Quora ai lançat la peticion per l’occitan dins lo mètro de Tolosa, en companhiá d’un professor Santi d’una escòla Calandreta, ai poscut aver la primièra responsa negativa per non signar la peticion : «je ne suis pas un arbre je n’ai pas de racine», l’òme filmarà un an aprèp lo festenal Racines ; es vertat qu’aviái titolat la peticion : «Les racines de Tolosa sont l’occitan, il faut penser le métro en occitan».
D’universitaris de Corte se son amassats uèi per desvolopar una politica lingüistica per l’immersion lingüistica en Corsega. Lo lògo de l’associacion, que se vòl apolitica, es aquel polit arbre ambe raiças prigondas, e que lo site Internet indica al bais, intriti aquí :
Lo site en bilingüe.
Lo lògo es estat jà re-emplegat per un movement Identitaire (sense S coma se n’i aviá qu’un problèma d’identitat, aquel dels Franceses ?), mas qu’en Corsega sap emplegar lo còrs, per las afichas !
Parlamu Francese ! fauta pas de sal al nivèl del biais de comunicar ; es jà una victòria lingüistica… dels universitaris còrsas, e de l’escòla especiala qu’es prepausada en Corsega, dins lo sistèma public.
Mas de qu’es aquel dicors ? «En France, on parle français», «je suis né en France, je parle Français» (notatz que lor caldrà trapar una guida per saber quora cal una majuscula o pas a francés ; notatz qu’i a segurament mai qu’assimil per donar leiçon de còrs), se podrà entendre en Occitània, un país de l’Estat francés, qu’a pas lo nivèl de promocion de la lenga còrsa dins las escòlas, una sistematizacion qu’Occitània demanda dempuèi mai de trenta annadas. Lo modèl còrsa, per l’Éducation Nationale es lo modèl que fauta en Occitània. Es encara un còp la confirmacion que l’Éducation Nationale es mai eficaça quora i a atemptats politics e nacionalistas, o quitament una granda populacion de Corsega en preson per aver agut un engatjament patriotic còrsa contra l’envasion nacionalista francesa, aquela que explica en Corsega : «Parlamu francese», edr nègre !….
Aquel fenomèn de proteccion de la conquèsta nacionalista francesa, qualificat d’Identitaire, se podrà entendre dins d’autras faiçons de dire las causas, per exemple, «rassurez-moi on est bien en France ?» la subversion parla bas-breton o patois !:
[La conversacion es pas estada censurada dempuèi Marselha, es que lo meu interlocutor, determinat coma nacionalista a retirat las seunas intervencions, e ai pas agut lo temps d’imprimir lo seu nom.]
Se caldrà çaquelà apondre que la ConstituTion dicha francesa pòrta lo nom forçat de la lenga que dempuèi 1992, lo jorn que l’Assemblée Nationale, devath la pression del MRC, faguèt votar l’article 2 de la ConstituTion ; aquel objecte politic pensa alara l’Estat constitucional e republican dins un sol sistèma lingüistic (devath lo pretèxte oficial de se comprendre per melhor far circular las leis, mas èra lo temps de l’annexion de Lorrena e Alsàcia, tèrra germanica per esséncia), aquel d’una lenga unica forçada, d’una lenga de la supausada libertat ciutadana, contra la subversion de los que párlan «patois ou bas-breton»… Ernest Renan o Maurice Barrès inventèron la subversion e la nacion al meteis temps, l’adobament dels chaples de Vendèa, causas d’ara que suportèm, dins totes los partits franceses de uèi.
Aquel moment de junh 1992, moment del debat parlamentari, avèm poscut veire que l’argument d’un socialista, de naut nivèl nordista, foguèt un edicte de Villers-Cotterêt per assegurar que la République française deviá anar dins aquesta dralha, lo netejament lingüistic al modèl… del rei dels Francs ! Un mes abans lo deputat socialista Marcèl Garouste m’aviá mandat un magnific projecte de lei per la dignitat de las lengas de França (soi originari del meteis vilatge), que seriá estat un eveniment francament d’esquèrra, e segurament auriá cambiat un fum de causa sobre l’idèa que me fau del Parti Socialiste français de uèi.
Es sonque en junh 1992, a la fin del sègle passat, que la lenga francesa es dintrada dins la ConstituTion.
S’oblidèt aital la primièra partida de la Révolution dicha française que, dins lo primièr 14 de julhet parlava de Fête de la Fédération, e dels Dreit de l’Òme en 7 lengas, que l’occitan èra tradusit pels avocats de Bordèu. D’aquel temps cortet, la ciutadanetat èra pas la nacionalitat, dinca l’arribada de la Terreur. Mas la Terreur la suportèm uèi dins totes los camps politics, FN comprès. Lo nacionalisme d’expansion francesa a una memòria corteta, per las causas que li páusan gròsses problèmas conceptuals. Lo temps de la Terreur es pas estat pron plan suportat a Niça, en Savòia o Corsega…
Parlamu Francese es d’aquel problèma Identitaire del nacionalisme francés, mas del gost còrs, una Corsega que vòta tanben pel FN coma los autres (!), sona un pauc coma umoristic !
E puèi cal pas oblidar lo militarisme, ontologic a fRANÇA, mas fondador de l’extremisme de dreita en fRANÇA, dels Identitaires en Occitània. Fintatz aquò :
-°-
E per l’ensenhament de la lenga occitana, i a urgéncia, car quitament los mai valents fan saber aiçò :
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada