Democracia per Occitània: Leis e magouilles made in fRANCE

divendres, de juliol 04, 2014

Leis e magouilles made in fRANCE

«Jamais je n'ai commis un acte contraire à l'Etat de droit»

Jamai ai cometut un acte contrari a l’Estat de dreit, qu’explica «lo ciutadan coma los autres», sus TF1-Europe-1 (enregistrament en miègdirecte abans) al jornal de 20h00. Èra una intervencion coma un president en plaça, al govèrn centralista francés, coma s’aviá pas enganat pendent 5 ans, coma s’aviá pas enganat los militants de l’UMP a prepaus dels comptes de campanha, de las santas facturas bygmalion, coma se los ciutadans, els, pòdon pas saber que lo nivèl de facturacion bygmalion es d’un autre monde, aquelas d’una casta qu’engana o que se servís del sistèma per enganar los pòbles de fRANÇA, quitament los sotmetuts. MEDIAPART aurà aital, ambe Le Canard Enchaîné, ajudat a despertat las facturacions modèl BYGmalion.

L’Estat de dreit es l’Estat nacionalista francés, fait per la casta republicana franchimanda, e sonque d’emplec per ela. L’Estat de dreit es pas Occitània, mas aquò vòl pas dire qu’Occitània a pas mestièr d’un real parlament per aver las seunas pròprias leis, las seunas dignitats legalas que seràn pas aquelas d’un «ciutadan normal» que lo lendeman d’una mesa en accusacion, per la «justícia francesa» (que los Occitans pagan tanben, e qu’aplica la lei qu’es de la gestion francesa en Occitània), lo lendoman, passa a la television devath lo pretèxte qu’es un ancian president d’una republica parisenca numèro 5.

Facebook es un instrument formidable per saber que ne pensan los militants UMP ; es extra-ordinari de veire l’avuglament partesan. Es veire de quina manièra l’esquèrra oblida aviat lo cas URBA dels socialistas d’un còp èra.

Dèu èstre «lo melhor d’entrenosautres», coma explicava Jacques C. tanben inculpat per …. la «justícia francesa». E es pas perqué es pas originari d’Occitània, que Jacques C. es pas inculpable a París !

Mas tornam a la frasa : «Jamai ai cometut un acte contrari a l’Estat de dreit» Nicolas Sarkozy. L’estat es aquel del jacobinisme.

Es extra-ordinari de veire que la casta en plaça sap emplegar las leis que s’es autovotat per explicar als angelets, bisounours, de la ciutadanetat francesa que la casta respecta la lei, sa lei ; la lei parisenca faita per la casta parisenca, senon l’auriá pas votada ! E l’autoregulacion legala es la seuna tanben.

Pensi a-n aquel moment als presonièrs bascos, còrse, polinesian, etc. qu’an els a suportar la «justícia de la casta francesa», e son pas sus TF1 lo lendoman per explicar lo punt de vist d’«aqueles terroristas» antirepublicans, coma se fraudar ambe l’argent public èra pas antidemicratic.

Aital, tot parier, i a una causa que los Parisencs arríban pas d’entendre es la resulta del procès Bonnemaison a Pau (vist sus Facebook). Aital un mètge (per èstre mètge cal èstre listat dins un club montat per Philippe P. un «democrata» sampitèrne modèl francés, mas aquel es del temps dit d’occupacion) a donat la mòrt a malauts en fin de terapia, impossible de suènhar, e bravament sostengut per lo seu environament gascon e basco.

Ai agut vesins que son estats campions d’Euròpa de batèu amb rams, èran neerlandeses, e un jorn an decidat d’anar morir als Païses Baïsses ; èran pas inocentasses de la darrièra plèja, èran estats deportats pels «democratas» amic de Philippe P., per èstre josius neerlandeses ; e son tornats de Dachau, magre, de magre, puèi an agut una vida de productius europèus multilingües, avián una bibiotèca que cada libre aviá una lenga diferenta, e jamai una lenga pariera costejada una autra lenga sus lo taulet, la television èra alucada que per l’informacion, e en França parlavan francés, jogavan ambe los vesins en serada o velhada (integrat d’integrat), e un jorn son quitament tornats ajudar la recerca, en plena retirada, de l’entrepresa Shell. Puèi un autre jorn an decidat de partir de l’umanitat. Es una causa qu’en la meuna familha èra pas costumièr, aquela causida ; avèm aprèp qu’èran tornats a Maatricht, a l’edat de 95 ans, e avián viscut en Occitània de 1974 a 1990, integrat coma un Parisenc o sap pas far en Occitània ; per els, aquò pausava pas ges problèma que lo país que i an viscut fosquèsse Occitània e pas França. Quora avèm après l’informacion, i a jamai agut dins la granda familha nòstra, nimai dins lo vesinat una protestacion integrista catolica, jamai res ; lo tristum èra present, mas jamai un comentari sus la causida personala. E totes o sabiam, integristas catolics d’Occitània, tot parier.

D’aqueste fenomèn social e politic, ai tirat una leiçon : las leis per Occitània devon pas èstre las leis de l’integrisme pòst-catolic francés, las leis de la casta parisenca, dita leis republicanas. Las leis francesas devon èstre diferentas de las occitanas. Perqué ? Perqué la societat, quitament se parla pus occitan, es una reaccion bravament diferenta, la societat occitana es pas una societat francesa. E tanben perqué las leis parisencas son adaptadas a una casta e pas brica aquelas aplicadas per egalitat republicana, a totes, la pròva per l’afar BYGmalion-Sarkozy.

Alara quora vesi arribar un «ciutadan normal» que parleja sus la cadena francesa, TV Bouygues (un amic seu), e una radio dels seus amics, per nos explicar que la justícia francesas (lo personal de justícia) es politica, e engana los ciutadans (del o dèu plan saber far) ; aquò me far rire.

Dos actes de justícia establits per la casta parisenca (e cal pas pensar que los representants que mandam alai a París posquèssen cambiar la via, lo cors, de la magouille made in France per establir las leis ; lo sistèma es pron plan fait per amagar aiçò e enganar los meteisses escolhit pel sistèma francés d’eleccions en Occitània.

Mais c’est pas fini. RFI lista 7 afars coma los 7 jorns de la setmana. Nicolas Sarkozy es un dieu de la republica francesa, la dolça republica castica parisenca, que los pregadieus son los militants UMP.

Lo Made in fRANCE mata Occitània, per las leis tanben. Alara demandar una lei per l’occitan es una exigéncia del sistèma francés que nos escanarà melhor, es pas una assegurança per salvar l’occitan, sa dignitat e sa sobrevida tal que l’esperiariam, tal que los vesins-amics neerlandeses Groot o aurián poscut esperar, per la dignitat manténguer.