Causida editoriala indicatriça

La dita «reforme territoriale» es dintrada dins los mèdias. I a mantunas manièras de tractar lo subjecte. Ai comparat Le Parisien (sol jornal regionalista parisenc difusat pertot a l’Estat francés, un indici,  un indici que li imposa de cambiar de nom, mas pas de contengut regionalista parisenc d’expansion) e Sud-Ouest qu’an agut l’idèa tot dos de publicar un tèxte de François Hollande sul tèma ; cal remarcar que lo tèxte, en se, es jamai criticat. Cal remarcar que lo subjecte amerita mai de doás paginas e que l’abdicacion del rei d’Espanha normalament mens (es pas lo cas), sobretot quora s’oblida sistematicament de tractar lo subjecte de las manifestacions dels republicanistas, Sud-Ouest coma Le Parisien.

Jà l’afar del rei d’Espanha dona una idèa bonapartista (los Borbons al poder a Madrid son d’importacion recenta, imperialisme francés, e dempuèi aquel temps son un problèma per Catalonha-PC, Euskal herria, Aragon, Galícia e Canària) e legitimista de las redaccions, a París (mai que tot tanben reialista aquela) o de Bordèu (lo surf meditic fabrica un tractament legitimista a Bordèu).

La critica sobre la basa del tractament de l’afar al cap de l’Estat es potenciala pel lector sonque ambe lo jornal Sud-Ouest. Sembla que la tecnocracia parisenca aguèsse una mesura de la populacion que fabrica una novèla mapa un pauc estranha per la region novèla : centre, Peitieu-Charenta, Lemosin ! Mai tanben per Auvernhe que dintra d’'ins una region que Lyon es jà pron granda per una gestion complèxa !!!

Se parla ara de debat per cambiat tot aquò. Lo jornal Sud-Ouest a listat las revòltas, e ne fauta ; la mapa es interessanta tanben, mas dona pas realament totes los problèmas que París non podrà reglar, vist qu’en general règla jamai res. París encaissa las certituds, mas descaissas sas dificultats dins las regions, o províncias – es la règla dempuèi sègles ; es la règla que los banquièrs an la costuma d’aimar, quora i a beneficis son pels accionaris, quora son deficitàrias son pels ciutadans. E la basa d’aquesta règla, los pòbles an res de dire sus los dictats de las castas al poder bonapartistas franceses.

Se remarca çaquelà que las regions qu’i a pas de remarca son las regions qu’i a pas de reforma ; es la confirmacion que, lo pòble pas consultat, es pas sonque aquò ; los elegits socialistas son pas estats totes consultats ; es la confirmacion d’una vision tecnocratica que lo politic bonapartista assaja d’amagar.

Se doblida per exemple, e lo cas indica que la revòlta notada es sonque los elegits de las decentralizacions, coma se sonque els avián dreit a una linha dins lo jornal Sud-Ouest… Se doblida las demanda de creacion d’una region-departament de Catalonha del nòrd, de la creacion d’una region Bretanha ambe cinc departaments, se doblida la volontat de creacion una region ambe dos departaments de Savòia(s) (simplificacion donc)…. Aquesta mapa indica pas tanben çò que se debana dins lo DOM-TOM que sembla generalament fòra sistèma republican parisenc, tot en lo suportar tanben.

Seriái curiós de saber dins quina mesura i a jamai agut de discutida sul tèma dins las seccions socialistas…

E la curiositat es la region Normandia, qu’èran talament pichona que lo regropament i sembla natural ; alara perqué o pas far sul pic, sense esperar una lei, o una demanda o exigéncia parisenca ? Perqué las regions o los departaments se podrián pas regropar sense l’intervencion parisenca, intervencion qu’es una catastròfa costumièra e parisenca dins la «gestion en province».

Sembla que jamai París non serà capable d’arrestar aquel merdièr centralista, quitament dins l’organizacion territoriala de las «provinces».