Réponse al deputat Rochefort

Trabalh de nuèit dels òmes politics, per quand ?

Es pas dreit del trabalh que cal reformar, seriá pas puslèu de questionar la qualitat de la formacion dels caps d’entrepresas, dels cargats dels emprunts d’entrepresas dins las bancas, que sábon pas anuèit emplegar coma cal lo dreit del trabalh, nimai finançar lo devolopament economic.

De mai, pensar que reformar lo dreit del trabalh seriá possible ambe los sindicats en discutida es pura utopia, vist las incompeténcias qu’i a dedins. La fauta reala de competéncias per reformar en règla per èstre balançat pel sistèma, e per las personas (salariadas o caps-d’entrepresa).

Dins aquel sens la creacion de la BPI, en region pels desvolopaments creatius, es una bona novèla socialista.

Lo cambiament imperatiu del dreit del trabalh es : los elegits devon regularament divisar per dos los salaris e trabalhar la nuèit (pendent 3 meses de seguida al mens), e de còps passejar pinguoinejar dins los mèdias parisencs lo jorn ; al mens nos serà utile e sobretot la factura serà mens polida.

Se cal cambiar lo dreit del trabalh pels parisencs e suportar aquò «en regions», « en provinces », es encara un problèma jacobin francés que se pausa – e los sindicats i comprènon gaire res tanpauc- ; caldrà far lo jorn que los elegits parisencs fosquèssen mai aluzerpits sus un cambiament de paradigme juridic, çò qu’es supausat utile pels parisencs, l’es benlèu pas pels «provincials».

A còps, d’unes me pensan en manca de règla sul sens critic (filosofic o politic), e alara me tòrna l’engatjament qu’ai agut en favor de la candidatura de François Bayrou ; aquí an la pròva qu’ai lo sens critic e pas sonque per las idèas politicas dels autres.

De mai, aquò me farà pas votar Jean-Luc Mélenchon o Front de Gauche, nimai Front de Droite, mas puslèu me donarà l’enveja de far coma los Catalans lo 12 d’octobre 2013, la dormida politica.

Las etupiditats dels òmes politics, e las femnas tanben, basicament francés, es puslèu lo fait d’aver jamai trabalhat coma salariat dins las PME, donc aver conegut la vida economica reala. De mai cal comptar que los òmes politics sortit del professorat, son pas tanpauc realament brancat sus las realitats.