Ni l’un ni l’autre, serà un projecte politic digne per Occitània. Es una granda confusion istorica francesa que bastís un pantais per Occitània, e donc una granda páur contra Occitània e sa dignitat. Es plan clar, l’occitanisme es pas brica un provincialisme, nimai un regionalisme, ni d’extrèma dreita, ni d’extrèma esquèrra (ni d’esquèrra, ni de dreita, ni a dreit, ni a esquèrra del rei-president).
Los delegats mandats als «États généraux» dubert lo 5 de mai de 1789, oltrapássan aviat los poders que lor son donats per la lei reiala, e alara se far «Assemblée constituante», puèi «Assemblée nationale constituante». Car pas oblidar las doás partidas de la dicha Révolution Française. Al final lo Rei dels Francs aurà pas poscut frenar l’abolicion dels privilègis dins la nuèit del 4 d’agost, l’egalitat legala dels ciutadans èra establida, puèi d’adoptar lo 26 d’agost una «Déclaration des droits de l’homme et du citoyen» que serà tradusida en 7 lengas del meteis novèl Estat ciutadan ambe mantunas nacionalistats. Es d’aquel periòdi primièr que la mapa de França designa un Estat de departaments, per eliminar la mapa anciana de las generalitats, zòna de prelevament de las talhas reialas, que amassa en generalitat èra la sorga principala del foncionament de l’Estat central, aprèp totas las demandas reialas (guèrra o castèl, o diplomacia). Aprèp un assag de monarquia constitucionala, la novèla institucion serà nommada «la République» en setembre de 1792, e lo rei, lo cap d’Estat ancian modèl, Loís XVI acuzat de traïr l’Estat novèl, es guilotinat lo 21 de genièr de 1793. La dicha novèla «France révolutionnaire» partirà suls camins de las guèrra e de las execusions dincal moment dictatorial que se snarà «Directoire» en 1795 ; la lenga es pensada unica e sola lenga per la lei a partir de 1792. Lo primièr 14 de julh serà aquel de la Federacion, lo segond serà la «Fête Nationale» (ambe bandièra e imne unic), dempuèi i a la problèma de l’Estat dich jacobin, mas los Montagnards èran pas mlhors.
Aquesta dicha République serà la primièra, puèi lo directoire portarà la guèrra en Euròpa, puèi fabricarà un dictador vengut de Corsega aprèp aver traït la «Republica» de Paoli en Corsega.
La segonda republica francesa portarà un autre Napoleon al cap d’Estat. La tresena republica serà l’establiment final del sistèma electoral (pels òmes unicament dinca 1945) coma seleccion de las elitas parisencas, e lo centralisme s’installèt sense téner compte de las regions, o ancianas províncias. I a jamai agut de dignitat democratica ambe l’ancian o lo nivèl regime en plaça, ni per las províncias, ni per las regions (arribada ambe De Gaule en 1969). Lo sistèma de la decentralizacion es justa una potinga politica qu’es pas democratica.
Es pas lo primièr còp que lo nacionalisme d’expansion parisenca assaja de manipulaciuon de las mapas, un exemple :
E i a pas sonque las mapas que son manipuladas per l’«Histoire de France», aquí una carta postala :
Dins lo sistèma francés de formacion e d’educacion, i a pas sonque la ierarquia de l’administracion qu’es un problèma al moment de las refòrmas e de còps lo professorat jacobin d’esquèrra (FELCO de Montpelhièr), i a tanben lo contengut de l’istòria presentada, es una manipulacion permamenta, de las pichonas escòlas dinca l’universitat, aquelas que bárran lo mai sovent los uèlhs de faiçon oficiala, per negar Occitània e sa dignitat nacionala !
Tota peticion que prepausa d’associar las mapas que vesètz aquí, es una peticion qu’a pas encara comprès que lo provincialisme (lo regime reial), o lo regionalisme (lo regime republican de la decentralizacion) son pas un projecte de l’occitanisme moderne.
Las províncias dichas “Généralité” èran aquí per cruvar la moneda per pagar l’Estat reial, installar graciosament unes privilègis per una casta, l’Estat èra centralista. Las regions dichas de la ‘décentralisation” son aquí per la gestion autrejada per un Estat incapable d’o far de faiçon seriosa, dempuèi París. Los privilègis donats a una casta èra lo dreit de cruvar moneda, e de temps e en temps d’o tornar al rei pels besonhs personals o de l’Estat quora lo govèrn o sabiá prepausar.
Un projecte digne per Occitània es d’aver institucions pròprias, e que lo finançament fosquèsse pas per ajudar París de nos enganar melhor. Lo títol del novèl regime per Occitània impòrta gaire, mas soi segur qu’es ni de provincialisme clerical franc, ni del regionalisme enartic decentralizador republican.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada