Istòria aleugerida a l’escòla francesa

Vist lo contengut que damora dins lo cap dels Tolzans a prepaus de l’istòria de Tolosa, se podriá jà demandar : es pas jà aleugerit lo programa de propaganda istorica de l’escòla francesa ?

Ai jamai entendut un licean o collègi me contar l’istòria de la seuna vila, nimai encara las vilas vesinas ; e ai jamai demandat l’istòria d’Occitània !

Donc lo problèma es plan de saber de qué servís lo programa d’istòria de l’escòla d’Estat, privada o publica ; la responsa es simplassa : es un instrument de desvolopament de las idèas nacionalistas francesas. Donc, a al sortida avèm incompeténcia en istòria nacionalista francesa e un escolam qu’es desligat de las coneisséncias istoricas localas (e donc incompetents per arcuelhir plan los toristas, que sovent ne sábon mai que la populacion occitana en aver legir lo libre del guida toristic)

Puèi quora se sap l’istòria, se cal demandar de quina manièra es manipulada ; un exemple : Orador de Lemosin anuèch per arcuelhir lo president de la Republica Federala Alemanda, drapèu francés al còl. Cal escotar simplament lo cònsol del vilatge d’Orador per entendre de quin costat es manipulat. Puèi ai escotat lo discors d’Orador, que pòsta l’Estat francés coma exemplar de l’umanitat ; aquò fa plan rire a l’estrangièr, Síria comprès !

Mas pas sonque lo cònsol e l’oligarquia francesa que gerís Lemosin e dons tota Occitània ; ai escotat lo discors de François Hollande ; e n’ai retengut aiçò :

L’afar es normal, perqué un president de l’Estat centralista e militarista francés, non es mai que la capitada del sistèma, que fosquèsse de dreita o d’esquèrra ; la partidocracia estent sonque l’instrument per èstre elegit e escolhit per una oligarquia politica ; e sobre l’esquina del militarisme francés, jamai lo sistèma educatiu francés (public o privat), aurà listat las atrocitats de las tropas napoleonianas, entre autras atrocitats …. per comparar ambe las atrocitats de las tropas de regime nazi dedins l’Estat francés.

Dins l’estrada dels discorses èra plan estranh, mas las colors occitanas èran sonque portadas per la bandièra alemanda, aquela de l’Estat federal d’Alemanha. Dins los devís franchimand se podriá entendre ‘république française’, mas lo mot federal per qualificar Alemanha semblava fòra bandit del discors… E çaquelà es plan normal, vist que lo president alemand, diplomata, non pòt comparar diplomaticament Hitler e Napoleon, mas cadun al seu nivèl e ambe los instruments del sègles de cadun aurà marcat plan l’inumanitat.