La recèrca : perqué far ? Ambe l’argent de quí ? E per quin public ?

Lo gènius genetic trabalha, mas per quí ? Pòt trabalhar tot solet, sense filosofia ?

L’article de Sciences&Vie pausa una descripcion de la recèrca en gènius genetic…

La societat actuala es la societat del productivisme, que sembla s’acabar per una endrona ; ambe lo nuclear serèm incapable de far un retorn en darrièr. Mas sabèm çaquelà que la bèstia del productivisme es reciclable per las autras activitats umanas.

Lo personal politic francés es nucleacrata, productivista, es un animal dich de l’excepcion culturala, monoteïsta lingüistic e republican dempuèi neandertal per l’istòria de la santa fRANÇA, aquela bèstia sobreviurà quitament se una centrala nucleara peta ; perqué ?

Gaitatz aquel candidat segon la recèrca francesa per èstre reviscolat, elegit pels cercaires per èstre reviscolat sul planèta dels vivents, sobre l’umanitat. Es pas polit ?

Mas pensatz realament que van daissar tot argent public per reviscolar aqueles tipus d’animals ? Es la faciada de la recèrca per la presentar al public, per aver un polit article dins Sciences&Vie. vos pòdi assegurar tanban que serà pas per multiplicar lo nombre dels professors del mamot qu’es l’Éducation Nationale, en periòde de crisi budgetari o de presentacion d’una crisi budgetari als mèdias.

Recentament per un debat sobre las nanotecnologias, un debat que la tecnocarcia de la recèrca tornarà pas far, perqué ? Perqué justament lo debat a provat que la recèrca representava pas brica las demandas, las demandas de los que son venguts debatre [cada vagada serà presentat per causas medicalas, per melhor far passar la potinga], demanda venguda per combratre la folia de la recèrca, una recèrca sense filosofia de vida, levat aquela de desvolopar la chifra d’afar per far plaser als patrons elegits o d’entrepresas, jamais pels ben-estar dels pòbles, de las nacions. Zo cal plan dire la recèrca trabalha pel productivisme o per ajudar un sistèma militarista de perségre son camin contra los pòbles. La bèstia fabricava los productes quimics per la guèrra de 14/18 ; es encara viva e viu encara dins lo cap dels cercaires joves de uèi. La pròva l’ai aguda al moment del debat sobre las nanotecnologias, non pas en faciada [polida faciada del debat, lo melhor èra darrièr ambe los comentari en seguida d’un incident]. Se debanèt a Tolosa amont del bílding de greenwashing arquitecturala mediatièca de Tolosa. S’i vei tota l’avenguda Jean Jaurès. E los anti-nanotecnologias avián «animat» lo debat ambe lo bola pudenta, es estat eficaç ; ièu, me faguèt rire, e mon nas li a pas agradat donc, coma mantunes soi sortit, acompanhat per joves cercaires.

E i a un qu’èra pas content que lo debat se posquèsse pas contunhar entre gents de bona companhiá, los conservadors del sistèma : «-c’est qu’en même important de rechercher pour améliorer les défenses de l’armée française, défense de la France !» ça diguèt (vos cal prononciar France ambe l’accent tònic que cal ambe una A que se vira del cap a O – lo patois parisenc a tocat tanben lo monde de la recèrca francesa, quora parleja pas anglés : fraoonc’ per aver una idèa grafica). Vos dirai pas ma responsa, mas la meuna responsa clavèt la discutida que el voliá debutar. L’ai jà escrich sobre aqueste blòg.

La recèrca cèrca, ambe la moneda de totes/as, e es clar se cal pausar la question, se dempuèi la debuta de son existéncia publica o privada, se la recèrca cèrca pel ben-estar de pòble occitan ? Pensi aprèp aquel famós debat, que non ; e zo farà jamai s’es etiquetada française.

Se lo personal politic pòt renàisser, mantunes faràn renàisser De Gaule, François Mitterrand (coma misnitre de l’interior pendent la guèrra d’Argèria) o Pétain (de moment qu’èra lo salvador de fRANÇA), veire Napoléon (al moment de son accion pel directòri), Simon de Montfort (quora tornèt la moneda al Rei franc) ? Quí sap l’idèa que passarà al cap de los qu’an lo poder a París ? Lo que decidís pel pòble cocitan, lo a quí lo pòble occitan li dona lo dreit d’aver de decidir per el.

Quí aurà l’argent per se pagar lo dreit de contunhar de viure ? Senon lo qu’amana lo poder ? Lo qu’auràn pron de moneda per se pagar la recèrca per poder sobreviure, pel desvolopament de son gènius genetic personal ? E puèi, quoa serà immortal, aquel Francés qu’aurà lo dreit de pensar lo pòble occitan coma esclaus e mortals ? Marcèl Esquieu a escrich una peça de teatre : « e nos fotèm d’èstre mortal». Quora èstre mortal serà en man de los qu’an lo poder, ièu m’en foti pas de l’immortalitat del senhor qu’a lo poder reial o republican.

La recèrca serà sempre per los qu’an la moneda del productivisme. la bèstia del productivisme ajudarà pas lo pòble occitan a sobreviure.

 

Quí me podrà dire quantas daissas fRANÇA aurà creat ambe la colonizacion de las tèrras civilizadas pel pòble occitan, en descrusir la lenga d’aquesta civilizacion ? Ai pas trapat melhor per simbolizar la recèrca francesa qu’aquel personatge publicitari emplegat pel sistèma governamental que viu entre l’Elisèu, Paris, e las províncias d’origina de la casta que governa (nòrd del Lemosin), e que lor pagèm desplaçaments en veïculs individuals suls budgectes d’Estat.

Pensatz que lo personal elegit, amai de se calfar ambe l’argent del poder, emplegaràn pas lo gènius genetic pels besonhs personals, coma las maletas entre Africa e Paris (una tradicion dempuèi 1830 e la conquèsta d’Argièr) ? Cresi mai a la reproduccion republicana del sistèma dels privilegiats qu’a un emplec etic de la recèrca dicha francesa, per la casta al poder a París.

-°-

Las samenças privatizadas son una consequéncia de las recèrcas INRA e de las classificacions modèrnas…

E tanben gaitar l’article en francés de BastaMag sul tèma.