense cap de possibilitat d’acceptar la critica, lo sens critic es absent, per una universitat de letra, es çaquelà un grèu problèma, non ?
Avèm alara La Setmana, una pravda en lenga occitana.
I a jamai agut una critica del Conselh General de l’Avairon per explicar que lo 15.000 € podrián anar endacòm mai, mas per l’occitan (Calandreta, panèu en occitan, politica dedins las autras associacions, o creacion d’un pòste de cargat d’una politica lingüistica), non mas per la reduccion del budgecte (vist lo percentatge ridicul de l’occitan dins lo budgecte, auràn de trabalh per capitar ; se lo ridicul matava los elegits del CG d’Avairon seriá mòrt) ; es la meteissa tecnica que l’administracion de l’Éducation Nationale contra las classas occitanas ; l’occitan es una prioritat de suprimir. E m’esperavi que L’Estivada anava lançar una peticion publica pel seu finançament autonòma (dedins la pravda per exemple, se sap jamai una lutz d’autonomia ?), «perqué aquò lor auriá servit de leiçon» ; la sola leiçon qu’an agut es d’aver un chèc del mèstre de pensada, lo nacionalisme francés d’esquèrra, e la casta occitana que se dèu mostrar plan plega-esquina per arribar al vertadièr poder parisenc.
Autra leiçon sortida de L’Estivada 2013 : es lo nacionalisme occitan que pausa problèma, dixit Danís Chapduèlh … ne cal rire, d’aquela asenada ?
-°-
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada