Fèsta d’ÒC sempre cal embucar lo nòrd !

Ai sempre una question que m’arriba quora legissi aquò :

Lo francés es sempre la prioritat, perqué «sèm al sud» segurament ? E se gaitèm la mapa, ont sèm ? Pel moment sèm despistat pel nacionalisme francés.

A l’ofici de torisme sábon que demandar de qin departament sètz ; s’imagínan pas que FÈSTA d’ÒC pòt èstre utile fòra del regionalisme que nos an sistematicament fait portat, sense avizar la populacion qu’es una engana, es un replegamnt forçat, sèm etiquetat sense zo saber, sèm franceses e departamentalizat sense demandar res, sonque per rason d’estadisticas d’ofici de torisme.

Suldocument, l’anglés arriba abans l’occitan, e l’occitan es aquel que dona la color de la compassion lingüistica d’una partida de la populacion, redusida que crei gaire a l’emplec de comunicacion de la lenga, perqué ? Perqué la practica es considerada coma un acte simplament la volontat del cònsol e sense gaire utilitat per la vida de cada jorn, per la practica.

Es vertat que quora se presenta l’occitan en primièr l’esperit de discriminacion francesa es tal, que refusarà sistematicament de legir ; l’ai provat per un festenal tolzan, que l’occitan èra plaçat abans lo francés ; aital lo lector francés o afranquesit, nacionalista que s’ignòra, oblidarà de gaitar tot l’esfòrç que lo festenal a botat per destriar las prepausicions lingüisticas e las colors per las lengas diferenciadas.

Donc vesèm qu’a Besièrs lo francés es en nègre, nègre es lo cèl de l’imposicion lingüistica. Blau e grís per l’anglés, coma s’èra un biais de reconéisser que l’anglés serà lèu la lenga que remplaçarà lo tristum o lo nègre francés. Lo roge de l’occitan serà per notar, segurament, las colors de la bandièra, pertot presenta dins la ciutat de Besièrs.

Es benlèu inconscient, o benlèu una manièra de damorar dins lo ment del nacionalisme francés, aquel de la conquèsta que faguèt la dicha excepcion francesa, conquèsta sangnosa que ne faràn concèrts (evident), l’ignorança brusís dins una comunicacion de decentralizadoira ; conquèsta d’un Ernest Renan o Maurice Barrès que mescla la lenga e lo legal per establir un nacionalisme d’expansion parisenca. Lo nacionalisme francés en Occitània es la pròsa de mèstre jourdain dins la peça de Molière, sense l’umor de Molière.

Lo nacionalisme francés se trapa tanben a l’entrada de la comuna ambe lo sol drapèu francés present. L’occitan es a la talvera per las animacions d’estiu, o per agradar los militants que demandan la bandièra, «-fan cagar» segur. L’occitan es pels indigènas, l’immigracion nordenca o l’oltra-mar o l’immigracion politica francesa, pòst-algeriana, s’en trufa de la cultura locala o localizanta, coma se trufávan de la cultura argeriana al temps de la «civilizacion» militarista francesa en Argèria, e dels sistèma d’apartheid republican francés. Commemorèm los 50en aniversari de l’independéncia d’Argèria, e de la famosa frasa «je vous ai compris», frasa qu’aurà desplaçar un problèma cultural republican francés d’oltra-mar en Occitània ; i aurà pas cap «charradissa» a Fèsta d’Òc sul tèma, i a pas cap debat que cal plaçar sobre la taula, perqué ? Perqué França engana e zo cal pas far saber. Lo nacionalisme francés s’en carga, alara «sèm del sud» per non emplegar lo nom del país, coma autres còps se parlava de patois per l’occitan.

Sobre la mapa podèm veire Besièrs e sa geografia… Al sud de Besièrs, a Barcelona sobre los 11 milions de catalans i a segurament un public potencial per Fèsta d’Òc, segur. Mas o cal saber anar cercar. L’Estivada publica a Marselha dins lo mètro per sa publicitat. Alara en occitan perqué non Fèsta d’Òc a Barcelona ?

FÈSTA d’Òc es un festenal que cerca la seuna orientacion, cal convidar lo monde, donc ! Aital o ansin oblidarèm pas digun e farèm plaser a un occitanisme generós per acceptar plan aquel nacionalisme francés que compassioneja ambe l’occitan. La marca de la dubertura sul monde se fabrica donc en francés, veire la lenga sobre la portada. Es francesa la manifestacion, o cal recordar per quin public ? Quora Occitània convida lo monde, seriá autanplan comprenedor pels Franceses, Italians, Catalans, o Espanhòls ; l’occitan es alara non pas la lenga pont de la latinitat, lenga dels primièrs tèxtes de matematica d’Euròpa occidentala que dona los nombres negatius, o los tractats de medicina per Montpelhièr, o la lenga de la primièra poetica fòra glèisa d’Euròpa, mas la lenga regionala enclavada pel sistèma francés, empresonada dins lo sistèma francés, enclavada dins un ròtle de compassion, d’identitat de replegament, causa que serà envidentament explicat als Occitanistas pauc aprèp dins los debats, organizats per els e que l’argument del replegament lor serà sistematicament bailat en prima nacionalista francesa de duibertura. Aital es evident que lo public que pensa Besièrs dins lo nòrd (nòrd de Girona, Figuerès o Barcelona) o podrà pas comprendre. E alara los comuncant oficial de la vila o pòdon pas entendre tanpauc !

L’idèa de convidar lo monde es sortir del sistèma de comunicacion francés, qu’es incapable de comunicar a 300 km al Sud, pel public aisidament contactable que vendràn al nòrd tastar la cultura frairala, e sa lenga bessona !

Çaquelà e perqué las convidacions son de grand interès, FÈSTA d’ÒC es grandament recomandabla. Mas me sembla que cal saber que totes los pichons detalhs son de notar, per donar la pròva que lo nacionalisme francés l’accepta coma una compassion, d’una identitat que cal benlèu melhor enterrar que non pas desvolopar, e malgrat una autoritat comunala magèra que la vòl valorizar. Dins l’administracion francesa mana lo nacionalisme francés quitament dins lo sistèma comunal.

Per aiçò la Fèsta d’Oc es un moment privilegiat per mesclar çò qu’es Occitan, la corsa camarguesa (del meteis biais es del nòrd de barcelona, e donc clarament un simbòl bèl comparatiu ambe los correbuòu catalan), mesclat ambe la musica e las charradissas, perqué non debats ? Ai çaquelà decidit d’i anar e ai alara causit un moment especial, lo divendres e lo dissabte, e farai una passejada pel dimenge tanben, abans de tornar cap a l’Oèst de Besièrs, e assajarai de non pas pensar que Besièrs es pas lo Sud, mas Occitània.

Pel moment ambe la FÈSTA d’ÒC, e perqué Besièrs aurà pas vist qu’un avesque collaborador, i aurà pas de messa en lenga occitana, mas la messa d’una manièra de practicar Occitània ambe al poder lo nacionalisme expansionisme francés, dins un sistèma republican desviasut, tal que l’auriá poscut confirmar Raimond Coderc lo Cònsol màger.