L’àngel del nacionalisme francés, Le Fig

Lo nacionalisme francés es expansionista dins la mesura que non a jamai respectat los pòbles de França, aqueles que faguèron las revòltas abans la de 1789 a París ! Es sempre París que amassa la susmautas dels pòbles de França, mas qu’es jamai París qu’es reconeissenta d’aver agut lo produït d’aquelas batalhas en region, perqué se pensa lo centre del monde e de la pensada politica, alara que n’es que la finalitat, e sovent qu’es ela que crestarà las visions politicas progressistas demandadas pels pòbles sotmetuts, senon lor trapar una guèrra de far, en nom de la République.

Arriba sul decorum aquel, Le Figaro, jornal nacional-expansionista francés, de dreita, legitimista e pòst-monarquista.

Le Figaro assaja de donar dins la santa morala republicana e laïca. Mas la question sembla –coma sempre talhada- e alara la farèm mai bèla ; pausarèm la question, coma Cornelius Castoriadis, la nacion dèu imposar una lenga unica (? - la question la pausèt Fichte en Alemanha), un biais unic de pensar per l’administracion al servici dels pòbles de l’Estat, es que cal establir un meteis biais de pensar lo juridic a París e a Tolosa ? La pseudò egalitat del dreit, a travèrs la seuna lenga unica, non fabrica problèmas politics, o pas ? Lo dreit establit a París es pas tot simplament un biais d’enganar los pòbles de França, al modèl de l’espanhòla doctrina Parot pensada dins l’Estat francés, doctrina que confond justícia e vengença al profièich del sol Estat opressor.

Quora totas las questions de societat seràn pas pausadas al nivèl que cal, aurèm lo dreit de pensar que lo nacionalisme francés e sa premsa, son pas plan plaçats per donar dins la morala publica, e lo projecte comun qu’es supausat èstre la nacion imperialista e republicana francesa del modèl Maurice Barrès e Ernest Renan, la terreur.

Quora totas las questions de societat seràn pas pausadas per la pensada de l’extrèma-dreita francesa, aurèm benlèu lo dreit de pensar qu’en region occitana, de civilizacion occitana, val melhor non far fisença a la pensada catolica integrista francesa per portar un projecte comun de societat collectiva occitana.

Quora totas las questions de societat e las loras visibilitats seràn pas pausadas per la politica en Occitània, nos podrèm questionar sus l’interès d’anar votar per un projecte politic (lo cuol blanc, roge, o blau), que votat en Occitània, son destrusits en accion a París. La sindròma Enric III de Navarra ajuda pas la democracia, pas brica. La partidocracia ajuda una casta politica, non pas la populacion d’Occitània.

Quora totas las questions de societat e las loras valoracion politicas per una Assemblèa en regions occitanas, federadas, non podrèm jamai pensar que serèm aisinats per acarar lo defí mondial qu’es demandat als pòbles de França, la République.

De quina manièra podèm pensar qu’aquel regime republican francés es reformable ? Coma abans 1789, lo regime reial l’èra pas, de qué los pòbles de França faguèron per cambiar de regime ?

Alara, especialament per Le Figaro, e totes los extremismes nacionalista e expansionistas franceses, mandi aquel eslògan :