Lo Front de Gauche (PCF, Parti de Gauche, Alternatifs) a pas encara comprès que las promessas son cresegudas pels inocents qu’an pas cap memòria istorica. Los militants del Front de Gauche, coma los de Debout la république (dimenge a Sant Albin), son capables sense vergonha de nos accusar de fachista, sesne vergonha e ambe lo passat francés (39 los plen poder a Pétain) ; an pas cap memòria sobre lo fachisme de la politica republciana francesa, com per exemple que son ni los Bretons, ni los Occitans, nimai lo Bascos qu’an votat los plen poder a Pétain en 1939 ! Nimai los Occitans, Bretons, etc. qu’an demandat a la polícia francesa de portar los josius a las autoritats alemandas, en granda quantitat, etc. Es plan un sistèma de pensada nacional-expansionista, francesa, la pensada de la Terror (per simplificar), qu’aurà bailat a la republica dicha democratica francesa lo modèlque se ne fan los pòrta-paraula al meteis temps que la majoritat dels jacobins franceses.
Xarlo d’Euskadi i tòrna en manièra de colèra sul tèma, aprèp la distribucion sistematica dins totas las manifestacions per la promocion de la diversitat e donc contra aquel nacionalisme d’expansion parisenca, un nacionalisme violent e sense cap de dobte ambe un passat pron pessuc per non pus seguir aquestas sonçainas politicas nacionalistas francesas. La colèra de Xarlo es sanitosa, e amai es colorada d’una pensada que se podrà classificar de dreita !
E Xarlo presenta lo document qu’es estat distribuat, e qu’ai refusat d’aver en man a Tolosa, coma mantunes occitanistas de la manifestacion, malgrat l’entrisme de la FELCO per nos far engolir aiçò.
Aprèp discutida dementre de mantunes occitanistas prèp de Tolosa, la provocacion a pas ajudat lo Front de Gauche… mas puslèu confirmat que cal votar per EELV, bravament mai clar sul subjecte (per los que vòlon votar a esquèrra, a l’etiqueta esquèrra, es de dire l’esquèrra del rei-president parisenc). Dementre aiçò, ièu soi pragmatic, espèri que los elegits del Front de Gauche me fasquèssen la lista de las accions per emplegar l’occitan, tal que ne fan promessa dins lo document, e pas simplament pel coorporatism dels ensenhants, mercés.
Lo Front de Gauche e Debout la république s’engánan un còp mai coma lo PCF s’èra enganat en Argèria abans 1962. Lo fachisme politic es fR-nça, e non pas los que se vòlon protegir d’aquel sistèma fachista francés, reial o republican, e benlèu tanben aital de la mondializacion engimbrada pel colonialisme republican parisenc.
Alara en conclusion, FN, Ligue, Identitaire, UMP, NC, LO, LCR, Front de Gauche, Parti de Gauche, Debout la République, LCR-NPA, son del meteis nacionalisme d’expansion culturala e lingüistica francesa, reiala o republicana, pauc impòrta lo regime ; non val res pel desplaçament per lor daissar un vòt, per els, non se cal desplaçar pels vòts. E pel Parti Socialiste, val melhor dire que pels candidats sufís pas de se far fotografiar debans l'estatua de Jean Jaurès (per la campanha) dins la manifestacion per assegurar un devís clar sul tèma.
Son un pauc coma la CGT quora parla dels republicans espanhòls, a memòria partesana e selectiva, sobretot en collaboracion ambe l’universitat de Le Miralh a Tolosa (universitat partesana d’esquèrra). Aital ai puscut verificar que lo militant UMP vist sul mercat de Tolosa, aviá oblidat que lo ministre de l’interior, Nicolas Sarkozy, qu’a causit las competéncias policiaras per la securitat de las banlègas sensiblas, èra lo ministre pichon Nicolas Sarkozy devengut ara president de 43% dels exprimits a las eleccions. La memòria del nacionalisme francés es una excepcionala oblidança, l’UMp, lo FdG, DlR, etc, son aital dins la dreita linha del nacionalisme qu’impausa l’ignorança istorica dins las escòlas d’Estat en Occitània, e que selecciona los professor en foncion d’aiçò e de l’allégéncia al poder central, e las oblidança politica francesa per servar lo sistèma ; es un acte de repression politica clara.
Per votar, volèm la lista de las accions per l’occitan, directament dels candidats, e non pas dels militants ; car lo dimècres 13 de mai de 1981, avèm en memòria lo raconte de Robert Lafont quora enguèt veire François Mitterrand e qu’es tornat pron decebut, grandament decebut, encara l’avèm en memòria.
-°-
Veire la vídeo sul costat.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada