L’extrèma-esquèrra se vòl pausicionar contra, e donc lo nacionalisme-provincialisme francés li an creat los «Identitaires», associacion politica que trapa pron de moneda per s’installar pertot en Occitània dempuèi mantunes meses, e pas cap jornalista per verificar d’ont arriba la moneda, extranh non, movement politica nacionalista que son valorizats aital a cada manifestacion de l’esquèrra antifachista en Occitània ; e la pravada locala zo sap plan, que ne fabrica una fuelheton dempuèi la manifestacion del 31 de març, una mena de responsa politica engatjada d’aquela premsa de mèrda.
Lo FN n’es bravament content, aital podrà qualificar ambe pròva reala, l’objectiu de l’esquèrra (de l’occitanisme epr extension), èstre contra l’expression –quitament minoritari- d’una votz nacionalista francesa, assimilacionista, en Occitània. Parlarà o puslèu desparlarà sobre l’occitanisme en lo qualificar, d’excludent contrariament als dires politics diches a Montsegur e las basas claras de l’occitanisme. Mas en politica e en manipulacion, tot es permetut.
Los socialistas, els tanben, i traparà una resorga, per triar los militants per èstre bravament d’esquèrra, prèste de se far cartigar per l’extrèma-dreita (que diràn pas nacionalista francesa perqué zo son tanben), segur donc, e aital podràn s’aucupar d’un servici de la decentralizacion en tota securitat politica.
I a segur un ensemble de ciutadans qu’i traparà pas jamai un contengut a-n aquel afar, sense que per èstre mai castigat per un sistèma politic francés o un autre, es de dire los sistèmas politics del jacobninisme francés.
E per rassegurar los nacionalistas franceses, els pensan que los «identitaires», per lor nom «pláçan la bona question» (frasa entenduda dins la boca d’un supòrt a Marine Le Pen), mas en díser que benlèu an pas la bona responsa, la bona rresponsa seriá lo FN, aquò se sona recuperacion. Es un pauc aiçò qu’ai entendut en 1995, al moment d’una eleccion regionala en Gironda de la boca d’un avocat del FN.
Del meteis biais, l’esquèrra francesa plaça una dialectica dins l’occitanisme, que podrà jamai una pensada autonòma per Occitània. Pensar primièr per nosauts, es primièr pensar coma occitan, e non pas coma afidats al sistèma francés de pensada ; las raiças de la pensada occitana son pas dins l’endrona de las pensadas francesas, ni mai lo voide de la pensada francesa sobre Occitània.
Alara personalament, en tant qu’Occitan, ai pas cap problèma d’identitat, parli la lenga (m’a calgut un esfòrç particular), e soi de cultura occitana (aquò es sovent natural dins una familha qu’a servat las raiças del país Agenés), e sabi plan far la diferéncia entre èstre occitan e aver un sistèma politic a posite, qu’es un sistèma que preparar a la destruccion de mon identitat occitana, en vóler m’imposar un sistèma legal qu’espas sonque lo rebat de la pensada unica parisenca, de las collaboracions politicas autanplan.
Los sols a aver problèmas d’identitat, son plan los que son sovent autoproclamats ‘purs gaulois’, dins una granda tradicion IIIena republica istorica. Mas lo nacionalisme francés se podrà benlèu melhor lo jorn que serà mens expansionista… a dreita o a esquèrra.
De mai, coma soi del planèta, e que èstre occitan, non pòt èstre que èstre del planèta, las identitats culturalas son forçadament pluralas, páuc impòrta l’endreit sul planèta e l’istòria del troçet de planèta, es causa universala (se capiti d’oblidar las «frontières naturelles» del sistèma politic assimilacionista francés e que coma lo can estima plan pissar sobre las talveras per poder existir, escupir es tanben una excepcion francesa, per existir) ; mas aquesta seria d’influéncias d’identitat culturala, serà pas mestrejada, se la basa es pas plan coneguda (l’Estat i trabalha per las destrusir, e lo mercat d’Estat e mondializat l’ajuda), se ma lenga, portaira de cultura e tanben de vida (pauc impòrta las causidas personalas), es pas respectada pels autres, de las autras, pauc impòrta la provenéncia, e l’imposicion politica.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada