La crida contra la barbariá es portada per Bruno Le Maire, novèla lutz politica de l’UMP. Bon, o sabèm jà, l’UMP es jamai estada una lutz pel pòlis, per çò qu’es de la politica tal que Grècia l’ensenha.
La violéncia de la dimenjada passada, e l’inquietud de la jornada d’anuèch, fan escriure Bruno Le Maire ; se son debanada a Barbès e Sarcelles, recanton del regionalisme francés ; aquestas violéncias son estadas faitas per la violéncia de grope social daissat a la talvera del sistèma economic que Bruno Le Maire se vòl lo portaire, lo liberalisme parisenc sul mercat-Estat-nacion francés, la talvera estent la violéncia de la pauretat, e donc la violéncia de la talvera a trapat la Palestina per s’exprimar en grope, ambe assegurança de fabricar una destruccion segura, perqué destrusir ? E Bruno Le Maire instrumentaliza coma es estada sempre fait, per assegurar que lo sistèma jacobin es lo melhor, encara e encara la mesma estratègia politica per daissar al poder una casta autoreproductiva jacobina. Bruno Le Maire representa plan aquesta casta parisenca qu’es un dangièr per las dignitats democraticas dels pòbles de França, e d’endacòm mai.
La solucion dels jacobins es d’emplegar lo dreit, la justícia, per reglar lo seu problèma jacobin. Es la vision que lo PP (partit pòst franquista e membre del PPE a Estrasborg, coma l’UMP) explica quora cal aplicar la constitucion e res qu’aiçò per contrar l’independentisme catalan.
E que cal far d’aquel personal politic que los problèmas socials o sábon pas reglar d’una autra manièra qu’ambe las leis que la casta s’es autoproclamada coma sola per las poder escriure e votar, en respectar pas lo dreit de decidir dels pòbles ?
Mas ambe los problèmas regionalistas qu’an lo personal politic parisenc, Bruno Le Maire e l’ensemble de l’UMP, o la casta politica socialista ambe Manolito Valse en primièr elegit regionalista d’Iscla-de-França, es normal que la ràbia politica s’exprimèsse. Son enrabiats de qué justament ? Lo sistèma republican non fonciona, alara que l’an decretat sant e universal, donaire de leiçon als «régionalisme repliement sur soi» (a Bordèu, Bastia, Aiacciu, estrasborg, Brest o Kemper, Fort-de-France, Cayenne, Sant Denís de la Réunion, Caen, Dunkirk o Annecy, Nissa o Marselha, Perpinyà o Baiona, Tolosa o Lemòtges o Clarmont, enfin la mauvaise province que serà plan segur decretada coma polida per enganar melhor) …. aqueles regionalismes son autodecretats, melhors destructors de fRANÇA, los vòlon fòra de París qu’es la capitala e que pensa plan e republican, plan segur.
En Alsàcia, mantunes an comprès lo problèma, e an fugit perqué pensan que la resolucion francesa del problèma politic jacobin es impossibla (ne soi pas luènh de pensar parier), sense la destruccion de fRANÇA (lo sistèma jacobin francés desaparegut, benlèu qué, un espèr me damora !); e perqué ? perqué lo sistèma educatiu es una propaganda nacionalista e lingüistica de cada jorn e que fòrma a la revòlta comunautarista, la classa (coma indica Marx) se revòlta a docina, e la casta al poder li agrada pas (normal).
Es clar que fauta d’una radicalitat dins l’Éducation Nationale, es de dire eliminar los regents monolingües, non podrèm resoldre un problèma que Jules Ferry a installat, lo monoteïsme lingüistic francés.
En Alsàcia, an la chança d’aver un Estat FEDERAL en fàcia, de l’autre costat del flume ! Mas en Lemosin, en Auvernhe, en Roergue, Carcin, Peirigòrd, Agenés, Albigés, Montpelherenc, Provença, Lengadòc, Gasconha, Bigòrra, Bearn, Varossa, Corserans, Comenge, País Tolzan, Comtea de Nissa, País Gavòt, País de Bordèu, Savòia, Martinica, Guadelopa, La Réunion, Kanaki, Polinèsia, Guiana, Bretanha, Normandia ? De qué an ?
Es clar que fauta d’una radicalitat dedins la pensada politica, es de dire eliminar la pensada d’un Ernest Renan o/e Maurici Barrès que confondon lenga e ciutadanetat, etnografia e constitucionisme, ensenhament e vida publica, dialectes e pòlis grèc, non podrèm acabar ambe los problèmas creats pel jacobinisme francés, e l’aprèp 1793. Lo mal-astre es qu’avèm una casta politica d’esquèrra o de dreita, plan formada dedins las escòlas e universitats de l’endoctrinament jacobin, que nos vòl far engolir lo contrari. Donc, quin serà lo chòc politic que resoldrà la situacion ? Senon una novèla dimension guillotine a la supausada République française ?
La barbariá dels pòbles de fRANÇA ganharà perqué lo personal politic es jacobin, es tot.
-°-
E a l’esquèrra socialista, l’avuglament es tanben la règla de casta.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada