Es un acte politic que respecta pas la volontat dels ciutadans o de las ciutadanas d’un parçan de la planèta. Per non respectar aiçò, la cara es sovent violenta (pòt èstre tecnocratica coma zo veirèm lèu en Grècia), e perqué es sovent caracterizat per una classificacion despassada, s’explica qu’es d’extrèma-dreita, mas la podèm veire tanben nàisser a l’extrèma-esquèrra ; o tòrni dire, lo concepte de dreita o esquèrra es nascut a la revolucion dicha francesa que plaçèt a la dreita e a l’esquèrra del rei los representants de las nacions de l’Estat reial del moment, del moment se sonava Royaume de France ; dins lo Royaume de France èrem subjecte del rei e sèm devenguts actors de la ciutat, ciutadans/anas, e mai o mens gràcia a una femna de teatre carcinòla, Olympe de Gouge podèm dire que la ciutadanetat es estada demandada tanben per las femnas al meteis moment, quitament se lo sistèma francés, autoritarisme mascle e centralista, es estat restablit ambe una faussa definicion de la nacion, aprèp la Terreur. La Terreur es justament l’acte politic francés que legitima la violéncia per installar los dictadors successius (dinca l’arribada de l tresena republica), e donc l’abandon del biais de foncionar del juridic de l’Estat novèl, ambe la ciutadanetat que s’i podiá exprimir mantunas nacionalitats (lo primièr 14 de julh ne faguèt la pròva e avèm los dreits de l’Òme es 7 lengas del Royaume de France per plan mostrar que l’edicte de Villers-Cotterêt aviá acabat son temps, malgrat çò qu’avèm poscut entendre en junh de 1992 dins los rengs socialistas a l’Assemblée Nationale).
Los descendents d’aquesta Terreur son los qu’an coma definicion de naTion, aquela d’Ernest Renan e Maurice Barrès que mescla lo juridic e l’antropologic. E aital en Provènça e a Niça s’exprimís de faiçon illegitima e contra la decision de la ciutadanetat (la votacion de dimenge passat), s’exprimíscan gropusculs extremistas de dreita e tanben una Consolessa UMP d’Ais-de-Provènça : Per desmontar la cresença que l’UMP es sancierament democrata, i a pas melhor. Per parlar de l’autre caire dels nacionalistas violents, donc que se pòt classificar d’extremistas, avèm la Ligue du Sud, la Ligue du Midi, e los Identitaires (en general en Occitània sábon pas ortografiar la lenga occitana, ortografia que data d’abans l’arribada violenta dels francs en Occitània, son tanben d’aquestas que sábon pas que las généralités èran zònas fiscalas e non pas zòna d’expression politica). Dins aquesta classificacion non podèm installar lo FN, mas sovent dels rengs FN son sortits aquestes gropusculs, sobretot quora lo FN èra un gropuscul ; aiçò se sona la sindròma dels gropusculs.
Es que cal, contra aquestes gropusculs d’extremismes franceses, jogar ambe la violéncia ? Lo meu punt de vista es non, perqué ? Perqué sistématicament i perdrèm en legitimitat ciutadana. L’Istòria d’Euròpa nos a explicat benlèu que non, mas aquò es pas sempre lo cas pertot los espacis politics ; es complicat de determinar. Per Grècia vesèm qu’es mai eficaç de votar per un partit que demanda l’arrest dels diktats tecnocratics europèus, que non pas basar la paraula politica sobre una alba novèla que seriá una vièlha tradicion de violéncia armada al poder central.
Nos podèm çaquelà questionar sobre la territorializacion d’aquestas movements ? Lo PACA –títol jacobin per un parçan a lèst de Ròse) es un agropament de tot per far region administrativa francesa, e sobretot es la còsta d’azul que recampa un grand nombre de retirats del sistèma nacional-jacobin francés, e qu’an pron de moneda per finançar aquestas estupiditats ; aquò recòrda lo temps que los princeps dels Estats germanics finançávan las loras autodestruccions per fabricar la granda Prússia (annexent Àustria), la republica de Weimar estent una passa corteta e non federala, puèi lo sistèma politic hitlerian, que coma lo bonapartisme faguèt la guèrra a l’Euròpa de las nacions, dels pòbles e dels democratas. Es tanben aquel sistèma de pensada politica qu’a matat Joan Jaurès, non podèm oblidar.
Nos podèm tanben questionar : perqué l’extrèma-esquèrra emplega los meteisses metòdes per combatre aquel extremisme ? La rason qu’i vesi es perqué son gaire representats dins lo sistèma electoral republican francés ; es tanben una consequéncia del gropusculisme. Es que zo seriá se lo sistèma èra mai prèp de las realitats societalas de las nacions, mai prèp d’una votacion a l’helvetica ? Nos podèm questionar tanben.
La democracia es pas un sistèma perfèit, mas n’avèm un de melhor que fosquèsse pas basat sobre la violéncia bonapartista francesa, sobre lo jacobinisme qu’annexèt tanben Niça (e Savòia, ont i a mens de violéncias extremistas de dreita francesa), ambe la violéncia de las armas installadas a l’entrada dels burèus de vòt d’un referèndum ?
Per contra, podèm constatar que çò que sonam fRANÇA per error politica, fRANÇA nos a portat la populacion d’extremistas, lo son finançament politic, l’ostalòt pertot en las grandas urbanitats, e sa violéncia ontologica.
Un projecte que se sona democracia serà donc sinonim d’Occitània. Uèi assaja de s’exprimir a travers de la dicha République française, es benlèu pas lo melhor endreit constitutiu de la democracia, mas pel moment n’avèm pas de coërents per remplaçar seriosament.
E la France Éternelle sabètz pas çò qu’es ?
Que sembla talament a la Castilha-Espanha etèrna, non ? Sembla talament al Franquisme nobilièr e consanguin, veire l’impòrt borbonesc dels Napoleon.
A Malhòrca o en Provènça-Niça, l’importacion de populacions de substitucion (Alemanda, francesa), pausa un real problèma per las lengas e culturas catalana e occitana, sense parlar del problèma politic dels extremismes nacional-expansionistas.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada