I creson a las « valeurs républicaines » o al messatge « universel » qu'es portat per fR-nça, e sa supausada «République française» …
La «modestia nacionalista» èra de retorn dijòus passat a Tolosa, ambe un míting del nivèl bèl, en ipocrisia e antileberalisme ; lo verbiatge d’ATTAC èra a la man-òbra.
Se parlèt evidentament del mentidèr Nicolas Sarkozy, e i a pas melhor qualificador que lo qu'es autanplan mentidèr, l'esquèrra trotskista de l'Estat jacobin francés ; quin melhor instrument per arribar a imposar als pòbles de fR-nça la votz unenca de la pensada unica, que l'Estat bonapartista francés ; jà a las 17 oras se podiá jà veire que mantunes sindicalistas que se díson defenseires de l'occitan, èran en pòste per arcuelhir l'onda de nacionalistas francesas d’esquèrra. O negarà, mas zon fan inocentament, coma Mèstre Jourdaion fasiá de pròsa.
La comuna aviá jà explicat als militants de la lenga occitana, Anem Òc, que l'endreit èra per securitat limitat a 15.000 manifestants, èrem mai e digun a pas vist res coma dificultats ; alara m'imagini que lor an degut dire als legitimistas de l'esquèrra francesa ? Doás possibilitats : - an pas respectat la republica, e los representants de l'Estat jacobin francés, es de dire las autoritats comunalas, - o la causa lor es pas estada indicada, e alara podèm clarament dire qu'i a una lei per l'esquèrra (los clients, los amics), que la dèvon pas respectar, e i a una lei pels Occitans e occitanistas per frenar totas las activitats dichas subversivas, tal «bon temps» de la Terror, Ernest Renan e Maurici Barrès. Quí parla de l'egalitat republicana ?
Uèi s'acaba lo resson de l'extremisme d'esquèrra francesa a Tolosa, aquela esquèrra expansionista, e n'avèm agut la confirmacion quora s'indica que «La France es universelle, […] jusqu'en Kanaki e Polynésie » ; aquò recòrda lo «polit temps» de la tresena republica, o la quatrena republica (ambe un ministèri de l'esquèrra, nommat François Mitterrand.) d'aquel temps de l'egalitat republicana, egalitat qu'aviá dos tipes de ciutadans, la primièra e la segonda classa (tal dins lo tren del servici d'Estat nommat SNCF), los Europèus o considerats aital, e los autres, los musulmans (encara que la collaboracion amazigh podiá èsser plaçat dins lo camp de la collaboracion, per ignorança, e benlèu dins lo primièr camp, dincal moment de la fugida de la morala militarista francesa a la prima 1962).
D'unes locutors vièlhs de lenga occitana an gausat pensar lo moment istoric, benlèu, un pauc coma lo primièr míting d'Hitler a München ; mas quora sabèm la resulta... prenèm páur dinca quitament pensar que votar Nicolas Sarkozy devèm la sola solucion per tornar a la patz sociala. Avèm çaquelà una fotografia politica que sembla mantunes jorns abans l'arribada del Front Populaire... mas sèm en 2012.
Al meteis moment la coordinacion Anem Òc preparava un comunicat per determinar al prèp de la premsa sa non responsabilitat per las barralhas entre ciutadans d'extrèma-dreita e ciutadans d'extrèma-esquèrra, l'un e l'autre aguent la valorizacion aisida en obténer un afrontament, que ne resulta un ferit, subjecte del rei d'Espanha, e sembla èstre un Catalans.
Dins lo cas de l'extremisme que cal far ? Èstre partesan e sosténer la batesta entre les extremismes, èstre fòra jòc ? Puèi èstre accuzat per cada costat de sosténer l'oposion extrèma en fàcia ? Dins aquel pichon jòc politician franchimand, sabèm a qué podrà menar a Occitània, l'avèm testat aprèp la guèrra de 14/18, que los nacionalismes a frontièras dichas naturalas, lo nacional dels monuments militaristas pagats per la populacion francesa, aqueles plasers prefectoralistas e militaristas, e aqueles de la tresena republica qu'anavan de Dunkirk a Tamanrasset, lo pantais de Jean-Luc Mélenchon pel XXIen sègle e de mantunes extremistas de tot caire, pel productivisme republican e sindicalista. Es evident que la situacion sembla talament a las annadas 1930 (nos fauta çaquelà un enemic exterior alprèp de las frontièras) … avem una pròva de mai que lo sistèma politic francés es un sistèma qu'enbarra a las absurditats passadas, dins un replegament sampitèrne, sense donar a la mendra escasença una resulta positiva pel pòble o la nacion occitana e l'administracion bonapartista francesa ne jòga, fai tirar Marius dinca l'afrontament ontologic o extèrne.
La politica del sarkozisme a portat als extrèmas una fòrça qu'Occitània ne patirà encara mai.
De qu’es universal en ‘République française” ?
- L’ensenhament a gratís m’a dich un jorn un cercaire-professor d’universitat, e elector nacionalista francés d’esquèrra, car filh de pè-nègre ; en oblidar que lo ‘a gratís’ l’an donat per melhor matar los pòbles de fR-nça dins las guèrras per las colonias o las «frontières naturelles», per ajudar las ierarquias de l’armada francesa (ela que perdiá tròp las guèrras per non pas poder donar los òrdre dins la lenga del bais-pòble de trufions) ;
- los dreits de l’Òmes pendent la revolucion dicha francesa (ma s’oblida que son estats tradusits en 7 autras lengas, e que dempuèi las illusions dichas revolucionàrias son estadas enterradas pels nacional-expansionisme parisenc) ;
- las rotas dins las colonias (es oblidar qu’èra una aisina per panar oficiala e «de bon dreit» republican las riquessas dels territòris conquesits) ;
- la recèrca industriala (es oblidar que la recèrca industriala existariá pas sense projectes militaristas franceses, etc.) ;
- lo fialat de las LGV (lo TGV es un projecte que valoriza sonque en estela lo centralisme francés, parisenc), etc.
La lista es talament longa, que nos podèm questionar sobre aquesta volontat de determinar universala de l’Estat francés, senon es legitimar son expansionisme, son nacionalisme d’Ernest Renan o Maurice Barrès, e donc la sotmission dels pòbles que s’en vòlon desliurar, en accòrd ambe la Charta de l’ONU o de l’anciana societat de las nacions (justament es un projecte dels nacionalistas franceses del FN, s’en sortir de als Cartas de l’ONU)… en accòrd ambe la volontat de destrusir Austro-Ongarés, un impèri que se podiá èstre amenaçant contra Anglatèrra e fR-nça, en servar los imperialismes republican o reial del continent europèu sul planèta… La paradòxa es talament bèla, que non la podèm oblidar.
Se cal realament questionar : quina son las valors republicas francesas que amerítan d’èstre valorizadas pel planèta, pels pòbles del monde, e que son pas jà estadas mesprezadas per las autoritats meteissas del centralisme francés, per totes los regimes que s’i son establits ? E de quina manièra los podèm far fisença pel futur ? Ai pas encara trapat un camin de la fisença politica francesa, e soi dedins lo sistèma jacobin qu’escana lo pòble occitan, soi dedins per fòrça militara e administrativa ; la Française des Jeux damora benlèu l’unica solucion per l’avenir d’Occitània, quitament dins lo cap en fòrma de clesca sec, lo cap de mantunes creadors musicals occitans (Org&Com ne fabrica la promocion).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada