Tribuna : « L’islamen question » de Wafa Sultan. Ed. H&O.

         Wala Sultan es nascuda en Siria en 1958. En 1979, alara qu’èra estudianta al’universitat de medecina d’Alèp, assistís a l’assassinat d’un de sosprofessors pels Fraires musulmans. Pus tard, coma ginecològa, serà confrontadaal calvari endurat per las femnas musulmanas. Aquestes eveniments la marcaránlongamai e farán trantalhar sa fe. En 1989 capita a s’exilhar als Estats Unitsd’America ont torna estudiar e s’installa lèu coma psiquiatra. Escriu fòrçadins de revistas arabofònas, publicadas mai que mai als EUA. En febrièr de 2006, son entrevista difusida sus Al Jazeera la farà conéisser al monde sancèr.

         Quand Wala Sultan parla de l’islam, sap çò que ditz. Passèt trente uèit ans de savida dins la preson de la societat islamica. Amb son libre ensaja de prevenirlo monde democratic dels perilhs de l’islam. Es pas la primièra democratapassada en Occident qu’ensaja de dobrir los uèlhs als democratas e aparairesdels dreches umans, mas sovent aquestes refusan de legir lors libres. Sensjamai res legir, contunhan de creire que « l’islames una religion coma las autras ». Refusan d’admetre que l’islam espas una religion mas una ideologia fascista (la charià) amb un còdi de lafamilha canonisat, un còdi civil canonisat, un còdi penal canonisat, etc… Totaquò claus dins un libre volgut « sacrat ».La realitat es qu’aqueste libre es una crida al crimi contre l’umanitat que losdemocratas occidentals contunhan de voler, de non pas ignorar, mas dessaupre. Dessaupreson contengut exacte. L’islam tal coma definit dins lo coran e los adites(recuèlh de las dichas e actes del profèta Bafomet e de sos companhs, consideratscoma de principis de governància personala e collectiva pels musulmans) esincompatible amb la democracia e los dreches umans. Tre las annadas 1950 EnMalraux aviá vist se formar l’èrsa islamista e brandit l’esquilla d’alarma. Ja,sens reaccion dels democratas.

         Puslèuque de far un estudi del libre de Wafa Sultan, tan val ne revirar d’unes tròcescausits. Benlèu qu’aquestes balharán als valents la curiositat de ne saupre maisus aqueste islam que tot lo monde crei de conéisser. Ai remarcat que,malurosament, al rebat de tota causa, los que ne sabon lo mens son sempre losque ne parlan lo mai. E mens ne sabon, mai afortisson.

         A la memòria de Maiídà, la meu neboda tantaimada que se suicidèt per escapar a un maridatge infèrnal que li èra estatimpausat dins l’encastre de la lei islamica de la charià. Poguèssa la seuastrada tragica venir una sorga etèrna d’inspiracion per totes los qu’an loprevilègi de viure dins una societat liura. Poguessen totes los -eparticularament totas las- que son someses a la tirania èsser encoratjats amelhor s’informar e a perseverar dins la via de la libertat malgrat la paur elas menaças. Emai delargui una escomesa a los que son secretament favorablesals principis de justícia e de liura expression : poguèssa l’istòria deMaiídà, e la de las nombrosas autras demoradas dins l’ombra, vos balhar locoratge de vos revoltar contra lo biais immoral e injuste de tractar las femnasdins lo monde musulman. Dedicaça a la pagina 7.

         Quand qualqu’un adopta un tipe decomportament particular, gaita dins quina mesura los autres l’acceptan. Sel’encoratjan, o se pel mens emetan pas cap d’objeccion, contunharà. Lo biais comalo monde a capitulat e capitula totjorn de cara als guissals e a la furor delsenfants de l’islam, a grandament enquissat aquestes a cambiar pas d’atituda.Quand los autres servan lo silenci, o piège encara, batan la retirada, loscresents escaufats an l’impression d’aver rason. Pagina 14.

         Aprèp los atemptats del 11 de setembre de 2001, los Estasunians se son demandats : « Perqué nos asiránatal ? »

         Aquí la meuresponsa : « Per çò que los adeptes de l’islam asirán las femnas, eque, quin grope que siague, s’asira las femnas es incapable d’aimar los autres. »

         Las gents cèrcan alavetzde compréner : « Mas per de qué los musulmans asirán tan lasfemnas ? »

         I a pas qu’atal qu’o pòdiexplicar : « Per çò qu’imitan lor dieu. » Pagina 15.

         Dins la màger part de las endevenenças,aprèp qualquas questions, la joventa confessava èsser estada abusadasexualament desempuèi l’enfància per son paire, son fraire, un oncle o un òmeautre de la seu familha. Sovent, la dròlla veniá a pro pena de dintrar dins lapubertat que tombava prens, just pauc de temps aprèp sas primièras lunas.Pagina 36, a prepaus de son trabalh de medecin dins un espital de Siria.

         Cap a la fin de la fèsta, s’annonciava quelo nòvi aniriá dins la sala de las femnas per i venir cèrcar la seu jovaesposa. A pro pena avián ausit aquò que las femnas s’afanavan de recuperar lorvel integral, se tranformant en qualquas minutas en d’objèctes evocant debedocetas dispausadas sus las banquetas d’una rota. Veniá, alavetz, impossiblede las destriar las unas e de las autras. L’espaci de qualquas estonas, lasqu’èran tan polidas que Cheherasada s’enlaidissián al punt de semblar a çò quese pòt pas qualificar autrament que de voidescobilhas umans. Aquesta societatmalauta las a dondadas a cobrir un cós supausadament capable de desvirar losòmes del drech camin. Pagina 38.

         Sa sòrre ainada foguèt maridada a tretzeans, qualques meses abans la despartida de lor paire. Son autra sòrre seguiguètl’annada seguenta, alara qu’èra annadida de onze ans. Pagina 41, a prepausde las sòrres de son marit.

         Lo son de la votz de l’assassin rendentglòria a dieu se mesclava al bruch de la pistoletada. A partir d’aquel temps aisempre, inconscientament, assimilat allàh a la detonacion d’una arma de fuòc ees devengut a mon vejaire un dieu sens nat respècte per la vida umana. D’end’aquí, me soi mesa en quista d’un autre dieu : un dieu que respècte lavida e autreja de valor a cada èsser uman. Pagina 53, a prepaus del’assassinat en plen cors d’un de sos prefessors a l’universitat d’Alèp.

         A n’aquela epòca, las gents èran aclapadasper la paur, la de l’inconegut. Viure dins un desèrt arre permetiá pas depreveire la seguida dels eveniments. En consequéncia, sos estatjants rebobtavançò que carrejariá lo lendeman. De las emocions umanas totas, la paur del’inconegut es l’una de las mai dangèirosas que siague per las capacitatsintellectualas e mentalas d’un individú. Los que ressentisson aquesta emociondevastatritz espròvan un besonh urgentissime de securitat e son incapables deviure l’instant present per çò que son esglasiats per l’idèia d’afrontaraqueste inconegut. Pagina 59, per explicar l’estat psicologic dels Arabesal moment de la creacion de l’islam. Per ela, d’òmes terrorisats per la paurpodián pas que congrear una religion terrorista.

         Quand una persona a paur, asuga son espasa.De fach, las espasas dels Arabes èran sempre talhantas, plan asugadas. Èrantanben nombrosas, aitant dins la realitat que dins lor imaginacion. A tal puntque governavan cada aspècte de lor vida. Es dins aqueste contèxte de paur qu’esnacut l’islam. Apareguèt coma una responsa naturala als besonh psicologiquesdels estatjants del desèrt d’Arabia. Valent a dire lo besonh d’una podença pusfòrta que lo sentiment d’insecuretat que los aviá pres en ostatge. Adoncas ancreat un ògre inspirat per lor imaginacion trebola, un ògre pus poderós que lorpaur, un monstre que lor pòsque balhar la capacitat d’afrontar tot çò que losesglasiava. An aplechar aqueste ògre d’un poder total, puèi li an permés degausir d’aqueste poder per desfisar tot çò que los terrorisava. Pagina 60.

         Los que vivián dins lo desèrt d’Arabia sonpervenguts a suportar lors paurs, pas qu’en utilisant un mecanisme psicologicde defensa universal. An fach en sòrta de congrear un ògre pus poderós de lorspaurs, capable de véncer tot çò que los espaurissiá. Los Arabes an balhatnòunanta nòu noms a lor dieu novèl. Totes aquestes polits qualificatius sonestats manlevats als libres de las religions anterioras a l’islam, dins l’amirad’asseire son poder divenc. Mentretant, d’unes atributs li son estats autrejatsper fin de lo distinguir dels autres dieus. Se torna pas trapar aqueles qualificatiusajèctes a cò de las autras divinitats, mas aquestas qualitats èran identicas alas dels dieus pagans de la peninsula arabica.

         « Lo que pòtnòse » es un dels noms balhat al dieu de l’islam. Qual sap s’es normalqu’un dieu pòsque nòser ? Pr’aquò se tracha d’un atribut que los musulmansan autrejat a lor dieu e que los acapta tanplan de fièrtat coma quand l’apelan« lo fòrça misericordiós » e « lo longanime ». « Lodominator suprème », « lo constrenhant »,« l’imperiós », « lo qu’avilís », « lo noirriguièr »,« lo que fa morir lo viu », « lo fòrça-naut », « lovenjador », « lo susvelhant » : tot aquò son pas quequalificatius qu’an atribuit a lor ògre, puèi que se son apropriats per dire defar pas qu’un amb lor modèle. A cada còp que discutissi de la legitimitat e del’aspècte moral d’aquestes noms amb d’eridits musulmans, ausissi pas queguissals e bramadisses qu’en qualquas minutas transforman la consersa en unagarrolha inutila.Paginas 61 e 62.

         Quand s’ensenha a un mainatge los noms dedieu e qu’òm li ditz qu’es venjedor, constrenhant, imperiós, dominator mastanben noirricièr, qué li avem fach ? Avem contribuit a la ceacion d’unapersona vendicativa, tiranica e autoritariá. (…) Los adeptes veson dins lordieu un ideal e s’esperfòrçan, conscientament o inconscientament, de venir comael e de faire pas mai qu’un amb’el. Quand los convencem que dieu es vendicatiu,justifiquam lo fach qu’eles tanben venguen vindicatius. Aquò’s dins la naturaumana de cèrcar a fusionar amb son ideal. Pagina 63.

         Si un musulman e un non-musulman entretenonuna relacion, volontariament o per necessitat, lo musulman demorarà de longasus la defensiva, prèste a afrontar çò que los elements inconeguts d’aquestarelacion porián li porgir. Los adeptes de l’islam adoptan aquesta posiciondefensiva par çò que crentan l’autre e dobtan de la franquesa de sasintencions. Una tala relacion, per tan prigonda que siague, non pòt jamaievoluir al punt de permetre al musulman de far fisança a l’autre e de l’aimar.Pagina 66 e 67.

         Una razià èra sinonime d’una pauretatrenfortida e de privacions per las victimas, mas de butin e de pilhatge pelsagressors. Puèi, l’islam es arribat per legalisar las raziàs del profèta e desos companhs e disciples. Dobrissètz quin que siague dels libres arabestractant de Bafomet e legirètz d’en d’abòrd lo raconte de las expedicions delprofèta. Caduna d’elas pòrta un nom e es estada menimosament detalhada. Lolector perspicace comprendrà aisidament qu’aquetas razias avián per objectiuprincipal lo raubatòri e lo despartiment del butin. L’islam a temptat dejustificar aquestas raziàs en considerant que semenavan la mòrt al nom de dieu.Paginas 69 e 70. Atal s’explica sens alongui que la propagacion de l’islam esestat e demòra una longa seguida d’invasions e de chaples. Caldriá aver pasjamai dobèrt un libre d’istòria per o saupre pas. Mas es sempre bon de tornarlegir las leiçons de l’istòria quand son pas estadas assimiladas coma cal.

         Existís sus aqueste sicut una paraula atribuidaa Bafomet : « Lo murtièr a drech a son butin », çò que vòldire que quand un musulman tua un non-musulman, es autorisat a lo despolhar.Aqueste adit (paraula de Bafomet) a congreat de divergéncias d’opinions demestlos musulmans. D’unes se demandavan cossí lo murtrièr podiá sol aver drech albutin alara qu’un verset del coran balha l’òrdre de lo despartir en cinc.Pagina 71. Çò qu’es de reténer es que l’islam autorisa d’un biais sacrat losmusulmans a s’enriquir en tuant lo mai de non-musulmans que se pòsque.

         Per ieu, se pòt pas comprene la vertadièranatura de las opinions e del comportament dels islamistas pas qu’en soscant enprigondor a la filosofia de l’envasiment, que s’es solidament enrasigada dinslor esperit. Lo bedovin crentava las raziàs, mas de dependiá tanben per podersubreviure. Puèi, l’islam es arribat e las a canonisadas. Los islamistas delsègle XXIen an sempre paur d’èsser invasits e passan cada instant de lor vida as’aprestar per envasir qualqu’un mai. La filosofia de l’invesiment dicta lorvida, lor comportament, lors relacions e lors decisions. Tre quitar mon país,comprenguèri còpsec que los Estasunians s’adonavan pas al pilhatge, alara quelos expatriats musulmans capitavan pas a pèrdre aquesta costuma. A pro penaqualquas setmanas aprèp mon intallacion als Estats Units d’America, una vesinaaraba me prenguèt far de crompas per m’ajudar a me familharisar amb ma novèlaenvirona. Un còp al supermercat, comencèt de dobrir lo mai de paquets que sepòsque, puèi entreprenguèt de traucar totes los taps de las botelhas de lachmas tanben los cobertons dels topinets de gelarèia e de crèma. Puèi, trauquètun cèrt nombre de paquets de cruscarelas, de mocadors e de spaghetti. Comadesaprovabi lo seu comportament capbord, li cridèri : « Dinà, mas quesiás a far ? »

- Que dieu los maldigue. Nos an panat nòstra tèrra !

- E fas aquò per ensajar de la recuperar ?

- Ensagi de lor far de mal ! Siás encara novèla aicí. Pòdes passaber que lo proprietari d’aqueste supermercat es un josiu.

         Aquò data d’un quinzenatd’annadas, alara que veniái d’arribar als Estats Units d’Amarica, mas son depracticas que malurosament se perpetuan. Pagina 74. L’autora balha aquí un exemple d’antisemitismevisceral a cò de la màger part dels bafometans. Un antisemitisme preconisat pelcoran, contrariament a çò que planes ignorants pòdon pensar.

         Lo divendres, totas las activitats de lavila s’arrestavan. Los òmes se n’anavan dins las mosquèas quand veniá l’ora dela pregària, mentre que las femnas demoravan tampadas dins los ostalses amblors mainatges, escotant, ça que la, lo presic d’en de la fenèstra e del balet.(…) Ma maire evaluava los orators en foncion de lor veeméncia, del volume delor votz e del grà d’emocion que podián difusir. Fasiá lo laus per d’unes e lacritica per d’autres. Èra esmeravilhada pels guissals mentre que ieu los aviáien òdi. Ai degut revòlvre aquel problèma soleta e ai causit de fugir l’environaislamica e sa cultura dels bramadisses e de l’invasiment. Paginas 75 e 76.

         Dins lo monde musulman, la paur se retròba,plan solide, entrò dins lo biais qu’an los òmes de tractar las femnas. Son las primièrasvictimas de lor comportament ignòble e asirós. Pagina 77.

         Dins l’islam, l’espós possedís la seu femnadel meteis biais que possedís los mòbles del seu ostal. Pagina 84. Faquatòrze sègles qu’aquò dura tot simplament per çò que son de recomandacions ed’òrdres portats sul coran e suls adites.

         Segon lo profèta Bafomet, la pregaira d’unòme es interrompuda se un gos o una femna passa prèp d’el. Dins una societatconvencida d’aquò, dire que la femna es l’origina, aquò’s pas causa aisida perun escrivan (a prepaus del libre « Woman is the origen » del’autora Nawal El Saadavi). La doctora ElSaadavi visquèt dins la meteissa societat que ieu : una societat que creinon soncament que las femnas son impuras, mas que considèra qu’un individú quedespartís pas aqueste vejaire es un infidèl que s’amerita la mòrt. Pagina88.

         Ai pogut ganhar la fisança de las femnas enlor expremissent la meu compassion. Alavetz, me revelèron d’unes secrets quegeneralament s’emportan a la tomba. Planas èran estadas violadas pels òmes delor familha, sovent per lor quiti paire. Las joventas celibatàrias que setrapavan prens a la seguida d’un viòl èran assassinadas tanlèu que sedescobrissiá lor estat. D’aqueste biais se netejava la vergonha e s’evitaval’escandòl. Qualquescòps, l’assassin e lo violaire fasián pas qu’un. Aquestaregion èra famosa per la produccion de las pomas. Atanben, s’impoisonavavolontariament cèrtas victimas amb los pesticidis utilisats per la cultura delspomièrs. Sul l’acte de decès se podiá legir « mòrta de mòrt naturala ».Pagina 94.

         Vesiái pas perqué mos collègas pretendiánque la societat estasuniana èra decadenta, alara qu’avián pas jamai mes los pèsals Estat Units d’America. S’aqueste país tan immoral, alavetz, per de quétantes Sirians fasián coa dabans son ambaissada ? Pagina 96.

         Tanlèu tornar a l’ostal, ai acabat unarticle qu’aviái començat a redigir qualques jorns pus lèu. L’ai concluit ambaquestes mots : « Nòstre frofèta Bafomet ditz : « Ensenhatzla pregària als enfants tre l’edat de sèt ans e se reguitnan, castigatz-lostanlèu qu’aurán dètz ans ». Ai pas res a far amb un profèta qu’ordòna a unpaire de batre son filh de dètz ans per l’obligar a pregar dieu ! »Pagina 104.

         Mon espós partiguèt als Estats Unitsd’America un an e mièg abans ieu. Quand despausèri una demnada de passapòrtpels mainatges nòstres, l’agent del servici de l’immigracion refusèt d’estudiarlos dorsièrs jol pretèxte que, segon la lei islamica, èri pas la tutritz legalade mos enfants e qu’èra a lor paire de despausar aquesta demanda. Sortiguèri demon saquet de man la procuracion que mon marit aviá facha establir alprèp delas autoritats competentas e que m’autorisava legalament de dispausar de sonargent, de sos bens e de sos afars. Malgrat aquò l’agent la me tornèt enexplicant : Aquò’s una procuracion e non pas una ordonància de tutela.Aquò vos balha lo drech de dispausar de sos bens, mas avètz pas la tutela desos mainatges.

- Mas son tanben mos enfants, Monsenh.

- Una femna es pas la tutritz de sos enfants. Comprenètz ?

         (…) Femna medecinreconeguda e respectada, me consideravan pas capabla d’èsser la tutritz de mosmainatges, mentre qu’un ivronhassa desprovesit de morala (un parent de son marit qu’èraestada obligada d’anar quèrre) aviá lodrech d’èsser mon tutor e lo de mos enfants. Paginas 111 e 112.

         Lo coran ditz : « Avètz dins lomessatgièr d’allàh un agrègi modèle » (33:21). Lo profèta esposèt Aïchàqu’aviá sièis ans e el cinquanta. Lo maridatge foguèt consomit quand ladrolleta agèt nòu ans. (…) La costuma islamica accòrda pas cap de valor al’enfància. L’enfant aparten a son paire. A lo drech de ne dispausar coma d’unben quin que siague. Pagina 121 e 112. Per l’islam la pedofilia es pas uncrimi, mas deu èsser lo « modèle ». Pas estonant dins aquestascondicions que d’uèi encara, dins d’unes paises d’Islamia, d’unas drolletas dedètz ans siaguen maridada. Atal cossí pedofilia e viols son legalisats per lacharià.

         Es ditz que Bafomet se roncèt sus ladrolleta de nòu ans tanlèu que li foguèt fisada. Abans d’èsser realamentprèstas per se maridar, las femnas an besonh d’aténher un cèrt estadi demaduretat fisica, intellectuala e emocionala. En causa de l’istòria d’aquesteviòl, l’islam lor refusa lo dreh d’aténher aqueste estadi. Refusa a lasmusulmanas lo drech de se maridar en tant qu’èsser uman racional. Pagina125.

         Quand se discutís de l’esclabissadura tocanta la plaça de la femna dins lo monde musulman, los aparaires de la chariàprotèstan, assegurant que l’islam respècta las femnas, mas que d’unes adeptesinterpretan mal lo coran e la tradicion profetica. Ai pasmens unaquestion : Aquestes quites fidèles an tanben mal interpretat l’atituda quelo profèta adoptèt, al debanar de la seu vida, drech a drech de las femnas? Ontson los versets del coran o las tradicions profeticas permetent de demesir lolorditge d’aqueste comportament ? Existisson pas ! Cossí se poriávéser quicòm mai qu’un viòl dins lo maridatge d’un òme de cinquanta ans amb unadrolleta que n’a pas que sièis, emai se foguèt pas consumit que tres ans pustard ? Existissís pas nada responsa a n’aquesta question. Pagina 128.

         Un òme musulman se vei pas qu’a travèrs laseu capacitat a téner d’argent e d’espèrma. Per çò qu’es de la musulmana, seconsidèra unicament coma un incubator d’aqueste espèrma e un mòble crompat person marit. Sol, l’òme decidís del moment ont prendrà possession d’aquesteobjècte e i despausarà son fotre, impausant atal una relacion ont lossentiments umans an pas cap ni plaça, nimai valor. (…) Las relacions que sonpas fondadas sul respècte dels sentiments de l’autre pòdon pas balhar naissençaa una generacion equilibrada sul plan mental, esperital e emocional. Una femnaes un èsser uman amb un esperit, una anma e de sentiments. Pagina 132. EsWafa Sultan qu’o ditz e qu’o escrich. Qual sap s’ela tanben serà assassinada perun fanatic musulman coma o foguèt lo Paure Théo Van Gogh lo 2 de novembre de2004 a Amsterdam ?

         Pendent de sègles lo monde ignorèt lacatastròfa umana que representa l’estatut de la femna dins los paisesmusulmans. Ara, es a pagar lo prètz de la seu indiferéncia. Una femna oprimidae somesa non pòt balhar naissença a un òme equilibrat sul plan mental eemocional. La musulmana invisibla es estada e demòra la galina que coa los uòusdel terrorrisme e lor balha pro calor per lor permetre d’espelir. Pagina137.

         Se son vistas relegadas a l’estatut d’animald’interior pels òmes. Pagina 137. A prepaus de las femnas engolidas pelfascisme musulman.

         Imaginem a quin punt la femna deu èssersomesa per creire l’adit seguent : « Se de sang, de mèca o de poireveniá a rajar de son nas, un òme a lo drech d’esperar de son esposa que lolèque per lo netejar ». Imaginatz una segonda la vanitat d’un òme que creique son dieu li a conferit una plaça talament caporala que la seu esposa li deulecar lo lorditge que s’escampa de son nas. Pagina 139.

         Cossí una femna poriá refusar de se cobrirlo cap quand crei que dieu la va penjar per las tetas, li far dindrar de fuòcper la boca e lo far tornar sortir per l’anus ? Se poirà pas desliurar delvel tant que serà pas desliurada de la paur. Pagina 149.

         Perqué los paises occidentals permetan alsmusulmans que vivon sus lor territòri de se pretendre moderats quands’exprimisson dins de lengas occidentalas e condamnan pas las opinionsradicalas qu’adoptan quand s’adreiçan al monde islamic dins lor lengamairala ? Pagina 153.

         Totas las institucions dels paises musulmansson apevadas sus de relacions de possession e d’opression. La societat musulmanaes estada tre la debuta una societat d’esclavatgistas e l’es demorada. Perqu’un cercaire o un militant dels dreches umans siá convencit d’aquò, basta pasper el que d’anar viure dins una societat islamica. Pagina 156.

         Quand una persona parla siaudament a unmusulman, es presa per qualqu’un de feble. Pagina 158.

         Lo mot « tuar » e sos derivatsapareisson al mens vint e cinc còps al debanar d’aquesta sorata que fa pas locinquantenat de panina. (…) L’estile lingüistic que predomina dins losensenhaments islamiques contribuís a l’espelida d’una personalitat negativa eportada a la violéncia. (…) Perqué los enfants del monde arabe deurián èsserabeurats a n’aquesta asirança e atal gastar las annadas pus polidas de lor vidaamb de pensadas de murtre e de vengança ? Pagina 170. A prepaus de lasorata titolada « la vaca »,siá la 2 :1-286.

         Dins lo monde arabe, lo relòtge s’esarrestat e lo calendièr s’es palficat al sègle VIIen de l’èra nòstra. Los musulmansan tot perdut e se pòdon pas mai identificar a res, a l’excepcion delsensenhaments alsquals s’acrancan de mai en mai. Pagina 176.

         Los musulmans an seguits eissorbament losensenhaments de Bafomet per paur de sentir la lama de l’espasa contra lorgarganta. Pagina 203.

         Un amic musulman me contèt una galejadaqu’illustra fòrça plan lo concèpte islamic del ganh e de la pèrdia :« Dieu se passeja e tomba sus un Estasinian qu’es a se plorar. Quand lidemanda çò que se passa, l’Estasunian li explica que son vesin a una veiturassae qu’el n’a pas. Dieu li demanda çò que poriá far per el. L’Estasunian lirespond que vòl, el tanben, una veiturassa. Dieu exauça la demanda e tornaprene sa passejada. Un pauc pus luènh crosa un Francés que sanglota. Li demandaçò que va pas e aqueste de li explicar que son vesin a un ostal e qu’el n’apas. Quand dieu li demanda çò que poriá far, lo Francés reclama un ostalidentic a lo de son vesin. Aquò fach, dieu s’en torna caminar. Gaire pus luènhvei un Arabe enlagremat e l’interròga subre la natura de son problèma. El’Arabe d’explicar que son vesin a un camèl e qu’el n’a pas. Quand dieu lidemanda cossí lo poriá ajudar, aqueste li respond : « Tua lo camèl demon vesin ! ». Pagina 125 e 126. Urosament qu’aquesta galejada esestada contada a Wafa Sultan per un musulman. Benlèu qu’aquò m’evitarà depassar per un racista. Mas i a res de mens solide…

         Pensi aver donat prones estraches del libre per ne rendre compte. Per los que nevoldriá saupre mai sus l’islam teni a lor dispausicion trenta quatre presentacions de libre sul sicut. Totas en occitan, plan solide.

                                                                                 Sèrgi Viaule.

 

« L’islamen question » de Wafa Sultan. Ed. H&O. Despaus : octobre de 2011. 236 paginas.