Jà farà unes meses que m’an contactat sus la meuna pagina FB, francament es un grope que coneissiái pas. Mas soi pas lo centre del monde musical occitan ! Alara acabi de recebre lo CD e l’ai escotat a la manièra d’un ancian programator de ràdio associativa.
Lo primièr títol m’a recordat un modèl Nadau (version darrièra) de la musica fòlc orquestrada, a l’electrica ; me sembla que caldrà donar un nom a-n aquestas musicas occitanas, un biais de caracterizar la modernizacion de la musica anciana occitana, al gost del XXIen sègle.
Los Raskas son pas de la generacion de Nadau, pas brica, an debutat en 2010 ; son d’aqueles gropes musicals occitans de Las Valadas Occitanas dels pès dels Monts Alpencs de l’Èst d’Occitània, costat Estat italian. Lo grope es nascut a Coni, non gaire luènh de Nissa (per la linha de tren que cal salvar, o cal pas oblidar en Occitània granda).
Un membre del grope Raskas m’a contactat, primièra demanda, la meuna : «- lo CD en es lenga occitana ?», responsa : «- plan segur senon vos aurai pas contactat» ; m’a contactat en lenga occitana, en tota naturalitat. Jà aiçò, amerita lo bilhet sus aqueste blòg. Lo CD es prepausat en lenga italiana, aquò ajudarà los Franceses a se dubrir a d’autras lengas que la santa republicana.
Es una musica occitana que ròtla per Occitània, mas que se vei que la pratica musica es granda ; i a jà un entrainament grand de mantunes concèrts, mai que tot als Pès dels Monts Alpencs, e tanben del país Gavòt prèp de Nissa. Fan jà ambe la prepausicion aquela una euroregion musicala.
Clar qu’es de musica a dança, mas clar, vos cal pas limitar a-n aquò, son bravament mai qu’aiçò. La ritmica indica que se vòlon aprosmar d’un public jove, la mesma generacion, e dintrar dins la programacion normala de las estacions de ràdio d’Occitània ; es un grope de generacion que non doblida los ancians, benlèu qu’escótan Nadau e totas las autras prepausicions musicalas occitanas sus una ràdio occitana coma Ràdio Planèta Occitània.
Jà dins las Valadas Occitanas an, mai que tot, praticat las fèstas dels bals los mai bèls, Primadòc, Fèsta de Lo Dalfin (mantunas vagadas), Granda Fèsta Occitana de Ligúria, Festival de la Cançon de Impregno, e son venguts tanben dedins l’Estat francés a costat de Nissa e la Festejada de Gussan, prèp de Narbona.
Soi segur que pòdon èstre un polida convidacion pels festenals occitans d’un pauc pertot en Occitània. Amai del concèrt, del bal, e de la consciéncia occitana, soi
Lo disc qu’ai en man e qu’escoti ara, al meteis temps qu’escrivi sus la maquina a blòg (edr!), «La Macha Niera», es lo primièr, la resulta de cinc ans de passejadas per Occitània, pas pron pel moment ; O cal escriure e apuntar, son pas pron convidats del costat Oèst d’Occitània. Benlèu que los Occitans an complèxes e pauc de dinamisme per l’aventura d’una pratica musicala occitana exemplara, aquela de las Valadas Occitanas dal Pès dels Monts dels Alps, de l’Èst d’Occitània. Lo grope explica que fan de musica, els, «sense complèxe e ambe fòrça dinamisme» ; ai escotat, e o pòdi confirmar.
Silvan Jennesseaux, Francesc Olivero, Peiròt Adamo, Martin Adamo, Danièu Danzi, avètz aquí lo grope.
Es un grope tanben militant, an sostengut e sostènon la revista Ousitanio Vivo, per aver participat a la compilacion «Ensem per Ousitanio Vivo»
Lo disc baila l’enveja de dansar, e l’escota es un grand plaser. Serà programat ! (e segur o podètz crompar).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada